Αυτό που προδίδει τον χαρακτήρα σου πριν καν σε κοιτάξουν

Σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, ενώ οι περισσότεροι κινούνται αργά, διστακτικά, κάποιοι περνούν μέσα από το πλήθος σαν να έχουν ραντεβού με κάτι πολύ σημαντικό. Το σώμα ελαφρώς μπροστά, τα βήματα κοφτά, η τσάντα κοντά στο σώμα. Δεν περπατούν απλώς. Διασχίζουν.

Συγχαρητήρια! Έτρεξες στον μαραθώνιο! Δες τι πρέπει να κάνεις τώρα

Ποιο τρέξιμο; Αυτή είναι η 25λεπτη προπόνηση που χρειάζονται ο μεταβολισμός και το σώμα

Οι πιο υγιεινές μορφές άσκησης σύμφωνα με το Χάρβαρντ -ούτε τρέξιμο, ούτε ποδήλατο στη λίστα

Τους έχεις σίγουρα παρατηρήσει από πίσω και έχεις αναρωτηθεί πού πάνε και γιατί όλη τους η παρουσία μοιάζει λίγο πιο έντονη, λίγο πιο αποφασισμένη.

Οι επιστήμονες συμπεριφοράς αναρωτήθηκαν το ίδιο. Μόνο που εκείνοι το έκαναν με δεδομένα, χρονομετρήσεις και προσεκτική παρατήρηση και αυτό που ανακάλυψαν είναι πιο αποκαλυπτικό απ’ όσο φαντάζεσαι.

Η κρυφή προσωπικότητα που γράφεται στον βηματισμό σου

Αν σταθείς αρκετή ώρα σε ένα πεζοδρόμιο, αρχίζεις να βλέπεις μοτίβα. Κάποιοι περπατούν σαν να έχουν όλο τον χρόνο του κόσμου, σταματούν σε βιτρίνες, παρατηρούν. Άλλοι κινούνται σαν να τους τραβά μια αόρατη γραμμή προς τα μπροστά, το βλέμμα σταθερό, το μυαλό ήδη δύο τετράγωνα πιο πέρα.

01

04

Σύμφωνα με μεγάλες μελέτες, αυτή η δεύτερη ομάδα τείνει να μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά:
άνθρωποι που περπατούν πιο γρήγορα από τον μέσο όρο εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα ευσυνειδησίας, στοχοπροσήλωσης και αίσθησης χρονικής πίεσης.

Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αγχωμένοι. Σημαίνει ότι ο χρόνος τούς αγγίζει πιο άμεσα. Εκεί που άλλοι βλέπουν «πέντε λεπτά», εσύ βλέπεις «πέντε ευκαιρίες να κάνω κάτι».

Όταν ο ρυθμός της πόλης γίνεται ρυθμός ζωής

Μια μακροχρόνια μελέτη από το University of Leicester κατέγραψε τη φυσική ταχύτητα βαδίσματος ανθρώπων σε διαφορετικές πόλεις. Εκεί όπου ο γενικός ρυθμός ήταν πιο γρήγορος, οι κάτοικοι δήλωναν πιο φιλόδοξοι και ανταγωνιστικοί αλλά και πιο ανυπόμονοι.

Σε ατομικό επίπεδο, το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Αν περπατάς γρήγορα από τη φύση σου, είναι πιο πιθανό να περιγράφεις τον εαυτό σου ως οργανωμένη, να ανησυχείς όταν μένεις αδρανής και να χρειάζεσαι την αίσθηση της προόδου για να νιώθεις καλά.

Σκέψου εκείνη τη συνάδελφο που δεν αντέχει τις κουβέντες στον διάδρομο και είναι πάντα μισό βήμα έξω από την αίθουσα συσκέψεων. Αυτή η σωματική βιασύνη διαπερνά το ημερολόγιο, το inbox, ακόμη και το πόσο γρήγορα απαντά στα μηνύματα.

Ο τρόπος που περπατάς είναι σαν τίτλος εφημερίδας:
«Πάμε. Δεν τελειώσαμε ακόμα».

Γιατί οι επιστήμονες αγαπούν τον βηματισμό

Η ταχύτητα με την οποία περπατάς έχει κάτι το αφοπλιστικά ειλικρινές. Δεν χρειάζεται ερωτηματολόγιο, ούτε να σκεφτείς πώς θέλεις να φανείς. Απλώς κινείσαι.

Το σώμα αποκαλύπτει όσα το μυαλό θα ήθελε να φιλτράρει. Ένας γρήγορος βηματισμός συχνά συνδέεται με υψηλότερη ενέργεια, καλύτερη καρδιοαναπνευστική υγεία και έναν εσωτερικό «μετρονόμο» που χτυπά λίγο πιο γρήγορα.

Και αυτό επηρεάζει τον χαρακτήρα σου. Αν το default σου είναι «πάμε», είναι πιο πιθανό να διαλέγεις απαιτητικές δουλειές, να παίρνεις αποφάσεις γρήγορα, να διακόπτεις ιστορίες που αργούν να εξελιχθούν.

Με τον καιρό, αυτές οι επιλογές γίνονται χαρακτηριστικά: αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα, κάποιες φορές ωμή ειλικρίνεια. Ο ρυθμός γίνεται χαρακτήρας και ο χαρακτήρας τροφοδοτεί τον ρυθμό.

Μπορείς να αλλάξεις τον ρυθμό σου και τον τρόπο που σκέφτεσαι;

Αν αρχίσεις να προσέχεις τον δικό σου βηματισμό, θα δεις ότι αλλάζει ανάλογα με το πλαίσιο. Μόνη το πρωί μπορεί να περπατάς χαλαρά. Όταν αργείς για το τρένο, μεταμορφώνεσαι σε βέλος.

Ένα απλό εργαλείο που χρησιμοποιούν coaches συμπεριφοράς είναι το λεγόμενο «συνειδητό περπάτημα». Για μία εβδομάδα, διάλεξε ένα κομμάτι της καθημερινής σου διαδρομής και άλλαξε επίτηδες την ταχύτητά σου. Μια μέρα περπάτα πιο γρήγορα απ’ ό,τι σου βγαίνει φυσικά. Την επόμενη, πιο αργά.

Παρατήρησε τις σκέψεις σου.

Στις γρήγορες μέρες, πολλοί νιώθουν πιο συγκεντρωμένοι αλλά και πιο σφιγμένοι. Στις αργές, αρχίζουν να προσέχουν μυρωδιές, χρώματα, κομμάτια συζητήσεων που αλλιώς θα προσπερνούσαν.

Αυτή η αντίθεση είναι ένα μικρό, ήσυχο μάθημα: ο ρυθμός σου δεν επηρεάζει μόνο το πού πας αλλά πώς βλέπεις τον κόσμο.

Και ίσως, την επόμενη φορά που θα βιαστείς στο πεζοδρόμιο, να αναρωτηθείς όχι μόνο πού πας, αλλά και γιατί.