Συμβαίνει τώρα: Η σειρά της Marni για τα H&M ξεπούλησε μέσα σε λίγα λεπτά
Δώσε κι εμένα Marni.
Όταν πριν από μερικά χρόνια μπαινόβγαινα στο περίφημο showroom του οίκου Marni στο Μιλάνο για να δειγματιστώ τα ρούχα της νέας σεζόν, δεν περίμενα ποτέ πως μια μέρα θα τσαλαπατηθώ για ένα πανί από τα αξιομνημόνευτα print του. Βέβαια οι τιμές ήταν από τότε αντιστρόφως ανάλογες των δυνατοτήτων μίας καθημερινής γυναίκας, καθώς ένα φόρεμα από αυτά τα χαρακτηριστικά με τα εμπριμέ τυπώματα και τα ιδιαίτερα πατρόν ξεκινούσε αισίως από 1000 ευρώ και δε θέλουμε καν να ξέρουμε μέχρι πού μπορούσε να φτάσει.
Έτσι, όταν με τη φίλη Nαταλία ενημερωθήκαμε για την επίσημη πρώτη του αγαπημένου μας οίκου Marni για τα H&M δεν είχαμε παρά να οργανώσουμε το τέλειο σχέδιο. Μπορεί να επισκεφτήκαμε (σαν κυρίες που είμαστε) το κατάστημα πριν από μερικές μέρες στη δημοσιογραφική βραδιά και να προμηθευτήκαμε κάποια συλλεκτικά κομμάτια, αλλά ποιος λέει όχι σε λίγο ακόμα Marni;
Το ξυπνητήρι μπήκε στις 4 τα ξημερώματα, η εσπρεσιέρα περίμενε πανέτοιμη να μας ετοιμάσει τον πιο δυνατό καφέ του κόσμου και οι τσάντες μας βρίσκονταν ήδη στην είσοδο του σπιτιού περιμένοντάς μας να ξυπνήσουμε. Μπορεί τα παπλώματα να αποδείχτηκαν πιο βαριά από την επιθυμία μας για λίγη περιπέτεια, αλλά τα βραχιόλια που ήθελε τόσο πολύ η Ναταλία, η γραβάτα που είχα υποσχεθεί στο λατρεμένο Cartoon Dandy και το μαγιώ του Ίων δε σήκωναν καθυστερήσεις.
Αντικρίσαμε την πόρτα του καταστήματος H&M στην Ερμού στις 9 ακριβώς και οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν μόνο ως απείρου κάλλους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Αυτή τη φορά οι υπεύθυνοι έκριναν πως δε χρειάζονταν βραχιολάκια προτεραιότητας κι έτσι μετά το μαλλιοτράβηγμα που επικράτησε πριν από μερικούς μήνες για τη σειρά Versace για τα H&M θεώρησαν πως το πιο ασφαλές είναι να εφαρμοστεί η μέθοδος της ρωμαΐκής αρένας, ή καλύτερα των σπριντ στο κατοστάρι.
Λάβετε θέσεις, έτοιμοι, το σύνθημα δόθηκε και οι πόρτες άνοιξαν. Ο φωτογράφος μας Dreamer απαθανάτιζε τα κορίτσια που έτρεχαν σαν άλλες «Κατερίνες Θάνου» ιπτάμενα στον αέρα να προσπαθούν να κρατήσουν στίβες από ρούχα. Από πίσω κι άλλες, περισσότερες πιο άγριες, πιο οργανωμένες. δύο κυρίες φορτώνουν όλα τα πέδιλα σε μια τσάντα και τα αξεσουάρ σε μία άλλη. «Μα είναι δυνατόν να μη μπορώ να βρω ένα βραχιόλι;», αναρωτιόταν η Ναταλία, ενώ δίπλα μας γινόταν το παζάρι της «μαύρης αγοράς».
«Έχω εγώ το βραχιόλι που θέλετε», μας λέει ένα κορίτσι και πάνω που βιάζομαι να χαμογελάσω και να εξυμνήσω την καλή μας τύχη, πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μοιράζονται τη λεία τους και άλλα τέτοια συνεχίζει όλο θράσος, «δεν το θέλω αλλά θα στο δώσω μόνο αν μου δώσεις τα γυαλιά ηλίου που θέλω». «Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου δεν έχουμε γυαλιά το βραχιόλι θέλουμε να πάμε στις δουλειές μας που θα μας απολύσουν αν συνεχίσουμε το διάλογο», της απαντάμε και εκείνη με έντονη ενόχληση μας απαντάει αφοπλιστικά, «ή τα γυαλιά ή ξεχάστε το βραχιόλι».
Ο γερολαδάς του '40 σου ξερίζωνε το χρυσό δόντι με την τανάλια για ένα τενεκέ λάδι, οι συμμαθητές μας στο σχολείο αντάλλασσαν τις σωστές απαντήσεις στο διαγώνισμα με ένα παγωτό χωνάκι και τα wannabee μοδάτα κορίτσια της Αθήνας εκβιάζουν εμάς τα εργαζόμενα για ένα πλαστικό βραχιόλι. Οι καιροί αλλάζουν, αλλά όχι και οι συνήθειες και αφού όλες εμείς υπνωτισμένες από τα ταλαντούχα χεράκια της κυρίας Consuelo Castiglioni τρέχουμε στις ουρές για ένα Marni for H&M, τότε καλά να πάθουμε!
Καλέ, δώσε κι εμένα Marni for H&M!
Bloggers
