Κι αν θες να ξέρεις, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να κάνει παιδί (καρδούλα)

«Είναι δηλητηριώδες το ''άντε κάνε κανά παιδί εσύ''. Και να το ακούς. Και να ακούγεται». Λόγια που δεν χρειάζονται εξήγηση. Μόνο περίσκεψη. Λόγια που ειπώθηκαν από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στην εκπομπή Αυτοψία του Αντώνη Σρόιτερ, σχεδόν έναν μήνα μετά την αήθη και σεξιστική επίθεση που δέχτηκε από βουλευτή εντός Βουλής. Μια φράση που δεν αφορά πια μόνο τη Ζωή. Είναι η φράση που περιγράφει με ακρίβεια τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σε δημόσια θέα –και να σε πληγώνει κάποιος, μπροστά σε όλους, απλώς γιατί μπορεί.

Δεν γράφουμε αυτό το κείμενο για να υπερασπιστούμε τη Ζωή. Δεν το έχει ανάγκη. Γράφουμε επειδή το σχόλιο «κάνε κανένα παιδί ή υιοθέτησε» δεν ήταν μια προσωπική προσβολή. Ήταν ένα ξεκάθαρο σύμπτωμα. Ένα στίγμα παλιό όσο και ο μισογυνισμός, που απλώς άλλαξε κοστούμι και μπήκε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Και είναι δουλειά μας να το αποκαλύπτουμε κάθε φορά που σηκώνει κεφάλι.

Το «κάνε κανένα παιδί» ακούστηκε μέσα στη Βουλή και στο σεξισμό απάντησαν όπως έπρεπε

«Δεν αποκλείω το να γίνω μητέρα»

Σε σημαντικό σημείο της κουβέντας με τον δημοσιογράφο, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε στην απαράδεκτη ατάκα που ακούστηκε στη Βουλή με στόχο την ίδια, λίγες ώρες πριν την Ημέρα που τιμάται η Γυναίκα. Αλήθεια, πώς αισθάνθηκε; «Φυσικά με πόνεσε, και φυσικά είναι κάτι τρομερά δηλητηριώδες, και να το ακούς και να ακούγεται. Φυσικά, εγώ μπορεί να είχα τη δυνατότητα εκείνη τη στιγμή να απαντήσω, και το έκανα, αλλά πάρα πολλές φορές γυναίκες που υφίστανται την απαξίωση, την επίθεση, τον σεξισμό, τον μισογυνισμό, δεν έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν. Κι έτσι αισθάνθηκα ότι έπρεπε να απαντήσω και για εκείνες».

Όσο για το αν το κεφάλαιο παιδί έχει κλείσει για εκείνη; «Κανένα κεφάλαιο γενικώς δεν κλείνει για εμένα. Προφανώς και είμαι προσανατολισμένη και προσηλωμένη στον αγώνα, στη διεκδίκηση, στην υπεράσπιση της κοινωνίας, στην υπεράσπιση ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να κρατήσουν το σπίτι τους που τους το παίρνουν, να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Όμως το κεφάλαιο παιδί, δεν το αισθάνθηκα ποτέ ως θυσία. Μπορεί η ζωή μου διαμορφώθηκε έτσι, αλλά ποτέ δεν αποφάσισα ότι δεν θέλω παιδί. Φυσικά και θέλω, είναι ευλογία τα παιδιά. Και -όπως πάντα- με τον κίνδυνο να μου επιτεθούν, εγώ θα σου πω ότι τίποτα δεν έχει κλείσει».

«Αν με ένοιαζε τι θα πουν δεν θα ήμουν αυτή που είμαι. Δεν θα ήμουν εδώ που είμαι».

Όταν η μητρότητα γίνεται όπλο, έχεις ήδη χάσει τον πόλεμο

Δεν ήταν η πρώτη φορά που η πολιτική σκηνή μετατρέπεται σε πεδίο βολής κατά της γυναικείας αξιοπρέπειας. Είναι όμως από τις φορές που δεν πρέπει να περάσει έτσι. Η ατάκα «κάνε κανένα παιδί ή υιοθέτησε» δεν είναι μια αυθόρμητη αγένεια, ούτε ένα λεκτικό ολίσθημα. Είναι μια συνειδητή επίθεση. Είναι η στιγμή που η μήτρα μιας γυναίκας αντιμετωπίζεται ως πολιτικό εργαλείο. Είναι η στιγμή που ένας άντρας, με την αυτοπεποίθηση που του προσφέρει η εξουσία και το φύλο του, αποφασίζει ότι μπορεί να καθορίσει τί λείπει από τη ζωή σου.

Δεν τον νοιάζει αν θέλεις ή δεν θέλεις παιδί. Δεν τον ενδιαφέρει αν μπορείς ή δεν μπορείς. Δεν προσπαθεί να σε πείσει. Προσπαθεί να σε μειώσει. Γιατί έτσι λειτουργεί ο μισογυνισμός: με «αθώα» σχόλια, ειρωνεία και πλάκες, μέχρι να καταφέρουν να σε κάνουν να αμφισβητήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου απαντά στον σεξισμό με θάρρος και μια αλήθεια για τον Διαμαντή Καραναστάση

Όταν ένας άντρας διαλέγει να σου επιτεθεί με το αν έχεις κάνει παιδί, σού λέει κατάμουτρα ότι δεν έχεις δικαίωμα να υπάρξεις ως πλήρης, αν δεν έχεις γεννήσει. Κι αν δεν έχεις γεννήσει, δεν μπορείς να ηγείσαι, να μιλάς, να απαιτείς. Γιατί τι ξέρεις εσύ από ζωή, αν δεν έγινες μάνα; Πόσο εύκολα σβήνονται σπουδές, αγώνες, θυσίες, επιτεύγματα, με ένα «κάνε κανένα παιδί». Λες κι όλα τα υπόλοιπα είναι μια πρόχειρη πρόβα τζενεράλε μέχρι να αποδείξεις ότι είσαι γυναίκα «της προκοπής».

Και τι κάνει η Ζωή; Μιλά. Δυνατά. Ξεκάθαρα. Όχι για να απαντήσει στον υβριστή της. Αλλά για να ακουστεί και για όλες όσες δεν μπορούν. Για τις γυναίκες που υπομένουν τέτοια σχόλια στον εργασιακό τους χώρο, στο οικογενειακό τους τραπέζι, στον δρόμο. Για εκείνες που δεν έχουν τη δύναμη ή τη θέση να απαντήσουν. Και κάθε φορά που μια γυναίκα υψώνει τη φωνή της, γίνεται λιγότερο πιθανό να χρειαστεί η επόμενη να απολογηθεί για την προσωπική της ζωή.

Μητρότητα δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι απόδειξη κανονικότητας, ούτε το τίμημα για να έχεις φωνή. Είναι επιθυμία. Είναι ευλογία, όπως λέει και η ίδια η Ζωή, όταν είναι επιλογή. Όταν δεν χρησιμοποιείται σαν σφαίρα που σου την πετάνε για να σε σπάσουν. Γιατί αυτό κάνουν. Σε θέλουν σπασμένη. Να σκύβεις. Να σκέφτεσαι διπλά πριν μιλήσεις. Να αυτολογοκρίνεσαι μήπως είσαι «πολύ σκληρή», «πολύ καριερίστα», «πολύ φιλόδοξη», «πολύ άτεκνη».

Έλα όμως που δεν σκύβεις. Δεν ζητάς συγγνώμη για τις επιλογές σου. Δεν αφήνεις κανέναν να σε κάνει λιγότερη. Ούτε μάνα να είσαι, ούτε όχι. Γιατί γυναίκα δεν είσαι για να δικαιολογείς την ύπαρξή σου. Είσαι για να την υπερασπίζεσαι.

#καρδούλα.