Οι δικές σας ιστορίες: Η μαμά του μαγειρεύει καλύτερα

Ο σύζυγός μου είναι ένας από τους πιο καλούς ανθρώπους που ξέρω. Είναι ειλικρινής, είναι τρυφερός, πάντα στο πλάι μου όταν τον χρειάζομαι και γενικά ένας πολύ καλός πατέρας. Είναι όμως αρκετά δύσκολος με το φαγητό και με τις γεύσεις γενικά, πράγμα που με υποχρεώνει να ακολουθώ μία συγκεκριμένη γραμμή στη μαγειρική μου. Αυτό ειλικρινά δεν με πειράζει καθόλου, ίσα ίσα χαίρομαι που τον φροντίζω και τον περιποιούμαι. Αυτό που με πειράζει τρομερά είναι το γεγονός ότι σε κάθε διαθέσιμη ευκαιρία, συγκρίνει τη μαγειρική μου με αυτή της μητέρας του.

Συγκεκριμένα, κάθε φορά που τη συγκρίνει (δηλαδή πάντα), η δική μου χάνει με διαφορά και χωρίς ίχνος εκτίμησης για την προσπάθεια. Φαντάζομαι πως θα μου πείτε ότι εφόσον είναι άψογος σε όλα τα άλλα, θα πρέπει να το καταπιώ και να μην ενοχλούμαι καθόλου. Δεν φαντάζεστε όμως πώς αισθάνομαι όταν κάθε μέρα ακούω μία έμμεση παρατήρηση για τη μαγειρική μου, χωρίς έστω μια μικρή αναγνώριση για τον κόπο μου, ο οποίος –πιστέψτε με- είναι μεγάλος και πλαισιωμένος από άγχος για το αν τελικά θ' ακούσω επιτέλους αυτό το πολυπόθητο «Μπράβο!».