Άσε τον χρόνο να σε χαϊδέψει…

Η Σάρον Στόουν είναι μια εμφανώς όμορφη γυναίκα. Και χορτασμένη. Σε όλα. Ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Μια γυναίκα η οποία είναι τόσο βαθιά ικανοποιημένη απ’όσα έχει ζήσει και ζει που αφήνει τον χρόνο να περνάει, χαϊδεύοντας την. Δεν τον πολεμά. Δεν παλεύει να τον κερδίσει.

Του επιτρέπει να της αφήνει πάνω της τα σημάδια που αφήνει πάνω σου ο χρόνος. Διάβασα κάπου ότι «Η Σάρον Στόουν γερνάει υπέροχα». Δεν φοβάμαι το ρήμα «γερνάω». Άλλωστε είναι πια πολυτέλεια να γερνάς. Αλλά είτε στα 64 που είναι τώρα, είτε στα 74, είτε στα 104, θαρρώ πως αυτή η γυναίκα δύσκολα θα σου «επιτρέψει» να ταιριάξεις αυτό το ρήμα πλάι στο όνομα της. Γιατί έχει αγαπήσει τόσο πολύ τον χρόνο που έχει κάνει και αυτόν να την αγαπήσει. Δες την.

Είναι στις Κάννες. Τώρα. Χαμογελάει χωρίς ενοχές. Δεν τη νοιάζει να δείξει τις ρυτίδες της. Δεν τη νοιάζει να μην αποκτήσει κι άλλες. Ξέρεις, αυτές που λένε «έκφρασης» και καταδικάζουν τις γυναίκες στη φυλακή των ανέκφραστων. Για να μην κάνουν γραμμές στο μέτωπο, στα μάτια, γύρω από το στόμα… Άκου κάτι ακόμη. Υπάρχουν άντρες που αυτές τις γραμμές τις φιλάνε. Ειδικά αν έχουν μισή ευθύνη για το γέλιο ή το κλάμα σου. Αν έχουν μισή ευθύνη για ό,τι σου έχει συμβεί και σου ζωγράφισε αυτή τη γραμμή στο μέτωπο… Ειδικά του γέλιου! Αν έστω τους «ανήκει» μισό χιλιοστό από τη γραμμή της ευτυχίας…

Δεν υπάρχει πιο γλυκό συναίσθημα από το να φιλάς αυτή τη γραμμή… Να τη λατρεύεις για αυτή τη γραμμή… Για τις στιγμές ευτυχίας που έχετε ζήσει. Μία βραδιά ή μια ζωή…

Και η Σάρον Στόουν μας το διδάσκει. Ένα κορίτσι, μια γυναίκα χορτασμένη από αυτά που κάνουν τη ζωή μας… ΖΩΗ. Τον έρωτα, την αγάπη, την ένταση, το σεξ… Τι να την κάνεις τη ζωή αν δεν έχεις νιώσει; Τι να την κάνεις τη ζωή αν δεν έχεις τσαλακώσει και τσαλακωθεί. Από το πρόσωπο μέχρι την ψυχή. Και τα δύο.

Να μην τον πολεμάτε τον χρόνο… Γιατί είναι εκδικητικός. Να μην φοβάστε να γελάσετε, να κλάψετε, να φωνάξετε… Να μην φοβάστε να ζήσετε έντονα. Κυρίως να μην ντρέπεστε που μεγαλώνετε… Αυτό που φαίνεται στο πρόσωπο μας σήμερα, είναι αυτό που ζήσαμε χθες. Είναι μια στιγμή που έγινε ανάμνηση. Μια έκφραση που έγινε ρυτίδα… Αγάπα τα σημάδια σου. Είσαι εσύ. Είναι η ζωή σου. Τουλάχιστον να την έχεις ζήσει… Όπως η Σάρον… Δες την! Πιο όμορφη, πιο σέξι από ποτέ… Ακόμη και από την εποχή που τρέλανε έναν πλανήτη μ’ένα βλέμμα… Τότε που όλοι στέκονταν στο σταυροπόδι.