Αμαλία Κωστοπούλου: Οι δύσκολες στιγμές στην Αμερική, η «απομόνωση» και η νέα της δουλειά
QUEEN.GR
67 ίδιες μέρες και πολλή μοναξιά...
Η Αμαλία Κωστοπούλου, η κόρη της Τζένης Μπαλατσινού και του Πέτρου Κωστόπουλου είναι ένα από τα πιο it girls της showbiz. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να μένει στην Αμερική λόγω σπουδών και αργότερα, εργασίας αλλά όποτε ο χρόνος της το επιτρέπει, επιστρέφει στην Ελλάδα για να περάσει μερικές ημέρες με την οικογένειά της αλλά και τους καλούς της φίλους.
Στο νέο της blog αποκαλύπτει για πρώτη φορά τις δύσκολες στιγμές που πέρασε αφήνοντας πίσω το Πανεπιστήμιο και ψάχνοντας για δουλειά. Τίποτα δεν ήταν για εκείνη στρωμένο με ροδοπέταλα αλλά δεν τα παράτησε. Δεν επέστρεψε στην ασφάλεια της μαμάς και του μπαμπά. Στο κείμενο της στο blog της itsamalia.com τα περιέγραψε με έναν αρκετά συγκινητικό τρόπο.
Στην παρακάτω gallery μοιραζόμαστε μαζί σου μερικά σημεία που μας συγκίνησαν και μας άγγιξαν.
9 Αυγούστου, 2018. Μάζεψα όλα πράγματά μου από το σπίτι μου στο Μπέρκελευ σε ένα ενοικιασμένο αυτοκίνητο -μόνη μου- και οδήγησα 7 ώρες -μόνη μου- νότια. Λος Άντζελες. Δεν είχα λόγο να βρίσκομαι εδώ. Δεν είχα βρει δουλειά. Είχα κάποια χρήματα που είχα μαζέψει για να φύγω από δουλειές μόντελινγκ και οι γονείς μου δεν μπορούσαν να με στηρίξουν εκείνη την περίοδο. Εάν τα ξόδευα σοφά, θα μπορούσα να μείνω εδώ χωρίς δουλειά 2-3 μήνες. Δεν ήξερα τι είναι αυτό ακριβώς, που ήθελα να κάνω παρά μόνο ότι θέλω να δουλέψω στον χώρο του digital marketing και της τεχνολογίας. Ήξερα μόνο δύο άτομα εδώ. Δεν ήξερα ούτε που είναι το σουπερμάρκετ, και το διαμέρισμα στο οποίο κατευθυνόμουν δεν το είχα ξαναδεί. Θυμάμαι να ανοίγω την ξένη πόρτα για πρώτη φορά αργά το βράδυ σε ένα άδειο σπίτι και να νιώθω αναγούλα.
11 Αυγούστου, 2018. Αφού είχα πάρει κάποια έπιπλα και είχα φτιάξει λίγο το σπίτι μου, αυτή ήταν η πρώτη από τις 67 επόμενες σχεδόν, ίδιες ημέρες. Ξύπναγα το πρωί, έκανα γυμναστική, έφτιαχνα πρωινό, και μετά καθόμουν είτε στο σπίτι μου, είτε σε κάποιο καφέ και έστελνα αιτήσεις για δουλειές. Μετά έβλεπα σειρά και κοιμόμουν. Έτρωγα full, πήρα αρκετά κιλά, και δεν έκανα κανέναν καινούργιο φίλο. 67 ίδιες μέρες και πολλή μοναξιά...
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να γυρίσω πίσω. Έτσι λοιπόν, περπάτησα σε ένα ελληνικό εστιατόριο κοντά στο σπίτι μου και τους είπα πως κάναμε πολλά πάρτυ σπίτι μου, ξέρω να υποδέχομαι, και μπορώ να κάνω υποδοχή! LOL. Και σερβιτόρος να θες να γίνεις, θέλει work experience. THE irony, haha. Στο εστιατόριο δούλευαν πολλοί Έλληνες παιδιά που έχουν έρθει στο Hollywood για να κάνουν καριέρα και έτσι έκανα τους πρώτους μου φίλους. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη κάθε μεσημέρι που πήγαινα δουλειά μετά την πρακτική, απλώς γιατί θα τους έβλεπα ξανά και θα κάναμε χαβαλέ.
14 Ιανουαρίου, 2019
Κοιτώντας πίσω, χαμογελάω. Το όνειρα γίνονται πραγματικότητα, όμως δεν είναι πάντα όμορφα. As long as you don't give up when things are ugly και συνεχίζεις να επιμένεις και να δουλεύεις σκληρά για τους στόχους σου, κανένα όνειρο δεν είναι έξω απ' τα νερά σου. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να είχα γυρίσει πίσω σπίτι μου να με προσέχει η μαμά μου, ή να κάνω την influencer στην Ελλάδα όταν πρωτοβρήκα τα σκούρα. Έκλαψα μόνη μου πολλά βράδια εκείνο το φθινόπωρο του 2018. Δεν είχα ούτε την οικογένεια μου, ούτε κανέναν φίλο μου. Δεν γύρισα σπίτι μου ούτε τα Χριστούγεννα, ούτε την Πρωτοχρονιά γιατί δούλευα. Όμως κάτι που δεν μου έλειπε ποτέ, ήταν η αυτοπεποίθηση. Ήξερα ότι θα τα καταφέρω και ήξερα ότι θα είναι σύντομα. Άκουσα τον φύλακα άγγελο μου και τη φωνούλα μέσα μου και άνοιξα τα φτερά μου, όπως ελπίζω να κάνεις κι εσύ.
