Χώρισα πριν 5 χρόνια, ήταν ο πρώτος μου, και δεν θέλω να ξανακάνω σχέση. Έχω απελπιστεί

Αγαπητέ Nτόκτορα LOVE,

Όχι, το "Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" δεν έχει να κάνει με ερωτικό δίλημμα. Γιατί εγώ δεν έχω ερωτική ζωή. Εδώ και καιρό. Πάνε τώρα πέντε χρόνια από κείνη την αποφράδα μέρα του χωρισμού, που δόξα το Θεό μες στην ατυχία της άρρωστης σχέσης μου, είχα την τύχη να ζήσω. Δηλαδή δεν ήταν ακριβώς χωρισμός. Αλλά χωρισμός ήταν. Με άφησε, έτσι, μια μέρα ξαφνικά, χωρίς ούτε ένα αντίο.Αναμενόμενο, βέβαια, αφού έπασχε καθ'όλη τη διάρκεια της σχέσης μας από πολύ σοβαρή κατάθλιψη και κάποια στιγμή θα τρελαινόταν και θα έτρεχε να βρει τον εαυτό του.Εγώ δεν μπορούσα να κάνω τίποτε πια για αυτόν.Αν έκανα και ποτέ.
Τεσπά, δε νομίζω ότι με ήθελε κιόλας πια αλλά δεν κόβω και το κεφάλι μου γιατί τα θερμά λόγια του ήταν τόσο ηχηρά όσο και το ψυχρό αντίο του. Τώρα πια όμως δεν έχει σημασία. Μετά από πολύ κλάμα και οδυρμό και ποτό και αναπάντητα γιατί και που είναι και αν ζει, τον ξεπέρασα. Ναι, ναι...ξέρω δε με πιστεύεις. Αλλά ναι. Πλέον νιώθω πολύ τυχερή που με άφησε και δε θα επεκταθώ άλλο. Εξάλλου, διαπιστώνω πως όλο αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από μια απλή, νεανική ιστορία αγάπης.Καλά απλή μπορεί να μην ήταν αλλά νεανική και ανώριμη ήταν. Δεν πιστεύω προσωπικά ότι ήταν ένας αληθινός έρωτας.Αλλά και να ταν, χέστηκα! Παρντόν κιόλας...Το θέμα είναι ότι εγώ από τότε δεν....Τότε ήμουν 20 και κατι. Ήταν η πρώτη μου σχέση και μέχρι τώρα η τελευταία (Στα 22 και χώρισα).Για δύο χρόνια μετά την άγρια εγκατάλειψη (Καλά ε, σούπερ φράση...Πολύ σπαραχτική!)εγώ έκλαιγα και έπινα. Οπότε, δε με ένοιαζαν καθόλου οι άντρες.Μετά τα άλλα δυο χρόνια προσπαθούσα να κόψω το ποτό.Το κλάμα το χα σταματήσει και σκεφτόμουν απλά πως να τον καταστρέψω (Όχι, δεν είμαι σκορπιός αλλά και εμείς οι παρθένοι το παθαίνουμε καμιά φορά). Και τώρα φτάνουμε αισίως στον πέμπτο χρόνο, που πάει κι αυτός αισίως να γίνει δύο, όπου έκοψα όλα τα παραπάνω. Σχεδόν, δηλαδή. Πίνω λίγο που και που.Αυτόν το χρόνο, λοιπόν, βγήκα και με κανα δυο αγόρια.Αλλά δε με ενθουσίασε τίποτα. Με έναν αποφάσισα να κάνω σεξ, έτσι για να πω ότι το έκανα κι αυτό. Δεν αισθάνθηκα τίποτε ιδιαίτερο. Δεν μ άρεσε.Ξέρω ότι είμαι δύσκολη και πολύ επιλεκτική και ζητώ κάτι ουσιαστικό και όχι ευκαιριακό σεξ από δω κι από κει. Δεν το χω. Το προσπάθησα. Το θέμα είναι ότι δε ξέρω αν φταίει αυτό ακριβώς που μαι μόνη. Εντάξει, δεν έχω βρει κάτι να με ενθουσιάσει αλλά...Αλλά...Μόλις σκέφτομαι ότι σε μια ουσιαστική σχέση πρέπει να επενδύσω γεμίζω ολόκληρη ανείπωτο, ανελέητο φόβο. Κι αυτό είναι πράγματι σπαραχτικό, γιατί το νιώθω! Μόλις τολμώ να σκεφτώ λίγο πιο αισιόδοξα για κάποιον, που μ΄αρέσει και να φλερτάρω, αμέσως θυμάμαι ότι δεν πρέπει ποτέ, ποτέ, ποτέ να ξαναεπενδύσω αληθινά σε κάποιον.Γιατί, ναι όσο και να μην ήταν έρωτας εκείνος, ήταν η πρώτη σχέση μου και έδωσα ότι είχα. Αν είχα περιουσία, μπορεί να την έδινα κι αυτή!
Δεν αντέχω στη σκέψη ότι θα πρέπει να ξανακλάψω για κάποιον. Απλώς δεν αντέχω. Σκέφτομαι ότι με τους άντρες έκανα κακή αρχή.Και όλοι λένε, "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται". Και χώρια από τα αγόρια δεν έχω και την καλύτερη σχέση με τον πατέρα μου (Προστίθεται κι αυτό μες στο αχανές παρθενίσιο μου μυαλό, όπως καταλαβαίνεις, όσο κι αν δεν το θέλω).Δεν μπορώ να κάνω σχέση. Δεν μπορώ όμως και να μένω πίσω.Μια τεράστια, γιγάντια απογοήτευση μόνο μπορώ να νιώσω άφοβα. Γύρω μου οι άνθρωποι συνεχίζουν να ερωτεύονται, να αγαπούν, να κλαίνε, να κάνουν σεξ κι εγώ έχω βαρεθεί να απαντάω σε αυτούς που με ρωτούν, "ναι, μόνη". Μέχρι που έχω απομακρυνθεί κι από τις φίλες μου γιατί βαρέθηκα ν' ακούω για τα γκομενικά τους.Αισθάνομαι κόμπλεξ.Αυτές έχουν τόσες ερωτικές ιστορίες να επιδείξουν, και μάλιστα οι περισσότερες ευχάριστες κι εγώ η "σοβαρή" της παρέας μία και ιδιαιτέρως απαξιωτική για μένα. Βλέπεις, όλοι το 'χουν δεδομένο ότι δεν με αγάπησε. Ούτε αυτός, ο "προβληματικός",ο ένας. Δε ξέρω πως να με ανακουφίσω.Νιώθω ότι θα 'μαι έτσι για πάντα. Κι αυτή η σκέψη με σκοτώνει, με ακυρώνει...Απλώνεται σαν ιος και με κατατρώει.Μέχρι κι αγχώδη διαταραχή έπαθα! Αυτάααααα....Ουφ! Στα είπα και ξεθύμανα...Ίσως μου κάνει καλό να διαβάσω καμιά από τις...αντρικές συμβουλές σου. Σε ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά και ελπίζω να σε διασκέδασα λιγουλάκι!!

Αγαπητή φίλη,

No worries, δεν με διασκέδασες. Δεν μου είπες και κάτι αστείο βέβαια. Την επόμενη φορά (αν υπάρχει) κλείσε με ένα ανέκδοτο!
Πάμε τώρα στα βασικά. Καλό μου, αν όποιος έκανε πρώτη αποτυχημένη σχέση αποφάσιζε να το εγκαταλείψει το άθλημα, επειδή η "καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" τότε θα είχες γεμίσει τα μοναστήρια!!! Χρυσές δουλειές σου λέει.

Καλά, πας καλά; Επειδή δεν σου έκατσε μια σχέση (ναι, ok, η πρώτη) αποφάσισες ότι δεν μπορείς να κάνεις σχέση ποτέ ξανά; Τι μου λες; Σώπα! Btw ξέρεις γιατί η πρώτη σχέση λέγεται... πρώτη; Επειδή κατά 99,9% ακολουθούν και άλλες. Ξέρεις δεύτερες, τρίτες, τέταρτες (ξέρεις να μετράς ε;).

Λοιπόν, κόψε αυτό το drama της ζωής σου και βάλε κάτι καλά στο μυαλό σου: δεν είσαι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία που είχε κακή πρώτη σχέση. Το θέμα είναι να προχωρήσεις τη ζωή σου. Και δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζεσαι.
Απλά εσύ το κάνεις πολύ -μα πάρα πολύ- δύσκολο. Και ξέκοψες και από τις φίλες σου επειδή βαρέθηκες να ακούς για τα γκομενικά τους; Αντί να ξεκόψεις, μήπως να αρχίσεις να κάνεις περισσότερη παρέα μαζί τους και πάλι; Μήπως έτσι δεις πως δεν είναι τόσο μαύρα τα πράγματα όσο πιστεύεις;

Κοίτα, όλοι είχαμε απογοητεύσεις. Όλοι ερωτευτήκαμε και πληγωθήκαμε στην πορεία. Και ναι, μετά είναι δύσκολο να εμπιστευτείς κάποιον άλλον. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπεις. Ούτε ότι τον επόμενο τον βλέπεις ως την μοναδική σου σχέση. Η σχέση είναι πολλά πράγματα -εμπιστοσύνη, επένδυση, συναισθήματα- αλλά είναι και διασκέδαση. Και όταν λέω διασκέδαση, δεν εννοώ ξεπέτα και έτσι. Εννοώ πως ένα από τα βασικά πράγματα σε μια σχέση είναι να περνάς καλά.
Ε, δεν το δέχομαι ότι δεν γίνεται αυτό. Αλλά πιστεύω ότι έχεις παραιτηθεί και τα έχεις βάψει όλα μαύρα. Drama φάση. Sorry, αλλά αυτό είναι καλό για σήριαλ, όχι για τη πραγματική ζωή.

Βγες έξω ρε κοπέλια. Και βγάλε αυτές τις dark παρωπίδες που φοράς. Κρίμα είναι.

Α, ναι. Και ξεκόλλα επιτέλους από τον πρώην σου. Νομίζεις επειδή το λες, έτσι είναι; Όχι. Και sorry δεν ισχύει πως αν το λες συνέχεια στο τέλος θα το πιστέψεις. Απλά στο τέλος θα σου γυρίσει το μάτι.
Και για να ξέρεις, ο πρώην σου κατέστρεψε τη σχέση, όχι τη ζωή σου. Αυτή είναι στο χέρι σου!

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ