Oι μικρές χαρές των Χριστουγέννων

Αισθάνομαι ενθουσιασμένη όταν ακούω το Last Christmas στο ραδιόφωνο και βλέπω τα πρώτα σημάδια διακοσμήσεων στους δρόμους.

Βλέπω μέχρι πρωίας ότι Χριστουγεννιάτικη ταινία κυκλοφορεί(κάποιες για πολλοστή φορά) και πλαντάζω μόνη μου στο κλάμα..

Φώτα που αναβοσβήνουν, γλυκά μοσχομυριστά, γιορτινές βιτρίνες, χαμόγελα και ροδαλά μάγουλα, πράξεις καλοσύνης και ζεστά συναισθήματα αγάπης και χαράς. Αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων για μένα.

Αρχή του Δεκέμβρη ανεβάζω από το πατάρι τα στολίδια και το σπίτι μας μεταμορφώνεται.

Τα Νικολοβάρβαρα σηματοδοτούν την επίσημη έναρξη των στολισμών. Παραδοσιακά στολίζουμε το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο μαζί με το γιο μου του Αγίου Νικολάου ακούγοντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ακόμη και φέτος που είναι πλέον φαντάρος στον Έβρο τον περίμενα να έχει έξοδο για να τηρήσουμε τη παράδοση και να κρεμάσουμε τα πλουμιστά στολίδια, τα πιο πολλά αναμνηστικά από τα ταξίδια μας όλα αυτά τα χρόνια. Και ο ίδιος τοποθετεί το αστέρι στη κορυφή.

Πάνω από 20 χρόνια αυτή η παράδοση και η κόρη που ζει στην Αγγλία τα τελευταία 10 χρόνια συνδέεται μαζί μας online..

Γύρω στις 20 του Δεκέμβρη ξεκινάει η προετοιμασία των γλυκών και μοσχοβολάει το σπίτι.

Μελομακάρονα, κουραμπιέδες και κυδωνόπαστο…Οι συνταγές της γιαγιάς της Σμυρνιάς που έχουν διατηρηθεί σαν εφτασφράγιστο μυστικό στο πράσινο βιβλιαράκι της μαμάς έχουν πλέον περιέλθει και στη δική μου χρήση…

Τα δώρα έχουν μίαν άλλη σημασία αυτές τις μέρες.

Δεν έχει σημασία η τιμή, αλλά η σκέψη και το περιτύλιγμα….Βάζω πολλή σκέψη στα δώρα για τους αγαπημένους μου. Βλέποντας τη χαρά στα πρόσωπα τους μου δίνει μια αίσθηση απόλαυσης.

Τα δε κάλαντα είναι συνυφασμένα με τις πιο τρυφερές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων.

Η ρίζα της λέξης προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα και παραπέμπει στην Πρωτοχρονιά του Ιανουαρίου .Τα κάλαντα είναι το μοναδικό έθιμο που διατηρείται ακόμη ακέραιο σε ολόκληρη τη χώρα μας με αμέτρητες παραλλαγές (έχουν καταμετρηθεί γύρω στις 30).

Οι ρίζες τους είναι παλιές. Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι σχετίζονται τον ύμνο που έψαλλαν τα παιδιά στην Αρχαία Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του εθίμου της «Ειρεσιώνης» ,σύμφωνα με το οποίο περιφέραν ένα κλαδί ελιάς, (κότινο) στολισμένο με γιρλάντες από λευκό και κόκκινο μαλλί και κρεμασμένους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα και δημητριακά).

Ήταν μέρος της γνωστής αθηναϊκής γιορτής «Πυανέψια», προς τιμήν του Απόλλωνα

Τα παιδιά έψαλλαν στα σπίτια, παίρνοντας φιλοδώρημα από το νοικοκύρη, ενώ στη συνέχεια κατέληγαν στα δικά τους για να κρεμάσουν το κλαδί πάνω από την εξώπορτα.

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου, καταδίκασε το έθιμο ως ειδωλολατρικό. Ωστόσο, οι Έλληνες ταξιδευτές το μετέδωσαν στους βόρειους λαούς, οι οποίοι λόγω έλλειψης ελαιόδεντρων, στόλιζαν κλαδιά από δέντρα που φύονταν στις περιοχές τους, όπως τα έλατα.

Το πρώτο ολόκληρο έλατο φαίνεται ότι στολίστηκε στη Γερμανία το 1539 μχ από το Λούθηρο.

Αιώνες αργότερα, το έθιμο επανήλθε στην Ελλάδα από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στη χώρα μας, ως δικό τους χριστουγεννιάτικο έθιμο!

Έτσι λοιπόν, η ελιά της αρχαίας ελληνικής «Ειρεσιώνης» μετατράπηκε στο έλατο της νεότερης εποχής

Το οποίο πρωτοστολίστηκε το 1833 στα ανάκτορα του Ναυπλίου, βάζοντας στο περιθώριο το σύμβολο της ναυτικής Ελλάδας, το καραβάκι.

Τα έθιμα των Χριστουγέννων δανεικά η δικά μας είναι πολύ όμορφα και σκοπεύω να τα τηρώ όλη μου τη ζωή…

“Θα τιμήσω τα Χριστούγεννα στην καρδιά μου και θα προσπαθήσω να τα κρατήσω όλο το χρόνο».

―Charles Dickens, A Christmas Carol

ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

«Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ορισμός σας

Χριστού τη Θείαν Γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,

οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων

ο Βασιλεύς των ουρανών και Ποιητής των όλων».