30 χρόνια μετά: Όσα μας έμαθαν ο Jesse και η Celine για την αγάπη στην τριλογία Before

Πατούλια Κατερίνα
30 χρόνια μετά: Όσα μας έμαθαν ο Jesse και η Celine για την αγάπη στην τριλογία Before

To 2025, σηματοδοτεί τριάντα χρόνια από τότε που ο Richard Linklater μας γνώρισε τον Jesse και τη Celine στο Before Sunrise (1995).

Η ιστορία ακούγεται απλή. Δύο άγνωστοι συναντιούνται σ’ ένα τρένο και μέσα σε μία νύχτα ζουν έναν έρωτα που έμοιαζε να συμβαίνει μόνο στο σινεμά. Κι όμως, τριάντα χρόνια μετά ξέρουμε ότι αυτός ο έρωτας μάς αφορούσε όλους, παραπάνω από όσο φανταζόμασταν εμείς που είδαμε στην εφηβεία το πρώτο κομμάτι της Before Τριλογίας που δεν ξέραμε καν ότι θα εξελιχθεί σε τριλογία.

Για εμάς που δεν ανακαλύψαμε την τριλογία σε μια streaming πλατφόρμα, αλλά την ζήσαμε σε δόσεις (και το 1995 και το 2004 και το 2013), η εμπειρία ήταν κάτι παραπάνω από ξερό σινεμά.

Περιμέναμε εννέα χρόνια για να μάθουμε αν ο Jesse και η Celine ξαναβρέθηκαν και στο μεταξύ μεγαλώναμε μαζί τους.

Το 2004 τους συναντήσαμε ξανά, πιο κουρασμένους κυρίως από τις επιλογές και τις αποτυχίες τους, γεμάτους ερωτήματα για το αν όσα άφησαν πίσω άξιζαν. Εκείνη κουρασμένη από τις σχέσεις στην προσωπική της ζωή και στην καριέρα της κι εκείνος σε έναν δυστυχισμένο γάμο. Και το 2013, στο Before Midnight, μέσα στους δικούς μας γάμους, τους περιμέναμε με ανηπομονυσία στο σινεμά για να μας επιβεβαιώσουν μέσα από εκείνες τις διακοπές τους στην Ελλάδα αν το για πάντα μαζί μπορεί να υπάρξει.

Και τους είδαμε στη σκληρή πραγματικότητα της συμβίωσης, της οικογένειας, των συμβιβασμών εκεί όπου η αγάπη δεν είναι πια όνειρο, αλλά καθημερινή μάχη.

Αυτό που κάνει την τριλογία μοναδική είναι ότι δεν μας χάρισε ψευδαισθήσεις. Δεν μας έδειξε μόνο φιλιά κάτω από τ’ αστέρια και βόλτες σε ρομαντικές πόλεις. Μας έδειξε και τις σιωπές που πονάνε, τις απόψεις που αλλάζουν, τους καβγάδες που σε γονατίζουν γιατί ξέρεις πόσο αληθινοί είναι. Μας έδειξε την τρυφερότητα που επιμένει, ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν. Ή όπως είπε και ο Ethan Hawke στην Julie Delpy εκεί λίγο πριν το φινάλε της τριλογίας στο ταβερνάκι πλάι στη θάλασσα «Αν θες την αληθινή αγάπη, ιδού, αυτό είναι, αυτή είναι η ζωή πραγματικά, δεν είναι τέλεια αλλά είναι αληθινή» (If you want love, then this is it. This is real life. It's not perfect but it's real).

Ο Jesse και η Celine δεν ήταν ποτέ απλά χαρακτήρες σε μια ταινία. Ήταν οι καθρέφτες μας.

Όσοι είδαμε το Before Sunrise στα 15 ή στα 20 μας, γεμάτοι όνειρα, βρεθήκαμε στο Before Sunset στα 30, με πληγές, με απογοητεύσεις, με αλήθειες που μας βαραίνουν.

Και στο Before Midnight είδαμε τον εαυτό μας να παλεύει με την οικογένεια, την ευθύνη, την κόπωση αλλά και με την αδιάκοπη ανάγκη να πιστεύει στο για πάντα μαζί με τα πάνω μας και με τα κάτω μας, σε μια εποχή ειδικά που ξέρει μόνο από αρπαχτές και likes, από εύκολα κουκουλώματα και γαμηλίες τελετές για να βγει ένα ακόμα βιντεάκι στο Tik Tok.

Τριάντα χρόνια μετά, η τριλογία δεν είναι μόνο μια ιστορία έρωτα διάρκειας 30 ετών. Είναι μια ταινία ενηλικίωσης για όλους μας. Είναι αυτή που δεν υποκλίνεται σε κανένα binge watching και μας κάνει να κοιτάζουμε τον σύντροφό μας, τους έρωτές μας και τελικά τον εαυτό μας, με μεγαλύτερη ειλικρίνεια. Η τριλογία του Before φανερώνει ότι η μαγεία της αγάπης δεν βρίσκεται στην τελειότητα, αλλά στην προσπάθεια. Να μείνεις. Να παλέψεις. Να αγαπήσεις ξανά, παρ’ όλες τις πληγές, παρά το πέρασμα του χρόνου και να μην ξεχνάς ποτέ εκείνη την πρώτη φορά που συνάντησες τον άνθρωπο της ζωής σου, σε ένα τρένο, σε ένα λεωφορείο, σε ένα καρναβάλι.

Ο Ethan Hawke έχει πει σοφά: το Before Sunrise είναι για το «τι θα μπορούσε να είναι», το Before Sunset για το «τι θα έπρεπε να είναι», και το Before Midnight για το «τι είναι» η ζωή, η αγάπη, οι σχέσεις. Κι ίσως εκεί κρύβεται όλη η αλήθεια της αγάπης: δεν είναι τέλεια, δεν είναι πάντα εύκολη. Είναι όμως πραγματική.

Ίσως γι’ αυτό, κάθε φορά που ξαναβλέπουμε τον Jesse και τη Celine, τον Ethan και τη Julie, αισθανόμαστε ότι βλέπουμε και μια άλλη εκδοχή του εαυτού μας. Κι ίσως αυτή να είναι η μεγαλύτερη νίκη του Linklater: ότι μας χάρισε όχι μια φαντασία, αλλά μια αλήθεια που μπορούμε να αντέξουμε.

Κι όπως είπε κάποτε η Celine: «Αν υπάρχει κάποιο είδος μαγείας σε αυτόν τον κόσμο, αυτή πρέπει να βρίσκεται στην προσπάθεια να καταλάβεις κάποιον, να μοιραστείς κάτι» Κι αυτή η μαγεία, τριάντα χρόνια μετά, παραμένει ολοζώντανη.

Η τριλογία του Before

Before Sunrise (1995): Ο Jesse, ένας νεαρός Αμερικανός που ταξιδεύει στην Ευρώπη, γνωρίζει τη Celine, μια φοιτήτρια από το Παρίσι. Αποφασίζουν να περάσουν ένα βράδυ μαζί στη Βιέννη, γεμάτο περιπάτους, συζητήσεις και υποσχέσεις. Στο τέλος, αντί να ανταλλάξουν τηλέφωνα, δίνουν ραντεβού για έξι μήνες μετά.

Before Sunset (2004): Εννέα χρόνια αργότερα, ο Jesse παρουσιάζει το βιβλίο του στο Παρίσι, εμπνευσμένο από εκείνη τη νύχτα. Ξαναβρίσκει τη Celine, και οι δυο τους περπατούν στην πόλη μιλώντας για τις ζωές που έζησαν χωριστά. Ο Jesse είναι πια παντρεμένος, αλλά η χημεία τους είναι ακόμα πιο έντονη.

Before Midnight (2013): Άλλα εννέα χρόνια μετά, τους συναντάμε στην Ελλάδα, ζευγάρι πια και γονείς. Ο έρωτας έχει δώσει τη θέση του στην καθημερινότητα, οι συγκρούσεις είναι σκληρές, αλλά πίσω από όλα αυτά παραμένει η βαθιά ανάγκη να συνεχίσουν να επιλέγουν ο ένας τον άλλον.