... τι βλέπω;

Και είναι Κυριακή βράδυ. Αργά. Εγώ με το μαξιλάρι, εχθρός! Για αγώνα σούμο έτοιμη, ένα πράγμα! Το βλέπω και ξέρω πως είναι παγίδα. Να με δελεάσει να ξαπλώσω, να με βυθίσει σε ελαφριά μέθη χειρουργείου και μετά να αρχίσει να μου ψιθυρίζει στ’ αφτί, με χροιά φωνής του δαίμονα, στον Εξορκισμό της Έμιλι Ρόουζ, ποιο νέο χαράτσι ήρθε, που χρωστάω (παντού!) και πως θα βγει ο μήνας! Έτσι το αποφεύγω!

Άσε που όπως όλοι οι Έλληνες, δεν έχω βάλει πετρέλαιο και κάνει κρύο πολικό, στο μεσογειακό μου σπίτι. Όλοι οι άνθρωποι στο πλανήτη για να ξαπλώσουν γδύνονται. Εμείς ντυνόμαστε. Ελαφρύ πουλοβεράκι, καλτσούλες, ένα κασκολάκι όσο ναι χρειάζονται. Αν έχω λούσει και τα παιδιά και το σκουφάκι χρήσιμο είναι, μη νομίζετε.

Τέλος πάντων μη σας απασχολώ με τα δικά μου, ευφημερεύω ως άνθρωπος, με απλήρωτη εφημερία, γενικά. Ανοίγω τηλεόραση, να ξεχαστώ, σε οτιδήποτε εκτός από ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές! Διότι είδηση και ζαναξ πρέπει να το πάω! Και που γιατρός να μου τα γράψει κιόλας! Που να πάω; Στην Λυριτζή και στον Οικονόμου, στη Χούκλη ή στον Πρετεντέρη να μου τα χορηγήσουν δωρεάν γιατί αυτοί με έφεραν εδώ που με έφεραν!

Έχω δει λοιπόν, όλα τα τηλεμάρκεντιγκ! Αυτό με το σουτιέν που σου σηκώνει το στήθος και φοριέται σαν φούστα από κάτω! Το τζάκι – κάδρο – ηλεκτρική σόμπα, με ξύλο ή με μοντέρνα πέτρα! Τον καφέ αδυνατίσματος, που δυο κούπες την μέρα αρκούν για να γίνεις από παλαιστής του σούμο, ανορεκτική, σε χρόνο ρεκόρ. Και πόκερ βλέπω! Ως και την επανάληψη του "Λόλα" έχω φτάσει να χαζεύω, μετρώντας πόσες μούτες μπορεί να κάνει το δευτερόλεπτο ο Βασιλόπουλος.

Όμως το βράδυ της Κυριακής, κάτι σκίρτησε μέσα μου! Ο Άλφα είχε μια ταινία που δεν είχα ξαναδεί! Μια με κάτι στρατιώτες στον Αμερικανικό Εμφύλιο, Βορείους, που ζεύσανε σε ένα απομονωμένο φυλάκιο και μετά πήγε ένας και ήταν ανθρωποφάγος και έκανε κι άλλους ανθρωποφάγους και κυνηγιόντουσαν να φάει ο ένας τον άλλον! Δε λέω! Αγριεύτηκα μέσα στην νύχτα. Όμως, δεν είχα και επιλογές. Η μαξιλάρι και χρέη ή τη συνταγή για μαγειρευτά πόδια λοχία! Και τελείωσε η ταινία! Αργούσε να ξημερώσει! Αγριεμένη εγώ, βλέπω τίτλους από καινούργια ταινία στον Άλφα! Α! Λέω, ωραία! Θα δω κάτι καινούργιο, να ελαφρύνω κιόλας.

Βλέπω οι ίδιοι ηθοποιοί. Βλέπω πάλι αμερικανικός Εμφύλιος και Βόρειοι σε ένα απομονωμένο φυλάκιο. Είναι τόσο πετυχημένο που είχε και σίκουελ; Αναρωτιέμαι. Συνεχίζει η ταινία και νοιώθω χαμένη –ήταν και αργά τα ξημερώματα πια. Η ίδια ακριβώς ταινία. Προς στιγμήν αναρωτήθηκα μήπως έχω κληρονομικό χάρισμα και προβλέπω το μέλλον ειδικά στις ταινίες και να πάρω ένα τηλέφωνο στο Χόλυγουντ να με αξιοποιήσουν. Μετά σκέφτηκα μήπως ότι τα θέλω, σίγουρα, τα Ζαναξ, διότι τρελάθηκα και νομίζω πως είδα ξανά μια ταινία που μόλις άρχισε. Κάποτε αναρωτήθηκα αν κοιμάμαι και βλέπω όνειρο την μέρα της Μαρμότα στην τηλεοπτική της εκδοχή.

Τέλος κατάλαβα πως όχι, ο Άλφα φταίει! Τι να ψάχνουν για άλλες ταινίες μέσα στα σκοτάδια; Τελειώνει, την ξαναβάζουν. Ώσπου να χαράξει ο Θεός τη μέρα θα την παίξουν τρεις φορές και μετά θα βάλουν επανάληψη Μουτσινά – Ηλιάκη, το χθεσινό! Αν τους περισσέψει χρόνος, θα ξαναβάλουν Μουτσινά – Ηλιάκη και το βράδυ έχει ο Θεός και ο Αμερικανικός Εμφύλιος!.... εγώ λόγω ξαγρύπνιας, θα βλέπω πάντως, σε όλες τις επαναλήψεις! Και μετά θα χορεύω σαν την Ηλιάκη και ας αναρωτιέμαι: τι βλέπω; (τι χορεύω;).