Ποιον «εμένα» στα αλήθεια θες;

Νίκος Συρίγος
Ποιον «εμένα» στα αλήθεια θες;

Οι άντρες ζούμε και πεθαίνουμε με έναν καημό: Να καταλάβουμε τη γυναίκα.

Από τους σοφότερους μέχρι τους πιο χαζούς. Και ξέρεις κάτι: Στην προκειμένη περίπτωση το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» ταιριάζει γάντι. Γιατί όσο περισσότερο μυαλό διαθέτεις τόσο περισσότερο θα παιδεύεσαι. Άσε που το ξέρουν πια και οι πέτρες: Ο πιο έξυπνος άντρας η πιο χαζή γυναίκα. Άρα είσαι από χέρι χαμένος…

Ναι, δεν πρόκειται ποτέ να σας καταλάβουμε. Ποτέ. Με όλα αυτά βέβαια που βλέπω αμφιβάλλω αν καταλαβαίνετε και οι ίδιες τον εαυτό σας. Και κυρίως στις σχέσεις σας με τους άντρες… Άλλον ερωτεύεστε, άλλον θέλετε πραγματικά. Με τη διαφορά ότι εδώ δεν παίζει «τι παρήγγειλα από το Ίνερνετ και τι μου ήρθε», διότι εδώ ό,τι παρήγγειλες αυτό σου ήρθε. Απλά στο… μεσοδιάστημα μάλλον αποφάσισες ότι θέλεις κάτι άλλο από αυτό που παρήγγειλες. Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Που αναγκαστικά μπαίνουμε και οι δυο. Βαλτώνουμε, βουλιάζουμε και οι δυο. Και χωρίζουμε… Αναπόφευκτα. Γιατί πόσο να αντέξεις να ζεις με κάποιον που θέλει να σε κάνει κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Κάτι άλλο από αυτό που ερωτεύτηκε…

Και που δεν ξέρει ίσως καν και η ίδια να απαντήσει στο ερώτημα «Ποιον… εμένα στα αλήθεια θες;». Γιατί αυτός που θέλεις δεν είμαι εγώ. Είναι κάτι άλλο. Κάποιος άλλος.

Πρόσεξε: Δεν λέω για θέματα εμφάνισης. Αν άλλαξα, αν τα σημάδια του χρόνου δεν έγραψαν καλά πάνω μου, αν , αν, αν…

Για τον χαρακτήρα λέω. Αυτόν που δεν μπορεί να γίνει από άσπρο-μαύρο. Ό,τι κι αν κάνεις. Όσο κι αν με πιέσεις… Όσο κι αν πιεστείς.

Άρα το πρόβλημα δεν είναι ότι εγώ είμαι ευαίσθητος/αναίσθητος, τακτικός/χύμα, συνεπής/ασυνεπής κοκ αλλά μάλλον ότι εσύ εν τέλει ήθελες το εντελώς διαφορετικό από εμένα… Κι εκεί χάλασε το γλυκό. Ξίνισε.

Πριν φύγεις όμως, πριν πεις το «τελειώσαμε», έλα να κοιταχτούμε στα μάτια. Αυτά που όπως λέει ο ποιητής χρώμα δεν αλλάζουν, μόνο τρόπο που κοιτάνε… Και θαρρώ πως έτσι, χωρίς καν να αλλάξουμε μισή κουβέντα, θα πάρουμε όλες τις απαντήσεις… Μην το διαλύετε πριν κοιτάξετε τον άλλο έστω μια φορά, μια τελευταία φορά στα μάτια. Γιατί σε αυτό το βλέμμα που χάνεται στην καθημερινότητα, μπορεί και να βρεις αυτόν που ερωτεύτηκες. Αυτόν που «σκότωσε» η ρουτίνα… Αυτόν που κάποτε σε κατέκτησε… Τον πρίγκηπα που έγινε βάτραχος. Κι αν τον φιλήσεις όπως παλιά μπορεί να γίνει ξανά πρίγκηπας…