Γιατί το #MonkMode και η ασκητική ζωή είναι η νέα τάση; Η αντίφαση στα social media
Το feed μας γεμίζει εικόνες μοναστηριών και το #monkmode, όχι γιατί νοσταλγούμε το παρελθόν, αλλά γιατί «διψάμε» για ένα παρόν που δεν μας κατακλύζει.
Κάπου ανάμεσα στις to-do lists, τα χιλιάδες reels και τις ατελείωτες ειδοποιήσεις στα social media, μια νέα τάση ξεπροβάλλει όλο και πιο έντονα στο feed μας: μοναστήρια, απλότητα, σιωπή. Ποιος να το περίμενε ότι η ασκητική ζωή θα γινόταν το απόλυτο trend του 2025; Κι όμως, οι μονές, οι μοναχοί, και το #monkmode έχουν καταλάβει το Instagram και το TikTok εκφράζοντας μια συλλογική ανάγκη να σταματήσουμε, να «αδειάσουμε» απ' όλες τις πληροφορίες που κατακλύζουν το μυαλό μας, να (ξανα)νιώσουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι.
Σε μια εποχή όπου το περισσότερο δεν είναι ποτέ αρκετό, όλο και περισσότερες influencers στρέφονται στο λιγότερο — αλλά με στιλ. Όχι για να εξαφανιστούν, αλλά για να επανασυνδεθούν. Με τον εαυτό τους, τον κόσμο και -γιατί όχι;- με το μυστήριο που κρύβει πια η offline ζωή.
Μήπως τελικά το πιο cool πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να «εξαφανιστούμε» για λίγο;
Η Gen Z λέει «ναι» στην 24ωρη λειτουργία των ΜΜΜ και 6 εκπρόσωποί της μάς εξηγούν το γιατί
Τι ακριβώς είναι το #monkmode;
To «monk mode» αφορά την αισθητική των μοναχών. Δεν είναι απλώς θέμα εικόνας. Είναι μια αντίδραση σε έναν κόσμο που απαιτεί συνεχώς παρουσία, φασαρία και υψηλές αποδόσεις στο κάθε τι. Οι εικόνες ενός λιτού κελιού με φως από το παράθυρο ή ενός απλού γεύματος σε μοναστήρι, έχουν η αλήθεια είναι κάτι το ανακουφιστικό. Δεν κραυγάζουν, αλλά ψιθυρίζουν πως το λιτό έχει μια αλλιώτικη ομορφιά και σημασία.
Δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεις καλόγρια για να το βιώσεις, μια επίσκεψη σε ένα μοναστήρι ή απλά η επανατοποθέτηση στο πώς ζεις είναι αρκετά για να δεις πως η στροφή στην απλότητα δεν είναι παραίτηση, είναι στάση. Είναι σα να λες «αρκετά» χωρίς ενοχές. Είναι η στιγμή που σταματάς να αφήνεις τα ανούσια να περισπούν την προσοχή σου και επικεντρώνεσαι σε αυτά που έχεις ανάγκη να κάνεις, από το να τρως πιο υγιεινά μέχρι το να βάλεις το διάβασμα βιβλίων ξανά στη ζωή σου.
Όπως λέει και η Cathrin Coldstream, που έζησε 12 χρόνια ως μοναχή:
Η ομορφιά ήταν στην απουσία. Όχι στο περίσσευμα.
Μέσα σε αυτή τη στροφή προς το «μέσα» μας, ξαναβρίσκουμε και κάτι ακόμα που είχαμε ξεχάσει - την αξία του «μαζί». Όχι το «μόνη μου για όλα», αλλά το «μαζί στην απλότητα της καθημερινότητας». Λιγότερα πράγματα, λιγότερο άγχος, αλλά με άλλους γύρω μας.
Αφήστε τον Hugh Grant να κοιμηθεί στο Wimbledon - Είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι
Οι μοναστηριακές κοινότητες μάς τραβούν όχι γιατί είναι κάτι ρομαντικά παλιό, αλλά γιατί προσφέρουν κάτι που μοιάζει βαθιά σωστό: φαγητό στο ίδιο τραπέζι, φροντίδα που μοιράζεται, σιωπή που δεν είναι μοναξιά.
«Ναι» στη σιωπή, αλλά αφού το δείξουμε στα social;
Παρότι αυτή η ιδέα για στροφή στη λιτότητα και την ησυχία μοιάζει ιδανική, ο τρόπος με τον οποίο προωθείται είναι κάπως αντιφατικός, αφού γίνεται μέσα από τα social media.
Υπάρχει μια μικρή ειρωνεία σε όλο αυτό: να αναζητάς σιωπή, και την ίδια στιγμή να τη φωτογραφίζεις. Να φεύγεις για λίγες μέρες από τον κόσμο και να το ανεβάζεις με φίλτρο. Είναι σαν να προσπαθούμε να βάλουμε την ηρεμία σε λεζάντα. Και όμως, δεν είναι ψεύτικο. Είναι αληθινή ανάγκη, απλώς εκφρασμένη με τα μέσα που έχουμε.
Ζούμε μέσα σε οθόνες, σε μηνύματα, σε stories. Δεν μπορούμε - και ίσως δεν χρειάζεται - να τα αρνηθούμε. Αυτό που μπορούμε, όμως, είναι να επιλέξουμε έναν πιο ήσυχο τρόπο να υπάρχουμε μέσα σε όλα αυτά.
Να μη χαθούμε στο θόρυβο. Να φτιάξουμε χώρο. Για εμάς, και για ό,τι αξίζει πραγματικά.
Bloggers
