Θρίλερ με όνομα: Υιοθεσία παιδιών στη Σιέρρα Λεόνε

Έχω δύο φίλους που τους αγαπώ και τους εκτιμώ βαθιά τα ονόματα των οποίων δεν θα αναφέρω για λόγους προστασίας τους.

Αυτοί οι δύο άνθρωποι, είναι χρόνια μαζί. Ένα από τα πιο αγαπημένα και ενωμένα ζευγάρια που γνωρίζω. Είναι παντρεμένοι με τα δεσμά του γάμου, αλλά οι ψυχές τους, θεωρώ πως παντρεύτηκαν πολύ πριν γνωριστούν. Ήταν το κάρμα τους τέτοιο, να ανταμώσουν και να ενωθούν στο επίγειο φως.

Χαμογελαστοί και οι δύο, πάντοτε με τον καλό λόγο στο στόμα. Φροντιστικοί, τρυφεροί, σπάνιοι.

Έχουν περάσει δύσκολα ως άνθρωποι και πάντοτε αντιμετώπιζαν οτιδήποτε φανερωνόταν στο διάβα τους με έναν τρόπο αξιοζήλευτο και αξιοθαύμαστο. Οι δυσκολίες, οι προτεραιότητες και τα όσα έπρεπε να διαχειριστούν, έκαναν το χρόνο να περάσει πολύ γρήγορα και σε συνδυασμό με ένα σοβαρό θέμα υγείας της γυναίκας, η δυνατότητα απόκτησης παιδιού με φυσιολογικό τρόπο, απομακρυνόταν, μέχρι που έφτασε να γίνει ένα όνειρο ανέφικτο να πραγματοποιηθεί.

Ποτέ δεν το έβαλαν κάτω. Πάντοτε έψαχναν τρόπους για να γίνουν γονείς και πιστέψτε με όταν σας λέω, πως το άξιζαν. Πολύ. Πολύ περισσότερο από άλλους, που τους δίνεται η δυνατότητα αυτού του δώρου εύκολα και την διαχειρίζονται λάθος. Ξέρετε κι εσείς πως υπάρχουν αναρίθμητες τέτοιες περιπτώσεις γύρω μας.

Το σύμπαν όμως ακούει και όταν κάποιος έχει επιμονή, όραμα, αγάπη και επιμονή, με κάποιο τρόπο θα βρεθεί η λύση.

Η δική τους λύση ήρθε από τη Σιέρρα Λεόνε, έναν τόπο ξεχασμένο από το Θεό, στον οποίο τόπο όμως υπάρχουν εκατομμύρια παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί και από τους γονείς τους και από το Θεό και από την πολιτεία, τα οποία αναζητούν νερό, φαγητό, αγκαλιά, αγάπη και φροντίδα.

Η επόμενη μέρα, για τα παιδιά αυτά δεν είναι δεδομένη. Το δεδομένο είναι πως δεν θα αντέξουν. Πώς δεν θα επιβιώσουν. Όμως, υπάρχουν και φωτεινές ενδείξεις, όπως το ζευγάρι των φίλων μου, που πέρασε το δικό του Γολγοθά προκειμένου να λυτρώσει δύο αδέρφια, από το Γολγοθά της άγνωστης επιβίωσης.

Τους τελευταίους πολλούς μήνες μιλάμε στο Viber και καταγράφουν τις εμπειρίες τους. Ήταν ο μόνος τρόπος διαθέσιμος για να έχω μια επικοινωνία μαζί τους. Όσο μου περιέγραφαν τα όσα ζούσαν και έβλεπαν, όσο έβλεπα τα βίντεο που μου έστελναν και άκουγα τα ηχητικά τους μηνύματα, έμενα πάντα με κομμένη την ανάσα, νιώθοντας πως παρακολουθώ κάποιο θρίλερ στο NETFLIX.

Αυτό το θρίλερ είναι πραγματικό. Αυτό το θρίλερ έχει όνομα. Το όνομα αυτού είναι «Υιοθεσία στη Σιέρρα Λεόνε»

Τους έθεσα ως όρο αυτής της συζήτησης, πως δεν θα φανερώσω τα ονόματά τους, γιατί αυτό άλλωστε δεν έχει καμία σημασία. Σημασία όμως έχει να λάμψει η αλήθεια, πίσω από το ταξίδι της υιοθεσίας στην Αφρική το οποίο κατά κύριο λόγο, παρουσιάζεται ως ταξίδι αναψυχής, βγαλμένο από παραμύθι. Η δική τους ιστορία, μοιάζει με εκείνες πολλών άλλων ζευγαριών που δεν θέλησαν να μου μιλήσουν και όπως θα διαπιστώσετε και εσείς, δεν θυμίζει σε τίποτα παραμύθι.

Ποια ήταν η αφορμή της επιθυμίας του να προβείτε σε υιοθεσία παιδιών από το εξωτερικό;

Πριν γνωριστούμε με τη γυναίκα μου ως ζευγάρι, θέλαμε και οι δύο να υιοθετήσουμε παιδιά από την Αφρική. Αυτό αποτελούσε, κοινό μας όνειρο.

Ο φυσιολογικός τρόπος απόκτησης παιδιών πότε και γιατί απορρίφθηκε ή αποκλείστηκε ως επιλογή;

Δεν αποκλείστηκε ποτέ, αλλά δεν ήταν και ο σκοπός της συμβίωσης μας.

Γιατί δεν επιλέξατε την Ελλάδα ως χώρα υιοθεσίας;

Δεν επιλέξαμε την Ελλάδα γιατί ο χρόνος παραμονής είναι αρκετά μεγάλος και τα περισσότερα παιδιά δεν είναι διαθέσιμα. Ασχέτως όμως αυτού, η πρώτη μας επιλογή, ήταν το να υιοθετήσουμε παιδιά από την Αφρική.

Πότε ξεκινήσατε να βαδίζετε στο δρόμο της υιοθεσίας παιδιών από την Αφρική;

Το 2014 ξεκινήσαμε να συλλέγουμε πληροφορίες και σιγά σιγά η διαδικασία άρχισε να ολοκληρώνεται.

Γιατί από την Αφρική;

Γιατί γνωρίζαμε ότι στις χώρες της Αφρικής υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα και ανάγκη για υιοθεσία παιδιών.

Ποιοι ήταν εκείνοι που σας συμβούλευσαν για όλα τα βήματα που θα ακολουθούσατε;

Το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν αν μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτά τα παιδιά ένα ασφαλές μέλλον, οπότε ξεκινήσαμε να συλλέγουμε πληροφορίες από εμπειρίες άλλων γονέων που υιοθέτησαν στο παρελθόν. Δεν θέλαμε να κάνουμε κάποια υιοθεσία για προσωπική και συναισθηματική κάλυψη. Θέλαμε να δούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα παιδί έτσι ώστε να του δοθεί μία ευκαιρία που διαφορετικά δεν θα είχε.

Πότε ξεκίνησε αυτή η διαδικασία;

Η διαδικασία ξεκίνησε περίπου πριν από δυόμιση χρόνια. Πριν την ολοκλήρωση της υιοθεσίας απευθυνθήκαμε στη διεθνή κοινωνική υπηρεσία όπου εκείνη ανέλαβε να μας πληροφορήσει για τις διαδικασίες καθώς επίσης και να διασφαλίσει ότι είμαστε κατάλληλοι για να γίνουμε γονείς.

Τι γνωρίζατε για τη διαδικασία αυτή πριν ξεκινήσει και πώς το είχατε τοποθετήσει στο μυαλό σας;

Γνωρίζαμε ότι απαιτείται χρόνος. Γνωρίζαμε ότι απαιτείται υπομονή, και αρκετά χρήματα γιατί είναι μία διαδικασία που παίρνει περισσότερο από έναν μήνα..

Ποιος ήταν ο αρχικός οικονομικός προϋπολογισμός που είχατε υπολογίσει πως θα χρειαστεί για να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία;

Δεν μπορούσαμε να έχουμε σαφές νούμερο για τον προϋπολογισμό γιατί με τους γονείς που το συζητήσαμε καταλάβαμε ότι κάθε ιστορία είναι διαφορετική. Οπότε τα ποσά που ακούγαμε ξεκινούσαν από 15.000€ και έφταναν τις 20.000€.

Τελικά πόσα χρήματα χρειάστηκαν ούτως ώστε να αποκτήσετε δύο νέα μέλη στην οικογένειά σας από την Αφρική;

Τελικώς, χρειάστηκαν 30.000€.

Σας προειδοποίησε κάποιος για την υπέρογκη χρηματική διαφορά που θα προέκυπτε από τον αρχικό, μέχρι τον τελικό σας προϋπολογισμό;

Γενικά δεν υπήρχε σαφή πληροφόρηση, γιατί τα πράγματα στην Αφρική είναι πολύ ρευστά, συνεχώς αλλάζουν. Κάθε δίμηνο, κάθε τρίμηνο θα προκύψει και μια διαφορετική ιστορία υιοθεσίας. Για παράδειγμα εμείς και άλλη μία οικογένεια που ήμασταν την ίδια περίοδο μείναμε στην Αφρική 2 μήνες, ενώ άλλοι γονείς που είχαν πάει πριν ένα χρόνο ακριβώς έμειναν σημαντικά λιγότερο. Αν δεν πιέζαμε τα πράγματα μπορεί να καθόμασταν και τέσσερις μήνες. Δεν είναι υπερβολή αυτό, όλες οι υπηρεσίες και οι άνθρωποι λειτουργούν σε έναν τελείως διαφορετικό ρυθμό από ότι έχουμε συνηθίσει εμείς.

Θα ήθελα να με καθοδηγήσετε σε σχέση με τα βήματα που ακολουθήσατε ξεκινώντας την δύσβατη ανάβαση του γραφειοκρατικού βουνού που εμφανίστηκε μπροστά σας διότι στόχος είναι να ενημερώσουμε μέσω αυτής της κουβέντας τον κόσμο που επιθυμεί να αποκτήσει παιδιά μέσω υιοθεσίας, από την Αφρική πως τα πράγματα δεν είναι - πλέον τουλάχιστον - ρόδινα, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί και οι ταλαιπωρία των ενδιαφερόμενων είναι ανείπωτη, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος.

Το πρώτο βήμα είναι να έρθει κάποιος σε επαφή με τη διεθνή κοινωνική υπηρεσία ή με την περιφέρεια που ανήκει. Από εκεί θα τον καθοδηγήσουν για τα απαραίτητα έγγραφα που χρειάζονται για να δημιουργηθεί ο φάκελος, που θα χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο το οποίο θα γίνει στη χώρα από που θα υιοθετηθεί το παιδί. Το επόμενο βήμα είναι να βρεθεί ο δικηγόρος που θα αναλάβει την υπόθεση. Κατόπιν, με τη βοήθεια του δικηγόρου ή και άλλων κοινωνικών λειτουργών θα πρέπει να γίνει έρευνα για να βρεθεί το παιδί που μπορεί να υιοθετηθεί. Αφού βρεθεί το παιδί τότε ξεκινούν τα δύσκολα. Αυτό που χρειάζεται, είναι να πάει κάποιος στη χώρα που έχει βρει το παιδί και να ξεκινήσει την περίοδο αναδοχής εκδηλώνοντας έμπρακτα το ενδιαφέρον για το παιδί αυτό καθώς στο τελικό δικαστήριο χρειάζονται όλες οι λεπτομέρειες και όλα τα στοιχεία για το τι έχουν προσφέρει οι ενδιαφερόμενοι γονείς και πως νιώθει εκείνο γι’ αυτούς και ποια είναι η μέχρι στιγμής σχέση τους. Στη δική μας περίπτωση η δικαστής ζήτησε να μας δει και δεύτερη μέρα μαζί με τα παιδιά για να δει πως αλληλεπιδρούν μαζί μας.

Ποιες ήταν οι κυριότερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε σε αυτό σας το «ταξίδι» που θεωρείτε κρίσιμες να γνωρίζει ο κόσμος;

Οι δυσκολίες του ταξιδιού ήταν πάρα πολλές θα γεμίσουμε σελίδες αν ξεκινήσω να τα λέω όλα. Θα τα πω όμως επιγραμματικά. Μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες είναι τα κουνούπια, καθώς η ελονοσία μπορεί να χτυπήσει τον οποιοδήποτε ανά πάσα στιγμή και μιλάμε για μία θανατηφόρα ασθένεια αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα. Αν κάποιος αντιμετωπίζει ήδη κάποια ζητήματα με την υγεία του και επιβαρυνθεί με αυτό είναι κάτι που είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Μία άλλη μεγάλη δυσκολία είναι το συναισθηματικό κομμάτι για το τι έχεις να αντιμετωπίσεις στη χώρα αυτή που θα πας, εμείς πήγαμε στη Σιέρα Λεόνε. Ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστούμε το πως νιώθουμε εμείς για την κατάσταση που βλέπαμε εκεί για το πως νιώθουμε εμείς για την κατάσταση στην οποία βρήκαμε πολλά παιδιά, και για το πώς τα αντιμετωπίζουν εκεί οι άνθρωποι. Εμάς, μας έβλεπαν απλά ως χρήματα, και τίποτε άλλο. Η κατάσταση στην Σιέρα Λεόνε είναι αρκετά άσχημη. Οι άνθρωποι ζουν σε άθλιες συνθήκες, το επίπεδο αντίληψής είναι πάρα πολύ χαμηλό, γιατί δυστυχώς οι άνθρωποι οι περισσότεροι δεν πάνε στο σχολείο, και η κυβέρνηση εκεί τους κρατάει σε ένα εξαθλιωμένο επίπεδο διαβίωσης, και αυτό κατά συνέπεια φέρνει πάρα πολλά κοινωνικά προβλήματα. Αυτό που βιώσαμε είναι ότι οι άνθρωποι λειτουργούν με το ένστικτο, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη σκέψη τους γιατί δεν τους έμαθε ποτέ κανείς να σκέφτονται να προγραμματίζονται και να βάζουν σε μία τάξη τη ζωή τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο ένας άνθρωπος να ταλαιπωρεί τον άλλον. Δεν περνούσαμε μόνο εμείς άσχημα αλλά παρατηρούσαμε και μεταξύ τους πως περνούσαν άσχημα. Ο ένας κακοποιούσε τον άλλον με πολλούς τρόπους. Θα σας αναφέρω μία περίπτωση. Όταν πήγα το μικρό μου γιο στο νοσοκομείο για εξετάσεις αίματος γιατί ήταν άρρωστος, η νοσοκόμα του πήρε αίμα και μετά με πολύ αυστηρό ύφος μου είπε, τώρα θα βάλεις το χέρι σου στην τσέπη σου και θα βγάλεις τα λεφτά σου και θα τα βάλεις στη δική μου τσέπη! Της απαντάω ορίστε; Και μου λέει αυτό που άκουσες θα βγάλεις τα λεφτά σου από την τσέπη σου και θα τα βάλεις στη δική μου τσέπη τώρα! Γιατί εγώ σας υπηρετώ! Εννοείται ότι της απάντησα όχι γιατί ήδη είχα πληρώσει στην κλινική. Πολλοί άνθρωποι εξέφρασαν επιθετικότητα γιατί αυτό που συζητούν μεταξύ τους είναι πως βιώνουν αυτές τις καταστάσεις λόγω των λευκών που εκμεταλλεύονται τη χώρα τους. Εγώ προσωπικά δεν τους δημιούργησα κανένα πρόβλημα εγώ πήγα εκεί για να βοηθήσω! Παρόμοια σχόλια ακούσαμε κι από πολύ μικρά παιδάκια που μας έβλεπαν στο δρόμο, μικρά παιδάκια πέντε ετών μας φώναζαν στο δρόμο δώσε μου τα λεφτά μου!

Που εξαπατηθήκατε στην πορεία και από ποιους;

Δεν μπορώ να πω τη λέξη εξαπατηθήκαμε στην περίπτωση μας αλλά την λέξη ταλαιπωρηθήκαμε και κακοποιηθήκαμε αρκετά χωρίς λόγο. Για παράδειγμα δεν μας έδιναν τα διαβατήρια, δεν μας έβγαζαν τη βίζα, δεν μας σφράγιζαν τα έγγραφα για να ταξιδέψουμε από αυτή τη χώρα πίσω στη δική μας εάν δεν τους δίναμε χρήματα.

Ποια ήταν εκείνα τα απάνθρωπα στάδια τα οποία βιώσατε στη διαδρομή σας;

Τα απάνθρωπα στάδια ήταν όλες εκείνες οι περιπτώσεις όπου έπρεπε να συναντήσουμε τους βιολογικούς γονείς, και ήθελαν οι αρμόδιοι να έχουν παρόντα και τα παιδιά. Τα παιδιά που πήραμε εμείς τα εγκατέλειψαν οι γονείς τους γιατί δεν τα ήθελαν, πάραυτα επιδίωκαν συνεχώς να τα φέρνουν σε επαφή με τους γονείς κάτι που πιέζει πάρα πολύ τα παιδιά γιατί βιώνουν ξανά και ξανά την απόρριψη. Κάθε φορά που τους συναντούσαμε, ιδιαιτέρως το μεγάλο παιδί θεωρούσε ότι ήρθαν οι γονείς του να το πάρουν, Αυτό είναι το φυσιολογικό να καταλάβει ένα παιδί βλέποντας τους βιολογικούς γονείς. Κάποια στιγμή διαμαρτυρήθηκα έντονα γι’ αυτό γιατί δεν ήταν απαραίτητο να γίνεται, και η απάντηση που πήρα ήταν ότι εφόσον αυτή είναι βιολογικοί γονείς έχουν δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν με τα παιδιά εμείς είμαστε αυτοί που απλώς τα παίρνουν! Φανταστείτε την ημέρα του τελικού δικαστηρίου ζήτησε η δικαστής, να μπούμε στην αίθουσα ξεχωριστά και όχι όλοι μαζί για να μην πιεστούν τα παιδιά, ζήτησε λοιπόν από το δικηγόρο να μπούμε πρώτα εμείς μέσα στην αίθουσα και μετά οι βιολογικοί γονείς για να μην συναντηθούμε. Μόλις τελείωσε η δίκη, ο δικηγόρος πήρε τους βιολογικούς γονείς και τους έφερε σε εμάς, και μας είπε τώρα που είμαστε εδώ όλοι μαζί ελάτε να σας δείξω το νέο μου γραφείο. Ότι να ναι δηλαδή. Δεν υπάρχει καμία ενσυναίσθηση. Δεν ενδιαφέρονται καν για τα παιδιά γιατί καταλάβαμε ότι δεν ήτανε μόνο η δική μας περίπτωση, ήταν πολλές και όλες ίδιες. Υπάρχει τρομερή κακοποίηση στα παιδιά σε αυτό τον τομέα καθώς και σε άλλους. Μας έχει τραυματίσει πάρα πολύ αυτό το ταξίδι και δεν θα ήθελα ποτέ να ξαναπάω σε αυτή τη χώρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το υπολογίσει πάρα πολύ σοβαρά ένας υποψήφιος γονέας. Είναι θαυμάσιο να μπορέσεις να γλυτώσεις ένα παιδί από εκεί, γιατί πραγματικά δεν έχει καμία ευκαιρία να μεγαλώσει φυσιολογικά. Όμως είναι πολύ μεγάλο το βάρος που πρέπει να αντιμετωπίσεις για να καταφέρεις αυτό. Δε φανταζόμουν ότι θα πιεστούμε τόσο πολύ σε πράγματα που για εμάς φαίνονται απλά και κατανοητά.

Πόσες φορές χρειάστηκε να επισκεφθείτε την Αφρική;

Χρειάστηκε να επισκεφτούμε την Αφρική 2 φορές. Όταν βρήκαμε το παιδί το πρώτο πήγαμε κατευθείαν να το γνωρίσουμε και να ξεκινήσουν οι απαραίτητες διαδικασίες.

Η επιλογή του δικηγόρου τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αφρική με ποια κριτήρια έγινε;

Το βασικό μας κριτήριο ήταν η εντιμότητα του δικηγόρου. Δυστυχώς κάποιοι δικηγόροι παίρνουν τα παιδιά από τις οικογένειές σε συνεργασία με άλλους φορείς εκεί, και οι οικογένειες δεν έχουν την αντίληψη να καταλάβουν τι πάει να πει υιοθεσία σε άλλη χώρα. Γι’ αυτό και στο δικαστήριο ο δικαστής ρωτούσε πολλές φορές τους γονείς στη δική μας περίπτωση αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, ρωτούσε με στόμφο τους βιολογικού γονείς «έχετε καταλάβει τι πάει να πει υιοθεσία;» «Έχετε καταλάβει ότι το παιδί σας θα πάει σε άλλη ήπειρο;» Εμείς ζητήσαμε από το δικηγόρο να μας βρει κάποιο παιδί που βρίσκεται πραγματικά σε ανάγκη, θεωρούμε πάρα πολύ εγωιστικό σώνει και ντε να πάρεις ένα παιδί επειδή το θέλεις εσύ για να γεμίσεις τα όποια κενά σου. Ο πραγματικός λόγος της υιοθεσίας είναι να βοηθήσεις ένα πλάσμα που έχει ανάγκη, και όχι να καλύψεις το προσωπικό σου θέλω, για να έχεις απλά ένα παιδί επειδή το θες εσύ.

Ήταν αξιόπιστες αυτές οι δύο επιλογές ή συναντήσατε εμπόδια στην συνεργασία σας;

Ο συγκεκριμένος ήταν πολύ αξιόπιστος αλλά όπως όλοι εκεί δεν ήταν καθόλου συνεπής. Δεν υπάρχει αίσθηση του χρόνου, δεν υπήρξε ποτέ η αίσθηση ότι είμαστε σε μία άλλη χώρα. Ότι δεν μπορούμε να τραφούμε με τις τροφές που υπάρχουν εκεί. Ότι δεν μπορούμε να πιούμε νερό, δεν μπορούμε ούτε να μαγειρέψουμε με το νερό το δικό τους, δεν μπορούμε ούτε καν να πλύνουμε τα πιάτα μας με το νερό το δικό τους. Για να πλύνουμε τα πιάτα μας χρησιμοποιούσαμε εμφιαλωμένο νερό, η βράζαμε το νερό που το περνάμε από πηγάδι που ήταν σχετικά καθαρό. Πρέπει να γίνει σαφές, ότι εκεί, σε αυτήν την διαδικασία, δεν πας διακοπές. Οι περισσότεροι αυτό νομίζουν.

Πώς γίνεται η επιλογή των υποψήφιων παιδιών;

Ένα βασικό κριτήριο είναι η καλή υγεία, καθώς επίσης και αρκετά άλλα κριτήρια όμως δεν θα ήθελα να τα αναφέρω γιατί ίσως κάποιος αποθαρρυνθεί. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και συνυπολογίζονται πολλοί παράγοντες. Δεν είναι κάτι ακατόρθωτο. Αυτό που χρειάζεται είναι να είναι πραγματικά αποφασισμένος κάποιος για να υιοθετήσει ένα παιδί, το οποίο έχει ανάγκες συναισθηματικές υλικές και τα λοιπά. Δεν αρκεί να σου αρέσει η έννοια της υιοθεσίας και να λες «αχ τι ωραίο παιδάκι μου αρέσουν και μένα τα παιδάκια». Χρειάζεται να είναι κάποιος συνειδητοποιημένος ότι από δω και στο εξής θα αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό το παιδί για να το βοηθήσει, για να του δώσει ένα καλύτερο μέλλον! Χρειάζονται θυσίες πολλές.

Ποια είναι τα έγγραφα εκείνα που πρέπει να προσκομίσετε στις αρμόδιες υπηρεσίες ούτως ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες;

Χρειάζονται έγγραφα αρκετά ,πιστοποιητικά από νοσοκομεία, Αλλά δεν είναι κάτι πάρα πολύ βαρύ. Εμείς το συνδυάσαμε πηγαίνοντας για καφέ μία φορά την εβδομάδα και βγάζαμε ένα έγγραφο κάθε φορά, οπότε σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα με το πρόγραμμα που είχαμε βγάλει τελειώσαμε και δεν το καταλάβαμε. Δεν είναι τόσο δύσκολο αυτό το κομμάτι.

Πώς μπορεί ένας υποψήφιος γονέας, όπως εσείς, να διασφαλίσει την καλή υγεία των παιδιών που θα επιλέξετε μέσω της υιοθεσίας;

Όταν βρίσκεις το παιδί πρέπει κάποιος κοινωνικός λειτουργός μαζί με το δικηγόρο να το πάνε σε νοσοκομείο και να κάνει γενικές εξετάσεις. Δεν υπάρχουν όλα τα μέσα στην χώρα από την οποία υιοθετήσαμε εμείς, αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος για να δεις γενικά την υγεία του παιδιού.

Ποιες ήταν οι απογοητεύσεις ή, οι ματαιώσεις που βιώσατε σε αυτό το ταξίδι της υιοθεσίας;

Η πιο σοβαρή απογοήτευση είναι η έλλειψη επικοινωνίας που είχαμε εκεί με τους ανθρώπους, δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε,

Κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στην Αφρική την πρώτη φορά που βρεθήκατε εκεί, τι αντιμετωπίσατε;

Μόλις προσγειώνεσαι με το αεροπλάνο στη χώρα της Σιέρα Λεόνε, λες OK ήρθα σε ένα μέρος το οποίο δεν έχει αναπτυχθεί, κατόπιν όμως μόλις πάρεις το καραβάκι για να περάσεις απέναντι στην πρωτεύουσα εκεί παθαίνεις ενα πολιτισμικό σοκ λες «αμάν που βρίσκομαι». Είναι σα να περνάς μία πύλη και να περνάς σε μία άλλη διάσταση, σαν να βρίσκεσαι σε ένα άλλο μέρος εκτός του πλανήτη Γη για το έτος 2025 που ζούμε. Τα πράγματα εκεί είναι πολύ πίσω. Φανταστείτε πως χρησιμοποιούν κάρβουνο για να σιδερώσουν τα ρούχα. Αυτό που με δυσκόλεψε πάρα πολύ ήταν η έλλειψη του νερού, που έπρεπε να παίρνουμε νερό μόνο από σουπερμάρκετ, εμφιαλωμένο και όχι από τα νερά που πουλούσαν στο δρόμο. Επίσης δεν έχει να κάνεις τίποτα εκεί το βράδυ. Μένεις απλά μέσα στο ξενοδοχείο σου ή στο σπίτι που νοικιάζεις. Έχει παντού ελέγχους ανά διαστήματα μας σταματούσαν αστυνομικοί στο δρόμο σηκώνοντας ένα σκοινάκι για να μπλοκάρουν τη διαδρομή του αυτοκινήτου και μας έκαναν έλεγχο.

Tι αντιμετωπίσατε και τί είδατε τη δεύτερη και τελευταία φορά που βρεθήκατε εκεί;

Την πρώτη φορά μας έπιασε αρκετή στεναχώρια με αυτά που είδαμε και ακούσαμε εκεί, την δεύτερη φορά όμως επειδή ζήσαμε αρκετό καιρό εκεί μας έπιασε αγανάκτηση . Βλέπαμε την δύσκολη κατάσταση εκεί και σκεφτόμασταν γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά γιατί δεν κάνει κάτι και απλά έχουν συνηθίσει σε αυτή την άσχημη καθημερινότητα.

Τα παιδιά που τελικά εσείς αγκαλιάσατε πως βρέθηκαν να είναι υποψήφια προς υιοθεσία; Τα εγκατέλειψαν οι γονείς τους; Είχαν γονείς αλλά αδυνατούσαν να τα μεγαλώσουν; Δεν γνωρίζετε; Γνωρίζετε τους λόγους; Γνωστοποιούνται οι λόγοι αυτοί στους υποψήφιους γονείς ή ακολουθείτε κάποιο πρωτόκολλο απορρήτου;

Ξεκινήσαμε με το δικηγόρο να ψάχνουμε ποια παιδιά μπορούν όντως να υιοθετηθούν από νομικής άποψης. Κατόπιν, απευθυνθήκαμε σε κάποιο ορφανοτροφείο για να βρούμε τα παιδιά. Οι γονείς των συγκεκριμένων παιδιών τα είχαν αφήσει στο δρόμο καιρό πριν γιατί απλά δεν τα ήθελαν. Αυτό είναι κάτι συνηθισμένο δεν είναι κάτι που έτυχε σε εμάς μόνο. Τα περισσότερα παιδιά έχουν οικογένειες που απλά τα αφήνουν στο ορφανοτροφείο ή στο δρόμο.

Ποιες ήταν οι περιπτώσεις εκείνες, οι παγίδες αν θέλετε στις οποίες νιώσατε ότι «πέσατε» και τις οποίες δεν είχατε υπολογίσει ή φανταστεί ότι μπορεί να προκύψουν;

Δεν μπορώ να πω ότι πέσαμε σε κάποια παγίδα γιατί ήμασταν πολύ καλά ενημερωμένοι εξαρχής. Είναι πολύ βασικό για κάποιον υποψήφιο νέο γονέα που θέλει να κάνει αυτό το ταξίδι να μιλήσει με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει εκεί και ποιες διαδικασίες χρειάζονται. Ποτέ δεν είναι ίδια ακριβώς η διαδικασία. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές οπότε είναι χρήσιμο να καταλάβει κάποιος τι χρειάζεται να γίνει από νομικής πλευράς έτσι ώστε να πορευτεί χωρίς να πέσει σε παγίδες και λάθη.

Πόση αλήθεια και πόσο ψέμα τελικά κρύβεται στα όσα παρουσιάζονται για την υιοθεσία;

Η αλήθεια είναι ότι είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο για κάποιον που είναι συνειδητοποιημένος, και επίσης αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά δύσκολο χρειάζεται πολλή υπομονή, και χρειάζονται πολλά ψυχικά αποθέματα. Επίσης είναι αρκετά και τα χρήματα που πρέπει να δοθούν. Συνήθως παρουσιάζεται μόνο η ωραία πλευρά. Βλέπεις κάποιο βίντεο με κάποιον που πηγαίνει να υιοθετήσει το παιδάκι το οποίο βρίσκεται σε ανάγκη και νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα και ρομαντικά. Δεν είναι έτσι όμως. Τα παιδιά πολλές φορές σοκάρονται από τις αλλαγές, είναι τραυματισμένα ψυχικά από την κακουχία, δεν αντιδρούν όλα επίσης με τον ίδιο τρόπο, οπότε κάποιος πρέπει να είναι προετοιμασμένος για το οτιδήποτε.

Τι θα λέγατε σε όσους ενδιαφέρονται να υιοθετήσουν παιδιά για να τους προστατέψετε;

Να μη βιαστούν να διαλέξουν παιδάκι, και να μη βιαστούν να δεθούν μαζί του και να κάνουν όνειρα, εφόσον δεν έχουν διασφαλίσει πρώτα ότι είναι νόμιμο να υιοθετηθεί αυτό το παιδί. Σε εμάς έστειλαν αρκετές φωτογραφίες από παιδάκια, διάφοροι υπεύθυνοι ορφανοτροφείων Όταν έμαθαν ότι ψάχνουμε για παιδί, μας πρότειναν παιδάκια προς υιοθεσία, τα οποία δεν μπορούσαν να υιοθετηθούν, και το έκαναν αυτό απλά για να πάρουν χρήματα!

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας παράπονο από τον γολγοθά αυτής της περιπέτειας που βιώσατε;

Δεν θα έλεγα ακριβώς παράπονο, γιατί η λέξη παράπονο απευθύνεται σε κάτι μικρό, σε σχέση με το ζήτημα επιβίωσης που καλείται να αντιμετωπίσει κάποιος. Θα θέλαμε ως Έλληνες να έχουμε υποστήριξη σε αυτή τη χώρα, με κάποιον τρόπο. Δυστυχώς δεν υπάρχει πρόξενος εκεί και το προξενείο στο οποίο έπρεπε να απευθυνθούμε βρίσκεται σε άλλη χώρα, στη Νιγηρία. Ο πρέσβης που υπάρχει αυτή τη στιγμή ο κύριος Κοτσιώνης μας στήριξε πάρα πολύ στη δυσκολία μας και μας βοήθησε αρκετά. Ήμασταν σχεδόν κάθε ημέρα σε επικοινωνία, μας ενθάρρυνε πάρα πολύ και μας έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας ότι κάποιος εκπρόσωπος της χώρας μας γνωρίζει την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε εκεί. Θυμάμαι μας απαντούσε ακόμη και τα Σάββατα και τις Κυριακές όταν του στέλναμε e-mail.

Πώς νιώσατε όταν τελικά επιστρέψατε στην Ελλάδα με τα νέα μέλη της οικογένειάς σας;

Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο στην Ελλάδα κλαίγαμε από χαρά! Ένιωσα τόσο όμορφα που γύρισα στο σπίτι μας, και γυρίσαμε όλοι μαζί γιατί ήταν αρκετές οι στιγμές που φοβηθήκαμε και οι δύο γονείς ότι δεν θα γυρίσουμε όλοι.

Στο ταξίδι σας αυτό, φαντάζομαι πως γνωρίσατε και άλλους γονείς. Ποιες είναι οι ιστορίες που μοιράστηκαν μαζί σας τις οποίες μπορείτε με τη σειρά σας να μοιραστείτε μαζί μου;

Ιστορίες άλλων δεν θα ήθελα να αναφέρω γιατί αυτό που συνειδητοποιήσαμε συζητώντας και με άλλους γονείς εκεί, γιατί γνωρίσαμε και γονείς από άλλες χώρες, είναι ότι ιστορίες είναι αρκετά διαφορετικές και προσωπικές.

Tα παιδιά που υιοθετήσατε, έχουν συγγένεια μεταξύ τους;

Ναι, είναι αδερφάκια.

Πόσων χρόνων είναι;

Είναι 2 ετών και 6 έτων.

Έχουν μοιραστεί μαζί σας τα βιώματά τους σε σχέση με τα όσα έζησαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Αφρική;

Το μικρό επειδή είναι δύο ετών δεν θυμάται αρκετά πράγματα. Ο μεγάλος όμως που είναι έξι ετών θυμάται σχεδόν τα πάντα. Μας έχει ζητήσει να τον τραβήξουμε βίντεο καθώς μας εξιστορεί διάφορες ιστορίες από το ορφανοτροφείο. Όπως για τις ημέρες που δεν είχαν τροφή, ή για κάποια άλλη σημαντική μέρα για εκείνον που πέθανε ένα κοριτσάκι το οποίο ήταν άρρωστο.

Πώς είναι η προσαρμογή τους στη χώρα μας;

Είναι πάρα πολύ εύκολη και γρήγορη προσαρμόζονται πολύ γρήγορα και έχουν μάθει να μιλάνε ελληνικά μέσα σε τρεις μήνες.

Από εδώ και στο εξής, υπάρχει κάποια αρμόδια εποπτεύουσα αρχή η οποία να διασφαλίζει τη σωστή ανατροφή των παιδιών αυτών;

Ναι για κάποια χρόνια θα μας ελέγχει η Διεθνής Κοινωνική Υπηρεσία.

Εάν γνωρίζατε τότε, όταν ξεκινήσατε τη διαδικασία αυτή, τα όσα γνωρίζετε τώρα, θα επιλέγατε πάλι την ίδια απόφαση;

Τώρα μετά από όλα όσα ζήσαμε, δε νομίζω να έπαιρνα ξανά την ίδια απόφαση. Αυτό το λέω σύμφωνα με τις δικές μου περιστάσεις και σύμφωνα με τις δικές μου αντοχές. Σε καμία περίπτωση δεν έχω μετανιώσει την κίνηση μας αυτή για τα παιδιά, όμως θα ξαναπώ πάλι ότι κάποιος πρέπει να ζυγίσει πολύ καλά το ταξίδι αυτό σύμφωνα με τις δικές του δυνάμεις.

Ποια ήταν εκείνα που θα αλλάζατε ή θα κάνατε διαφορετικά έχοντας πλέον μια ολοκληρωτική εμπειρία υιοθεσίας;

Θα είχα περισσότερες απαιτήσεις από το δικηγόρο, καθώς και από τον άνθρωπο που έχει το ορφανοτροφείο.

Υπάρχει επιπρόσθετη γραφειοκρατία στη χώρα μας σε σχέση με τα νέα μέλη της οικογένειάς σας ή έχουν ολοκληρωθεί όλες οι απαραίτητες διαδικασίες;

Υπάρχουν ακόμη κάποιες διαδικασίες αλλά δεν είναι κάτι το τρομερό. Είναι απλές διαδικασίες οι οποίες δεν παίρνουν πολύ χρόνο.