Σεξ: το κλειδί για καλές επαγγελματικές σχέσεις

Στη δουλειά μου έχω έναν προϊστάμενο που όταν τον πρωτογνώρισα είχα θεωρήσει συμπαθητικό, αν και κάπως gay. Γελαστός, χαρωπός κλπ, που όμως δεν σταματούσε με τίποτα να μιλάει. Η φωνή του ακουγόταν σαν soundtrack πίσω από κάθε τι, ιδιαίτερα ψιλή και διαπεραστική, χαζοχαρούμενη και ενοχλητική, όταν εμείς έπρεπε να συγκεντρωθούμε και να φέρουμε άμεσα αποτελέσματα γιατί αλλιώς οι ακόμα πιο πάνω, μας την έλεγαν για τις επιδόσεις μας.

Δεν αργήσαμε να τσακωθούμε, αφού κι εγώ όταν με ενοχλούν στη δουλειά μου δεν κρατιέμαι με τίποτα. Το ξεπεράσαμε όμως γιατί απ' ότι κατάλαβα γενικά υπήρχε αλληλοεκτίμηση και σεβασμός, απλά διαφέραμε σαν άνθρωποι. Αυτός επιφανειακός, μνησίκακος και εκδικητικός, εγώ πολιτικοποιημένη, καλοπροαίρετη και επαγγελματίας, δεν μπορούσαμε παρά να φαγωθούμε...

Ωστόσο πάντα τον έβλεπα να με παρατηρεί από πάνω ως κάτω, μολονότι ισχυριζόταν πως δεν του έκανα με τίποτα σα γυναίκα (ναι, τα κάνει κι αυτά, προσβάλλει ασύστολα, με όποιο τρόπο μπορεί, όποιον βρει μπροστά του). Όσο περνούσε ο καιρός, τον έβλεπα να με θέλει όλο και περισσότερο και όσο πιο πολύ κολλούσε μαζί μου, τόσο πιο άσχημα μου μιλούσε.

Μέχρι που μια μέρα πήγα στην τουαλέτα. Όταν τελείωσα, στάθηκα μπροστά στο νιπτήρα για να πλύνω τα χέρια μου και από τον καθρέφτη τον είδα να μπαίνει μέσα. «Καλώς τον» του είπα. «Τι κάνεις στις γυναικείες τουαλέτες; Τελικά είσαι gay, ε;». «Το ξέρω ότι με θέλεις» μου απάντησε και με έσπρωξε προς τη μία τουαλέτα. Δεν μπορώ να ορκιστώ ότι ήμασταν αθόρυβοι γιατί από τότε με κοιτάζουν περίεργα διάφοροι στη δουλειά, χαίρομαι όμως για ό,τι έγινε γιατί από τότε η ένταση έχει πέσει πολύ και τα πνεύματα στο γραφείο επιτέλους ηρέμησαν.

Ελισσάβετ, 23