Γιατί μια φιλία λήγει σιωπηλά, χωρίς τσακωμό ή ένα «αντίο» και πώς πρέπει να αντιδράσεις;

Έχεις ζήσει ποτέ μια φιλία που απλά… σταμάτησε; Χωρίς τσακωμό, χωρίς εξηγήσεις. Σταδιακά μιλούσατε λιγότερο, οι συναντήσεις μειώθηκαν και κάποια στιγμή κατάλαβες ότι κάτι τελείωσε. Κι όμως, δεν έγινε ποτέ κουβέντα γι’ αυτό. Αυτή είναι η σιωπηλή λήξη μιας φιλίας – και συμβαίνει πιο συχνά απ’ όσο φαντάζεσαι.

Ποια είναι επιτέλους η Μαρία Καβογιάννη και την κάνουν όλοι παρέα; (Η φίλη που θα ήθελες και εσύ)

01

04

Όταν δεν φταίει κανείς

Πρόκειται για φιλίες που σταμάτησαν ξαφνικά το καλοκαίρι πριν ξεκινήσεις να πηγαίνεις στο Πανεπιστήμιο, όταν παντρεύτηκες ή όταν άλλαξες δουλειά και ρυθμούς. Παρόλα αυτά χωρίς να υπάρξει κάποια έντονη διαφωνία ή ρήξη. Αντίθετα, όλα γίνονται σταδιακά. Σαν να το ξέρετε κι οι δυο. Μιλάτε όλο και λιγότερο, οι απαντήσεις γίνονται πιο σύντομες ή αργούν να έρθουν. Παλιά βρισκόσασταν συχνά – τώρα περνούν μέρες ή εβδομάδες χωρίς να μιλήσετε. Οι κοινές στιγμές μειώνονται και πριν το καταλάβεις, η φιλιά σας μοιάζει με σκιά του παλιού της εαυτού.

Και το πιο δύσκολο; Δεν έχεις ιδέα γιατί συμβαίνει. Δεν υπάρχει κάτι «συγκεκριμένο» να πιαστείς. Ίσως φταίει ότι άλλαξαν οι συνθήκες της ζωής σας. Ίσως απλώς μεγαλώσατε και πήρατε διαφορετικούς δρόμους. Μπορεί και οι δύο να κουραστήκατε, χωρίς όμως να το παραδεχτείτε. Κι έτσι, χωρίς να το πείτε ξεκάθαρα, απλώς απομακρυνθήκατε.

8 τύποι ανθρώπων που δεν αξίζει να έχεις για φίλους σύμφωνα με την ψυχολογία

Αυτός ο «ήσυχος» πόνος δεν είναι λιγότερο αληθινός. Κουβαλάει απορίες, ανασφάλεια, και πολλές φορές, ενοχές. Αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος, ή αν θα μπορούσες να το σώσεις. Κι αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο. Πολύ απλά γιατί δεν ήταν μια απλή γνωριμία. Ήταν ένας άνθρωπος που ένιωθες κοντά σου. Μοιραστήκατε γέλια, ανασφάλειες, δυσκολίες, όνειρα. Σου στάθηκε, της στάθηκες. Και τώρα, χωρίς καν να ξέρεις πώς, δεν είναι πια εκεί. Είναι σαν να χάνεις ένα κομμάτι της καθημερινότητάς σου, χωρίς να μπορείς να το εξηγήσεις στους άλλους – ή και στον εαυτό σου.

Πώς να το διαχειριστείς

Μην προσποιείσαι ότι δεν σε πειράζει. Το να χάσεις μια φιλία – ακόμα και σιωπηλά – είναι απώλεια. Και κάθε απώλεια χρειάζεται χρόνο για να τη δεχτείς. Δεν χρειάζεται να κάνεις ότι δεν σε νοιάζει. Είναι εντάξει να στεναχωριέσαι.

Αν εσύ απομακρύνθηκες, ίσως νιώθεις τύψεις ή αμηχανία. Μερικές φορές, αρκεί ένα μικρό μήνυμα. Κάτι απλό, όπως: «Ξέρω ότι έχω απομακρυνθεί, αλλά σε σκέφτομαι και σε νοιάζομαι». Δεν χρειάζεται κάτι μεγάλο – απλώς ειλικρίνεια.

Αν νιώθεις ότι ο άλλος απομακρύνεται, δεν χρειάζεται να τον πιέσεις. Αν θέλεις, μπορείς να δείξεις διακριτικά ότι είσαι εκεί: «Ξέρω ότι δεν μιλάμε όπως παλιά, αλλά είμαι εδώ αν ποτέ θελήσεις να μιλήσουμε – χωρίς πίεση». Δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι απλώς μια πράξη φροντίδας.

Και κυρίως, μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Δεν φταις πάντα εσύ. Μερικές σχέσεις απλώς δεν εξελίσσονται με τον ίδιο τρόπο και δεν αντέχουν στον χρόνο. Αυτό δεν ακυρώνει όσα όμορφα ζήσατε.

Άφησε χώρο για νέες φιλίες. Δεν είναι προδοσία. Είναι φυσική συνέχεια της ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι εκεί για σένα – με σταθερότητα, ενδιαφέρον και ειλικρίνεια.

Οι φιλίες δεν τελειώνουν πάντα με καβγά ή δράμα. Κάποιες απλώς χάνονται μέσα στη σιωπή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσα ζήσατε δεν ήταν αληθινά. Ήταν. Και θα είναι πάντα κομμάτι σου.

Μην φοβάσαι όμως, να αφήσεις πίσω ό,τι δεν σου κάνει πια καλό. Και μην φοβάσαι να ανοίξεις ξανά την καρδιά σου. Γιατί πάντα υπάρχει χώρος για νέες σχέσεις. Ίσως πιο απλές, πιο ουσιαστικές – και ίσως πιο αληθινές.