Η Beyoncé αντέγραψε στο διαγώνισμα;

«Who runs the world» τραγουδάει δυναμικά στο νέο της single ή κατά τα άλλα υπέροχη Beyoncé. Girls απαντάει μόνη της. Και δώστου styling, υψηλή ραπτική και τακούνια-καθρέφτες με τα μαλλιά σε κατάσταση αλλοφροσύνης λες και την κυνηγάνε για να την κάψουν στην πλατεία.

Το δε βιντεοκλίπ που προβλήθηκε πριν από μερικές ημέρες, είναι ένα case study για το πως αποθεώνεις την πρωταγωνίστρια εμφανισιακά, αλλά ταυτόχρονα την καταστρέφεις με χορευτές κομπάρσους ντυμένους σαν ρακοσυλλέκτες, χωρίς καμία λογική επιλογής σε στυλ και εμφάνιση, που τα ρούχα τους –μοιάζουν αγορασμένα από παζάρι στα βάθη του Περάματος- τα «έκαψε η αλμύρα της θάλασσας» που έλεγε και η αείμνηστη Τζέλα.

Το τραγούδι είναι ήδη πολύ ενοχλητικό και μου θυμίζει σε απίστευτο βαθμό ένα αντίστοιχο κάποια χρόνια πριν, της Gwen Stefani με τίτλο Hollaback Girl. Και εδώ ξεκινάει η κατρακύλα. Το original κομμάτι που βασίστηκε το «Girls» μοιάζει με το αντίστοιχο με τίτλο «Pon De Floor» -γιατί αυτή την βλακεία κάποιος την σκέφτηκε πριν από αυτή- και ανήκει στο αμφιλεγόμενο τρίο Major Lazer, που το παρουσίασε το 2009. Αν και το βίντεο του «Pon De Floor» των Major Lazer στο YouTube έχει κάπου 2.000.000 hits θεματολογικά τις γυναίκες όχι απλά τις ξεφτιλίζει αλλά τις run από πάνω από κάτω, χρησιμοποιώντας τες κυριολεκτικά σαν σακί με πατάτες που το κάνεις αξεσουάρ για να παίζεις άγρια, υποτιμητικά σεξουαλικά παιχνίδια που μετά πετάς από το μπαλκόνι ή απλά τηγανίζεις σε πολυκαιρισμένο και πολύ κακής ποιότητας λάδι. Οι δε γυναίκες του βιντεοκλίπ είναι ιδιαιτέρως παχουλές και άσχημες με τρικολόρε extensions, ενώ εκτελούν φιγούρες χορού που παραπέμπουν ξεκάθαρα σε στάσεις του σεξ λίγο πριν «αδειάσεις» ό,τι ήπιες και έφαγες όλο το βράδυ. Προσωπικά το βρήκα πολύ ρατσιστικό απέναντι στις γυναίκες με τους κάφρους πρωταγωνιστές να κάνουν σαν χαζά, αντιμετωπίζοντας τες σαν αναλώσιμες ιερόδουλες.

Ας πάμε όμως, πάλι πίσω στη Beyoncé, που προχθές τιμήθηκε στα Billboard awards για την συνολική της προσφορά στη μουσική -ούτε 30 ετών δεν είναι ακόμη, πότε πρόλαβε- με την πρώτη κυρία της Αμερικής Michelle Obama μεταξύ άλλων να σκίζει τα ιμάτια της ότι η τραγουδίστρια είναι φάρος ηθικής και παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις νεαρές Αμερικανίδες. Εκεί ξεκίνησε και η live παρουσίαση του τραγουδιού επί σκηνής με πανέξυπνα γραφικά που δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση τρισδιάστατης εικόνας. Το αστείο είναι ότι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και 90% τα ίδια γραφικά με την ίδια σειρά είχε κάνει τη εμφάνιση της σε μουσικά βραβεία η άγνωστη στον πολύ κόσμο Ιταλίδα τραγουδίστρια Lorella Cuccarini το 2010. Το σχετικό βίντεο στο YouTube είναι μία τρανή απόδειξη πως όποιος τέλος πάντων έχει το creative direction για τις εμφανίσεις της Beyonce πρέπει επειγόντως να απολυθεί και η Beyonce να αποζημιώσει την Ιταλίδα performer.

Είναι τουλάχιστον γελοίο σε μία εποχή που τίποτα δεν μένει κρυφό να προσπαθείς να κοπιάρεις χωρίς τον παραμικρό ίχνος πειραματισμού ή το δικό σου στίγμα. Όσο για το παράδειγμα προς μίμηση που επέμενε η κυρία Obama θα της πρότεινα να δει το αρχικό video clip του κομματιού και να μου πει τι είναι προς μίμηση σε εικόνες που η Αμερική θα ήθελε πολύ να θάψει στα έγκατα της ιστορίας της, αλλά δυστυχώς η καφρίλα και ο εξευτελιστικός τρόπος μεταχείρισης τέτοιων γυναικών θέλει πολύ περισσότερη μόρφωση και κοινό νου για να την αποτάξει.

Δεν μπορεί να μην υπήρχαν άλλα τραγούδια να «διασκευάσει». Ή άλλος τρόπος να παρουσιάσει το τραγούδι στη σκηνή. Ο μεσαίωνας που διανύουμε δεν φαίνεται τελικά να τελειώνει σύντομα, αλλά μάλλον θα παρατείνει τη διάρκειά του.

Μου είναι αδιανόητο μία καλλιτέχνης σαν την Beyoncé να κατάφερε σε λιγότερο από τρεις ημέρες να αποδείξει ότι στα δύσκολα τελικά δεν έχει καν δίχτυ ασφαλείας. Ελπίζω η πτώση να μην είναι θανατηφόρα.

Δείτε τις ομοιότητές στο παρακάτω βίντεο.