Η Αλεξάνδρα Βρανοπούλου βρήκε το νόημα της αυτοβελτίωσης μέσα από τον ρόλο της wellness facilitator
Mας μιλάει για το επαγγελματικό της παιδί, το «The Journeys of Remembering», για την ουσιαστική σημασία της ενσυναίσθησης αλλά και για όλα αυτά που μπορούμε να κάνουμε για να γίνουμε και εμείς αλλά και για να γίνει η πραγματικότητά μας λίγο καλύτερη.
Σε μια εποχή που η ταχύτητα και ο θόρυβος κυριαρχούν, η Αλεξάνδρα Βρανοπούλου μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της επιστροφής στον εαυτό μας. Μέσα από το «The Journeys of Remembering», το προσωπικό και επαγγελματικό της μονοπάτι, μας προ(σ)καλεί να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πέρα από ρόλους, προσδοκίες και κοινωνικές ταμπέλες. Η ίδια δεν «θεραπεύει» ούτε «διορθώνει» κρατά χώρο, με παρουσία και ενσυναίσθηση, για εκείνον που είναι έτοιμος να συναντήσει την αλήθεια του. Μιλά για την πνευματικότητα ως πράξη αφαίρεσης, για τη σοφία του σώματος, τη δύναμη της σιωπής, τη θεραπευτική αγκαλιά της κοινότητας και τη βαθιά σύνδεση με τη φύση και την ελληνική γη. Μια συζήτηση βαθιά, αυθεντική και ανθρώπινη ένα ταξίδι επιστροφής στη σοφία που ήδη κατοικεί μέσα μας.
Τι σημαίνει για εσάς το «Journey of Remembering»; Πώς προέκυψε αυτή η ονομασία;
Το Journey of Remembering είναι μια πρόσκληση επιστροφής στην εσωτερική μας αλήθεια. Για μένα, η ενθύμηση έχει διπλή σημασία: από τη μία, είναι η re-membering, η επανένωση όλων των σωμάτων μας, του φυσικού, του συναισθηματικού, του πνευματικού και του ενεργειακού, σε μια ενιαία ύπαρξη. Αυτά τα σώματα μάς στέλνουν διαρκώς μηνύματα, αλλά λόγω της αποσύνδεσης που έχει επιφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, έχουμε ξεχάσει πώς να τα ακούμε και να τα αποκωδικοποιούμε.
Η ενθύμηση, λοιπόν, δεν είναι μόνο μια νοσταλγική ανάκληση του παρελθόντος· είναι επανασύνδεση με την εσωτερική μας σοφία, αυτή που ήδη υπάρχει μέσα μας. Είναι η αναγνώριση ότι είμαστε οι ίδιοι οι θεραπευτές του εαυτού μας. Δεν αναζητούμε πια τις απαντήσεις έξω, αλλά στρεφόμαστε προς τα μέσα σε έναν ολόκληρο εσωτερικό κόσμο που περιμένει να τον δούμε, να τον νιώσουμε, να τον θυμηθούμε. Η ονομασία γεννήθηκε από τη δική μου προσωπική πορεία αφύπνισης. Δεν ήταν ποτέ θεωρία, ήταν καθαρό βίωμα, αληθινό, βαθύ και αναπόφευκτο. Το Journey of Remembering είναι η ενσάρκωση αυτής της εσωτερικής διαδρομής.
Ποιο ήταν το προσωπικό σας ταξίδι που σας οδήγησε στο να γίνετε wellness facilitator;
Η ιστορία μου ξεκινάει το 2019, όταν μια βαθιά, εσωτερική ανάγκη με κάλεσε να στραφώ προς «τα μέσα». Δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση, ούτε αποτέλεσμα εξωτερικής αναζήτησης, ήταν σαν κάτι μέσα μου να θυμήθηκε πως υπάρχει και με προσκάλεσε να το ακούσω. Συνειδητοποίησα πως η πορεία προς την ενσυνειδητότητα και την αυθεντικότητα δεν αφορά το να «φτιάξεις» κάτι που έχει χαλάσει. Είναι μια διαδικασία παρατήρησης της σκέψης σου, των συναισθημάτων σου, του σώματός σου, των πράξεών σου. Να αναρωτηθείς: είμαι εγώ αυτό; Και αν όχι, τότε ποιος είμαι;
Πολλοί πιστεύουν ότι η πνευματικότητα είναι μια διαδικασία προσθήκης: πρέπει να δοκιμάσω ice baths, breathwork, reiki, και οτιδήποτε νέο προκύψει. Όμως στην πραγματικότητα, είναι διαδικασία αφαίρεσης. Αυτά είναι απλώς εργαλεία, όχι ένα check list προς την «τελειότητα». Για να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, χρειάζεται πρώτα να καταλάβουμε ποιοι δεν είμαστε. Να αναγνωρίσουμε τις πεποιθήσεις, τους ρόλους, τις συμπεριφορές που υιοθετήσαμε για να ανήκουμε και που στην πραγματικότητα δεν μας αντιπροσώπευαν ποτέ.
Είναι σαν να αφαιρείς στρώσεις, σαν να ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι, μέχρι να φτάσεις στην ουσία. Έτσι ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι.
Πώς θα περιγράφατε τον ρόλο ενός «wellness facilitator» σε κάποιον που τον ακούει πρώτη φορά;
Ως wellness facilitator, προσφέρω καθοδήγηση, εργαλεία και βιωματικές πρακτικές που βοηθούν τον άνθρωπο να συνδεθεί ξανά με τον εαυτό του. Δεν δίνω απαντήσεις, αλλά ερωτήσεις, στηρίζοντας τη διαδικασία του να τις ανακαλύψει ο ίδιος με ασφάλεια, αλήθεια και μια ανοιχτή καρδιά.
Ο ρόλος μου δεν είναι να «διορθώσω» ή να «θεραπεύσω» κάποιον. Είναι να σταθώ δίπλα του με παρουσία και ενσυναίσθηση, να κρατήσω χώρο για να φανερωθεί αυτό που έχει ανάγκη και να του υπενθυμίσω πως έχει ότι χρειάζεται μέσα του για να γίνει ο θεραπευτής του εαυτού του, πως η σοφία και η δύναμη ήταν πάντα εκεί, μέσα του.
Τι είδους πρακτικές ή εργαλεία χρησιμοποιείτε στις συνεδρίες σας;
Κάθε εμπειρία είναι μοναδική και διαμορφώνεται με βάση την ενέργεια της στιγμής και τις ανάγκες των ανθρώπων που παρευρίσκονται. Δεν ακολουθώ μια σταθερή φόρμουλα — αντιθέτως, αφήνομαι να καθοδηγηθώ από την παρουσία και την πρόθεση.
Στα ομαδικά journeys αλλά και στις προσωπικές συνεδρίες μου χρησιμοποιώ έναν συνδυασμό από πρακτικές όπως καθοδηγούμενο διαλογισμό, ασκήσεις αναπνοών, σωματικές πρακτικές και ενεργειακή θεραπεία. Συχνά ενσωματώνω δημιουργικά μέσα, όπως ζωγραφική ή γραφή, συνδυασμένα με καθοδηγούμε διαλογισμό. Άλλες φορές δουλεύουμε με chakra journeys, cacao ceremonies ή την σύνδεση μας με την τροφή μέσα από food meditation.
Το σημαντικό για μένα είναι να υπάρχει αυθεντικότητα, σύνδεση και ευελιξία. Δεν υπάρχουν «έτοιμες» πρακτικές, αλλά εμπειρίες που γεννιούνται εκείνη τη στιγμή για εκείνους που είναι παρόντες.
Ποια είναι η πιο συχνή εσωτερική πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που σας προσεγγίζουν;
Η αποσύνδεση από το σώμα, τα συναισθήματα, την εσωτερική τους φωνή. Ζούμε σε ρυθμούς μιας κοινωνίας που μας ωθεί να λειτουργούμε μηχανικά, να αγνοούμε τα σημάδια που μας στέλνει το σώμα καθημερινά, να φοβόμαστε τον πόνο, την απόρριψη του ποιοι είμαστε αληθινά και να αποφεύγουμε τη σιωπή και την παύση. Οι περισσότεροι απλώς θέλουν να θυμηθούν πώς να νιώθουν ξανά, να αγκαλιάσουν τα συναισθήματα τους και να καταλάβουν βαθύτερα τι αισθάνονται και γιατί.
Πώς βοηθά το σώμα και η σύνδεση μαζί του στο να «θυμηθούμε» ποιοι πραγματικά είμαστε;
Το σώμα μας είναι ο πιο σοφός και πιστός σύμμαχός μας. Κρατά μέσα του μνήμες, συναισθήματα, τραύματα αλλά και βαθιά αλήθεια. Σύμφωνα με την αρχαία κινεζική ιατρική, το φυσικό σώμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα υπόλοιπα σώματα. Κάθε όργανο αποθηκεύει συγκεκριμένα συναισθήματα για παράδειγμα, το συκώτι κρατά τον θυμό, η σπλήνα την ανησυχία, τα νεφρά τον φόβο, ενώ η πλάτη γίνεται «αποθήκη» για κάθε απωθημένο και ανεπεξέργαστο συναίσθημα.
Οι αρρώστιες, η δυσφορία και οι πόνοι που βιώνουμε όλο και περισσότερο σήμερα είναι η γλώσσα του σώματος μας o τρόπος να εκφράσει τις ανάγκες του και να τραβήξει την προσοχή μας. Όμως, συχνά θυμώνουμε ή απομακρυνόμαστε από το σώμα μας όταν δεν λειτουργεί «σωστά», αντί να του κρατήσουμε χώρο και να ακούσουμε προσεκτικά τι θέλει να μας πει. Όταν του δίνουμε τον χώρο να μας μιλήσει, χωρίς κριτική ή φόβο, τότε ξεκινά η πραγματική ενθύμηση.
Ποιος είναι ο ρόλος της κοινότητας ή της ομάδας στην πορεία της εσωτερικής θεραπείας;
Όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα όπου δημιουργείται ένας κύκλος συζήτησης, κάθε μοίρασμα γίνεται σαν να αποδίδεις ένα κομμάτι σοφίας. Δεν είναι μόνο απελευθερωτικό και λυτρωτικό να μπορείς να μοιραστείς την αλήθεια σου, τα συναισθήματα σου και όσα συμβαίνουν στη ζωή σου σε ένα ασφαλές περιβάλλον που σου δίνει υποστήριξη είναι και βαθιά θεραπευτικό για όσους σε ακούν. Μπορεί να εμπνεύσεις κάποιον ή να βρεις δύναμη μέσα από το μοίρασμα παρόμοιων εμπειριών.
Επίσης η ομάδα μπορεί να λειτουργήσει και ως καθρέφτης. Όταν βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τους άλλους, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε και να φωτίζονται κομμάτια της προσωπικότητας μας που δεν μας ήταν ευδιάκριτα.
Έχετε βιώσει κάποια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή μέσα από τη δουλειά σας που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Υπάρχουν πολλές… Από γυναίκες που άνοιξαν την καρδιά τους για πρώτη φορά, μέχρι ανθρώπους που στάθηκαν με τρυφερότητα απέναντι σε σκιές που κουβαλούσαν μια ζωή και τις αγκάλιασαν χωρίς φόβο. Αυτό που με συγκινεί βαθιά, κάθε φορά, είναι η στιγμή της ενθύμησης όταν κάποιος θυμάται ποιος είναι στην ουσία του, τι του γεμίζει την καρδιά και θρέφει την ψυχή του. Εκείνη η λάμψη στα μάτια… είναι σαν να ξαναγεννιέται. Μόνο που αυτή την φορά έχει την δύναμη να επιλέξει κάθε βήμα στο μονοπάτι του συνειδητά.
Ποια είναι η σχέση σας με την ελληνική παράδοση, τη φύση και τα μέσα που αυτή σας παρέχει; Μπορούν να γίνουν «εργαλεία» για τη δουλειά σας;
Η φύση είναι για μένα ο απόλυτος δάσκαλος, μια σοφή καθοδηγήτρια που μας θυμίζει ξανά και ξανά την ουσία μας. Τα στοιχεία της γη, νερό, αέρας, φωτιά ζουν μέσα μας· ο αέρας μέσα από την αναπνοή μας, το νερό στον συναισθηματικό μας κόσμο, η φωτιά στο πάθος και τη μεταμόρφωση, η γη στην θρέψη και τη στήριξη. Η σύνδεση με τη φύση δεν είναι απλώς ένα εργαλείο· είμαστε κομμάτι της. Γι’ αυτό και είναι πάντα παρούσα σε κάθε retreat ή χώρο που δημιουργώ καθοδηγώντας πρακτικές που μας βοηθούν να συνδεθούμε μαζί της βαθύτερα και πιο ουσιαστικά.
Η Ελλάδα κουβαλά μια αρχαία ενέργεια και σοφία που ζει μέσα στα κύτταρά μας. Νιώθω πως κάθε τόπος της, κάθε βότανο, ακόμα και το νερό της έχει μνήμη και ιστορία. Προσπαθώ να ενσωματώνω αυτή τη βαθιά κληρονομιά στα ταξίδια που καθοδηγώ μέσα από την επαφή με τη θεραπευτική δύναμη των ιερών τόπων αυτής της γης.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που νιώθει «αποσυνδεδεμένος» από τον εαυτό του και δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει;
Να ξεκινήσει από την παρατήρηση. Όχι με σκοπό να αλλάξει κάτι, αλλά για να δει, να νιώσει, να καταλάβει. Η παρατήρηση δεν περιλαμβάνει σκέψη κι αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει σύγκριση. Κι όταν δεν υπάρχει σύγκριση, απελευθερωνόμαστε από την κριτική. Απλή παρατήρηση: πώς αναπνέει, τι νιώθει, τι συμβαίνει μέσα του. Να δώσει στον εαυτό του χώρο να είναι, χωρίς την πίεση να «φτιάξει» τίποτα. Και να θυμάται πως δεν χρειάζεται να ξέρει όλα τα βήματα. Μόνο το πρώτο. Για μένα, αυτό το πρώτο βήμα έγινε όταν αναρωτήθηκα: συνάδουν αυτά που αισθάνομαι, που σκέφτομαι, που λέω και που πράττω;
Κι αν όχι — γιατί;
Όταν ερχόμαστε στην συνειδητοποίηση αυτής της απάντησης και ξεκινάμε να πράττουμε προς την συνοχή τους, αλλάζει όλη μας η ζωή. Τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι.
Info: Το Instagram μου είναι @thejourneysofremembering και η ιστοσελίδα μου www.thejourneysofremembering.com.
