Εσύ σκούπα εγώ πλυντήριο

Ένα συνηθισμένο debate των ζευγαριών που συζούν και δεν μπορούν προφανώς να φέρνουν οικιακή βοηθό στο σπίτι κάθε τρεις και λίγο είναι το μοίρασμα των «σπιτικών εργασιών». Δουλεύοντας και οι δύο και γυρνώντας σπίτι εξαντλημένοι ή με την επιθυμία να κάνουν και κάτι άλλο στη ζωή τους, όπως μια βόλτα για ένα ποτό συνεπάγεται το σπίτι σε μια κατάσταση που όπως λέει και η μαμά μου «το σπίτι πετάει».

Συνήθως αυτοί που είναι λιγότερο πρόθυμοι να μοιραστούν τα οικιακά βάρη είναι οι άντρες του σπιτιού και δη οι Έλληνες που η μαμά τους δεν λυπήθηκε ποτέ τις γυναίκες της νεότερης γενιάς και δεν έμαθε στο γιο τους τι σημαίνει «παίρνω το πιάτο μου το πάω στο νεροχύτη, το πλένω ή το βάζω στο πλυντήριο» ή τι σημαίνει «απλώνω τα ρούχα».

Από την άλλη έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν παλλικάρια της γενιάς μας που έχουν διατελέσει συνήθως φοιτητές εκτός της πόλης τους και που είχαν προνοητικούς γονείς και είναι ξεφτέρια στο σπίτι, στην τακτικότητα και στην καθαριότητα. Ομολογώ πως όταν ο άντρας καταπιαστεί με κάτι και δεν το κάνει σαν αγγαρεία είναι συχνά αποτελεσματικότερος από εμάς και σίγουρα καλύτερος στο σιδέρωμα από εμένα.