#EmbracingVenice: Όταν η ιστορία, η τέχνη και η γαστρονομία «συναντούν» τη φύση

Αποστολή στη Βενετία: Ιωάννα Κατσίμπα

Ομολογουμένως, είτε μιλάμε για τέχνη, είτε για διατροφή, είτε για μόδα, είτε για ιστορία, οι ανάγκες του πλανήτη μας και η μείωση του περιβαλλοντικού μας αποτυπώματος, κατέχουν «πρωταγωνιστικό» ρόλο. Ποια θα μπορούσε να είναι η καλύτερη αφορμή, για να μοιραστούμε μαζί με άλλους αυτή τη σκέψη, εάν όχι η Ημέρα της Γης, που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στις 22 Απριλίου;

Το φετινό μήνυμα για τον πλανήτη, το οποίο όπως κάθε χρόνο έρχεται να αναδείξει ένα ιδιαίτερα επίκαιρο θέμα, που δεν είναι άλλο από την ευθραυστότητα της ζωής στη Γη και την ανθρώπινη ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους μας, συνοδευόταν από το #EmbracingVenice και τον Όμιλο Lavazza, φέροντας την υπογραφή του Γαλλοελβετού καλλιτέχνη Saype, με το παγκόσμιο έργο του land art, «Beyond Walls», για τον εορτασμό της Ημέρας της Γης και την έναρξη της 59ης Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας.

Με αυτή τη σκέψη ξεκίνησε το ταξίδι μας προς τη Βενετία -την πόλη που είναι το απόλυτο σύμβολο της τέχνης και της ανθρώπινης δημιουργικότητας, αλλά και της περίπλοκης σχέσης ανθρώπου και φύσης- για να μας φέρει σε επαφή, με ένα οπτικά εντυπωσιακό αλλά εφήμερο έργο τέχνης, σχεδιασμένο να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη. Κεντρικό μήνυμα του έργου, η έκφραση εμπιστοσύνης και αλληλοβοήθειας, που υποδηλώνεται μέσα από δύο χέρια που απλώνονται και σφίγγουν το ένα το άλλο.

Πρώτη ημέρα: Όταν ο ρομαντισμός συναντά το μυστήριο

Πολύ πριν βρεθούμε στη Βενετία, γνωρίζαμε πως πρόκειται -αν μη τι άλλο- για μια γοητευτική πόλη που μαγεύει τους επισκέπτες της. Αυτό που δεν ξέραμε, ωστόσο, είναι πώς συνδυάζει τον ρομαντισμό της, με το μυστήριο που αποπνέει. Αρκεί, λοιπόν, μία μόνο βόλτα στα δεκάδες κανάλια της, για να αντιληφθεί κάποιος πως η μοναδική αισθητική της λαμβάνει χώρα γύρω από το Μεγάλο Κανάλι, με τους γονδολιέρηδες να τραγουδούν για τους επιβάτες που μεταφέρουν, την εντυπωσιακή πλατεία του Αγίου Μάρκου, τα κομψά καφέ και τα παγωτατζίδικα, αλλά και τις γοτθικές εκκλησίες που ξεπροβάλλουν.

Αφού πήραμε μία πρώτη γεύση βενετσιάνικου «αέρα», βλέποντας ντόπιους και τουρίστες να κάνουν βόλτες στις γειτονιές και να τρώνε cicchetti, πίνοντας το κρασί τους, πήραμε τον δρόμο προς το Hotel Papadopoli, το οποίο θα αποτελούσε το πιο φιλόξενο καταφύγιό μας, για δύο μαγικά εικοσιτετράωρα στην πιο ερωτική πόλη της Ιταλίας. Από εκεί, το κλασσικό βαπορέτο που χρησιμοποιούν οι τουρίστες για τις βόλτες και τις εξόδους τους, μας πήγε προς την περιοχή Giudecca και συγκεκριμένα στο εστιατόριο Harry’s Dolci, στο οποίο είχαμε την ευκαιρία, πέρα από το να γευτούμε εκλεκτές γεύσεις και εδέσματα, όπως Tagliolini gratinati, Piccate di vitello al limoni con verdure miste και Torta al cioccolato, να θαυμάσουμε και όλη την παλιά πόλη της Βενετίας, η οποία αντανακλούσε πάνω στο Μεγάλο Κανάλι, δημιουργώντας το απόλυτο Instagramικό σκηνικό για αξέχαστες φωτογραφίες.

Δεύτερη ημέρα: Τι κοινό έχει τελικά η τέχνη, η φύση και ο καφές;

Η δεύτερη ημέρα του ταξιδιού μας, ξεκίνησε με μία επίσκεψη στην 59^η Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας, στο Padiglione Venezia, όπου είχαμε μία αποκλειστική ξενάγηση στα εκθέματα από την επιμελήτρια, Giovanna Zabotti. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως μία μόνο επίσκεψη στην Μπιενάλε Τέχνης, δεν είναι αρκετή για να θαυμάσει όλα τα διαφορετικά έργα τέχνης που υπάρχουν εκεί, από κάθε διαφορετική χώρα. Ελλάδα, Ρουμανία, Βενετία και Η.Π.Α. ήταν μόνο μερικές από τις εκθέσεις στις οποίες καταφέραμε να ρίξουμε μία «κλεφτή» ματιά, δίνοντας την υπόσχεση πως την επόμενη χρονιά, σίγουρα θα επιστρέψουμε για να γνωρίσουμε ακόμη περισσότερες κουλτούρες και πολιτισμούς.

Αμέσως μετά, μεταφερθήκαμε από το Padiglione Venezia στο Torre di Porta Nuova dell’ Arsenale, όπου μας υποδέχθηκαν με ένα τονωτικό espresso σε ένα ιδιαίτερο, βρώσιμο ποτήρι, το οποίο διατηρούσε τα μοναδικά αρώματα και την αξεπέραστη γεύση του καφέ Lavazza. Λίγα λεπτά αργότερα, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ομίλου Lavazza, Francesca Lavazza και ο καλλιτέχνης Saype, μας καλωσόρισαν στην έκθεση του ίδιου, με τίτλο «Beyond Walls».

Όση ώρα περιμέναμε, έτσι ώστε να μιλήσουμε, τόσο στον ίδιο τον Saype για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, το οποίο ξεκίνησε το 2019 και έκτοτε ταξιδεύει στον κόσμο, ζωγραφίζοντας τα εντυπωσιακά πλην εφήμερα χέρια του, όσο και στην Francesca Lavazza, για τα κοινά που έχει ο καφές με τον πολιτισμό και την τέχνη, κάναμε ένα σύντομο lunch break θαυμάζοντας τη μοναδική θέα της Βενετίας από τον τελευταίο όροφο του κτηρίου.

«Η τέχνη του Saype ενσωματώνει τέλεια τις αξίες μας και είναι η ιδανική μαρτυρία για την ολοένα και πιο στενή σχέση μεταξύ των εικαστικών τεχνών και της βιωσιμότητας. Επιλέξαμε την Ημέρα της Γης, για να αφυπνίσουμε ξανά τη συλλογική μας συνείδηση, σχετικά με τη λεπτή ισορροπία μεταξύ του ανθρώπου και του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και την ανάγκη να αναλάβουμε δράση για να ενθαρρύνουμε την αλλαγή. Με την Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας προ των πυλών, θέλουμε να προσφέρουμε στον κόσμο μια οπτική σύνθεση που ενσωματώνει το έργο του Saype, σε αυτήν την πιο εμβληματική πόλη, με την οποία έχουμε μακροχρόνιους δεσμούς μέσω συνεργασιών και πολιτιστικών έργων», ανέφερε η ίδια η Francesca Lavazza, τονίζοντας πως ο κόσμος «αγκαλιάζει» δράσεις που μειώνουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα.

Francesca Lavazza, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ομίλου Lavazza και καλλιτέχνης Saype

Με τη σειρά του ο Saype υπογράμμισε: «Το να μπορώ να φέρω τα χέρια του Beyond Walls μέσα από τα κανάλια, για την Μπιενάλε της Βενετίας, είναι μια ευκαιρία για μένα να στείλω ένα όμορφο μήνυμα αισιοδοξίας σε όλο τον κόσμο. Η Ημέρα της Γης είναι η τέλεια στιγμή για να μας υπενθυμίσει ότι η οικολογία πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο των ανησυχιών μας και είμαι περήφανος που μπορώ να στείλω αυτό το μήνυμα με τη Lavazza». Ο ίδιος, μιλώντας μας για την πορεία του και τις καλλιτεχνικές του επιρροές, που τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα, δεν παρέλειψε να επισημάνει πως η τέχνη είναι ένα μέσο, με το οποίο κάθε καλλιτέχνης μπορεί να μοιράζεται τα μηνύματά του με το κοινό, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το «Beyond Walls».

Ήταν σχεδόν μεσημέρι όταν κατευθυνθήκαμε προς το μουσείο Peggy Guggenheim, ένα μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Μεγάλο Κανάλι στο sestiere Dorsoduro της Βενετίας, το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα στην πόλη. Η μοναδική ξενάγηση και οι πίνακες σουρεαλισμού και μαγείας που θαυμάσαμε εκεί, σίγουρα θα συντροφεύουν τις αφηγήσεις μας για τη Βενετία, κινητοποιώντας όλες τις Queenettes, που δεν έχουν βρεθεί ποτέ εκεί, να κλείσουν άμεσα τα αεροπορικά τους εισιτήρια.

Στη συνέχεια, έχοντας περιπλανηθεί για αρκετές ώρες στα κανάλια της πόλης, παρευρεθήκαμε για το τελευταίο μας αποχαιρετιστήριο δείπνο στη βραβευμένη με αστέρι Michelen, Osteria «Zanze XVI» στην οδό Santa Croce, όπου απολαύσαμε έξι μοναδικά πιάτα, πριν πούμε «Arrivederci» με όλο το group που ζήσαμε αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Δύο σχεδόν εικοσιτετράωρα γεμάτα ιστορία, τέχνη, γαστρονομία και φύση, ήταν αρκετά για να μας υπενθυμίσουν με τον καλύτερο τρόπο πως η φροντίδα της φύσης βρίσκεται στα δικά μας χέρια, ειδικά όταν αυτά κρατούν έναν espresso Lavazza!

Μπορεί συχνά να αισθανόμαστε ανήμπορες να ανατρέψουμε καταστάσεις, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η μεγάλη αλλαγή «κρύβεται» στις δικές μας πράξεις. Όπως λέει και ο Saype, με αφορμή την Ημέρα της Γης, στο πλαίσιο του προγράμματος #EmbracingVenice, σε συνεργασία με τον όμιλο της Lavazza: «Ιmpact people, without impacting nature». Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε και εμείς ένα ακόμη «βήμα» προς αυτή την κατεύθυνση;