Κάθε φορά που οι haters κάνουν όνειρα πως θα επιβεβαιώσουν τα κλισέ, η Θεά Pamela Anderson, γελάει

«Πιστεύω ότι με την AI και τα φίλτρα, οι άνθρωποι αρχίζουν να δείχνουν όλοι κάπως βαρετοί», λέει μεταξύ άλλων η Pamela Anderson στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Lydia Slater για λογαριασμό του Harper's Bazaar UK.

Όταν το sexiness επισκιάζει την προσωπικότητα: Η απόλυτη γυναίκα που απάντησε με ακίνδυνη εκδίκηση και χάραξε τον δικό της δρόμο

Στον σύγχρονο πολιτισμό, όπου η εικόνα και το σεξαπίλ συχνά υπερισχύουν της ουσίας, η υπέροχη Pamela η οποία θα γίνει 58 τον Ιούλιο, αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα γυναίκας που βίωσε από πρώτο χέρι την καταλυτική βία της επιφανειακής αναγνώρισης. Το sexiness της, που την καθιέρωσε ως απόλυτο είδωλο της ποπ κουλτούρας των ’90s, επισκίασε τη μοναδική προσωπικότητα και το ταλέντο της, δημιουργώντας μια πανοπλία γύρω της που δύσκολα μπορούσε να σπάσει.

Σε σχόλια «Ξέρεις να μαγειρεύεις; Δεν στο ‘χα» η Pamela λέει «I Love you» με βιβλίο συνταγών

Η ίδια έχει περιγράψει την εικόνα αυτή ως ένα φορτίο, ένα βάρος που κουβαλούσε τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, μια «πανοπλία» που την ανάγκαζε να παίζει έναν ρόλο που δεν της άφηνε περιθώρια αυθεντικότητας. Ωστόσο, δεν παγιδεύτηκε για πάντα σε αυτή τη μάσκα, αλλά επέλεξε να την αποδομήσει, αναζητώντας το αυθεντικό της πρόσωπο.

Μιλώντας στη Lydia Slater για την εποχή όπου η τεχνητή νοημοσύνη και τα φίλτρα έχουν ομογενοποιήσει την εικόνα των ανθρώπων, η Pamela εκφράζει μια κριτική που ξεπερνά τα επιφανειακά: «Πιστεύω ότι με την AI και τα φίλτρα, οι άνθρωποι αρχίζουν να δείχνουν όλοι κάπως βαρετοί». Σε αυτό το σχόλιο συνοψίζεται η δική της πρόκληση προς τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, μια πρόκληση που έχει βαθιές ρίζες και αφορά την ίδια τη φύση της ταυτότητας και της ελευθερίας.

Η αγαπημένη χειμωνιάτικη σούπα της Pamela Anderson είναι το comfort food που θες σήμερα

Εκείνη κατάφερε, παρά τις πολλαπλές προκλήσεις και τα τραύματα που έχει βιώσει -από την καταναγκαστική σεξουαλικότητα που της επιβλήθηκε, μέχρι την κακοποίηση και την παραβίαση της ιδιωτικότητάς της- να απελευθερωθεί από το στενό πλαίσιο που της είχε επιβληθεί. Έχοντας βιώσει την ωμή πραγματικότητα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και των κοινωνικών στερεοτύπων, επέλεξε να πάρει πίσω τον έλεγχο της ζωής της και της εικόνας της, με έναν τρόπο που συνδυάζει την καλλιτεχνική έκφραση και την εσωτερική μεταμόρφωση.

Από την απόφασή της να εγκαταλείψει το έντονο μακιγιάζ και να σταθεί μπροστά στην κάμερα με το φυσικό της πρόσωπο, έως τη νέα καριέρα της στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η Pamela επιβεβαιώνει πως η αυθεντικότητα και η προσωπική αλήθεια είναι τα ισχυρότερα όπλα απέναντι στην καταπίεση της εικόνας. «Ποτέ δεν έχω κοιτάξει κάποιον και να σκεφτώ “θέλω να του μοιάσω”. Το μόνο που θέλω είναι να ανακαλύψω ποια είμαι εγώ», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «κάποια στιγμή πρέπει να παραδεχτείς: “Αυτό είναι ό,τι έχω”».

Τρόπος ζωής το να μη βάφεται η Pamela Anderson & το μόνο που δεν ξεβάφει, η αγάπη για τον Tommy Lee

Η πορεία της δεν υπήρξε εύκολη. Με τραυματική παιδική ηλικία και μια δημόσια ζωή γεμάτη από δοκιμασίες -όπως η διαρροή ιδιωτικών βίντεο και οι κακοποιητικές σχέσεις- η Pamela βρέθηκε συχνά να μάχεται όχι μόνο για την επιβίωσή της, αλλά και για την αναγνώριση της αξίας και της αξιοπρέπειάς της. Παρόλα αυτά, μέσα από την ενεργή συμμετοχή της σε καμπάνιες για τα δικαιώματα των ζώων και το περιβάλλον, αλλά και μέσα από τις καλλιτεχνικές της επιλογές, κατάφερε να αναγεννηθεί και να ξαναβρεί τον εαυτό της.

To 1995, παντρεύτηκε τον ντράμερ των Mötley Crüe, Tommy Lee, μετά από έναν θυελλώδη έρωτα. Έκαναν δύο γιους: τον 29χρονο σήμερα Brandon, και τον 27χρονο Dylan. Όμως ενώ ήταν έγκυος στον Dylan, ένα προσωπικό βίντεο από το σπίτι τους κλάπηκε, επεξεργάστηκε και τελικά διανεμήθηκε ως downloadable sex tape. Αυτό, μαζί με την αποτυχημένη προσπάθεια του ζευγαριού να κινηθεί νομικά εναντίον των διανομέων, επέφερε ένταση στον γάμο τους και, το 1998, ο Lee κατηγορήθηκε για ενδοοικογενειακή βία, καθώς χτύπησε την Anderson ενώ εκείνη κρατούσε τον Dylan, που τότε ήταν μόλις επτά εβδομάδων.

«Ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου», λέει η Anderson για εκείνη την περίοδο. «Ποτέ δεν ανάρρωσα από αυτό». Έτσι, αποτραβήχτηκε στη μητρότητα και τη φροντίδα του σπιτιού, με κάποιες εμφανίσεις σε reality shows για να βγάζει τα προς το ζην. «Ήξερα πως είχα περισσότερα να δώσω, αλλά σκέφτηκα, “Ε, μάλλον όχι σε αυτή τη ζωή”, λόγω όσων συνέβησαν στην προσωπική μου ζωή και στην καριέρα μου. Σκέφτηκα, “Θα κάνω απλώς ό,τι χρειάζεται για να κρατήσω τα φώτα αναμμένα και να είμαι με τα παιδιά μου”». Όμως αποδείχτηκε αδύνατο να προστατέψει τους μικρούς της γιους από τα κουτσομπολιά των ταμπλόιντ. «Τους πήγαινα στο σερφ καμπ και μου έλεγαν, “Είσαι η Pamela Anderson; Τι είναι αυτό; Τα παιδιά λένε όλα αυτά τα πράγματα για σένα, μαμά”». Γελάει με μια ελαφριά πικρία. «Θέλεις να μοιραστείς πράγματα με τα παιδιά σου κατάλληλα για την ηλικία τους, αλλά εκείνα τα ανακάλυπταν πάντα πριν. Δηλαδή, τι μπορεί να είναι χειρότερο από ό,τι συνέβη στον πατέρα τους και σε μένα;».

Η διαδρομή της προς την αυθεντικότητα δεν ήταν απλή

Η μεταμόρφωσή της είναι μια μορφή «ακίνδυνης εκδίκησης», όπου η ίδια αποδεικνύει πως το ταλέντο και η προσωπικότητα μπορούν να υπερβούν τις επιφανειακές επιβολές και να χαράξουν έναν νέο δρόμο.

Το βάρος της εικόνας που της φόρτωσε η ποπ κουλτούρα, η σεξουαλικοποίηση και η κακοποίηση, δημιούργησαν έναν προσωπικό λαβύρινθο, από τον οποίο χρειάστηκε να βρει το δρόμο της με αποφασιστικότητα και θάρρος.

Η ίδια έχει πει ότι για χρόνια έζησε σε μια ζωή που δεν είχε τον έλεγχο. Η πρώτη της πτήση ήταν για να ποζάρει στο Playboy και ακολούθησαν τα εξώφυλλα, το Baywatch, η διεθνής φήμη. Ωστόσο, το «θολό» εκείνο διάστημα ήταν γεμάτο από ακραίες καταστάσεις, τραύματα και απογοητεύσεις.

Αντί να βυθιστεί στο σκοτάδι, επέλεξε να παλέψει. Η μητρότητα και η δημιουργία έγιναν το καταφύγιό της. Η προστασία των παιδιών της από το κακόβουλο κουτσομπολιό ήταν μια μάχη χωρίς τέλος, αλλά και μια απόδειξη της αφοσίωσής της στη ζωή πέρα από την εικόνα.

Η επιστροφή της στη φύση, στην ιδιοκτησία της γιαγιάς της στο Vancouver Island, αποτέλεσε το σημείο αναγέννησης. «Πήγα πίσω σε μια γη που με γνωρίζει από τότε που γεννήθηκα. Ξαναέγραψα τη ζωή μου και φύτεψα ξανά τον κήπο μου για να δω τι θα φυτρώσει», εξηγεί.

Σε αυτή την περίοδο αναστοχασμού, ξεκίνησε να γράφει την αυτοβιογραφία της και να ξανακερδίζει τον έλεγχο της αφήγησής της, παρά τις ανεπιθύμητες αναπαραγωγές του παρελθόντος, όπως η τηλεοπτική σειρά «Pam & Tommy» που την αιφνιδίασε και την πλήγωσε.

Η συνέχεια της ιστορίας της Pamela Anderson αποτελεί παράδειγμα ισχυρής επανεκκίνησης. Ο ρόλος της ως Roxie Hart στο μιούζικαλ «Chicago» στο Broadway σηματοδότησε μια νέα σελίδα, όπου η ίδια απέδειξε πως το ταλέντο της υπερβαίνει τις επιφανειακές ταμπέλες. «Δεν ήξερα αν μπορώ να τραγουδήσω ή να χορέψω. Αλλά ήξερα πως είμαι πολύ δημιουργική. Πρέπει να αφήσεις τον παιδικό σου εαυτό να παίζει», αναφέρει.

Η οκταβδομαδιαία παρουσία της στο μιούζικαλ αποτέλεσε την αρχή μιας καταπληκτικής επιστροφής. Τον Ιανουάριο της επόμενης χρονιάς, κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της με τίτλο Love, Pamela, ενώ το ντοκιμαντέρ Pamela, A Love Story, έκανε πρεμιέρα στο Netflix, φέρνοντάς την σε νέο κοινό -ανάμεσά τους και η σκηνοθέτιδα Gia Coppola, που αμέσως κατάλαβε ότι η Anderson θα έπρεπε να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία της The Last Showgirl.

Μια μεγάλη αλήθεια είναι πως η Pamela δεν έχει πάψει να εξελίσσεται

Με νέους ρόλους στον κινηματογράφο και το θέατρο, αναζητά και εκφράζει κάθε πλευρά του εαυτού της. «Νιώθω πως κάθε ταινία που κάνω τώρα θεραπεύει κομμάτια μου», λέει, προσθέτοντας: «Χρειάζεσαι μια μεγάλη, ταραχώδη ζωή για να κάνεις αυτά τα πράγματα ενδιαφέροντα».

Συνειδητοποιημένη, ειλικρινής, και πιο ήμερη από ποτέ, φαίνεται πως είναι σε μια φάση της ζωής της, όπου η δημιουργία είναι το καταφύγιο και η έμπνευσή της, ενώ η οικογένειά της, και πάνω από όλα οι γιοι της, αποτελούν στήριγμα και σύμμαχους.

Ένα μήνυμά της, από τα πιο επίκαιρα από ποτέ, απευθύνεται σε όσους παλεύουν να βρουν τη φωνή και την αλήθεια τους μέσα σε έναν κόσμο που επιβάλλει μοτίβα και εικόνες. «Ποτέ δεν έχω κοιτάξει κάποιον και να σκεφτώ “θέλω να του μοιάσω”. Το μόνο που θέλω είναι να ανακαλύψω ποια είμαι εγώ. Κάποια στιγμή πρέπει να παραδεχτείς: “Αυτό είναι ό,τι έχω”».

Η Pamela Anderson είναι «The Last Showgirl» και κερδίζει τις καλύτερες κριτικές της καριέρας της

Αυτή η αποδοχή είναι η ουσία της προσωπικής της επανάστασης, η βάση της «ακίνδυνης εκδίκησης» που έδωσε σε όλους όσους προσπάθησαν να την μειώσουν ή να την κρίνουν μόνο από την εικόνα της. Η Pamela συνεχίζει να αμφισβητεί τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς, με το θάρρος και τη σταθερότητα μιας γυναίκας που ξέρει τι αξίζει. Όπως λέει, «Θέλω να αμφισβητήσω τα πρότυπα ομορφιάς. Πάντα ήμουν επαναστάτρια».

Λέξεις που συνθέτουν μια πρόταση που συνοψίζει την ουσία της πορείας της, την απόρριψη της επιφανειακής μάσκας, την αγκαλιά της αυθεντικότητας, και την πρόκληση σε μια κοινωνία που συνεχίζει να υπερεκτιμά την εικόνα εις βάρος της προσωπικότητας.