Meanwhile, η Sarah Jessica Parker λέει δεν θέλει selfies με θαυμαστές και κάνει περήφανη την Carrie
We can't help but wonder: καθώς οι άνθρωποι στρέφονται όλο και περισσότερο ο ένας μακριά από τον άλλον, προτιμώντας να κοιτούν το smartphone τους, η Sarah Jessica Parker δεν μπορεί να μη αναρωτιέται: πότε το να βγάζεις selfie με μια διασημότητα έγινε πιο σημαντικό από το να τη γνωρίσεις πραγματικά;
Αυτό το ερώτημα μπορείς να πεις πως λειτουργεί και ως αφύπνιση για τη σύγχρονη κουλτούρα της στιγμιαίας απόδειξης και της ψηφιακής επίδειξης. Η ίδια η Carrie Bradshaw -εμβληματική φωνή των μετασχηματισμών στις σχέσεις και την αυτογνωσία- θα είχε σίγουρα σχολιάσει με ένα κοφτερό, παιχνιδιάρικο ύφος: "In a world drowning in pixels, maybe the bravest selfie is the one you never take". Αλλά πώς αυτή η θέση εκφράζεται σήμερα, μέσα από τη φωνή της Parker και την πραγματική της στάση απέναντι στις selfies με θαυμαστές;
Στην πρόσφατη συνέντευξή της στον Howard Stern, η Parker αφηγήθηκε ένα περιστατικό που μοιάζει απλό αλλά εμπεριέχει πολλές στρώσεις νοήματος:
«Δες τι προσπαθώ να κάνω. Ήμουν στο αεροδρόμιο την Παρασκευή. Μια γυναίκα ήρθε προς το μέρος μου χωρίς να πει "γεια" και απλώς ρώτησε: "Μπορώ να βγάλω μια φωτογραφία;" Και της απάντησα: "Δεν έχουμε καν γνωριστεί. Δεν συστηθήκαμε. Πώς σε λένε;"».
Cynthia Nixon & Sarah Jessica Parker κάνουν τη δική τους κριτική στο Sex and the City 25 χρόνια μετά
Όταν η γυναίκα αποκάλυψε πως τη λένε Julie, η Parker τής είπε, «Σου εγγυώμαι ότι αυτό θα είναι πολύ πιο ουσιαστικό». Ακόμα και μετά από μια σύντομη στάση για να πάρει φαγητό για την οικογένειά της πριν την πτήση, η Parker και ο αδερφός της συνάντησαν ξανά την Julie και τους φίλους της από τη Μινεσότα, φροντίζοντας να «μιλήσουν με όλους στο τραπέζι».
Όταν ο Howard Stern παρατήρησε με παράπονο: «Είναι σαν να είσαι δασκάλα και να μαθαίνεις σε όλους πώς να συμπεριφέρονται. Είναι ενοχλητικό, σωστά;», η Parker απάντησε με εκείνη τη λεπτή δόση αυτοσαρκασμού και σοφίας πως προτιμά κάποιος να έρχεται χωρίς την κάμερα ήδη υψωμένη και να ρωτά ενώ ετοιμάζει τη λήψη. «Πάντα με αιφνιδιάζει. Προτιμώ πολύ περισσότερο να κάνω μια κανονική συζήτηση από το να πλησιάσει κάποιος και να πει: "Ίσως αυτή να μην είναι η καλύτερη στιγμή για σένα, με λένε Βερόνικα και ήθελα απλώς να σου πω πόσο ενθουσιασμένη είμαι που σε βλέπω"», είπε η iconic Carrie Bradshaw -ή μάλλον, η Sarah Jessica Parker που ζει και αναπνέει τη λογική της Carrie.
Σαφώς και η στάση της δεν δείχνει celebrity snobbery ή έλλειψη ευγένειας. Αντίθετα, αγγίζει μια βαθιά φιλοσοφική και ανθρωποκεντρική προσέγγιση, ότι η συνάντηση δεν είναι στιγμιότυπο για τα social media, αλλά μια ανταλλαγή προσοχής και σεβασμού. Σαν να λέμε, η συζήτηση είναι τέχνη, όχι καρουζέλ εικόνων. Σαν να διδάσκει, με ευγένεια αλλά και αποφασιστικότητα, ότι το ανθρώπινο πρόσωπο υπερβαίνει τη μορφή στην οθόνη. Αυτό θυμίζει την αριστοτελική έννοια της φιλίας, όπου η ουσία της σχέσης βασίζεται στην αμοιβαία αναζήτηση του αγαθού και στην προσοχή στο «εγώ» και στο «εσύ» ως πρόσωπα, όχι ως στιγμιαία αντικείμενα θαυμασμού.
Η Carrie Bradshaw, μέσα από τα κείμενά της, είχε βιώσει και αναλύσει τις μικρές και μεγάλες συνδέσεις, από τον ενθουσιασμό ενός ραντεβού μέχρι την αυτογνωσία που προκύπτει από την ενδοσκόπηση. Έτσι, η επιλογή της Parker να προτιμά τη συνάντηση από τη selfie μοιάζει σαν να είναι μια προέκταση της Carrie. Είναι σαν να την ακούμε να λέει, «Ήξερα πάντα ότι η αλήθεια δεν είναι στην εικόνα, αλλά στο συναίσθημα που προκαλεί». Η Carrie, που κάποτε θα σχολίαζε την τάση των ανθρώπων να χρησιμοποιούν τα ρούχα για να εκφράσουν εαυτόν, τώρα βλέπει την τάση να χρησιμοποιούμε τη selfie ως απόδειξη ύπαρξης ή σχέσης. Η SJP, ενεργώντας ως Carrie στην πραγματική ζωή, αντιστρέφει αυτήν την τάση: «Να σε γνωρίσω, να σε ακούσω, να δω την ουσία σου» αντί «να βγάλω μια φωτογραφία και μετά… next».
Γιατί η Sarah Jessica Parker είναι ακόμα θυμωμένη με το «Sex and the City»; Η Kristin Davis απαντά
Η ψηφιακή κουλτούρα και το phubbing: κριτική και αυτογνωσία
Στον 21ο αιώνα, η παρουσία του smartphone σε έναν χώρο -τραπέζι, συνομιλία, δημόσιο χώρο- έχει προκαλέσει έντονη κριτική: η διαρκής ανάγκη να είμαστε "on" και να αποθανατίζουμε κάθε στιγμή υπονομεύει την ποιότητα των σχέσεων. Όταν η Parker λέει: «έλα να μιλήσουμε πριν σηκώσεις την κάμερα», αυτό σημαίνει πως το phubbing (phone snubbing) δεν αφορά μόνο προσβολή, αλλά βαθύτερη αποξένωση και αδιαφορία για το παρόν πρόσωπο.
Σε επίπεδο κοινωνικό, η στάση αυτή είναι μικρή πράξη αντίστασης στον αυτοματισμό. Και η πραγματική αντίσταση δεν είναι ριζοσπαστική άρνηση της τεχνολογίας, αλλά συνειδητή χρήση της: smartphone ως μέσο καταγραφής, όχι ως αυτοσκοπός. Όπως η Carrie, που για χρόνια δεν είχε κινητό τηλέφωνο, σχολιάζει ότι το fashion statement δεν αφορά μόνο το φόρεμα αλλά την ιστορία πίσω από αυτό, έτσι κι εδώ η selfie δεν αφορά απλώς την εικόνα αλλά την αφήγηση που προηγείται.
Παραδοσιακά, ο θαυμαστής θεωρείται παθητικός αποδέκτης εικόνων και στιγμιότυπων. Και η Parker σε τούτη την περίπτωση άλλαξε τον ρόλο όταν κάλεσε τον εν λόγω θαυμαστή σε διάλογο, αναγνωρίζοντας το δικαίωμά του σε αληθινή συζήτηση. Αυτό ενδυναμώνει τον θαυμαστή, του δίνει βήμα, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει την προσωπικότητα της Parker. Είναι win-win.
