Πόση καφρίλα ακόμη αντέχει η πρωινή τηλεόραση;

Ποιοί νομίζουν οτι είναι και που νομίζουν οτι απευθύνονται; Ποιοί είναι οι φίλοι τους; Ετσι κάνουν σπίτι τους; Ετσι μιλάνε στις παρέες τους; Βγαίνουν έξω με τις παρέες τους και ουρλιάζει ο ένας στον άλλον; Βρίζονται;

Ο ένας κάνει χειρονομίες που υπονοοούν σεξουαλική πράξη, ο άλλος κράζει έναν ποδοσφαιριστή που τόλμησε να πει οτι δεν θα παντρευτεί και ξεκίνησε ολόκληρη συζήτηση για το αν το παιδί που περιμένει η αγαπημένη του θα μείνει αβάπτιστο ή θα βαπτιστεί, φωνές, καβγάδες, «μίλα μωρή», «άντε μωρή»...

Μέχρι που ακριβώς πηγαίνει αυτό; Και πότε τελειώνει; Μέχρι τώρα αναρωτιόμασταν αν υπάρχει όριο στη σάτυρα. Τώρα νομίζω πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει όριο στην καφρίλα. Λέγαμε για τα μεσημεριανά παλιά που τάχα κράζανε και κοροιδεύανε και αποκαλύπτανε κανένα κουτσομπολιό και τώρα μας έχουν ταράξει «στα εργαλεία» και «έλα εδώ εσύ με τα ηχεία σου» εννοώντας τα μεγάλα στήθη της καλεσμένης. Ούτε δεκαεπτάχρονοι, μεθυσμένοι στην πενταήμερη δεν θα έκαναν τέτοια εκπομπή αν τους έβαζες απέναντι απο μια κάμερα.