Από την Μπέλλου στον Μενιδιάτη: Οι αντισυμβατικές συνεργασίες του Σαββόπουλου & η συναυλία του '83

Όταν το καλοκαίρι του 2004 ο Διονύσης Σαββόπουλος εμφάνισε την Καλομοίρα στην επετειακή του συναυλία στο Ηρώδειο να βγαίνει από την τούρτα για να του ευχηθεί ως άλλη Μέριλυν Μονρόε το «Happy birthday Mr President» κάποιοι τον σχολίασαν υποτιμητικά.

Για τον Σαββόπουλο: Νταλάρας, Αρβανιτάκη, Πορτοκάλογλου αποχαιρέτησαν τον δάσκαλο Νιόνιο

Όμως ο Σαββόπουλος αυτή την περίεργη ένωση όλων των μορφών και όλων των καλλιτεχνών της ελληνικής μουσικής την είχε ήδη κάνει σκοπό της μουσικής του διαδρομής 4 δεκαετίες πιο πριν. Όχι ως επαναστατική κίνηση, αλλά ως προσωπική φιλοσοφία για την μετάβαση από το χθες του ελληνικού τραγουδιού, στο σήμερα και στο μέλλον του.

Δεν υπήρξε ποπ, λαϊκός, ροκ, mainstream, παραδοσιακός, έντεχνος ή μη καλλιτέχνης που να μην συνεργάστηκε κάποια στιγμή με τον Διονύση Σαββόπουλο μετά από δική του επιθυμία. Και δεν υπήρξε συναυλία συνθέτη που να άφησε εποχή για το πώς ένωσε το ελληνικό τραγούδια από εκείνη που έκανε το 1983 στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Η ποπ Μπέλλου, ο λαϊκός Μενιδιάτης, η Καλομοίρα και η Κλαυδία

Το γεγονός πως ως νέος μουσικός ξεκίνησε στο πλευρό της Μαρίας Φαραντούρη και του Μάνου Λοΐζου το 1964 ο Διονύσης Σαββόπουλος που είχε διαφορετικά μουσικά ακούσματα από εκείνους, διαμόρφωσε κατά πολύ την ανοιχτή πολιτισμική του ταυτότητα.

Με τη Μαρία Φαραντούρη θα ενωθούν πολλές φορές μουσικά στις επετειακές του συναυλίες. Αυτές που πάντα είχαν ανατροπές.

Μετά το «Φορτηγό» και το «Περιβόλι του ουρανού» ο Σαββόπουλος είχε δείξει την ξεκάθαρα τη διαφορετικότητά του και την πρόθεσή του να πάει ένα βήμα μπροστά το ελληνικό τραγούδι και τότε είναι που απέκτησε την αυτοπεποίθηση να πειραματιστεί και με άλλα είδη μουσικής και καλλιτέχνες. Χωρίς όμως να αλλοιώσει τη δική τους προσωπικότητα ως ερμηνευτές.

Η συνεργασία με την Μπέλλου το 1972 στο «Αεροπλάνια και βαπόρια» είναι ιστορική στιγμή στα 100 χρόνια που μετρά και επίσημα η ελληνική δισκογραφία. Όχι μόνο γιατί εκείνος έγραψε ένα ζειμπέκικο, αλλά γιατί εκείνη, η βασίλισσα του ρεμπέτικου θεώρησε πως τραγούδησε ποπ, όπως του είπε αργότερα, αστειευόμενη μαζί του.

«Ήμουν συγκινημένος. Σκεφτόμουν ότι έγραψα επιτέλους ένα λαϊκό τραγούδι. Η Σωτηρία όμως βγαίνοντας από το καμαράκι που ηχογραφούσαμε, ξεφυσάει και λέει: «Ουφ βρε Διονύση με έκανες και τραγούδησα ποπ». Έμεινα άφωνος. Το έβαλε όμως στο ρεπερτόριό της. Πάντοτε το τραγουδούσε», θα πει μεταγενέστερα ο Διονύσης Σαββόπουλος για τη συνεργασία τους.

Ο Σαββόπουλος όπως και ο Χατζιδάκης εκείνη την εποχή κάνει μία ακόμη συνεργασία με τους ανθρώπους του ρεμπέτικου και τον θρυλικό Μπαγιαντέρα και κάνει άνοιγμα στη λαική παράδοση με τη συνεργασία του με τη Δόμνα Σαμίου στο «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας» το 1975.

Το 1979 με τη βοήθεια του Άκη Πάνου ο Σαββόπουλος θα εξασφαλίσει τη συνεργασία του Μιχάλη Μενιδιάτη που θα πει τη «Θητεία», ένα από τα τραγούδια του soundtrack της ταινίας Happy Day του Παντελή Βούλγαρη που έγραψε ο Σαββόπουλος.

Ο Νιόνιος όπως είχε εξομολογηθεί και η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε συνέντευξή της, προέτρεψε τη μητέρα της να ακολουθήσει η κόρη της τον δρόμο της μουσικής και αγκαλιάζει κάθε νέο τραγουδιστή και τραγουδίστρια, από τον Γιώργο Νταλάρα, τη Δήμητρα Γαλάνη, την Ελένη Βιτάλη, την Χάρις Αλεξίου, τον Νίκο Παπάζογλου με τον οποίο μάλιστα συνεργάστηκε και σε αρκετές συναυλίες και έκανε εμφανίσεις μαζί του.

Ο τραγουδοποιός από τη Θεσσαλονίκη συνεργάζεται μαζί του και στο άλμπουμ του Ρεζέρβα το 1979, όπου συμμετέχουν η Ελένη Βιτάλη, η Αφροδίτη Μάνου και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη.

Η τελευταία στην αποχαιρετηστήρια ανάρτησή της στο Instagram θυμήθηκε κάθε στιγμή της συνεργασίας τους και φυσικά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 στην Αθήνα. Μία ακόμη στιγμή που ο Σαββόπουλος ένωσε το ελληνικό τραγούδι.

«Διονύση μου καλλιτέχνη μου. Τι βόμβα έσκασε στη ψυχή μου μόλις προσγειώθηκα στο Καναδά. Α-πί-στευ-το. Τι να πρωτοθυμηθώ : Τις παραστάσεις μας στη Πλάκα ,
τη «Ρεζέρβα», τα τραγούδια της, το στούντιο , τις πρόβες , τις συζητήσεις , το «Μυστικό τοπίο»στο Μέγαρο , τη πρώτη εθελοντική συναυλία για το 2004 και τη τελετή λήξης , το δημόσιο «ευχαριστώ»σου για τη συναυλία του φορτηγού στο κορωνοιό (που κατάλαβες αμέσως γιατί το έκανα)και ήσουν ο ΜΟΝΟΣ με θάρρος από όλο το καλλιτεχνικό «κόσμο» που πήρε θέση. Δεν θα ξεχάσω τη φωνή σου , τις συμβουλές , το τεράστιο χιούμορ σου, την αστείρευτη εξυπνάδα σου , το πηγαίο ταλέντο σου , τα μοναδικά σου τραγούδια που στολίζουν τις συναυλίες μας … Άφησες Τεράστια παρακαταθήκη. Σε ευχαριστώ για ό, τι έζησα μαζί σου , κόσμημα στη ψυχή μου . Λυπάμαι αφάνταστα που δεν θα σε αποχαιρετήσω. Ούτως ή άλλως δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί με κόσμο. Θα ζεις στη καρδιά μου
Σαν το παράπονο στη φράση. Εδώ και τώρα ….
Διονύση μου αγαπημένε …
Νιονιο μου …
Και έτσι ας καίνε οι λαμπάδες στα μονοπάτια στα βουνά και εσύ πάντα θα επιστρέφεις κάθε στιγμή ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ
Άδεια μου αγκαλιά» .

Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1983 ο Σαββόπουλος επιτυγχάνει επίσης κάτι μοναδικό και υπέροχο για να γιορτάσει τότε τα 20 του χρόνια στο ελληνικό τραγούδι με τη μεγάλη του συναυλία στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Ο Σαββόπουλος με λέιζερ στο Ολυμπιακό δημιουργεί την εθνική Ελλάδος των τραγουδιστών. Όλοι ήταν εκεί.

Ποδηλάτες, ζογκλέρ, λέιζερ ενώνονται με τις φωνές των τραγουδιστών. Ο Κηλαηδόνης, ο Βέγγος, ο Μανώλης Ρασούλης συμμετέχουν στο act μαζί με δεκάδες τραγουδιστές από όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής.

Ο Νιόνιος δέχεται έντονη κριτική για αυτό το θέαμα - τσίρκο όπως κάποιες εφημερίδες της εποχής το παρουσιάζουν, αλλά εκείνος απαντά με ένα «Ας είναι, ικανοποίησα τουλάχιστον το παιδί μέσα μου. Δεν είναι τόσο τέλεια όσο θα ήθελα».

Ο Σαββόπουλος ήθελε απλά να επαναλάβει σε μεγαλύτερη έκταση κάτι που είχε κάνει και στα πρώτα του βήματα με τις εμφανίσεις του στο Κύτταρο τη δεκαετία του '70. Μόνο που ο χώρος ήταν διαφορετικός.

Πιο εξελεγμένη και πιο προσεγμένη εκδοχή εκείνης της εμφάνισης στο ΟΑΚΑ ήταν η επιμέλεια ενός μέρος του προγράμματος από τη τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 επίσης στο ΟΑΚΑ. Τότε που το να «Κρατήσουν οι χοροί» ακούστηκε σε όλον τον κόσμο.

Το 1988 είναι μία χρονιά που και ο ίδιος ο Σαββόπουλος μνημόνευε στις συνεντεύξεις του με τη συνεργασία του με τον Μάνο Χατζηδάκι στον Σείριο. Εκεί που ο Μάνος καλούσε φίλους και συναδέλφους που εκτιμούσε. Εκείνος παίζει στο πιάνο και ο Σαββόπουλος ερμηνεύει.

Η μουσική τους συνάντηση (αξίζει να αναζητήσεις αυτό το άλμπουμ) είχε καταγραφεί και σε δίσκο βινυλίου με τον επίσης ανατρεπτικό τίτλο «Ο κ. Σαββόπουλος ευχαριστεί τον κ. Μάνο Χατζιδάκι και θα' ρθη οπωσδήποτε».

Στις μετέπειτα συναυλίες του ο Νιόνιος αγκαλιάζει και τη νεότερη γενιά. Επιδιώκει πάντα στις συναυλίες του να έχει καλεσμένους νέους τραγουδοποιούς. Υπέροχη η συνύπαρξή του με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ακόμη πιο μοναδική με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τους νεότερους. Από τον Πάνο Μουζουράκη, μέχρι την Κλαυδία και τους Ονιράμα.

01

14