Ομόφωνα ξανά ένοχος ο Λεύκοβιτς- Το αν υπήρξε πρότερος έντιμος βίος σε βιασμό παιδιού είναι αδιάφορο

Βιαστής. Πατέρας. Ελεύθερος –μέχρι τώρα. Ο Πέτρος Λεύκοβιτς, ο Γιαννιώτης επιχειρηματίας που κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για τον συστηματικό βιασμό της κόρης του από τα έντεκά της χρόνια, κρίθηκε ξανά ένοχος. Ομόφωνα. Χωρίς ελαφρυντικά. Το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Ιωαννίνων του επέβαλε ποινή κάθειρξης 15 ετών και εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για να οδηγηθεί –επιτέλους– εκεί που ανήκει: στη φυλακή.

Υπόθεση Λεύκοβιτς: Βίαζε την κόρη του, καταδικάστηκε σε 18 χρόνια κάθειρξη και δε μπήκε ποτέ φυλακή

Απών από το δικαστήριο ο ίδιος. Όπως απών ήταν και από κάθε έννοια πατρότητας, ευθύνης, ανθρωπιάς. Ούτε μια φορά δεν τόλμησε να αντικρίσει την κόρη του, ούτε μια φορά δεν στάθηκε μπροστά στην κοινωνία που ζητά δικαιοσύνη. Δεν παρίσταται ούτε καν για να υποκριθεί. Είχε, όμως, το θράσος μέσω των δικηγόρων του να ζητήσει ελαφρυντικά. Να επικαλεστεί «πρότερο έντιμο βίο», «φιλανθρωπικό έργο», «εθελοντική αιμοδοσία», ως εάν η συνεισφορά ενός ανθρώπου σε οποιοδήποτε κοινωνικό πλαίσιο μπορεί να εξαγοράσει το δικαίωμα του να κακοποιεί ένα παιδί – το ίδιο του το παιδί.

Το δικαστήριο, ευτυχώς, στάθηκε στο ύψος της στιγμής. Απέρριψε τα ελαφρυντικά. Κατάλαβε αυτό που δεν τολμούν πολλοί να πουν: ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μειώνει το έγκλημα του βιασμού ανηλίκου. Καμία «καλή πράξη» δεν διαγράφει τη φρίκη. Κανένα μετάλλιο αιμοδοσίας δεν καλύπτει το αίμα που χύνεται στα βουβά σπίτια των οικογενειακών τραγωδιών.

Η κόρη του, Έλενα Λεύκοβιτς, στάθηκε στο δικαστήριο. Κατέθεσε. Πολέμησε. Αντιμετώπισε με θάρρος αυτό που οι περισσότεροι δεν μπορούν ούτε να προφέρουν. Και δεν ήταν μόνη. Έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Ιωαννίνων, πολίτες, συλλογικότητες, φεμινιστικά κινήματα και απλοί άνθρωποι στάθηκαν στο πλευρό της. Όπως και στην Αθήνα, όπου μέλη του Ρουβίκωνα διαδήλωσαν έξω από το γραφείο του δικηγόρου του κατηγορούμενου, θυμίζοντας πως η κοινωνία δεν ξεχνά.

Η ποινή που του επιβλήθηκε –15 χρόνια κάθειρξη– είναι άμεσα εκτελεστή. Ο εισαγγελέας πρότεινε δέκα έτη για κάθε μία από τις δύο κατηγορίες: αποπλάνηση ανηλίκου και βιασμό. Η σύντομη διάσκεψη των δικαστών απέκλεισε κάθε ελαφρυντικό, και λίγο μετά τις 14:00 το μεσημέρι της 30ής Απριλίου 2025, το μήνυμα εστάλη: η Δικαιοσύνη, όταν θέλει, μπορεί να αποδώσει το αυτονόητο.

Η υπόθεση είχε ξεκινήσει πριν από λίγες ημέρες, με την κατάθεση της κοπέλας. Από τότε μέχρι σήμερα, ο κατηγορούμενος δεν εμφανίστηκε ούτε μία φορά στη διαδικασία. Επέλεξε τη σιωπή και την απουσία. Η κοινωνία όμως, μίλησε. Η Έλενα μίλησε. Και το κράτος, αυτή τη φορά, φαίνεται να άκουσε.

Να εμφανίζεται στα Γιάννενα, σαν να μη συνέβη τίποτα. Να πίνει τον καφέ του σαν αξιοσέβαστος κύριος. Ελπίζουμε, και απαιτούμε, αυτό να τελειώσει εδώ. Να μην χρειαστεί να τον ξαναδούμε σε πλατείες και πεζόδρομους, αλλά εκεί που η Δικαιοσύνη τον τοποθέτησε: στη φυλακή.

Σαφώς και η απόφαση αυτή δεν επουλώνει τα τραύματα. Δεν αποκαθιστά τη χαμένη παιδική ηλικία. Δεν επαναφέρει τη χαμένη εμπιστοσύνη. Αλλά είναι μια νίκη. Μια νίκη της επιμονής, της φωνής, της μνήμης. Μια νίκη του θάρρους απέναντι στον φόβο, της αλήθειας απέναντι στη συγκάλυψη.

Η καταδίκη αυτού του ατόμου είναι υπόθεση όλων μας. Για να μην ξαναβρεθεί καμία κόρη μπροστά σε ένα δικαστήριο να αποδεικνύει πως υπήρξε θύμα. Για να μην ξανακουστεί σε αίθουσα δικαστηρίου το ερώτημα «αν υπήρξε πρότερος έντιμος βίος» για έναν βιαστή παιδιού.