"Η Ζωή της Άλλης": Πόλεμος για το τέλος της σειράς που έσπασε τα μηχανάκια της AGB

Με λίγα λόγια το δραματικό τελευταίο επεισόδιο: Ο Αλέξης ικετεύει τη Στέλλα να του δώσει άλλη μια ευκαιρία και τελικά την πείθει προς έκπληξη των τηλεθεατών. Η Κάτια αποφασίζει να φύγει με τον Πέτρο και προτείνει στην Ελπίδα να τους ακολουθήσει. Στο μεταξύ, η Ξένια έχει απομείνει μόνη και μακριά από όλους και αισθάνεται παγιδευμένη από παντού.

Αποφασίζει να έχει μια τελευταία αναμέτρηση με την Ελπίδα, την οποία θεωρεί υπεύθυνη για όσα της συμβαίνουν. Αφού εξαφανίζεται, φοράει ένα κόκκινο φόρεμα καταπίνει χάπια αρκετά και αυτοκτονεί μέσα στην πισίνα.

Ένα καλογυρισμένο- μονταρισμένο επεισόδιο αλλά όχι όπως το είχαν διαφημίσει στο μεγάλο κανάλι επί είκοσι μέρες. Σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα. Μέσα στο twitter πολλά ήταν τα σχόλια που έλεγαν τι δεν άρεσε το τέλος. Και αυτό με εξέπληξε να πω την αλήθεια.

Δηλαδή τι ήθελαν αναρωτιόμαστε εμείς; Είδαμε τη χαρά, την δικαίωση, την τιμωρία, τις τύψεις των ηρώων. Μια Αθηνά Οικονομάκου ως Ξένια να κάνει υπέρβαση τηλεοπτική με την αυτοκτονία της. Μια Ευδοκία Ρουμελιώτη ως Ελπίδα να δίνει με τον καλύτερο τρόπο την ελπίδα στην επόμενη μέρα της ζωής της.

Η σειρά έσπασε όλα τα κοντέρ για τρία χρόνια με νούμερα σταθερά κοντά στο 45% που μεταφράζεται σε περίπου 1, 6 εκατομμύρια τηλεθεατών σε καθημερινή βάση. Εξαιρετικό cast και νόμος στην τηλεοπτική πραγματικότητα, πως όταν τελειώσει κάτι που έστω μια φορά το παρακολούθησαν όλοι πάντα πρέπει να πολεμηθεί και να αλλοιωθεί η επιτυχία του.

Όχι λοιπόν. Η "Ζωή της Άλλης" άρεσε και αυτό - ακόμη και σε έναν άνθρωπο όπως εγώ που δεν παρακολούθησε σχεδόν καθόλου και δεν ήταν φαν της σειράς - μένει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Το φινάλε χτύπησε στο νεανικό κοινό ακόμη και ποσοστά σε μονόλεπτα κοντά στο 70% και μόνο τυχαίο δεν είναι.

Το να πούμε ότι το σενάριο ήταν πρώτης δημοτικού, ήταν προχειρογραμμένο το τέλος και πολλά άλλα σχόλια είναι σεβαστά. Κρατάμε άρα ο καθένας την γεύση που θέλει από την ιστορία της Ξένιας και της Ελπίδας.