Το κεφάλαιο ενσυναίσθηση και η συμφιλίωση με τις ενοχές όταν σε εσένα πηγαίνουν όλα καλά

Υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία σε όλο τον κόσμο αυτές τις μέρες που μπορεί να είναι δύσκολο να αντισταθούμε στην ανάγκη να αποστρέψουμε το βλέμμα μας -ιδιαίτερα όταν εμείς είμαστε σε πιο προνομιούχα θέση σε σχέση με όσους υποφέρουν. Αλλά όσο έντονη κι αν είναι η αντίθεση, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει μεγάλη σχέση μεταξύ των δύο, και η ενοχή του να αισθάνεσαι ότι έχεις πάρα πολλά σε σχέση με τους μη έχοντες δεν βοηθάει καθόλου. Αντίθετα, όπως εξηγεί ο ψυχοθεραπευτής Barry Michels στο Goop.com, συγγραφέας του βιβλίου The Tools, η ενεργοποίηση της ενσυναίσθησης για την παρακίνηση της δράσης δημιουργεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους.

Αποκαλύφθηκε το κλειδί της ευτυχίας (και μπορεί κάποιος να τη σπουδάσει ακόμα και στο πανεπιστήμιο)

Αξιοποίηση της ενσυναίσθησης

Κάθε μέρα μπορεί να διαβάσουμε ένα σωρό οδυνηρές ειδήσεις. Κανένα από αυτά δεν είναι εύκολο ανάγνωσμα. Οικογένειες σαν τη δική μας διαλύονται, νεαρές ζωές καταστρέφονται, ενώ πολλοί από εμάς απολαμβάνουν την άνεση μιας σταθερής, ευημερούσας ύπαρξης.

Αφού τελειώσεις με την ενημέρωση για όσα γίνονται γύρω μας, μπορεί να βρεθείς να ρίχνεις μια ματιά σε μια ακριβή τσάντα που θέλεις εδώ και καιρό, ή να ξεφυλλίζεις κάποιες συνταγές για να σκεφτείς τι γεύμα θα φτιάξεις για τα επιλεκτικά παιδιά σου στο δείπνο. Ακόμη μπορεί και να σκεφτείς τις πασχαλινές διακοπές σου και να αναρωτηθείς:

Είναι μια φυσική αντίδραση. Πώς να μην αισθανόμαστε ένοχοι που απολαμβάνουμε μια καλή ζωή όταν οι ζωές τόσων άλλων είναι γεμάτες με βάσανα; Ας σκεφτούμε όμως για μια στιγμή τις ενοχές. Οι ενοχές μας βοηθούν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη; Αν μη τι άλλο, τείνουμε να αποφεύγουμε καταστάσεις που προκαλούν πολλές ενοχές. Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να πιάσουμε τον εαυτό μας να θέλει να «βάζει» μονίμως το κεφάλι του στην άμμο, στρουθοκαμηλίζοντας για μεγάλο μέρος του πόνου που μας περιβάλλει όλους. Είναι πολύ πιο εύκολο να μην το σκεφτόμαστε.

Ο ψυχοθεραπευτής Barry Michels λέει σχετικά: «Θα ήθελα να προτείνω μια πιο παραγωγική προσέγγιση. Προκαλεί μια δύναμη που είναι διαφορετική από την ενοχή. Δεν βασίζεται στο τι είναι σωστό ή λάθος -και δεν απαιτεί να στερηθείτε εσείς προκειμένου να βοηθήσετε κάποιον άλλο. Είναι ένας τρόπος να δίνεις στους άλλους ενώ δίνεις και στον εαυτό σου. Ενώ η ενοχή τείνει να συρρικνώνει τη ζωή σας, αυτή είναι μια δύναμη που διευρύνει τη ζωή σας».

3 βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις όταν έχεις εμμονή με το μέλλον ή αναπολείς το παρελθόν

Η δύναμη της ενσυναίσθησης και της συμπόνιας

«Η δύναμη για την οποία μιλάω είναι η ενσυναίσθηση και η συμπόνια. Είναι η ικανότητα να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να συναισθάνεσαι αυτό που νιώθει σε μια δεδομένη κατάσταση. Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν να αποφεύγουν να νιώθουν ενσυναίσθηση. Ο λόγος είναι απλός: Πονάει. Όταν συμπάσχετε με κάποιον -είτε πρόκειται για κάποιον κοντινό σας άνθρωπο είτε για κάποιον που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου- θα νιώσετε τον πόνο του μέσα σας. Οι περισσότεροι από εμάς προτιμούμε να κρατάμε τον πόνο των άλλων ανθρώπων σε απόσταση αναπνοής. Αλλά η ενσυναίσθηση έχει ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι της ενοχής: Σας παρακινεί να βοηθήσετε τους άλλους και ταυτόχρονα αυξάνει την ικανότητά σας να απολαμβάνετε τη δική σας ζωή».

Ακόμη, προσθέτει: «Πώς μπορείτε να το εφαρμόσετε αυτό στην πράξη; Σας προτείνω να φανταστείτε τον εαυτό σας στις καταστάσεις που περιγράφονται. Σκεφτείτε πώς θα ήταν να σας χωρίσουν από τα μικρά αδέρφια σας και να σας αφήσουν να περιπλανηθείτε σε ένα σύστημα αναδοχής, φοβούμενοι για τη ζωή σας, ανησυχώντας για το επόμενο γεύμα σας, αβέβαιοι για το μέλλον σας. Αφήστε αυτά τα συναισθήματα να σας γεμίσουν έντονα. Δεσμευτείτε, κάθε μέρα, να τα αισθάνεστε εκ μέρους εκείνων που υποφέρουν. Μετά από αυτό, δείτε αν σας έρχονται ιδέες για δράση. Μπορεί να βρεθείτε να κάνετε δωρεές ή να προσφέρετε εθελοντικά χρόνο, να βρεθείτε να προσεύχεστε για εκείνους που υποφέρουν, καθώς και να συζητάτε τη δυσχερή θέση τους με τους φίλους και την οικογένειά σας. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Θα εκπλαγείτε όταν διαπιστώσετε ότι η συμπόνια είναι ένα πολύ ισχυρότερο και πιο διαρκές κίνητρο από την ενοχή».

Εν συνεχεία, προσθέτει: «Το πιο σημαντικό είναι ότι, αν βάζετε τη συμπόνια στην πρώτη θέση -πριν από τις πράξεις-, οι πράξεις σας θα αντιπροσωπεύουν το καλύτερο που έχετε μέσα σας. Ό, τι κι αν κάνετε θα εκφράζει αυτό που πραγματικά είστε. Θα νιώσετε ότι όχι μόνο βοηθάτε τους άλλους αλλά και τον εαυτό σας να επεκταθεί πέρα από την καθημερινή, συνηθισμένη ζωή σας. Καθώς η καρδιά σας μεγαλώνει για να περιλάβει τον πόνο των άλλων, η ζωή σας θα επεκταθεί για να περιλάβει νέους ανθρώπους και εμπειρίες. Αυτό σημαίνει ότι θα είστε σε θέση να απολαμβάνετε τη δική σας ζωή, ενώ ταυτόχρονα θα ανοίγετε την καρδιά σας σε εκείνους των οποίων οι ζωές καταστρέφονται από περιστάσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν. Με απλά λόγια: Αν νοιάζεστε για τους άλλους, μπορείτε επίσης να νοιάζεστε για την ποιότητα της δικής σας ζωής.

Ο διάσημος Ελβετός ψυχίατρος Carl Jung πίστευε ότι υπάρχει ένα επίπεδο ύπαρξης στο οποίο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Το ονόμασε συλλογικό ασυνείδητο. Αν έχει δίκιο, τότε η συμπόνια δεν είναι απλώς κάτι που αισθάνεστε μέσα σας- είναι μια δύναμη που επηρεάζει ανθρώπους που δεν γνωρίζετε και ίσως δεν συναντήσετε ποτέ. Αν μπορέσουμε να αυξήσουμε την ποσότητα της ενσυναίσθησης στον κόσμο, είναι πιθανό να μπορέσουμε τελικά να αποτρέψουμε τραγωδίες από το να συμβαίνουν. Σίγουρα, αξίζει να προσπαθήσουμε».