Τρεις χρωματικές προτιμήσεις που εντοπίζουν οι ψυχολόγοι σε άτομα με εύθραυστη αυτοπεποίθηση
Όταν τα χρώματα ψιθυρίζουν όσα η αυτοπεποίθηση προσπαθεί να κρύψει
Αν περπατήσεις σε ένα γραφείο πρωί Δευτέρας, θα το δεις: εκείνη που φοράει μαύρο από την κορυφή ως τα νύχια, κάποια άλλη που επιμένει σε ήρεμους γκρι-μπεζ τόνους, μια τρίτη που μοιάζει να χάνεται σε απαλά παστέλ. Καμία τους δεν το κάνει συνειδητά. Κι όμως, τα χρώματα μιλούν.
Το αρχαίο τελετουργικό Feng Shui για την προσέλκυση θετικής ενέργειας και ευημερίας
Ψυχολόγοι από Ευρώπη και Αμερική καταγράφουν τρία χρωματικά μοτίβα που συχνά συνδέονται με εύθραυστη αυτοπεποίθηση:
• επίμονη προτίμηση στο μαύρο,
• προσκόλληση σε ξεθωριασμένα ουδέτερα (μπεζ, ανοιχτό γκρι),
• σχεδόν αποκλειστική αγάπη για πολύ απαλά παστέλ.
Όχι επειδή τα αγαπάς. Αλλά γιατί κρύβεσαι μέσα τους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, το χρώμα λειτουργεί όχι σαν στόισμα αλλά σαν προστασία
Έρευνα σε ευρωπαϊκούς χώρους εργασίας έδειξε ότι εργαζόμενοι με έντονο κοινωνικό άγχος επέλεγαν μαύρα σύνολα στο 60% των σημαντικών συναντήσεων, ενώ τις υπόλοιπες μέρες αυτό το ποσοστό έπεφτε αισθητά. Άλλη μελέτη για φόντα κινητών έδειξε πως όσες είχαν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση προτιμούσαν ουδέτερα, πολύ αχνά wallpapers, αποφεύγοντας δυνατές αποχρώσεις.
Αν τους ρωτήσεις γιατί, η απάντηση είναι πρακτική:
«Το μαύρο κόβει»,
«Το μπεζ ταιριάζει με όλα»,
«Τα παστέλ με ηρεμούν».
Αλήθεια όλα αυτά – στην επιφάνεια.
Αν όμως ακούσεις πιο βαθιά, εμφανίζεται κάτι άλλο:
«Δεν θέλω να τραβώ τα βλέμματα»,
«Τα έντονα χρώματα μοιάζουν υπερβολικά»,
«Δεν είμαι εγώ αυτό».
Και κάπως έτσι, χρώμα με χρώμα, σχηματίζεται μια σιωπηλή ταυτότητα: το μαύρο όταν το άγχος ανεβαίνει, το μπεζ σε κοινωνικές στιγμές, τα παστέλ σε κουρασμένες μέρες. Όχι επιλογές αλλά συνήθειες.
Δεν σημαίνει ότι το μαύρο «ρίχνει» την αυτοπεποίθησή σου
Οι ψυχολόγοι τονίζουν: μπορείς να λατρεύεις το μαύρο και να είσαι απόλυτα δυναμική. Το θέμα δεν είναι το χρώμα. Είναι η ακαμψία. Όταν συγκεκριμένες αποχρώσεις γίνονται η μόνη σου ασφαλής περιοχή, τότε το χρώμα παύει να είναι στυλ και γίνεται καταφύγιο invisibility.
Πολλές γυναίκες αποφεύγουν έντονα χρώματα γιατί νιώθουν πως «δεν τα αξίζουν ακόμη», σαν να πρέπει πρώτα να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση για να φορέσουν κόκκινο, κοραλί ή σμαραγδί. Εκεί το χρώμα μετατρέπεται σε ιστορία:
«Είμαι πιο ασφαλής μικρή. Αθόρυβη. Αόρατη».
Τρεις συνήθειες-παγίδες στα χρώματα και πώς να τις αλλάξεις απαλά
Η αλλαγή δεν αρχίζει πετώντας μισή ντουλάπα. Ξεκινά με παρατήρηση.
Για μία εβδομάδα, διάλεξε ένα μικρό σημείο της καθημερινότητάς σου όπου εμφανίζεται χρώμα: την κούπα σου, το τετράδιο, την οθόνη κλειδώματος. Μην αγγίξεις ακόμη τα ρούχα – εκεί οι περισσότεροι νιώθουν έκθεση.
Έπειτα κάνε κάτι μικρό: πρόσθεσε μια ελάχιστα πιο τολμηρή απόχρωση δίπλα στις συνηθισμένες σου.
Αν κινείσαι στο μαύρο: δοκίμασε βαθύ μπλε, σκούρο πράσινο ή σκούρο κόκκινο σε ένα αντικείμενο.
Αν μένεις στο μπεζ και στο αχνό γκρι: φέρε καμηλό, τερακότα, dusty blue.
Δεν είναι θέμα μόδας αλλά είναι μικρή άσκηση ορατότητας.
Σε έναν μήνα, αυτή η μικρή πινελιά γίνεται απόδειξη:
μπορείς να φανείς λίγο περισσότερο και να είσαι ασφαλής.
Μικρά βήματα που βοηθούν
• Ξεκίνα από αξεσουάρ, όχι από ρούχα-κεντρικά κομμάτια.
• Κράτησε το ίδιο βάθος χρώματος, άλλαξε μόνο την απόχρωση.
• Βάλε χρώμα στο περιβάλλον: ένα μαξιλάρι, ένα μπουκάλι νερού, μια αφίσα.
• Συνδύασε μια «φοβισμένη» απόχρωση με μια γνώριμη για ισορροπία.
• Δες πώς νιώθεις, όχι μόνο πώς δείχνεις.
Το ζητούμενο δεν είναι να γίνεις άνθρωπος του neon μέσα σε μια μέρα. Είναι να αμφισβητήσεις απαλά την παλιά σου πεποίθηση: ότι πρέπει να είσαι «μικρή» για να είσαι αποδεκτή.
Πέρα από το μαύρο, το μπεζ και τα παστέλ: τι μπορεί να γίνεις
Δεν υπάρχει «λάθος χρώμα». Υπάρχει έλλειψη επιλογής.
Αν αύριο έπρεπε να φορέσεις ένα βαθύ μπλε πουκάμισο ή ένα κοραλί φουλάρι, θα το έβλεπες σαν παιχνίδι ή σαν απειλή; Η απάντηση αυτή συχνά λέει περισσότερα από την ντουλάπα σου.
Το χρώμα μπορεί να γίνει μικρό, χαμηλού ρίσκου εργαστήριο αυτοπεποίθησης. Μια εξάσκηση στο «φαίνομαι λίγο περισσότερο». Και πολλές φορές, από εκεί ξεκινά κάτι βαθύτερο: μια πιο καθαρή φωνή στη δουλειά, ένα πιο σταθερό όριο, μια επιλογή που σε τιμά.
Μια μικρή πινελιά χρώματος μπορεί να είναι η πρώτη φορά που διαλέγεις εσένα.
