Fine wine: Όταν ήμουν νέα δεν καταλάβαινα την ομορφιά μου, έχει πει η Michelle Pfeiffer που έγινε 67
«Όταν ήμουν νεότερη, ήθελα να αποδείξω κάτι. Τώρα απλώς θέλω να είμαι αληθινή». 67 ατάκες της Michelle Pfeiffer όλο νόημα.
«Το γήρας δεν είναι για τους αδύναμους. Κάποιες μέρες νιώθω πιο δυνατή από ποτέ. Άλλες, πιο ευάλωτη από ποτέ», θα έλεγε σε μία από τις συνεντεύξεις της κατά το παρελθόν η Michelle Pfeiffer ή αλλιώς η γυναίκα που δεν επιβιώνει απλώς στον χρόνο αλλά τον εξουσιάζει. Όχι γιατί νίκησε τη φθορά, αλλά γιατί συμφιλιώθηκε με την αντίφασή της. Το βλέμμα της δεν ζητά να πείσει. Δεν σαγηνεύει, δηλώνει.
Σε μια βιομηχανία που λατρεύει τη φθορά του θηλυκού όταν αυτή πουλιέται ως νιάτα και απορρίπτεται όταν θεριεύει σε βάθος, εκείνη έφτασε στο Hollywood κόντρα σε όλα. Χωρίς βοήθειες, χωρίς σχολές υποκριτικής, χωρίς ν’ ανήκει. Και κατέκτησε ρόλους που έμοιαζαν να την περιμένουν. Στον «Σημαδεμένο», αδύναμη, ωχρή και σε άλλο level μαγνητική. Στο «Επικίνδυνες Σχέσεις», μοιραία δίχως ερωτισμό. Στο «Batman Returns», αιλουροειδές τραύμα, όχι φαντασίωση.
Κάθε ρόλος της, μια αντίσταση στο στερεότυπο.
Δεν είναι μόνο η ομορφιά της που στοιχειώνει –είναι η ευφυΐα της. Η απόσταση. Η ικανότητά της να κάνει ένα βλέμμα να κουβαλά τη μνήμη μιας ζωής. Κάτι που κατέστησε σαφές στα 80s και 90s. Στα «Χρόνια της Αθωότητας» του Σκορσέζε, επανεφηύρε τη γυναίκα ως αίνιγμα. Και στα «Χίλια Εκτάρια», άγγιξε τον τραγικό πυρήνα του θηλυκού χωρίς να θυματοποιηθεί. Ποτέ δεν έκλαψε για να συγκινήσει. Πάντα υπέφερε για να αφηγηθεί.
Πίσω από την καριέρα, μια ζωή σε απόσταση από τα φλας. Υιοθέτησε μόνη της παιδί πριν γνωρίσει τον σύντροφό της, παντρεύτηκε εκτός του αστραφτερού στερεώματος, μίλησε ανοιχτά για τη δυσκολία να συμφιλιωθεί με τον εαυτό της. «Όταν ήμουν νέα, δεν καταλάβαινα τι να κάνω με την ομορφιά μου», είχε πει. Την τρόμαζε η εξουσία που ασκούσε χωρίς να το θέλει. Γι’ αυτό και κράτησε αποστάσεις απ’ τα πάντα –απ’ τα βραβεία, τα κόκκινα χαλιά, την ανάγκη να είναι αρεστή.
Δεν έπαιξε απλώς ρόλους.
Ενσάρκωσε τη μοναξιά τους. Ήταν η δασκάλα στην «Ασυμβίβαστη Γενιά» που δίδασκε με αυστηρότητα κι ευαισθησία, η μητέρα που πενθούσε στην «Βαθειά Άκρη του Ωκεανού», η γυναίκα που παγιδεύτηκε σε μια διαλυμένη σχέση στο «The Story of Us». Ακόμη κι όταν έπαιζε σε χολιγουντιανά παραμύθια, κουβαλούσε μια υποψία αλήθειας, σαν κάτι να είχε χαθεί ανεπιστρεπτί. Η ερμηνεία της ήταν πάντα πολιτική: υπερασπιζόταν την πολυπλοκότητα της γυναικείας εμπειρίας.
Δεν ήταν ποτέ ένα απλό «παιδί του σινεμά».
Το 2000, η Michelle Pfeiffer απέδειξε για ακόμη μία φορά την ερμηνευτική της εμβέλεια, συμπρωταγωνιστώντας με τον Harrison Ford στο μεταφυσικό θρίλερ του Robert Zemeckis «Ένοχο Μυστικό», μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της χρονιάς. Την επόμενη χρονιά έδωσε σάρκα και οστά στη νομικό υπεράσπισης του «Τ’ όνομά μου είναι Σαμ», απέναντι στον Sean Penn, ενσαρκώνοντας με ακρίβεια την ισορροπία ανάμεσα στην αυστηρότητα και την ενσυναίσθηση. Το 2002 στάθηκε πλάι στη Renée Zellweger και τη Robin Wright Penn στο δράμα «Η Αγάπη Είναι Γένους Θηλυκού», ρόλος που της χάρισε μία ακόμα υποψηφιότητα για το βραβείο του Σωματείου Αμερικανών Ηθοποιών.
(Photo by: Todd Owyoung/NBC via Getty Images)
2022 NBCUniversal Media, LLCΤο 2003, δάνεισε τη φωνή της στη σκοτεινή κακιά του «Σεβάχ: Ο Θρύλος των Επτά Θαλασσών», για να αποσυρθεί έπειτα από τα φώτα με τρόπο αθόρυβο, αλλά καθόλου τελεσίδικο. Όταν επέστρεψε τέσσερα χρόνια αργότερα, δεν αναλώθηκε σε νοσταλγικές επανεμφανίσεις· επέλεξε ρόλους που αποδείκνυαν πως οι γυναίκες δεν παροπλίζονται, αλλά αναδιατυπώνονται. Το 2007 πρωταγωνίστησε στη ρομαντική κομεντί «Ο Καινούριος της Μαμάς Μου», στη φαντασμαγορική «Αστερόσκονη», και έκλεψε την παράσταση στο κινηματογραφικό «Hairspray», υπενθυμίζοντας πως ξέρει να τραγουδά, να χορεύει και να σατιρίζει με φινέτσα. Την ίδια χρονιά απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ -μια συμβολική αλλά απολύτως δίκαιη επισφράγιση της διαχρονικής λάμψης της.
Το σινεμά της υπήρξε πάντοτε εκλεπτυσμένο αλλά καθόλου απόμακρο. Όπως και η ίδια: ένας άνθρωπος που ξέρει πώς να γυρίζει την πλάτη, χωρίς ποτέ να σε απορρίπτει. Σου δείχνει τον δρόμο προς κάτι ακριβότερο. Πιο δύσκολο. Τη σιωπή που έπεται της ανάγκης να εντυπωσιάσεις. Τη δύναμη που έρχεται όταν δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα. Την ομορφιά που ξεγυμνώνεται, όχι για να επιδειχθεί, αλλά για να σωθεί.
Γεννημένη σαν σήμερα 29 Απριλίου 1958, στα 67 της, η 3 φορές υποψήφια για Όσκαρ, δεν διεκδικεί ρόλους αλλά νόημα. Και όταν την ρωτούν αν τη φοβίζει το πέρασμα του χρόνου, απαντά μ’ ένα βλέμμα που θυμίζει όλους τους χαρακτήρες της μαζί: δεν τη νοιάζει η εικόνα, τη νοιάζει η ουσία. Και η ουσία δεν έχει ηλικία. Έχει μόνο διάρκεια.
«Όταν ήμουν νεότερη, ήθελα να αποδείξω κάτι. Τώρα απλώς θέλω να είμαι αληθινή».
67 ατάκες της με αφορμή τα 67α γενέθλιά της
«Είμαι Ταύρος. Μέχρι το κόκκαλο»
«Όσο περισσότερο γνωρίζεις ανθρώπους από διαφορετικά μονοπάτια ζωής, τόσο πιο σοφός γίνεσαι. Οι εμπειρίες και οι νέες οπτικές διευρύνουν τον κόσμο σου»
«Μπορείς να τα έχεις όλα -αλλά όχι ταυτόχρονα»
«Για μένα, το να συμβιβαστώ με τη διασημότητα ήταν δύσκολο – όλη αυτή η πλευρά της: η απώλεια της ανωνυμίας, η απώλεια της ιδιωτικότητας. Το να παραδίδεις αυτό το κομμάτι της ζωής σου και να μην έχεις πια έλεγχο πάνω του»
«Έχεις πάντα επιλογή. Ίσως όχι την ιδανική, αλλά είναι ακόμα επιλογή»
«Απλώς νιώθω ευγνώμων. Και τυχερή»
«Δεν ξέρω αν πρόκειται για αφέλεια ή καθαρό ναρκισσισμό, αλλά ξεκινώ πάντα με τη βεβαιότητα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Μόνο όταν μπω βαθιά στο εκάστοτε εγχείρημα συνειδητοποιώ σε τι έχω μπλέξει – και τότε θα κάνω τα πάντα για να μην γελοιοποιηθώ. Νομίζω πως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας μου»
«Φοβάμαι να είμαι μόνη. Φοβάμαι και να μην είμαι. Φοβάμαι αυτό που είμαι, αυτό που δεν είμαι, αυτό που ίσως γίνω ή δεν γίνω ποτέ. Είμαι απλώς κουρασμένη να φοβάμαι»
«Καμιά φορά λέω πραγματικά χαζά πράγματα. Βλέποντας παλιές μου συνεντεύξεις, ντρέπομαι»
«Όταν είσαι νέος, το όνειρο μοιάζει απλό. Δεν μπορείς να φανταστείς όλα όσα θα προκύψουν στην πορεία»
«Είμαι τελειομανής. Μπορεί να τρελαίνω τον εαυτό μου -και τους γύρω μου. Αλλά αυτή η εμμονή με κάνει καλύτερη»
«Χρειάζομαι χρόνια για να εμπιστευτώ. Κλείνομαι, δυσκολεύομαι να εκτεθώ»
«Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το μεξικάνικο. Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με πατατάκια και σάλσα»
«Το λεγόμενο “άδειο σπίτι” όταν τα παιδιά φεύγουν, δεν είναι αστείο. Είναι πραγματικά δύσκολο»
«Όσο λιγότερο επικεντρώνεσαι στα ελαττώματά σου, τόσο πιο καλά είσαι. Να είσαι ο εαυτός σου και να χαίρεσαι γι’ αυτό»
«Χαλαρώνω αποσυναρμολογώντας και ξαναφτιάχνοντας το ποδήλατό μου»
«Η αγάπη σε κάνει ευάλωτο. Το μίσος σε παρηγορεί -αλλά σε αποξενώνει»
«Με τα παιδιά, μόλις νομίσεις πως τα κατάλαβες, αλλάζουν. Δεν ελέγχεται. Κι ας νομίζω πως δεν είμαι ελεγκτική — άλλοι μου το λένε!»
«Είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος. Αγαπώ τη ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που να γερνάει πιο πολύ από τη δυστυχία»
«Το να στέκεσαι απλώς και να φαίνεσαι όμορφη είναι εξαιρετικά βαρετό»
«Με έβλεπαν σαν το μαύρο πρόβατο. Οι γείτονες δεν ήθελαν τα παιδιά τους να παίζουν μαζί μου»
«Η γιαγιά μου, μόνη, σήκωσε πέντε παιδιά στην Ύφεση. Στα 50 της, πήρε τη ραπτομηχανή, μπήκε σε ένα φορτηγό και έφτασε από τη Βόρεια Ντακότα στην Καλιφόρνια. Ήταν επιζήσασα. Αυτό έχω κι εγώ στο αίμα μου»
«Παίζω δωρεάν. Αλλά πληρώνομαι αδρά για την ταλαιπωρία του να είμαι δημόσιο πρόσωπο. Και το αξίζω»
«Κάποτε, το να είσαι ηθοποιός ισοδυναμούσε με το να είσαι πόρνη. Ευτυχώς, αυτό έχει αλλάξει»
«Ο άντρας μου έχει ακεραιότητα. Τον σέβομαι. Είναι έξυπνος, όμορφος, έχει χιούμορ -αλλά χωρίς σεβασμό, όλα βαριούνται»
«Αν νομίζεις πως τα 40 είναι απελευθερωτικά, περίμενε τα 50. Η προσμονή τρομάζει περισσότερο από την πραγματικότητα»
«Το γήρας δεν είναι για τους αδύναμους. Κάποιες μέρες νιώθω πιο δυνατή από ποτέ. Άλλες, πιο ευάλωτη από ποτέ»
«Είμαι στ’ αλήθεια ένας χαρούμενος άνθρωπος, απολαμβάνω τη ζωή. Και νομίζω πως αυτό φαίνεται στους ανθρώπους. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε γερνά περισσότερο από τη μιζέρια»
«Παλιά ανησυχούσα περισσότερο για την εμφάνισή μου. Τώρα λιγότερο. Κι αυτό είναι ανακούφιση»
«Στο σχολείο ήμουν ντροπαλή. Δεν ήθελα να ξεχωρίζω. Δεν άντεχα να με κοιτάνε»
«Η μητρότητα μού έδωσε σκοπό. Βάθος. Γείωση. Μου άλλαξε τις προτεραιότητες»
«Η δυσκολία της δουλειάς μας είναι να παραμείνεις αληθινός σ’ έναν κόσμο προσποίησης»
«Όταν ήμουν νεότερη, ήθελα να αποδείξω κάτι. Τώρα απλώς θέλω να είμαι αληθινή»
«Είμαι πολύ πεισματάρα. Πιστεύω ότι διαθέτω κοινή λογική· κάποιες φορές, ίσως βλέπω τα πράγματα μονοδιάστατα, αλλά είμαι δυνατή»
«Δεν πιστεύω ότι οι άντρες θέλουν οι γυναίκες να κάνουν αποκρουστικές πλαστικές επεμβάσεις ή να είναι λιπόσαρκες και κοκαλιάρες. Όλες οι πλαστικές του κόσμου δεν μπορούν να σταματήσουν τη γήρανση»
«Είχα ακόμη και ψεύτικο στήθος με μηχανισμό που μπορούσε να πέσει. Στην αρχή ήταν σοκαριστικό. Μιλάμε για ειδικά εφέ!»
«Όταν ήμουν μικρή, δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου ελκυστικό, γιατί ήμουν αγοροκόριτσο και πάντα το πιο ψηλό κορίτσι στην τάξη»
«Υπάρχουν μέρες που νιώθω πως μοιάζω με σκύλο»
«Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα να βλέπει τον εαυτό της να μεγαλώνει. Και είναι διπλά δύσκολο όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, βλέπεις συνεχώς την εικόνα σου και όλοι την επισημαίνουν»
«Για μένα, το να εξοικειωθώ με τη φήμη ήταν δύσκολο – όλη αυτή η πλευρά, η απώλεια της ανωνυμίας, η απώλεια της ιδιωτικότητας. Το να παραχωρείς ένα κομμάτι της ζωής σου χωρίς να έχεις έλεγχο πάνω του»
«Κάπου στην πορεία άλλαξα και άρχισα να βλέπω τη φωτεινή πλευρά αντί για τη σκοτεινή. Τώρα κοιτάζω όσα έχω και νιώθω πόσο τυχερή είμαι»
«Αυτό που αγαπώ περισσότερο στην υποκριτική είναι ότι μπορώ να εξαφανιστώ μέσα στον ρόλο, όσο περισσότερο γίνεται. Αυτό ήταν από τα πιο ελκυστικά στοιχεία της για μένα»
«Όλοι είμαστε ευάλωτοι στο να μπλεχτούμε σε σχέσεις όπου μας ξεγελούν. Δεν είμαι εξαίρεση. Είναι ανθρώπινη φύση»
«Η κωμωδία μού φαίνεται δύσκολη. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως τη σκέφτομαι υπερβολικά. Υπάρχει τεράστια πίεση να είσαι αστείος»
«Μοιάζω με πάπια. Έτσι όπως γυρίζει το στόμα μου ή ανασηκώνεται η μύτη μου. Έπρεπε να είχα παίξει τον Χάουαρντ την Πάπια»
«Η αξία μιας καλής εκπαίδευσης δεν με εγκατέλειψε ποτέ»
«Ακόμη πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ανακαλύψουν πως δεν είμαι ιδιαίτερα ταλαντούχα. Ότι δεν είμαι πολύ καλή. Ότι όλα ήταν μια μεγάλη απάτη»
«Υπήρξαν άνθρωποι στη ζωή μου που μου είπαν πως πρέπει να εκτίθεμαι περισσότερο. Αλλά αυτό μου είναι τρομερά δύσκολο»
«Ακόμη κι αν δεν αισθάνομαι ότι χρειάζομαι επιβεβαίωση, είναι πολύ σημαντικό για μένα να δίνω μια καλή ερμηνεία. Είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου»
«Δεν νιώθω πια πίεση να ντύνομαι νεανικά. Είμαι πενήντα, και όλοι ξέρουν ότι είμαι πενήντα –ποιον κοροϊδεύεις; Τα τζιν είναι η στολή μου. Έχω γύρω στα δεκαπέντε ζευγάρια»
«Πιθανώς να ήθελα να δουλεύω περισσότερο απ’ όσο δουλεύω, γιατί αγαπώ τη δουλειά, αλλά δεν μπορώ. Πρέπει να αφιερώνω χρόνο στην οικογένεια, και η δουλειά μου με καταναλώνει ολοκληρωτικά»
«Αυτό είναι κάτι που έμαθα μετά από πολλή 'δουλειά στον καναπέ': Πάντα υπάρχουν κόκκινες σημαίες. Το θέμα είναι να τις εντοπίζεις εγκαίρως, ώστε να μη συνεχίσεις να κάνεις τα ίδια λάθη με τον επόμενο άνθρωπο»
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσο μεγαλώνεις, τόσο λιγοστεύουν οι καλές ερμηνευτικές ευκαιρίες»
«Έπαθα έκπληξη όταν κατάλαβα πόσο ελεγκτική είμαι. Δεν με είχα ποτέ στο μυαλό μου έτσι. Νομίζω πως η ρίζα της ανάγκης για έλεγχο είναι ο φόβος – γιατί θέλεις να ξέρεις τι θα συμβεί ανά πάσα στιγμή»
«Δούλεψα τόσο σκληρά για τόσο καιρό – έκανα πολλές ταινίες. Δούλευα πολύ και όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, πριν πάνε σχολείο»
«Είμαι καλή στο να κρύβω τα συναισθήματά μου»
«Όταν δουλεύω και βρίσκομαι στο προσκήνιο, φροντίζω πολύ καλύτερα τον εαυτό μου. Γιατί όταν δεν εργάζομαι, επιτρέπω στον εαυτό μου περισσότερες απολαύσεις»
«Υπάρχει πάντα μια ανισορροπία ανάμεσα σε ηθοποιούς και ηθοποιούς του άλλου φύλου στη βιομηχανία. Και νομίζω πως, επειδή γυρίζονται γενικά λιγότερες ταινίες, λειτουργεί το φαινόμενο του ντόμινο»
«Είναι πιο δύσκολο να ζεις όπως ζω εγώ. Υπάρχουν μέρη όπου μου αρέσει να ψωνίζω ή να τρώω, αλλά απλώς δεν πηγαίνω. Οι παπαράτσι σε ακολουθούν»
«Όταν δεν δούλευα, δεν ήξερα τι να κάνω με τον εαυτό μου και με έναν τρόπο, ένιωθα πως δεν υπήρχα. Ήμουν σαν δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Τώρα δεν είμαι πια έτσι»
«Τα παιδιά μου μάλλον θα έλεγαν πως είμαι πολύ αυστηρή. Προσπαθώ να μην είμαι, αλλά μάλλον τείνω προς τη συντηρητική πλευρά. Παρ’ όλα αυτά, γνωρίζω πολύ καλά πως στην πραγματικότητα δεν έχω τον έλεγχο πάνω τους»
«Από εκεί που κατάγομαι, η ιδέα να μπεις στον χώρο του θεάματος ακουγόταν γελοία. Δεν το είπα σε κανέναν γιατί ήξερα πως θα γελούσαν μαζί μου. Οπότε το έκανα κρυφά – έβγαλα μερικές φωτογραφίες, ετοίμασα ένα βιογραφικό και, φυσικά, είπα ότι είχα κάνει πράγματα που δεν είχα κάνει ποτέ»
«Κάνω πορτρέτα. Συνήθως δουλεύω με ζωντανά μοντέλα σε μαθήματα, αλλά τελευταία ζωγραφίζω περισσότερο στο σπίτι. Λατρεύω το ανθρώπινο σώμα και τα πρόσωπα. Έχω προσπαθήσει και με τοπία μερικές φορές»
«Το περπάτημά μου είναι διαρκώς αντικείμενο χλευασμού»
«Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχουν δει περισσότερα από εμένα στην οθόνη απ’ ό,τι έχουν δει τα ίδια μου τα παιδιά»
«Ξέρεις, όταν δουλεύω, φροντίζω πάρα πολύ τον εαυτό μου. Τρώω σωστά, γυμνάζομαι και, επιπλέον, έχω μια ολόκληρη ομάδα που με "συναρμολογεί" κάθε μέρα»
«Κάπνιζα δύο πακέτα την ημέρα και μου τη δίνει που δεν καπνίζω πια... Δεν θα θεωρήσω ποτέ τον εαυτό μου πρώην καπνίστρια, γιατί πάντα βρίσκω τους καπνιστές τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους στο τραπέζι»
Bloggers
