Το need talk και τα δύο επίπεδα της ομιλίας: Οι λέξεις σου αποκαλύπτουν περισσότερα απ’ όσα νομίζεις

Διαβάζοντας το άρθρο στο Psychology Today, συναντάς μια έννοια που μοιάζει σχεδόν επικίνδυνη όταν τη γνωρίζεις, γιατί μπορεί να γίνει εξαιρετικά ισχυρή στα λάθος χέρια. Αυτή η έννοια είναι το need talk. Η ιδέα ότι ο καθένας μας μεταδίδει συνεχώς τις εσωτερικές του ανάγκες μέσω όσων λέει και του τρόπου που τα λέει.

Όταν μάθεις να προσέχεις το need talk, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι σήματα που πάντα υπήρχαν, αλλά κανείς δεν τα άκουγε συνειδητά. Βλέπεις τους ανθρώπους να αποκαλύπτουν τι ελπίζουν, τι φοβούνται και τι αναζητούν από τον κόσμο γύρω τους, πολύ πριν το εκφράσουν ευθέως. Ένας νέος συνεργάτης που λέει στην πρώτη συνάντηση ότι στο παρελθόν έχει ηγηθεί ενός αντίστοιχου επιτυχημένου project μπορεί να εκπέμπει αυτοπεποίθηση, να ζητά κύρος ή απλώς να δίνει πρακτικό πλαίσιο. Μια φίλη που αστειεύεται ότι οργανώνει πάντα τα πάντα μπορεί να ζητά αναγνώριση ή βοήθεια, ακόμη κι αν το ντύνει με χιούμορ.

Όσο περισσότερο κατανοείς το need talk, τόσο αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε επικοινωνία έχει δύο ρεύματα. Στο πρώτο υπάρχει το περιεχόμενο των λέξεων. Στο δεύτερο ταξιδεύουν οι ανάγκες. Αυτό το δεύτερο επίπεδο είναι που δημιουργεί επιρροή και σύνδεση και ταυτόχρονα σε αφήνει ευάλωτη όταν ο άλλος το αντιλαμβάνεται και εσύ όχι. Μόλις αντιληφθείς πώς οι ανάγκες περνούν μέσα από τον τόνο, τον ρυθμό και τη διατύπωση, καμία συζήτηση δεν θα μοιάζει ξανά ίδια.

Τι είναι το need talk

Σύμφωνα με το άρθρο, το need talk δεν είναι νέα ιδέα, όμως ποτέ δεν είχε οργανωθεί σε ένα ενιαίο ψυχολογικό πλαίσιο. Οι ρίζες του απλώνονται σε διάφορα πεδία. Η θεωρία του Shannon για το σήμα και τον θόρυβο δείχνει ότι η επικοινωνία κρύβει μοτίβα. Το μοντέλο του Brunswik εξηγεί ότι οι άνθρωποι βασίζονται σε πιθανότητες και ενδείξεις όταν αξιολογούν τους άλλους. Η δουλειά του Cialdini δείχνει πως οι ανάγκες προηγούνται της λογικής. Η θεωρία του Goffman για το face εξηγεί πώς μιλάμε για να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά μας και αυτή του συνομιλητή μας.

Όλα αυτά οδηγούν σε ένα κοινό συμπέρασμα. Η ανθρώπινη επικοινωνία μεταφέρει πληροφορία, αλλά και πρόθεση, επιθυμία και κοινωνικά κίνητρα. Αυτό που μας έρχεται στο μυαλό σε κάθε στιγμή καθορίζεται από τις ανάγκες που κατευθύνουν την προσοχή και το τι επιλέγουμε να αποκαλύψουμε.

Όταν εκπαιδεύσεις την προσοχή σου, αρχίζεις να αναγνωρίζεις ένα επαναλαμβανόμενο σύνολο αναγκών. Αποδοχή. Ανήκειν. Επιβεβαίωση. Κύρος. Στοργή. Ασφάλεια. Δύναμη. Αναγνώριση. Συναισθηματική σταθερότητα. Αυτές οι ανάγκες εμφανίζονται μέσα στον τρόπο που ένας άνθρωπος παραπονιέται, μέσα στο χιούμορ του, μέσα στην εκμυστήρευση που κάνει πιο απαλά από το συνηθισμένο ή μέσα στη λεπτομέρεια που προσθέτει επειδή θέλει να παρατηρήσεις κάτι σημαντικό.

Το Psychology Today τονίζει ότι το need talk δεν μετατρέπει τις φράσεις των άλλων σε γρίφους με μία σωστή απάντηση. Μια φράση μπορεί να έχει πολλές πιθανές εξηγήσεις. Μια πληροφορία που ακούγεται σαν ανάγκη για επιβεβαίωση μπορεί να είναι απλά ο τρόπος κάποιου να ανοίγει συζήτηση. Μια εξομολόγηση που μοιάζει με αίτημα για διαβεβαίωση μπορεί να λέγεται σε όλους και όχι ειδικά σε εσένα. Το need talk λειτουργεί ως υπόθεση εργασίας και ποτέ ως οριστική διάγνωση. Αυτό που έχει αξία είναι το μοτίβο που διαμορφώνεται με τον χρόνο και όχι η αποκωδικοποίηση μιας μεμονωμένης φράσης.

Με την εξάσκηση μπορείς να διακρίνεις τα νοήματα που φέρνει κάποιος στη συζήτηση ακόμη κι αν δεν τα αντιλαμβάνεται ο ίδιος. Σε αυτό το σημείο το need talk γίνεται πρακτικό εργαλείο και όχι θεωρητική παρατήρηση.

Πώς συναντάς το need talk

Το άρθρο περιγράφει δύο κινήσεις που μπορείς να κάνεις όταν αντιληφθείς need talk. Η πρώτη είναι να καλύψεις την ανάγκη. Αν κάποιος σε μια εκδήλωση λέει ότι δεν γνωρίζει κανέναν, ίσως ζητά ένταξη. Μπορείς να τον συνοδεύσεις για λίγο, να τον συστήσεις ή να του δείξεις ότι χαίρεσαι που βρίσκεται εκεί. Αν μια συνάδελφος επιμένει πόσο δούλεψε μια παρουσίαση, ίσως αναζητά αναγνώριση. Η συγκεκριμένη επιβεβαίωση αξίζει περισσότερο από το γενικό κοπλιμέντο. Αν ένας φίλος αστειεύεται ότι είναι ο δύσκολος της οικογένειας, μπορεί να ζητά διαβεβαίωση ότι δεν τον βλέπεις έτσι.

Η κάλυψη μιας ανάγκης δημιουργεί σύνδεση, όμως η πρόθεση πρέπει να είναι ειλικρινής. Όταν χρησιμοποιείται χειριστικά, χάνει τη λειτουργία της.

Η δεύτερη κίνηση είναι να καθρεφτίσεις την ανάγκη. Να μην την καλύψεις, αλλά να την αναγνωρίσεις λεκτικά. Όταν κάποιος επιθυμεί αποδοχή, μπορείς να πεις ότι είναι λογικό να θέλει να νιώθει κατανοητός. Όταν κάποιος αναζητά αναγνώριση, μπορείς να ρωτήσεις τι είναι αυτό που θεωρεί πιο σημαντικό σε όσα έκανε. Αυτή η ανταλλαγή ανοίγει τον δρόμο για αληθινή σύνδεση, επειδή περνά από τις πληροφορίες στην κατανόηση.

Σύμφωνα με το Psychology Today, κάθε συζήτηση που θα κάνεις αυτή την εβδομάδα θα μεταφέρει πολύ περισσότερα από πληροφορίες. Θα μεταφέρει ανάγκες που βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια. Αν μάθεις να τις ακούς, οι άλλοι θα γίνουν πιο κατανοητοί. Αν μάθεις να ακούς και τις δικές σου, μπορεί να γίνεις πιο κατανοητή και για τον ίδιο σου τον εαυτό.