GNTM: Οι «μουτζούρες» στις ψυχές είναι αυτές που δύσκολα σβήνουν…

Τα κορίτσια στο σπίτι, όπως και τα περισσότερα κορίτσια φαντάζομαι, βλέπουν το GNTM. Και σχολιάζουν. Επειδή ο χρόνος μου μαζί τους είναι σχετικά περιορισμένος, λόγω δουλειάς, αλλά κυρίως επειδή λατρεύω να τις βλέπω και να τις ακούω να λένε το μακρύ και το κοντό τους για τα επίδοξα μοντέλα και… μοντέλους, συνήθως παίρνω το κομμάτι του καναπέ που μου αναλογεί και βλέπω κι εγώ. Δεν ξέρω αν γίνεται συνειδητά από το κανάλι (που μάλλον γίνεται για ευνόητους λόγους) ή αν η επιλογή ποιες περιπτώσεις θα προβάλλει είναι τυχαία όμως πολλά από τα παιδιά που πάνε στο GNTM να κυνηγήσουν το όνειρο τους, πίσω από το (συνήθως) όμορφο και σε κάποιες περιπτώσεις θεϊκό πρόσωπο και κορμί τους, κρύβουν ένα μικρό ή μεγάλο εφιάλτη. Σε κάποιες περιπτώσεις, μάλιστα, απ’αυτούς που σε καταδιώκουν μια ολόκληρη ζωή… Αυτή τη ζωή που προσπαθούν να αλλάξουν, μέσω ενός σόου και εν συνεχεία μιας καριέρας σε έναν χώρο με μπόλικη χρυσόσκονη. Παγίδα; Ο χρόνος θα δείξει.

Βλέπεις παιδιά που θα τα ζήλευες, που τα ζηλεύεις, για την τόση ομορφιά τους και σε πιάνει η ψυχή σου για όσα έχουν περάσει στη ζωή τους. Μικρά και μεγάλα δράματα πίσω από μια τόσο όμορφη «βιτρίνα» που η χοντρούλα με τα γυαλιά, το κορίτσι με τα σιδεράκια, το αγοράκι με τα πεταχτά αυτιά και το άλλο αγόρι με τα σπυράκια, θα έδιναν το ένα τους… δάχτυλο, για να την αποκτήσουν.

Ξέρεις όμως κάτι; Οι «μουτζούρες» της εικόνας σου, κάποια στιγμή θα σβηστούν. Αν θες να χάσεις τα κιλά θα τα χάσεις, τα σιδεράκια θα τα βγάλεις, τα πεταχτά αυτιά θα βρεις το σωστό κούρεμα για να τα καλύψεις και τα σπυράκια κάποια στιγμή θα φύγουν… Θα θυμάσαι τι έλεγες κι ένιωθες και θα γελάς.

Οι άλλες «μουτζούρες» αυτές της ψυχής, είναι που σε παιδεύουν και θα σε παιδεύουν, μέχρι την στιγμή που θα αποφασίσεις να τις δεις κατάματα και να τις αντιμετωπίσεις. Αν θα βρεις, ποτέ, την μπόρεση…

Δεν είναι για να τα ζηλεύεις αυτά τα παιδιά, εσύ που δεν έχεις γεννηθεί κάτι μεταξύ Ναόμι και Σάικ, που δεν θα σκεφτόσουν καν να πας στο GNTM… Είναι για να ακούς τις ιστορίες τους και να τους ανοίγεις μια μεγάλη αγκαλιά, για να χωθούν μέσα. Κι επειδή ήμουν από τους πρώτους που… έκραξα τις προάλλες το GNTM για το γεγονός ότι δεν σεβάστηκε τις φοβίες των κοριτσιών και τα έβαλε να κατέβουν σαν τον Spiderman ένα κτίριο, οφείλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στους τέσσερις κριτές που αγκαλιάζουν όλα αυτά τα κορίτσια και αγόρια της συγγνώμης, όπως έλεγε ο ποιητής. Που τους φέρονται με την απαιτούμενη ευαισθησία.

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί στη συνέχεια αυτό το σόου… Ξεκινάει όμως καλά. Ό,τι αποτελεί μάθημα για τον τηλεθεατή, εν προκειμένω, είναι καλό. Και αυτό που σου μένει βλέποντας αυτά τα παιδιά, σαν τα κρύα τα νερά, που πλημμυρίζουν πρώτα με ομορφιά και μετά με δάκρυα τις οθόνες μας, είναι η σημασία του να μεγαλώνεις καλά. Να μεγαλώνεις με αγάπη. Να ζεις με αγάπη. Να το θυμάστε

Περιμένω τις εντυπώσεις σου στον προσωπικό μου λογαριασμό στο instagram.