Το χαμόγελο του δράκου» από την Αλκυόνη Παπαδάκη

Η Αλκυόνη Παπαδάκη φέτος, κλείνει τριάντα λογοτεχνικά χρόνια και οι συστάσεις για ένα όνομα όπως το δικό της στους βιβλιόφιλους, μοιάζουν εντελώς περιττές. Ακόμη κι αν είστε από αυτούς που δεν «ενηλικιώθηκαν», μαθαίνοντας τη ζωή μέσα από τα «συντροφικά» αναγνώσματα της, αλλά αγαπάτε το διάβασμα, μην χάνετε χρόνο και αδράξτε την ευκαιρία να τη γνωρίσετε μέσα από «Το χαμόγελο του δράκου» το τελευταίο της βιβλίο (19o στη σειρά), που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

«Το χαμόγελο του δράκου» είναι μία ακόμη λυρική μελωδία από την Ελληνίδα συγγραφέα, που σκιαγραφεί με λεπτομερή απλότητα την αέναη αναμέτρηση μάνας - κόρης και τον προδότη έρωτα, αυτόν που διαλέγουμε εμείς. Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους εμάς «που περπατήσαμε μέσα στη βροχή γιατί δεν καταδεχτήκαμε να πάρουμε την ομπρέλα που μας πρόσφεραν οι άλλοι επ’ αμοιβή. Που περπατήσαμε στον υπόνομο μ’ ένα τριαντάφυλλο στο χέρι. Που κάναμε τον δράκο που φώλιαζε μέσα μας να χαμογελάσει. Που φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, μόνο και μόνο για ν’ απολαύσουμε τη θέα» όπως αναφέρει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

Κρατώντας τις σελίδες του, θα νιώσεις σαν να σφίγγεις δύο ζεστές παλάμες στα χέρια σου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αποτυπώνει την πραγματικότητα, την αλήθεια της ζωής με ένα πολύ τρυφερό τρόπο, ένα βιβλίο που σαν καλός φίλος θα σου κρατήσει παρέα στις οχτάλεπτες αναμονές μέχρι να έρθει ο επόμενος συρμός του μετρό, στο δρόμο από το σπίτι στη δουλειά και τα γκρίζα Σαββατοκύριακα που ο καιρός απαιτεί πάπλωμα, ζεστό καφέ και ανάγνωση. Αναμφίβολα, πρόκειται για ένα βιβλίο που θα αγαπηθεί πολύ, ακριβώς γιατί γράφτηκε με πολλή αγάπη.

Η Αλκυόνη Παπαδάκη, μία δεξιοτέχνης μαέστρος της γλώσσας, μέσα από τα ψυχογραφήματά της έχει καταφέρει να φτάσει στο «άβατο» κυριολεκτικά της ανθρώπινης ψυχής, εκεί που μόνο ελάχιστοι λογοτέχνες κατάφεραν. Το ήθος και η ευαισθησία που τη χαρακτηρίζουν αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία.

Στο βιβλίο της «Το χαμόγελο του δράκου» με τη γνωστή γλαφυρή της πρόζα, η Αλκυόνη Παπαδάκη λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Ψιθυρίζει αλήθειες, ουρλιάζει μυστικά, αγωνίζεται, ερωτεύεται, θυμώνει, πονάει, την ίδια τη ζωή και τους ανθρώπους της. Εμείς πάλι, απλά υποκλινόμαστε σε αυτό το ανθρώπινο μεγαλείο.