The Smashing Machine: Η αποθέωση του Rock στο Φεστιβάλ Βενετίας είχε τα vibes του «Παλαιστή» Rourke

Ο Dwayne The Rock Johnson είναι γνωστός σε όλους ως Maui από τη Moana, αλλά η καριέρα του περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Ο Johnson δεν είναι απλώς ένας υπερήρωας των blockbusters ή ένας χαρισματικός ηθοποιός δράσης, είναι ένας ηθοποιός ικανός για βαθιά, συναισθηματικά φορτισμένες ερμηνείες όπως αυτή που έφερε την αποθέωση στο Φεστιβάλ Βενετίας με το κοινό να χειροκροτά για 15 ολόκληρα λεπτά τους συντελεστές.

Η τελευταία του δουλειά στο «The Smashing Machine» αποδεικνύει αυτή την πολυπλευρικότητα

Ο Benny Safdie σκηνοθετεί την ιστορία του Mark Kerr, ενός από τους πρώτους σούπερ σταρ του MMA, με τρόπο που αποφεύγει τα συναισθηματικά κλισέ και τις υπερβολές της βίας. Αντί να δείξει την ωμή βία καθαυτή, η ταινία επικεντρώνεται στον εσωτερικό κόσμο του Kerr, στις προσωπικές του δυσκολίες, στις σχέσεις του και στην αγάπη του για τη μάχη και το άθλημα που υπηρέτησε.

Η ερμηνεία του Johnson θεωρείται από τους κριτικούς εντυπωσιακή. Το σώμα του και η φυσική του παρουσία αποτυπώνουν την ένταση και την αδυναμία του χαρακτήρα, ενώ η συγκρατημένη, εσωτερική του προσέγγιση αποδεικνύει ότι μπορεί να παίξει πολύ περισσότερα από τον σκληροτράχηλο ήρωα που συχνά βλέπουμε σε ταινίες δράσης.

Σε συνέντευξη τύπου στη Βενετία, ο Johnson δήλωσε ότι η μεταμόρφωσή του για τον ρόλο αυτό ήταν μια ευκαιρία να εκφράσει την εσωτερική φωνή που τον παρακινούσε να κάνει περισσότερα στην καριέρα του.

Παράλληλα, η ιστορία του Kerr, με τις προσωπικές του υπερβάσεις, τις προκλήσεις και τις δύο φορές που γλίτωσε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, προσφέρει μια αληθινά ανθρώπινη πτυχή, καθιστώντας το έργο ξεχωριστό.

Η αποθέωση του Rock στο Φεστιβάλ Βενετίας

Η ταινία έλαβε θερμές αντιδράσεις στο Φεστιβάλ Βενετίας, κυρίως για την ερμηνεία του Johnson και τη χημεία του με την Emily Blunt, που υποδύεται τη Dawn. Είναι μια απόδειξη ότι ο Rock δεν είναι μόνο ο χαρισματικός Maui ή ο γυμνασμένος πρωταγωνιστής ταινιών δράσης, αλλά ένας ηθοποιός με βάθος, ικανός για ρόλους που απαιτούν μεταμόρφωση, εσωτερικότητα και αληθινή ανθρώπινη σύνδεση.

Όπως αποκαλύπτεται στο trailer, ο Johnson υπέστη μια δραστική σωματική μεταμόρφωση για να υποδυθεί τον Mark Kerr, Ωστόσο, υπήρχε μια βαθιά ανθρώπινη διάσταση στην ιστορία που φάνηκε να πείθει τον Johnson να ακολουθήσει το Smashing Machine.

«Ο Mark ήταν ο μεγαλύτερος μαχητής στον κόσμο κάποια στιγμή, αλλά αυτή η ταινία δεν αφορά πραγματικά τη μάχη, είναι μια ιστορία αγάπης. Είναι μια ιστορία αγάπης για τον Mark και τη Dawn σε αυτή τη σχέση και είναι μια ιστορία αγάπης για τον Mark και την αγάπη που είχε για αυτό που έκανε. Τον αγώνα του να τα καταφέρει στο ρινγκ, τις προκλήσεις του και την υπέρβασή του. Όπως ξέρετε, ο Mark γλίτωσε από υπερβολική δόση δύο φορές και είναι τυχερός που ζει και αυτός είναι ο λόγος που αυτή η ιστορία είναι τόσο ξεχωριστή».

Παρότι οι σκηνές των αγώνων περιέχουν λεπτομερή απεικόνιση, η ταινία επιλέγει να υπονοήσει περισσότερα παρά να τα δείξει. Μια από τις πιο σκληρές στιγμές, όταν ο Johnson, ως Kerr, σκίζει μια πόρτα σαν να ήταν απλό χαρτόκουτο, συμβαίνει σχεδόν μετά από μία ώρα προβολής της ταινίας.

Η ερμηνεία του Dwayne Johnson περιγράφεται από τους κριτικούς στη Βενετία ως ενστικτωδώς εσωτερική και φυσική. Το σώμα του μιλά από μόνο του. Ιδιαίτερα οι ώμοι και οι πλάτε φαίνονται σαν να κουβαλούν ολόκληρη την υπόσταση του χαρακτήρα.

Το story και ο παραλληλισμός με τον Παλαιστή του 2008:

Η ταινία καλύπτει την περίοδο 1997–2000, όταν ο Kerr πήγε από την πάλη στο MMA, πριν η καριέρα του γίνει παγκόσμια. Παράλληλα διαφαίνονται οι εθιστικές του δυσκολίες και η σχέση του με τη φίλη και μετέπειτα σύζυγό του, Dawn (Emily Blunt)

Η απλότητα της σκηνοθετικής προσέγγισης συνδυάζεται με τη μουσική υπόκρουση και αποφεύγονται τα κλισέ των βιογραφικών αθλητικών ταινιών.

Μένει να δούμε αν ειδικά η ερμηνεία του Johnson είναι ικανή να τον χρίσει υποψήφιο στα βραβεία που θα έρθουν μέσα στο 2026.

Πάντως, ο Dwayne Johnson υποδυόμενος τον Mark Kerr στο The Smashing Machine δεν μπορεί παρά να μας θυμίσει τον Mickey Rourke στον The Wrestler του 2008 όταν και ερμήνευσε έναν παλαίμαχο επαγγελματία παλαιστή, τον Randy The Ram Robinson.

Και στις δύο ταινίες, οι ηθοποιοί χρησιμοποιούν το σώμα τους ως εργαλείο αφήγησης: οι μύες, οι ουλές, η κίνηση και η φυσική παρουσία τους μεταφέρουν τη σωματική κόπωση, τις προσωπικές αποτυχίες και την ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες τους.

Ο Rourke, είχε καταφέρει με την ηλικία και τις φθορές του σώματός του αλλά και με τη μοναξιά ενός άνδρα που παλεύει να διατηρήσει την αίσθηση της αξίας του μέσα στον κόσμο της πάλης, να ξεχωρίσει και να χαρίσει στην ταινία το βραβείο Χρυσού Λέοντα στο 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 2008.