Χωρίσαμε. Μου είπε πως του πέρασε και δεν θέλει να ξαναπροσπαθήσει. Πώς θα τον φέρω πίσω;

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα. Πριν από μια εβδομάδα χώρισα με τον σύντροφό μου με τον οποίο ήμασταν μαζί 2μισυ χρόνια. Το κακό είναι ότι δεν πρόλαβα να το καταλάβω ότι κάτι τρέχει. Δεν πρόλαβα να κάνω κάτι για να το αλλάξω γιατί τότε που το κατάλαβα ήταν ήδη πολύ αργά. Εκείνος είναι ναυτικός κ 22 χρονών- εγώ είμαι φοιτήτρια κ 20 χρονών. Κάναμε όνειρα για οικογένεια, για παιδιά... όνειρα που είχε κ η οικογένεια του αλλά κ η δική μου. Την ημέρα που χωρίσαμε μου είπε απλά πως του τελείωσε, πως κάτι έσπασε μέσα του. Υπάρχουν συμπεριφορές που βλέπει πως δεν αλλάζουν, πχ ότι δεν είμαι ανοιχτός άνθρωπος γιατί δεν μιλάω πολύ κ έτσι ντρέπεται να βγούμε έξω με τους φίλους του. Λέει ότι δεν έχω δύναμη αλλά δύναμη δεν θέλει να περιμένεις 6 μήνες έναν άνθρωπο που λείπει κ να είσαι εκεί κ όχι αλλού; Δύναμη δεν θέλει να είσαι εκεί για έναν άνθρωπο που έχει όλες τις παραξενιές του κόσμου επάνω του?; Δύναμη δεν θέλει να μπαίνεις εσύ μπροστά για να μην πονέσει εκείνος; Ακόμα ένα λάθος μου λέει είναι το γεγονός ότι άφησα τη ζωή μου για να ζήσω τη δική του. Ναι αυτό το ξέρω κ εγώ πως είναι λάθος. 2μισυ χρόνια ήμουν πάντα εκεί: να μην πονέσει, να μην στενοχωρηθεί, να μην νιώσει ανασφάλεια. Τον φρόντιζα σαν να ήταν μωρό και εγώ έπαιρνα δύναμη από την αγκαλιά του. Δύναμη για να αντιμετωπίσω όλο τον κόσμο. Τώρα δεν είναι εδώ και προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Μου είπε πως δεν θέλει να ξαναπροσπαθήσει γιατί δεν πιστεύει πως μπορεί να αλλάξει κάτι- εγώ όμως άλλαξα. Έφυγα με το κεφάλι ψηλά. Τον αγκάλιασα τον φίλησα του είπα ότι θα μου λείψει και έφυγα. Μετά από εκείνη τη στιγμή, είδα πράγματα που δεν τα πίστευα, αλλά κ πάλι δεν κατάφερε να με κάνει να πάω παρακάτω. Ίσως να μην θέλω κιόλας! Αυτό που είδα εγώ στα μάτια του, αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά του δεν περιγράφεται! Όλοι μου λένε άστον, εξαφανίσου να του λείψεις και θα γυρίσει. Θα καταλάβει τι έχασε και θα γυρίσει. Άστον να κάνει τις τρέλες του, κάνε κι εσύ τις δικές σου και θα γυρίσει. Εχτές εκεί που παρακαλούσα το θεό να μου στείλει ένα μήνυμα να δει τι κάνω... κάτι τέλος πάντων(!) με πήρε κάποιος από απόκρυψη τηλέφωνο και δεν μου μιλούσε. Εγώ ρωτούσα συνέχεια ποιος είναι αλλά τίποτα. Μετά από κανένα 5λεπτο το έκλεισε. Τι να κάνω για να τον φέρω πίσω; Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.....

Η απάντηση του Queen.gr

20 χρονών μόλις. Κι εκείνος 22. 2μισυ χρόνια μαζί- αρκετό διάστημα για τόσο τρυφερές ηλικίες. Ίσως τώρα που διαβάσεις αυτά που θα σου πω σκεφτείς: 'Καλά τι μου λέει αυτή τώρα; Εγώ λιώνω, πεθαίνω, δεν θέλω άλλον: Αυτός είναι ο άνθρωπός μου! Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Το ξέρω καλά.' Κι όμως δεν μπορείς να το ξέρεις...

Είσαι πολύ μικρή. Και οι δύο είστε πoλύ μικροί και κάθε ηλικία νιώθει πώς τώρα είναι η ζωή και μετά τίποτα. Πως τα κατέχει όλα. Είσαι όμως μόλις στην αρχή της και ακόμη καλά καλά δεν ξέρεις ποια είσαι. Τα καλύτερα έρχονται όσο κι αν τώρα νιώθεις πως όλα έχουν τελειώσει. Κάθε χωρισμός, ιδίως όταν αφορά μια σχέση που κρατά καιρό, είναι κι ένας μικρός θάνατος. Το σώμα, το μυαλό, συνηθίζουν τον άνθρωπο που είμαστε μαζί- κυρίως η σκέψη μας που τον καλεί τόσο συχνά. Κάθε χωρισμός έχει τα στάδιά του. Όπως και το πένθος. Είναι η ίδια διαδικασία, που είναι υγιές να την περάσουμε.

Εσύ προφανώς είσαι ακόμη εκεί συναισθηματικά, ενώ ο φίλος σου το ξεπέρασε, ίσως βαρέθηκε... ίσως θέλει να ζήσει κάτι διαφορετικό, ίσως ψάχνει να βρει κάτι που τον καλύπτει σε βαθύτερο επίπεδο ή και το αντίθετο: κάτι πιο ελεύθερο και μη συναισθηματικό. Αυτά συμβαίνουν και από τη στιγμη που σου το λέει, είναι δικαίωμά του. Ούτως ή άλλως είναι δικαίωμά του. Δεν ξέρω πόσο θα σε βοηθήσει αυτό που θα σου πω αλλά μην ψάχνεις τους λόγους του. Μην ψάχνεις γενικά τους λόγους. Μην υπεραναλύεις, ούτε καν την ίδια σου τη λογική. Μείνε στα γεγονότα και σε αυτό που σου είπε. Είναι δύσκολο το ξέρω, αλλά πρέπει να το σεβαστείς. Αν έπαψε να αισθάνεται το ίδιο, θες να τον κρατάς και ας υποκρίνεται; Θες;

Όσο για το τι έφταιξε σε σένα και αν άλλαξες τώρα, μπορεί και να μην έκανες τίποτε λάθος φίλη μου- απλά ο έρωτας γι αυτόν να έχασε την ίντριγκα και το παιχνίδι. Τρόπους να τον φέρεις πίσω δεν θα σου δώσω, γιατί πολύ απλά δεν πιστεύω στα τεχνάσματα και στο να παίζει κανείς με το μυαλό του άλλου. Ο καλύτερος τρόπος να χαλάσεις μία κατάσταση είναι και μόνο να σκεφτείς να την εκμεταλλευτείς... Για όποιο λόγο. Αυτό τα λέει όλα. Αν ο έρωτας δεν κυλά αβίαστα, μην τον σπρώχνεις- χάνει το νόημά του. Το μόνο που μπορείς να κάνεις μιας και το μέλλον είναι μπροστά σου... (20 και 22 είναι πολύ μικρές ηλικίες για παιδιά και οικογένεια)- είναι να δεις πίσω στο που ήσουν εσύ μέσα σε αυτή τη σχέση. Όχι να αλλάξεις προκειμένου να σε βρει έτοιμη, αλλά προκειμένου να βρεις τον εαυτό σου.

Είναι κάτι που λέω πολλές φορές: Δεν ερωτευόμαστε κάποιον που δεν έχει ζωή πέρα από μας και περιμένει από μας. Δεν ερωτευόμαστε τη μαμά μας και τον προστάτη μας, ούτε κάποιον που αντλεί ζωή από την αγκαλιά μας. Ερωτευόμαστε το απόλυτα ανεξάρτητο που θα κερδίσουμε και θα θέλει να είναι μαζί μας ακριβώς επειδή θέλει- όχι γιατί μας χρειάζεται. Είναι όμορφο να ζεις με τον άλλο να μαθαίνεις, να ιντριγκάρεσαι, να πονάς, να μην έχεις τίποτα δεδομένο. Αν όντως ήσουν δοτική μόνο σ' εκείνον και όχι κοινωνική, αν δεν είχες κύκλο ή δεν μπορούσες να ενσωματωθείς στο δικό του είναι λίγο δύσκολο στο να σκεφτεί μια ολόκληρη ζωή μαζί σου... Σκέψου όμως λίγο και εκείνον. Όχι μόνο εσένα που περίμενες. Σίγουρα θέλει δύναμη να το κάνεις- να μένεις πιστή και να περιμένεις... Κι εκείνος όμως χάνει τεράστια κομμάτια από τα καλύτερά του χρόνια κλεισμένος σε λαμαρίνες, ούτε καν οπως εσύ που μπορείς να ζήσεις απλά χωρίς εκείνον. Είναι 22 χρονών. Είσαι 20. Αν δεν υπάρχουν βάσεις επικοινωνίας στον έρωτα, φθείρεται... ξεφτίζει. Πόσο πολύ -ενώ είναι και ναυτικός, δλδ λείπει- έχετε ζήσει ο ένας τον άλλον; Σίγουρα μεγαλοποιήσατε πολλά. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ την αξία των συναισθημάτων σου, όμως όσο κοινότυπο κι αν ακουστεί μπορείς να συγκρίνεις και να πεις πώς ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσες να βρεις ποτέ;

Εκείνος φαίνεται να θέλει να δοκιμάσει κάτι άλλο, μπορεί ήδη να υπάρχει κάτι... Μπορεί όχι. Καλά θα κάνεις να ζήσεις βάζοντάς τον σε ένα πίσω μέρος του μυαλού σου- όχι μπροστά. Αν έρθει και θέλεις ακόμη το βλέπεις- αλλά δεν είναι σωστό να ζεις περιμένοντας πως θα καταλάβει τι έχασε και θα γυρίσει... Ζήσε για σένα και κάνε πράγματα για τον εαυτό σου. Μη βιάζεσαι να κάνεις κάτι με άλλον. Μπορεί να μην θες όντως τώρα. Αν βρεθεί ο κατάλληλος αμέσως θα το ξεχάσεις. Τέλος, λες πως είδες πράγματα από αυτόν που δεν περίμενες... Δεν ξέρω αν μιλάς για συμπεριφορές, για αλλαγές του ή για άλλες κοπέλες- αλλά δεν σημαίνει πως επειδή όντας με σένα ήταν κάπως δεν έχει και άλλες πλευρές σαν άνθρωπος. Μπορεί το πραγματικό του πρόσωπο να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που θεωρείς.

*Όσο για τις αποκρύψεις μην κολλάς εκεί και πείθεις τον εαυτό σου να μένει κολλημένη επειδή τάχα μπορεί να ήταν εκείνος και να το μετάνιωσε αλλά ντρέπεται ή οτιδήποτε. Το τηλέφωνο δεν ήταν τίποτα. Αν δεν σου πουν ξεκάθαρα κάτι, με όνομα και αριθμό δεν σε αφορά. Είναι λάθος και ασήμαντο. Μένουμε στα γεγονότα μόνο. Οι υποθέσεις μόνο κακό κάνουν και το μόνο που έχεις στα χέρια σου είναι αυτό που σου είπε. Κάνε τον πόνο δύναμη και αφορμή να βελτιώσεις τον εαυτό σου για σένα.

Περιμένουμε τα γράμματά σας στο info@queen.dpg.gr