Πέτρος Πολυχρονίδης: «Μου έχει πει παίκτης στον Τροχό της Τύχης "είσαι το τελευταίο αποκούμπι μου"»
Ο Τροχός της Τύχης είναι το μακροβιότερο παιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης και ο Πέτρος Πολυχρονίδης μιλά στο Queen.gr στο αφιέρωμα μας για τα τηλεπαιχνίδια και την Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης, για όσα το κάνουν μοναδικό και διαχρονικό, αλλά και για μερικούς παίκτες ιδιαίτερα αγχωτικό. Αλλά και για τα δικά του σχέδια καθώς πλέον ως παραγωγός, περνά στην επόμενη εποχή των παιχνιδιών μέσω του internet.
Ο Τροχός της Τύχης είναι πλέον το μακροβιότερο τηλεπαιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης, μπαίνοντας πια στη 12η σεζόν του. Η παραγωγή και το Star είναι πλέον για τον παρουσιαστή του Πέτρο Πολυχρονίδη η δεύτερη οικογένειά του. Ο ίδιος πάντως δεν θεωρεί τον εαυτό του master του είδους: «Master σε αυτό είναι ο Χρήστος Φερεντίνος. Τα 12 χρόνια στον Τροχό με έχουν κάνει όμως έναν πολύ καλό γνώστη του αντικειμένου. Και όσο τετριμμένο και αν ακουστεί το παιχνίδι πια δεν το νιώθω ως δουλειά, αλλά σαν την οικογένειά μου γιατί τους συνεργάτες μου τους βλέπω εδώ και 12 χρόνια».
Πώς όμως κατάφερε το παιχνίδι να γίνει καθημερινή συνήθεια, ποιες είναι οι πιο χαρακτηριστικές στιγμές που έχει ζήσει με τους παίκτες και πώς πλέον θα περάσουμε στο μέλλον, στα παιχνίδια που γίνονται αποκλειστικά για τα ψηφιακά μέσα; Εκεί που ο ίδιος θα έχει τον ρόλο του παραγωγού και όχι του παρουσιαστή.
«Έχει τύχη να λιποθυμήσουν δύο παίκτες από το άγχος την ώρα του γυρίσματος»
Πώς εξηγείς την επιτυχία του και κυρίως την αντοχή του παιχνιδιού σας στον χρόνο χωρίς να έχετε κάνει μεγάλες αλλαγές;
Καταρχάς είναι παγκοσμίως ένα πετυχημένο format καθώς στην Αμερική παίζεται εδώ και 30 χρόνια και κάτι που είναι πετυχημένο, είναι πολύ ριψοκίνδυνο να το αλλάξεις. Απλά το ταιριάξαμε στα ελληνικά δεδομένα. O Τροχός της Τύχης μου ταίριαξε από την πρώτη στιγμή και όλοι οι άνθρωποι της παραγωγής το αγαπάμε. Αυτό εξηγεί και τη μακροχρόνια επιτυχία του. Επίσης για κανέναν λόγο στρατηγικής του προγράμματος του, δεν το απέσυρε το Star για ένα διάστημα, για αυτό και έγινε συνήθεια στον κόσμο, κατάφερε να γίνει μέρος της καθημερινότητάς του. Έξι και κάτι έχει Τροχό και πρέπει να τον δούμε.
Από την άλλη πλευρά, τα τηλεπαιχνίδια που πάντα προϋπήρχαν στην ελληνική τηλεόραση συνδέονταν και με τις περιόδους οικονομικής ευφορίας. Μετά την οικονομική κρίση, αυτά τα προγράμματα έγιναν μία όαση συναισθημάτων για τον τηλεθεατή. Ο οποίος από το πρωί από όλα τα είδη των εκπομπών, ακούει μόνο δυσάρεστες ειδήσεις. Και ξαφνικά έρχεται το απόγευμα το δικό μας προγράμματα και του λέει «πάρε μία ανάσα».
Ποια συμβουλή δίνεις στους παίκτες; Είναι συνήθως το άγχος και η βιασύνη πως κάτι το γνωρίζουν εκείνα τα στοιχεία που τους οδηγούν ευκολότερα στην ήττα;
Σημασία για έναν παίκτη είναι η οπτική του, γιατί είναι διαφορετικά να το βλέπεις από το σπίτι και διαφορετικά να το ζεις από κοντά με τους ρυθμούς της τηλεόρασης και του γυρίσματος. Αυτό επηρεάζει τους παίκτες και τους αγχώνει. Ακόμη και το «3,2,1 πάμε» του σκηνοθέτη μετά από μία διακοπή μπορεί να τους αποπροσανατολίσει.
Έχει τύχει δύο παίκτες από αυτό το υπερβολικό στρες να λιποθυμήσουν την ώρα του γυρίσματος. Ευτυχώς χωρίς να πάθουν κάτι σοβαρό, τους ηρεμήσαμε και συνέχισαν να παίζουν.
Όλοι οι παίκτες έρχονται για να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη, έχει τύχει να μου πει παίκτης «είσαι το τελευταίο μου αποκούμπι» και να με αγχώσει και εμένα γιατί ήθελα πραγματικά να κερδίσει κάποια χρήματα. Οι περισσότεροι από τους παίκτες φεύγουν από τον Τροχό της Τύχης με χρήματα και αυτή η χαρά που έχουν στα μάτια τους δεν περιγράφεται. Νιώθουμε και εμείς χαρούμενοι μαζί τους. Γιατί θέλουν να καλύψουν κάποιες "τρύπες" στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό και ό,τι περισσέψει να πάνε ένα ταξίδι.
Έχουν παίξει μέχρι στιγμής στον Τροχό 8 χιλιάδες άτομα. Και χαίρομαι που καμία φορά συναντώ κάποιους από αυτούς τυχαία και μου λένε πως έχουν παίξει και πως συζητούν ακόμη για αυτή την εμπειρία με τους φίλους τους, ή την οικογένειά τους.
«Στην Αμερική οι παίκτες είναι πιο άνετοι, στην Ελλάδα είμαστε πιο συναισθηματικοί, ντρεπόμαστε»
Παρακολουθώντας τα τηλεπαιχνίδια διεθνώς, ποιες είναι οι διαφορές ενός ξένου και ενός Έλληνα παίκτη;
Στο εξωτερικό, για παράδειγμα στην Αμερική, είναι πολύ πιο άνετοι οι παίκτες, στην Ευρώπη και κυρίως στην Ελλάδα, είμαστε πιο μαζεμένοι, πιο συναισθηματικοί, ντρεπόμαστε. Θα παρατηρήσεις πως στα ελληνικά τηλεπαιχνίδια μπορεί να πάρει κάποιος το μεγάλο έπαθλο και να πανηγυρίζουμε επί 5 λεπτά. Στην Αμερική μετά τη νίκη ακούς τον παρουσιαστή να λέει «καλό σας βράδυ».
Στο μέλλον θα ξεφύγουμε από την τηλεόραση και θα έχουμε μόνο ιντερνετικά παιχνίδια γνώσεων;
Αυτό εν μέρει ήδη γίνεται με τις δεκάδες εφαρμογές που κατεβάζεις στο κινητό σου. Mε τους συνεργάτες μου στη δική μου εταιρεία παραγωγής, έχουμε δημιουργήσει τη μοναδική ελληνική εφαρμογή Quizzard, ένα παιχνίδι γνώσεων με multiple choise που πηγαίνει πολύ καλά. Και σκεφτόμαστε να το μεταφέρουμε όλο αυτό σε επίπεδο τηλεοπτικής παραγωγής πάλι στο internet. Έχουμε κάνει ήδη τα πρώτα γυρίσματα και μάλιστα με 8ακάμερο. Εκεί δεν θα είμαι με τον ρόλο του παρουσιαστή αλλά μόνο του παραγωγού.
Το μέλλον είναι στα ψηφιακά μέσα πλέον και το παρατηρώ και από τα παιδιά μου. Αλλά προτιμότερο είναι να καθόμαστε οικογενειακώς αντί να σκρολάρουμε άσκοπα στο κινητό μας, να παίξουμε ένα παιχνίδι όλοι μαζί.
Bloggers
