Μήπως είμαι πιεστική απέναντί του;

Το γράμμα της αναγνώστριας

Είμαι 30. Πρίν δυο μήνες ξεκίνησα μια υπέροχη σχέση με έναν άνθρωπο 14 χρόνια μεγαλύτερο. Λέω υπέροχη γιατί όλα έγιναν όπως "πρέπει". Ωραίο φλέρτ, επί ένα μήνα περίπου, με πλησίασε αυτός πρώτος, γνωριστήκαμε καλά και το πρώτο φιλί άργησε μεν αλλά άξιζε τον κόπο. Εγώ γενικά με τους άντρες είμαι κυνηγός. Συνήθως δεν έχω υπομονή. Αυτή τη φορά θεώρησα ότι έτσι πρέπει να γίνει, γιατί είναι μεγαλύτερος, ήρεμος άνθρωπος, πολυάσχολος και κατάλαβα ότι θέλει το χρόνο του. Από την αρχή μου είπε πως έχει καρκίνο εδώ και χρόνια. Δεν φαίνεται, αλλά πιστεύω ότι δεν είπε ψέμματα γιατί το άκουσα από κοινούς μας γνωστούς πριν μου το πει αυτός. Έκανε εγχείρηση που πέτυχε αλλά το πρόβλημα επανέρχεται και κατά καιρούς ακολουθεί θεραπείες. Το πρόβλημα στην υγεία του είναι βέβαιο πως του δημιούργησε και διάφορα ψυχολογικά προβλήματα. Έχει έντονα στοιχεία διπολικότητας, δεν θέλει να τον λυπούνται, φοβάται να δεθεί με τους ανθρώπους, κλείνεται στον εαυτό του. Όλα αυτά και πολλά άλλα παρεμφερή τα εντόπισα ή και μου τα είπε ο ίδιος, τα σεβάστηκα και τα αποδέχτηκα. Είπα να το αφήσω να εξελιχθεί, δεδομένου ότι και αυτός φάνηκε πως θέλει να δεθεί μαζί μου. Το θέμα είναι ότι όταν άρχισε να προχωράει η σχέση, δηλ να δενόμαστε περισσότερο, να κάνουμε σχέδια και εκμυστηρεύσεις, εγώ άρχισα να ασκώ πίεση, να ζητάω να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, να πάμε εκδρομή, να κοιμηθούμε μαζί (μετά από μια εβδομάδα δεν είχαμε κοιμηθεί μαζί, ήθελε μόνο να με αγκαλιάζει και να με φιλάει). Σε αυτά που ζητούσα αυτός άρχισε να αντιδράει άσχημα και να μου λέει ότι τον πιέζω πολύ και δεν θέλει, γιατί έχει πολλά προβλήματα, ψυχολογικά, υγείας αλλά και επαγγελματικά, και ότι δεν είναι έτοιμος για σεξ. Ειλικρινά δεν ήθελα να το κάνω αυτό, αλλά έχω πάθει ένα είδους εμμονής μαζί του. Νόμιζα ότι είναι ο άντρας της ζωής μου. Άρχισα να τον ενοχλώ συνεχώς στο τηλ., ενώ ως τότε δεν μιλούσαμε παρά μόνο για να συνεννοηθούμε για το τι θα κάνουμε, και να του ζητάω κάθε βράδυ να κοιμηθούμε μαζί. Μετά από κάποιες μέρες μου ζήτησε να χωρίσουμε για το λόγο αυτό. Τη συμπεριφορά μου απέδωσε κυρίως στην ηλικία μου και στο χαρακτήρα μου, είμαι πολύ ενθουσιώδης, και είπε πως δε μπορεί να το διαχειριστεί. Ότι αυτό που κάνω δεν είναι απαραίτητα κακό, δείχνει πόσο ερωτευμένη είμαι και είναι καλό να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας, αλλά αυτός δεν αντέχει μια καθημερινή πίεση εσωτερική και εξωτερική. Έπειτα άρχισε να παραθέτει τα προβλήματα που πιθανά θα αντιμετωπίζαμε εαν συνεχίζαμε τη σχέση, που είχαν να κάνουν κυρίως με τον ίδιο, και ότι στο τέλος θα τον βαριόμουν και θα τον άφηνα. Επειδή εγώ έκλαιγα και έκανα σαν τρελή, εκείνο το βράδυ υποχώρησε και κοιμηθήκαμε μαζί. Εκεί διαπίστωσα πως δεν έχει στύση και δεν ήξερα πως να το χειριστώ. Δεν επιχείρησα να τον ικανοποιήσω στοματικά, γιατί εάν δεν λειτουργούσε καθόλου θα ένιωθε άσχημα και δε νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω ή να πω κάτι που θα τον παρηγορούσε. Δεν το συζήτησα καθόλου, ούτε το σχολίασα. Αυτός με ικανοποίησε και μου έδειξε ότι με θέλει πολύ. Πριν κοιμηθούμε μου μίλησε πολύ για τον εαυτό του, για κάποια όνειρα που έχει και θα ήθελε να τα ζήσουμε μαζί ενώ παράλληλα νιώθει ότι δεν δικαιούται με κανένα να μοιραστεί τίποτα γιατί πεθαίνει και δεν θέλει να πληγώσει αυτούς που θα μέινουν πίσω. Πριν κοιμηθεί αλλά και στον ύπνο του έκλαιγε. Την επόμενη μέρα μόλις του έστειλα μήνυμα μου μίλησε άσχημα και είπε οτι χωρίζουμε. Άρχισα να τον ενοχλώ στα τηλέφωνα μέρα νύχτα, πήγα σπίτι του και με έδιωξε, και άρχισε να μου μιλάει άσχημα έκτοτε και δεν συναντηθήκαμε ξανά. Τον βλέπω από μακριά σχεδόν κάθε μέρα, έρχεται και κάθεται για καφέ κοντά στο σπίτι μου. Αλλά δεν μιλάμε ποτέ μόνο κοιταζόμαστε. Μια φορά που έκλαιγα στο δρόμο μόνο με φώναξε και μου είπε τι είναι αυτά που κάνεις, τόσα πράγματα σου είπα δεν κατάλαβες τίποτα? Πρόσφατα τον συνάντησα τυχαία σε ένα μπαρ και πήγα να του μιλήσω.Του είπα ότι για μένα δεν άλλαξε τίποτα. Μου είπε ότι του είμαι εντελώς αδιάφορη, δεν θέλει να ξέρει τίποτα για μένα, ζήτησε μετάθεση και άλλαξε τηλ. εξαιτίας μου και δε θέλει να με ξαναδει μπροστά του. Πείτε μου σας παρακαλώ τη γνώμη σας, φέρθηκα άσχημα? Θα πρέπει να το λάβω μάλλον σοβαρά υπόψη αυτό στο εξής. Ίσως το πρόβλημα δεν ήταν τόσο ότι πίεζα όσο ότι δεν σεβάστηκα τ' ότι μου ζήτησε να μην το κάνω? Υπάρχει κανένας τρόπος να τον πλησιάσω ξανά? Φαίνεται αποφασισμένος.. Σίγουρα θα ήταν ζόρικες οι συνθήκες στη σχέση αυτή, αλλά είναι ένας άνθρωπος που έχει μπει στην καρδιά μου και παρά τα βαριά λόγια που ανταλλάξαμε στο τέλος, δεν τον ξεχνώ.

Η απάντηση του Queen.gr

Να σου πω κάτι και ας μείνουμε σε αυτό που είναι και το φυσιολογικό, όσο κι αν δεν μας αρέσει. Σου ζήτησε να χωρίσετε και να τελειώσει όλη αυτή η σχέση μεταξύ σας. Για όποιο λόγο κι αν το έκανε, είτε για να μην σε πληγώσει αν όντως έχει τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας, είτε γιατί δεν σε θέλει πια- εσύ οφείλεις να το σεβαστείς.

Η συμπεριφορά σου ήταν όχι απλά πιεστική- σχεδόν παράλογη. Ακόμη κι αν ένας άνθρωπος σε θέλει και νοιάζεται για σένα, όταν τον πολιορκείς μέρα-νύχτα και δεν δέχεσαι την άποψή του και την ξεκάθαρη επιθυμία του, ουσιαστικά τον απωθείς.

Η υστερική συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενά ούτε σε φυσιολογικές συνθήκες, πόσο μάλλον εάν αυτός ο άνθρωπος θέλησε να ζήσει την ανθρώπινη επαφή με σένα ή με κάποια γυναίκα γενικότερα, υπό το κράτος αυτών των συνθηκών. Η ήδη βεβαρυμμένη ψυχολογική του κατάσταση θα επιδεινώθηκε γνωρίζοντας πως δεν μπορείς όχι να του σταθείς αλλά ούτε καν να διαχειριστείς την κρίση.

Θα σου προτείνω το μόνο που μπορείς να κάνεις αν θες να διορθώσεις κάπως τα πράγματα. Δεν θα σου συνιστούσα να στείλεις ούτε καν απολογητικό μήνυμα. Κράτα την απόστασή σου και άσε τον άνθρωπο να προχωρήσει καθώς προχωράς κι εσύ σε δικό σου ξεχωριστό δρόμο. Σου έγινε εμμονή πράγματι και δεν είσαι σε θέση να αντιμετωπίσεις ψύχραιμα την επαφή και να φερθείς σωστά. Μην ασχοληθείς. Κράτα τα συναισθήματα αγάπης μέσα σου και πορεύσου με βάση το 'δεν σε θέλω' του. Μην προσπαθείς να αιτιολογήσεις και να αναλύσεις τα πράγματα υποθέτοντας ότι όλα αυτά έγιναν επειδή τον πίεσες και επειδή προσπάθησε να σε προστατεύσει.

Μην ασχοληθείς μαζί του και προχώρα σε νέο κεφάλαιο χωρίς να κολλήσεις περισσότερο βουλιάζοντας σε τύψεις για τη λάθος συμπεριφορά σου και τι θα γινόταν ίσως αν είχες φερθεί πιο ώριμα. Η σχέση αυτή πιθανότατα δεν θα προχωρούσε, ούτως ή άλλως. Δούλεψε αυτό το κομμάτι του κυνηγού- που έβγαλες και σε αυτόν και προσπάθησε να δεχτείς πως κανείς μας δεν μπορεί να παίρνει πάντα ό, τι θέλει. Πως και οι άλλοι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην άρνηση και δικαιούνται να πάνε παρακάτω με βαση τα δικά τους 'θέλω' όποια κι αν είναι αυτά. Για να φτάσει στο σημείο να αλλάξει τηλέφωνο και να απομακρυνθεί τόσο, πρέπει να το σεβαστείς- όσο κι αν σε πληγώνει.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ