Ο άντρας μου, εκτός από άντρας μου

Δεν ξέρω αν ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για τον γάμο, γενικά, θα ήταν ότι είναι «δύσκολο» πράγμα, πάντως το βέβαιο είναι ότι έχει και τις εντάσεις του. Πολλές φορές για ασήμαντους λόγους, άλλες πάλι για πιο σοβαρούς, μερικές φορές αρκεί η κούραση και η καθημερινότητα.

Τα παιδιά, ειδικά όταν είναι μικρά, είναι ένας αντικατοπτρισμός, του οικογενειακού περιβάλλοντος τους. Ήρεμα παιδιά. Ήρεμη οικογενειακή ζωή.

Όταν καμιά φορά εκνευρίζομαι με τον άντρα μου και μου έρχεται να τον πνίξω, να τον διώξω, να τον δείρω κ.λ.π, και φαντάζομαι και αυτός το ίδιο, προσπαθώ να σκέφτομαι τα εξής δύο πράγματα για να ηρεμήσω.

Πρώτον, ότι είναι επιλογή μου. Δεν τον παντρεύτηκα με το ζόρι και ούτε ήταν ο μοναδικός άντρας στον κόσμο. Δεύτερον, κάποια από τα πολλά υπέροχα κύτταρα των παιδιών μου, οφείλονται σε αυτόν. Και έχω και πολλά.

Χαλάλι του, λοιπόν!