Γιατί όλο και περισσότερες γυναίκες αποφεύγουν να δημοσιεύουν τον σύντροφό τους στα social media;
Αν δεν τον δείχνεις, μήπως δεν υπάρχει;
Σε έναν κόσμο όπου η αγάπη μετριέται σε likes και τα stories έγιναν το ημερολόγιο της προσωπικής μας ζωής, μια νέα «σιωπηλή επανάσταση» φαίνεται να κερδίζει έδαφος: γυναίκες που επιλέγουν να μην δείχνουν το πρόσωπο του συντρόφου τους στα social media. Γυναίκες που καθημερινά δημοσιεύουν από την πρωινή ρουτίνα τους, μέχρι το τι κάνουν στη δουλειά τους, επιλέγουν είτε να δημοσιεύσουν δυο χέρια πιασμένοι, δυο ποτήρια κρασί - άντε να κάνουν κι ένα μικρό tag τον σύντροφό τους, χωρίς ωστόσο ποτέ να δείχνουν το πρόσωπό του στο προφίλ τους. Όχι, δεν το κάνουν από ντροπή, σύμφωνα με την ψυχολογία, ούτε από έλλειψη περηφάνιας, αλλά από μια ανάγκη βαθύτερη - αυτή της ψυχικής ηρεμίας, της προστασίας και, τελικά, του ελέγχου της αφήγησης της ίδιας τους της ζωής.
Η εποχή των «Instagramικών ερώτων» κλονίζεται και η ψυχολογία έχει πολλά να πει για αυτό.
Γιατί όλο και περισσότερες γυναίκες θέλουν να γίνουν η «cool θεία»;
Γιατί οι γυναίκες αποφεύγουν να δημοσιεύσουν τον σύντροφό τους στα social media;
Η ψυχολογία των κοινωνικών μέσων (Social Media Psychology) δείχνει πως οι άνθρωποι διαμορφώνουν τη διαδικτυακή τους ταυτότητα ως έναν «καθρέφτη», αλλά επιμελώς επιλεγμένο.
Σύμφωνα με έρευνα του American Psychological Association (APA, 2022), η δημόσια έκθεση μιας σχέσης στα social media συνδέεται με υψηλότερα επίπεδα άγχους και συχνότερα επεισόδια ζήλιας, τόσο από τον χρήστη όσο και από το περιβάλλον του.
Η ανάρτηση του συντρόφου μετατρέπεται - συχνά ασυνείδητα - σε «πείραμα αποδοχής». Κάθε like είναι μια μικρή επικύρωση, κάθε απουσία σχολίου, μια πιθανή απειλή. Έτσι, πολλές γυναίκες επιλέγουν συνειδητά να προστατέψουν το πιο ευάλωτο κομμάτι της ζωής τους: τη σχέση τους.
Ο μηχανισμός της «αυτοπροστασίας»
Η ψυχολόγος Dr. Esther Perel, γνωστή για το έργο της πάνω στις σύγχρονες σχέσεις, υποστηρίζει ότι το να προβάλλεις δημόσια τη σχέση σου, έχει διαβρώσει τη μαγεία του ιδιωτικού δεσμού.
«Όταν μοιραζόμαστε τα πάντα, χάνουμε το μυστήριο κι αυτό που κάποτε έδινε βάθος στη σχέση», έχει πει.
Σύμφωνα με τη γνωστική ψυχολογία, η πράξη του να «μην μοιράζομαι» δεν είναι πάντα άρνηση, είναι στρατηγική. Μια ασυνείδητη προσπάθεια ρύθμισης του συναισθήματος, με σκοπό την ασφάλεια και τον έλεγχο. Για πολλές γυναίκες που έχουν βιώσει απιστία, υπερέκθεση ή απλώς ένα «σχόλιο που τις πόνεσε», η σιωπή στα social media δεν είναι φόβος, είναι αυτοπροστασία.
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι γυναίκες καλούνται να είναι ταυτόχρονα επαγγελματίες, δημιουργοί περιεχομένου και πρόσωπα δημοσίου ενδιαφέροντος. Αυτό σημαίνει πως η εικόνα τους είναι συχνά άρρηκτα δεμένη με την καριέρα τους και η δημοσιοποίηση ενός συντρόφου μπορεί να θεωρηθεί είτε «ρίσκο» είτε «παραφωνία».
Η ψυχολογία των ορίων (Boundaries Theory) εξηγεί ότι η διατήρηση της ιδιωτικότητας σε έναν τομέα ζωής βοηθά στη διατήρηση της ψυχικής συνοχής.
Όταν η γυναίκα διαχωρίζει τον επαγγελματικό της χώρο από την προσωπική της ζωή, αυτό δεν είναι ψυχρότητα, αλλά ψυχική ωριμότητα.
Αν δεν τον δείχνεις, μήπως δεν υπάρχει; Ή αν υπάρχει μήπως είναι στα κρυφά;
Και όμως, η αποχή από την έκθεση δεν σημαίνει πάντα ότι μια σχέση είναι κρυφή.
Σύμφωνα με το φαινόμενο selective sharing που περιγράφει η ψυχολόγος Dr. Leanne Casey (Queensland University, 2020), οι άνθρωποι που επιλέγουν να δείχνουν λιγότερα είναι συχνά εκείνοι που νιώθουν πιο ασφαλείς στη σχέση τους.
Όσο πιο σταθερή και βαθιά είναι η σύνδεση, τόσο μικρότερη η ανάγκη για επιβεβαίωση από το κοινό. Με άλλα λόγια, το ότι δεν υπάρχει story, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ιστορία.
Η κοινωνική ψυχολογία εξηγεί πως οι σχέσεις στα social media έχουν μετατραπεί σε μια παράσταση, ένα «σκηνικό» αγάπης, όπου η ευτυχία επιδεικνύεται, αλλά δεν βιώνεται πάντα. Η ανάρτηση ενός ζευγαριού δεν είναι πάντα αντανάκλαση ευτυχίας. Πολλές φορές είναι ακριβώς το αντίθετο: μια προσπάθεια να τη δημιουργήσουν μέσω της προβολής.
Η ψυχολόγος Dr. Erin Vogel έχει αποδείξει ότι όσοι αναρτούν υπερβολικά για τη σχέση τους παρουσιάζουν χαμηλότερη ικανοποίηση από όσους κρατούν ένα πιο ισορροπημένο προφίλ.
Η ανάγκη να «φαίνεται» η αγάπη, συχνά σημαίνει ότι κάτι λείπει στο παρασκήνιο.
Ίσως τελικά, δεν είναι ότι οι γυναίκες κρύβουν τον έρωτά τους, είναι ότι τον φυλάνε εκεί που μπορεί πραγματικά να ανθίσει - μακριά από το βλέμμα των άλλων, μέσα στη σιωπή που χωρά μόνο δύο ανθρώπους.
Η αγάπη δεν χρειάζεται χειροκρότημα για να είναι αληθινή. Χρειάζεται παρουσία, εμπιστοσύνη, και τη γαλήνη του «μαζί», χωρίς κοινό. Κάποιες σχέσεις δεν είναι για stories, είναι για τις στιγμές που δεν καταγράφονται, αλλά μένουν για πάντα στη μνήμη σου.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο όμορφο πρόσωπο της αγάπης σήμερα - ήσυχο, αληθινό και ανθεκτικό, ακριβώς γιατί δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα.
