Λένα Παπαληγούρα: «Δεν είναι καθόλου δήθεν αυτό που θα πω, αλλά δεν θεωρώ ότι έχω κάποιο βεληνεκές»

Η Λένα Παπαληγούρα είναι σε τέτοιο βαθμό ταλαντούχα που έκανε τους πάντες να ξεχάσουν τη βαριά ιστορία του ονόματός της. Έχοντας ανάμεσα σε πολλές διακρίσεις βραβείο Μελίνα Μερκούρη και βραβείο ερμηνείας για το «Airhostess-737» σε 7 φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο -με αποκορύφωμα το Φεστιβάλ του Κλερμόν-Φεράν, εκείνη λέει πως «δεν θεωρώ ότι έχω κάποιο βεληνεκές». Την ίδια ώρα, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της και κάθε της ερμηνεία είναι master piece στον χώρο της τέχνης.

Η σχέση της Λένας με την ειλικρίνεια είναι μια σχέση εξάρτησης και ο πιο dark ρόλος της μέχρι στιγμής θεατρικά η «Κατερίνα». Αυτό το διάστημα βρίσκεται σε περιοδεία με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή ενώ οι λάτρεις του «Maestro» θα τη δουν σε guest ρόλο στον δεύτερο κύκλο. Κάπου ανάμεσα σε πρόβες και μια πολύ απαιτητική καθημερινότητα που έχει ως πρωταγωνιστές τον σύζυγο και τα δύο παιδιά τους, πετύχαμε τη Λένα και τη ρωτήσαμε κάποια πολύ βασικά πράγματα.

Κυρία Παπαληγούρα, σε συνέντευξή μας πριν από πέντε χρόνια σάς ζήτησα να μοιραστείτε την αγαπημένη σας λέξη κι έτσι μού είπατε τη χαρμολύπη. Ποια θα μου πείτε τώρα;

Είχα πει τη χαρμολύπη, ε; Εξακολουθεί να μου αρέσει παρά πολύ αυτή η λέξη. Παρόλα αυτά τώρα θα επιλέξω να πω την ελευθερία.

Ηθοποιός σημαίνει:

Ψυχικό άνοιγμα.

Τι θεωρείτε ακρότητα για έναν ρόλο; Μέχρι πού θα μπορούσατε να φτάσετε;

Για παράδειγμα, οι αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση έχουν ενδιαφέρον αλλά για εμένα τη μεγαλύτερη σημασία έχουν οι μετακινήσεις που γίνονται εσωτερικά.

Θεωρείτε ότι έχετε φτάσει στο απόλυτο τσαλάκωμα εαυτού επαγγελματικά;

Θεωρώ ότι αυτό δεν τελειώνει, είναι ανεξάντλητο.

Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεστε «κάπου ώπα» με τα reality;

Προσωπικά δεν τα μπορώ καθόλου και δεν μπορώ και το αφήγημα ότι «δίνουμε αυτό στον κόσμο γιατί αυτό θέλει». Απόδειξη οι «Άγριες Μέλισσες» που ήρθαν για δείξουν -ευτυχώς- ότι ο κόσμος δεν θέλει αυτό. Γιατί όταν υπάρχει μια καλή σειρά μυθοπλασίας με ποιότητα, ο κόσμος αυτή θα επιλέξει και όχι το κακό ριάλιτι.

Τη σεζόν που μας πέρασε σάς είδαμε -επιτέλους- τηλεοπτικά στον «Όρκο». Μία υπέροχη δουλειά από την ΕΡΤ.

Η ΕΡΤ έχει μπει πολύ δυναμικά στον τηλεοπτικό «χάρτη» και κάνει πράγματα στα οποία θες με χαρά να συμμετέχεις.

Ο «Όρκος» αποτέλεσε δουλειά που για εμένα είχε ιδιαίτερη βαρύτητα. Πραγματεύεται ένα τόσο σύγχρονο και αιχμηρό θέμα και είναι πολύ ωραίο ότι μιλάμε για αυτά τα πράγματα.

Αναφορικά με το σκέλος της συνεργασίας, υπήρξε ένα φοβερό κλίμα, περάσαμε πάρα πολύ ωραία στα γυρίσματα. Ο πρωταγωνιστής, ο Φίλιππος, τον οποίο υποδύθηκε ο Χρήστος Λούλης, είναι ένας πάρα πολύ ωραίος ήρωας, είναι ουσιαστικά ένας αντι- ήρωας. Ειδικά στην εποχή μας, είναι τόσο ωραίο να έχουμε μια σειρά που έχει πρωταγωνιστή έναν καλό άνθρωπο.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο δίλημμα που θέσατε στον εαυτό σας μέσω της εν λόγω δουλειάς;

Για εμένα, το βασικό μέλημα που θέτει η δουλειά, μέσα μου είναι κάπως λυμένο. Όταν τίθεται το δίλημμα του να επιλέξω ανάμεσα σε μια πράξη ηθική και μια πράξη διεφθαρμένη αλλά που για εμένα θα έχει κέρδος, θα έκανα το πρώτο. Από φύση και χαρακτήρα, ποτέ δεν θα επέλεγα το δεύτερο. Παρόλα αυτά, ειδικά στην εποχή μας που η καθημερινότητα είναι τόσο αμείλικτη, είναι ένα δίλημμα που βασανίζει όλους τους ανθρώπους.

Συμμετέχετε στον δεύτερο κύκλο της επιτυχημένης ελληνικής σειράς «Maestro», που προβάλλεται διεθνώς μέσα από το Netflix. Πώς αισθάνεστε;

Θα κάνω ένα μικρό guest και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό, γιατί μου αρέσουν πάρα πολύ οι δουλειές του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Τον εκτιμώ και χάρηκα που μου το πρότεινε. Είναι τιμή μου που θα συμβάλλω με έναν τρόπο σε αυτή την ωραία σειρά.

Μόλις ο Χριστόφορος άνοιξε τον δρόμο για το Netflix σκέφτηκα «επιτέλους». Είναι ελπιδοφόρο αυτό και το σκεφτόμουν πολλά χρόνια. Τωρα με τη μικρού μήκους ταινία «Airhostess-737» του Θανάση Νεοφώτιστου, που έχει πάει σε τόσα φεστιβάλ, κατάλαβα πόσο φοβερό είναι να βλέπεις ανθρώπους του εξωτερικού να αναγνωρίζουν και να αγκαλιάζουν τη δουλειά μας. Είναι συγκινητικό. Η γλώσσα του σινεμά είναι μία παγκόσμια γλώσσα.

Οι σκηνοθέτες γιατί επιλέγουν τη Λένα Παπαληγούρα;

Δεν ξέρω. Ενδεχομένως γιατί ξέρουν ότι θα έχουμε μια καλή συνεργασία ή ότι αγαπώ απίστευτα αυτή τη δουλειά.

Στην τοποθεσία Ηλέκτρα του Σοφοκλή.

Ακριβώς! Το καλοκαίρι με βρίσκει με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, με μία μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα. Εγώ έχω τον ρόλο της Ηλέκτρας, η Ελισάβετ Μουτάφη της Κλυταιμνήστρας, ενώ παίζουν και οι Ιωάννης Παπαζήσης, Στρατής Χατζησταματίου, Εριέττα Μανούρη, Δαυίδ Μαλτέζε, Πάρης Λεόντιος. Ειναι μια παράσταση που έχω αγαπήσει πάρα πολύ και ένας εξαιρετικός θίασος. Νιώθω ευγνωμοσύνη.

Το «Κουκλόσπιτο» της περασμένης σεζόν ήταν μια παράσταση που πήγε πολύ καλά κι έτσι θα επαναληφθεί από Σεπτέμβρη για ένα μικρό αριθμό παραστάσεων.

Τον χειμώνα ετοιμάζω κάτι με τον Γιώργο Νανούρη και τον Μιχάλη Σαράντη που είμαστε φιλαράκια και μας αρέσει πολύ να δουλεύουμε μαζί. Οπότε έχουμε και κάτι ωραίο και καινούργιο στα σκαριά που θα βγει περίπου στα Χριστούγεννα.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός ηθοποιού που έχει ταυτιστεί με υπαρξιακούς ρόλους;

Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να κάνω και πράγματα πιο ανάλαφρα. Από την άλλη, δεν μπορώ να πω ότι δεν νιώθω τυχερή που μου προτείνουν ρόλους που έχουν μεγάλο πεδίο έρευνας, γιατί αυτοί οι ρόλοι είναι πάντα πρόκληση και δίνουν και τον μεγαλύτερο χώρο για να τους εξερευνήσει ο ηθοποιός. Εμένα μου αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Ίσως και γι’ αυτό μου προτείνουν τέτοιους ρόλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θεωρώ εξίσου δύσκολους και τους κωμικούς που μου αρέσουν πολύ.

Θεωρείτε τον εαυτό σας επιτυχημένο;

Δεν είναι καθόλου δήθεν αυτό που θα πω, αλλά δεν θεωρώ ότι έχω κάποιο βεληνεκές. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι κάπως εφησυχάζω. Όμως, το αντίθετο. Το ότι έχω κάνει κάποια πράγματα στο θέατρο, δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσω να τα κάνω. Αυτά είναι και λίγο τυχαία, είναι και λίγο συγκυρίες.

Υπάρχει κάποιο καλλιτεχνικό απωθημένο το οποίο επιμελώς αποφεύγετε;

Παλαιότερα θα έλεγα ότι είναι να σκηνοθετήσω εγώ, αλλά πλέον όχι. Είμαι πολύ χαρούμενη για τους σκηνοθέτες με τους οποίους δουλεύω. Τώρα θα έλεγα ότι δεν θέλω να πάρω εγώ την ευθύνη και να ξεκινήσω κάτι από την αρχή. Ίσως μέσα μου δεν έχει δημιουργηθεί η ανάγκη να εκκινήσω εγώ τη διαδικασία.

Θα θέλατε να γίνετε καθηγήτρια σε σπουδαστές υποκριτικής;

Όχι, μου φαίνεται μια τεράστια ευθύνη την οποία και φοβάμαι να πάρω. Έχω πει πολλές φορές «όχι» σε κάτι τέτοιο. Είναι μεγάλη ευθύνη για τη ζωή κάποιου ανθρώπου.

Photo credit: Giorgos Kaplanidis

Υπήρξαν στιγμές που είχατε βυθιστεί τόσο πολύ στον ρόλο σας που δεν θυμάστε καν τη σκηνή;

Αρκετές. Και είναι ευλογημένες. Γι αυτές τις στιγμές παλευουμε. Για παράδειγμα, όταν γυρνούσαμε το «Airhostess», δουλεύαμε δύο μήνες πάρα πολύ για να μπούμε στο γύρισμα και να τα αφήσουμε όλα να κυλήσουν μόνα τους. Έχει απιστευτη μαγεία αυτό όταν συμβαίνει.

Τι σημαίνει γάμος;

Μοίρασμα.

Κατά τον σύζυγό σας, Άκη, ποια είναι τα δύο βασικότερα ελαττώματά σας;

Θα μπορούσε να πει ότι είμαι τελειομανής και control freak.

Έχετε πει πολλές φορές πως η μητρότητα ήταν μία υπαρξιακή μετακίνηση για εσάς.

Ναι. Με άλλαξε σαν άνθρωπο, με έκανε πιο γειωμένη, μπήκε ο εαυτός μου σε δεύτερη μοίρα και άρχισα να νοιάζομαι περισσότερο για κάποιον άλλον.

Σε συνέντευξή σας είπατε ότι οι γυναίκες θα έκαναν πολύ διαφορετικές επιλογές στη ζωή τους αν δεν είχαν το αγχός της μητρότητας το οποίο έχει να κάνει με τον χρόνο.

Ναι όντως το πιστεύω αυτό. Επειδή υπάρχει ένα άγχος σε σχέση με αυτό, καμία φορά μας κάνει να μην βλέπουμε καθαρά. Είναι άδικο αυτό που συμβαίνει.

Ούσα μητέρα δυο αγοριών, τι θέλετε να πετύχετε περισσότερο;

Να είναι υγιή τα παιδιά μου και να σέβονται τους άλλους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες.

Σε τι δε θα κάνατε ποτέ και για κανέναν λόγο εκπτώσεις;

Στην υγιή επικοινωνία με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου, στη σχέση και τη δουλειά.

Τι είναι αυτό που δεν συγχωρείτε;

Την προδοσία αλλά με την ευρύτερη έννοια.

Θυμώνετε εύκολα;

Όχι. Ούτε τέρας υπομονής είμαι. Κάτι μέτριο.

Κυρία Παπαληγούρα, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε κάθε άνθρωπο εκεί έξω;

Να είναι ο εαυτός του. Όλοι είμαστε μοναδικοί.