Τα ρούχα των πρώην: Υπέροχες & συγκινητικές φωτογραφίες γυναικών με τις μπλούζες «εκείνων»
Ένα φωτογραφικό project που χτυπά κατευθείαν στην καρδιά.
Είναι εκείνη η στιγμή που, ενώ έχεις προσπαθήσει για μέρες να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να βάλεις τη ζωή σου σε μια στοιχειώδη σειρά, ενώ έχεις αποφασίσει να σταματήσεις τα δάκρυα και να κοιτάξεις τι θα κάνεις από δω και πέρα, φτιάχνεις κάποια ρούχα στην ντουλάπα και πέφτεις πάνω Στην Μπλούζα. Σε εκείνο το γκρι-λαδί T-Shirt των Radiohead που δεν έβγαζε από πάνω του και το οποίο η τύχη (;) τα έφερε έτσι και ξέμεινε στο σπίτι σου μετά τον χωρισμό. Δεν θες να τον πάρεις τηλέφωνο, δεν θες καμία επικοινωνία. Και μάλλον ούτε αυτός. Οπότε το κρατάς και, μέσα στην αδυναμία της στιγμής, το φοράς. Και μαζί με τις αναμνήσεις, τις ευτυχισμένες στιγμές που ήρθαν κι έφυγαν και τις ατελείωτες αγκαλιές που δεν θα «κλειδώνουν» πια ανάμεσά σας, γυρίζουν ξανά και τα δάκρυα.
Αυτό είναι το βασικό σενάριο πίσω από το νέο φωτογραφικό project δύο καλλιτεχνών, ένα σενάριο που κάθε γυναίκα έχει ζήσει, για μια μπλούζα που πάντα θα μένει κρυμμένη σε ένα συρτάρι και μερικές φορές θα ντύνει το σώμα που θέλει να θυμηθεί -να ξεχάσει.
Η φωτογράφος Carla Richmond και η συγγραφέας Hanne Steen, τράβηξαν πορτρέτα γυναικών να κοιτάζουν το είδωλό τους στον καθρέφτη, φορώντας τις μπλούζες που άφησαν πίσω οι πρώην τους, για το project «Lovers Shirts». Έπειτα, έκαναν στην κάθε μία ερωτήσεις σχετικά με τα συναισθήματά τους πάνω στην δέσμευση, την ασφάλεια, την ταυτότητα και την οικειότητα. Οι μικρές αυτές συνεντεύξεις έμειναν ανώνυμες, «καθαρίστηκαν» από προσωπικά στοιχεία, ονόματα και ιδιωτικές ιστορίες και οι δύο δημιουργοί κράτησαν ατάκες και αποσπάσματα από αυτές, δημιουργώντας ένα ποίημα (το οποίο ακόμα εμπλουτίζεται) που αφηγείται ιστορίες ανθρώπων για τις σχέσεις τους με τα ρούχα των πρώην τους.
«Όταν τελείωσε η προηγούμενη σχέση μου, μου έλειπε το να φοράω τις μπλούζες του, επειδή μου έλειπε ο ίδιος, η μυρωδιά του, τα χέρια του γύρω μου» είπε η Steem αναφερόμενη στο πώς ξεκίνησε η ιδέα για το φωτογραφικό αυτό αφιέρωμα. «Ήθελα να κάνω ένα project που θα εμβάθυνε σε αυτό το φαινόμενο, ως έναν τρόπο για να εξερευνήσω και τα δικά μου συναισθήματα νοσταλγίας και προσκόλλησης. Αισθάνονταν όλοι το ίδιο; Πώς δίνουμε νόημα και συναίσθημα σε ένα κομμάτι υφάσματος; Τι αίσθηση ασφάλειας, ιδιοκτησίας, ταυτότητας και οικειότητας εμπνέουν οι μπλούζες των πρώην μας μέσα μας;».
Η Richmond, από την πλευρά της, προσθέτει μέσω του site της: «Με αυτό το project ελπίζουμε να μεταδώσουμε με όμορφο τρόπο το ερώτημα: τι συμβαίνει καθολικά, όταν έχουμε να κάνουμε με την αγάπη και την απώλεια; Μέσα από τη συγκέντρωση προσωπικών ιστοριών από τους ανώνυμους συμμετέχοντές μας, εφιστούμε σε μια καθολική ιστορία της ανθρώπινης δυναμικής για το να αγαπάς, να χάνεις και να προχωράς».
Ταυτιστήκατε;
*Δείτε ένα δείγμα των φωτογραφιών στη photo gallery του κειμένου και για το πλήρες project, που διαρκώς ανανεώνεται, μπείτε στο www.herclayheart.com
Bloggers
