Εκλογές 2015: Οι απόκληροι της κάλπης

«Και θέλω και μπορώ αλλά δε μ' αφήνουν». Μίλτος 18 ετών, μαθητής στο ΕΠΑΛ Διονύσου. Ανήκει στη γενιά του ΄97, που αποκλείστηκε από την εκλογική διαδικασία. «Το κράτος αποφάσισε ότι δε θα ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα. Με αυτόν τον τρόπο προβάλλεται η έλλειψη εμπιστοσύνης στην γενιά μου και στις αποφάσεις της» λέει. Στόχος του φέτος είναι να περάσει στο Τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις προηγούμενες εκλογές, παρακολουθούσε τα αποτελέσματα με ενδιαφέρον και ανυπομονούσε να έρθει η σειρά του. «Φέτος θα ήθελα πάρα πολύ να είχα το εκλογικό δικαίωμα, γιατί νιώθω την ανάγκη για αλλαγή και ανακούφιση. Όταν οι φίλοι μου κι εγώ μάθαμε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα ψήφου, νιώσαμε δυσαρέσκεια και απογοήτευση».

Στην ίδια ηλικία και η Χάιδω Λουκά, μαθήτρια της Γ' Λυκείου στο Γενικό Λύκειο Ακράτας, προσπαθεί να βρει λογική πίσω από αυτή την απόφαση: «Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που δεν ψηφίζουμε. Το θεωρώ άδικο και για τα παιδιά που έχουν κλείσει τα 18 αλλά και για τους υπόλοιπους νέους. Παραξενευτήκαμε όταν μάθαμε ότι δεν θα ψηφίσουμε. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στο παρελθόν. Απογοητευτήκαμε. Η δική μας η γνώμη θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει- εμείς αποτελούμε το μέλλον του τόπου». Αν είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει, όπως λέει «θα ανήκα στους αναποφάσιστους. Τίποτα δεν με εκφράζει πλήρως. Όμως το σίγουρο είναι ότι αν μου έδιναν την ευκαιρία, θα ψήφιζα υπέρ της ανατροπής».

Ο Μίλτος συμφωνεί: «Κάθε νέος πρέπει και θα πρέπει να ελπίζει στην αλλαγή, στο διαφορετικό. Η γενιά μας, δεν είναι κολλημένη με στερεότητα και προκαταλήψεις. Ζήσαμε την οικονομική κρίση στην εφηβεία μας, πλέον υπεύθυνα μπορούμε και ψηφίζουμε χωρίς καμία ενοχοποίηση για τυχόν διαφωνία με τους γονείς».

Οι περισσότεροι συνομήλικοί τους δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. «Ούτε ενδιαφέρονται, ούτε είναι πολιτικοποιημένοι» ισχυρίζεται η Χάιδω. «Πολλοί δε θα ψηφίσουν λόγω βαρεμάρας. Δεν φταίει η γενιά μας γι'αυτό φταίνε οι γενιές των γονιών μας που έχουν φτάσει σε σημείο να αλλάζουν κάθε μήνα από ένα κόμμα κάνοντας την δική μας ρομαντική σκέψη για τις εκλογές, να φαντάζει γολγοθάς και καταναγκαστική υποχρέωση και ξεμπέρδεμα» συμπληρώνει ο Μίλτος. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του ασχολείται, όπως λέει, με τους υπολογιστές.

«Αδυνατώ να καταλάβω πως εν έτει 2015 μιλάμε για χρονοβόρες εγγραφές, ενώ η εγγραφή μπορεί να γίνει μέσω Η/Υ όπως και τα μητρώα τα οποία ισχύουν για κάθε Έλληνα πολίτη» τονίζει και συνεχίζει: «Αφού μας εξαιρούν, ας ελπίζουμε στην δική σας ορθή απόφαση. Ελπίζουμε ότι η νέα Ελλάδα, που θα σηκωθεί στα πόδια της θα χαράξει νέο ξεκίνημα για μας τους νέους αλλά και για όλους τους πολίτες αυτής της κουρσεμένης χώρας».

Από την ασφάλεια της αμερικανικής οικονομίας, ο Βασίλης Ματαράγκας, μετανάστης στο Σικάγο και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων στο Ιλλινόϊς, εκφράζει το μεγάλο του παράπονο: «Μας λυπεί το γεγονός ότι η πατρίδα μας, μάς θεωρεί πολίτες δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας, αφού μας στερεί το συνταγματικό μας δικαίωμα της ψήφου, δικαίωμα που ασκούν απόδημοι πολίτες γειτονικών με την Ελλάδα χωρών. Φαίνεται ότι, για το ελληνικό κράτος, το 1/3 των Ελλήνων -με ελληνική ιθαγένεια, υπηκοότητα και αριθμό δημοτολόγιου- που ζουν εκτός Ελλάδας και απαρτίζουν, μαζί με τους εντός, το ελληνικό 'Εθνος, είναι καλό μόνο γιά τουριστικό συνάλλαγμα και φόρους για τις περιουσίες τους στην πατρίδα. Αλλά, αν και έχουμε περιουσίες στην Ελλάδα, αν και πληρώνουμε φόρους, αν και έχουμε γονείς, αδέλφια, συγγενείς κλπ, δεν μας επιτρέπεται να ψηφίζουμε από τον τόπο κατοικίας μας, από τις χώρες που ζούμε».

Όπως τονίζει ο ίδιος, «το θέμα της ψήφου στους απόδημους 'Ελληνες κρατά 25 χρόνια. Οι κυβερνήσεις, με διάφορες προφάσεις, δεν θέλουν να κάνουν τον σχετικό νόμο που προβλέπει το άρθρο 51 του Συντάγματος. 'Οταν πρότεινε η Νέα Δημοκρατία νόμο, τον καταψήφιζε το ΠΑΣΟΚ και όταν πρότεινε το ΠΑΣΟΚ νόμο, τον καταψήφιζε η Νέα Δημοκρατία. Η κοροϊδία παρατράβηξε».

«Ως 'Ελληνες στις ΗΠΑ, ως Ομογενείς» συνεχίζει ο κ. Ματαράγκας, «πάντα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα γεγονότα στην πατρίδα μας. Και με τον δικό μας τρόπο, πάντα προβάλλουμε την Ελλάδα μας, στους Αμερικανούς συμπολίτες μας, προσπαθώντας να μεγαλώσουμε παιδιά κι εγγόνια με τις πατροπαράδοτες ελληνικές παραδόσεις κι έθιμά μας. Έτσι και τώρα, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τα των βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015. Παραδοσιακά, ως Έλληνες που ζούμε εκτός Ελλάδας, υποστηρίζουμε κάθε νόμιμα και συνταγματικά εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση, άσχετα από τα προσωπικά μας πιστεύω και προτιμήσεις.

Για λόγους μικροσυμφέροντος που γνωρίζουν μόνο τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα, αλλά αδυνατούμε -με την απλή λογική- να αντιληφθούμε εμείς, η ουσία παραμένει: Αυτό που αποκαλούμε πολιτικό-κομματικό κατεστημένο της Ελλάδας, δεν θέλει πολίτες-ψηφοφόρους που διακατέχονται από αξιοκρατικές νοοτροπίες στις δημοκρατικές χώρες που ζουν και δεν συγκινούνται από τηλεπερσόνες, ηθοποιούς ή μοντέλα, αλλά δίνουν έμφαση και προσοχή σε θέσεις κομμάτων επί της ουσίας. Με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, λόγω μνημονίου, στην Ελλάδα, θα περίμενε κανείς, ως Έθνος, να είμαστε όλοι μαζί. Δυστυχώς, δεν είμαστε. Και δεν μας συγκινούν άλλο τα καλά λόγια των Ελλήνων πολιτικών περί "δυναμικής Ομογένειας" την οποία "η Ελλάδα αγαπά και σέβεται" όταν η πατρίδα, μας στερεί το βασικό των δικαιωμάτων μας, αυτό της ψήφου».

Την ίδια στιγμή, χώρες που σέβονται τους πολίτες τους -ακόμα και γειτονικές με την Ελλάδα, έχουν καθιερώσει την ανέξοδη «επιστολική ψήφο» το δικαίωμα του ''εκλέγειν και εκλέγεσθαι''. «Η Ελλάδα, η χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, το στερεί από το 1/3 των πολιτών της, που ζουν εκτός επικράτειας. Και θα τολμήσω να πω: σκεφθείτε αν το 20-25% των μελών της Βουλής των Ελλήνων ήταν 'Ελληνες πολίτες του κόσμου, που κομματικές πειθαρχίες και λοιπά πονηρά είναι άγνωστα σε αυτούς, αφού θα μετάφεραν στην Βουλή μόνο τις επιθυμίες των πολιτών-ψηφοφόρων, όπως έχουν συνηθίσει με τον κοινοβουλευτισμό στις δημοκρατικές χώρες που ζούν, πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην πατρίδα και πόσο πολύ αναβαθμισμένη θα ήταν η Βουλή».