Aγαπάω τον φίλο μου, αλλά τον απάτησα και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.

Γεια σας,

Είμαι 17 χρονών και τα έχω με ένα παιδί εδώ και 10 περίπου μήνες. Γενικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη και δεν έχω κανένα παράπονο, με αγαπάει και μου το δείχνει και μου το λέει πολύ συχνά και εγώ ανταποδήδω φυσικά επειδή τον αγαπάω πολύ και δεν θέλω να τον χάσω! Τον εμπιστεύομαι απόλυτα και έχουμε προχωρήσει και σεξουαλικά.
Το θέμα είναι ότι πριν από 1 μήνα εγώ τον απάτησα με ένα παιδί που γνωρίζω από πάρα πολύ μικρή, μένουμε στην ίδια γειτονιά και κάποτε είχα μεγάλο κόλλημα μαζί του αλλά ποτέ δεν είχε γίνει κάτι μεταξύ μας. Τότε όμως εγώ περνούσα μία άσχημη φάση επειδή ένιωθα πιεσμένη από όλα - το σχολείο και τις δραστηριότητες που ασχολούμαι και τότε ήμουν σίγουρη ότι για όλο αυτό που ένιωθα έφταιγε ο φίλος μου αλλά τώρα δεν το πιστεύω αυτό! Και κάπως έτσι υπέκυψα... Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι ποτέ δεν το μετάνιωσα και μάλιστα μετά από δύο εβδομάδες από εκείνο το βράδυ στην παραλία (το οποίο δεν θα ξεχάσω ποτέ) έπεσα για δεύτερη φορά στην αγκαλιά του, στο σπίτι του αυτή την φορά.
Από τότε όμως δεν έχουμε μιλήσει καθόλου και πίστευα πως οκ απλά πλέον δεν γουστάρει και τέλος.. Όμως έτυχε να βρεθούμε όπως εγώ γύρναγα στο σπίτι και πήγαμε για πολύ λίγο μια βόλτα στην παραλία και από την στάση του κατάλαβα ότι αν δεν με έπαιρνε η μάνα μου τηλέφωνο να πάω σπίτι πάλι θα είχε γίνει κάτι.
Το θέμα είναι ότι λογικά ξέρει ότι έχω αγόρι γιατί και φώτο έχουμε στο facebook και σε σχέση το έχουμε βάλει. Και άκουσα τυχαία από ένα φίλο μου ότι και αυτός παίζει να τα έχει με μία κοπέλα. Δεν ξέρω όμως τι να πιστέψω! Έχω πολλές τύψεις, αλλά δεν μπορώ και με τίποτα να τον χωρίσω γιατί τον αγαπάω. Επιπλέον είμαι πάρα πολύ δειλή ώστε να του πω τι έχει συμβεί! Τι να κάνω;

Αγαπητή φίλη,

Μετά από αυτά που διάβασα και είδα και την ερώτησή σου "τι να κάνω;", η πιο εύκολη απάντηση που μπορώ να σου δώσω είναι μία: να ωριμάσεις κάποια στιγμή. Δεν σου λέω να βιαστείς, αλλά σιγά-σιγά. Καλό θα σου κάνει.
Το ξέρεις ότι τα έχεις στο μυαλό σου όλα μπερδεμένα ε; Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι κάποια στιγμή ο φίλος σου θα μάθει ότι τον απάτησες και σε βλέπω στο τέλος να μένεις μπουκάλα. Και να αναρωτιέσαι από που σου ήρθε.

Και γιατί σου λέω ότι τα έχεις μπερδεμένα στο μυαλό σου; Γιατί δεν γίνεται από τη μία να λες ότι έχεις τύψεις και από την άλλη να λες ότι δεν μετάνιωσες για ό,τι έγινε. Δεν γίνεται να λες ότι τον απάτησες μια φορά, αλλά τελικά εδώ και ένα μήνα να παίζεις συνεχώς με τον άλλον. Δεν γίνεται να λες ότι αγαπάς τον φίλο σου, αλλά να ψιλοζηλεύεις ότι ο άλλος παίζει με μια άλλη κοπέλα. Δεν είναι μυαλό αυτό, παιδική χαρά είναι!
Το πιο ωραίο όμως, όπου και γέλασα πολύ, ήταν αυτό: "λογικά ξέρει ότι έχω αγόρι γιατί και φώτο έχουμε στο facebook και σε σχέση το έχουμε βάλει". Άρα, οκ, λύθηκε το θέμα. Λογικά ο άλλος ξέρει ότι έχεις αγόρι, εσύ το ξέρεις όμως;

Τι πιστεύω; Καλό είναι να ξεκόψεις με την απιστία σου, γιατί μάλλον σε έχει για καβάτζα. Δηλαδή όποτε σε πετύχει και ό,τι γίνει. Και αν είσαι μάγκας κάτσε και πες στο φίλο σου το λάθος σου και απλά να ελπίζεις να σε συγγχωρέσει.

Άντε ωρίμασε λιγάκι.