Η νέα γενιά έχει να πει πολλά και η Βασιλική Μιχαλοπούλου τα λέει (και) μέσα από τραγούδια

Από τη δικογραφία στη δισκογραφία, ένα σίγμα διαφορά, αλλά μια τεράστια απόσταση –μια απόσταση που η Βασιλική Μιχαλοπούλου κατάφερε να διανύσει με πάθος, επιμονή και αφοσίωση στη μουσική. Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια, που έχει ήδη αφήσει το στίγμα της με τη μοναδική φωνή και την εκρηκτική σκηνική παρουσία της, ετοιμάζεται για ένα ακόμα καθηλωτικό live, αυτή τη φορά στη σκηνή του Σταυρού του Νότου (+plus) την Παρασκευή 14 Μαρτίου. Με αφορμή αυτή την πολυαναμενόμενη εμφάνιση, μιλήσαμε μαζί της για τη μουσική, τις αξίες της ζωής, αλλά και τις προκλήσεις που τη διαμόρφωσαν ως άνθρωπο και καλλιτέχνη.

Για εκείνη, το πιο πολύτιμο χαρακτηριστικό σε έναν άνθρωπο είναι η ευγενική ψυχή, ενώ η μεγαλύτερη απώλεια της ζωής της –αυτή του πατέρα της– τη σημάδεψε βαθιά. Δεν συγχωρεί την ανειλικρίνεια και την προδοσία, ενώ παραδέχεται ότι θα ήθελε να τιθασεύσει την κυκλοθυμία της. Με την αφοπλιστική της ειλικρίνεια, μάς εξηγεί πως όλα είναι «πολυπαραγοντικά» –μια λέξη που χρησιμοποιεί συχνά και που αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία της. Όσο για αν έπρεπε να περιγράψει τον εαυτό της με μία μόνο λέξη; «Επίμονη» – χαρακτηρισμός που φαίνεται ξεκάθαρα σε κάθε της βήμα, από τη μουσική σκηνή μέχρι τις επιλογές της σε ό,τι κι αν κάνει.

Δεσποινίς Μιχαλοπούλου, τι μουσική ακούτε: στα εύκολα, στα δύσκολα, στα καθημερινά αδιάφορα; Αλήθεια, ποιες είναι οι μουσικές προσλαμβάνουσές σας;

Ακούω πάρα, πάρα πολλή και διαφορετική μουσική, πραγματικά κάθε γκάμας. Pop, rock, ηλεκτρονική μουσική, «έντεχνη»! Λατρεύω επίσης να ακούω παλιούς λαϊκούς τραγουδιστές και τραγουδίστριες, ρεμπέτικα, παραδοσιακά. Η λίστα μου μπορεί να γίνει ατελείωτη. Λατρεύω τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Παύλο Παυλίδη, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Σταμάτη Κραουνάκη, με αυτά αν αρχίσω, δεν σταματάω! Ειδικά από όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι και ενεργά με τη μουσική, άνοιξα ακόμα περισσότερο τα ακούσματα μου. Έχω μεγάλη αγάπη επίσης στις μεγάλες κλασσικές φωνές όπως οι Ella Fitzgerald, Etta James, Tom Jones. Λατρεύω τα blues, την Amy Winehouse, τον Tom Waits. Τους Placebo, το θεατρικό τραγούδι επίσης. Ακούω και ελαφρολαϊκά, pop hits, Άννα Βίσση, αλλά και Φοίβο Δεληβοριά, Καλογεράκια, Νεφέλη Φασούλη και άλλα πάρα πολλά! Και με αυτή τη σειρά και ξανά ανακατωτά και πολλά πολλά άλλα!

Νιώθετε ότι είναι μία καλή περίοδος να «ανθίσει» η τέχνη σε αυτές τις δύσκολες -σε πολυπαραγοντικό επίπεδο- εποχές που διανύουμε;

Οι εποχές είναι πάρα πολύ δύσκολες, έως και σκοτεινές. Η Τέχνη πάντα έχει χώρο όμως. Πόσο μάλλον σε τέτοιες περιόδους. Στην Τέχνη εκφράζονται κοινωνικές ανησυχίες, όνειρα, αισθήματα. Σε μια εποχή λοιπόν, γρήγορη και αδυσώπητα σκληρή, νιώθω πως οφείλουμε να κάνουμε τέχνη για να υπάρχουν στιγμές και συγκυρίες που μας υπενθυμίζουν την ανθρωπιά μας, την καλή μας πλευρά, έργα και καλλιτέχνες που μας αφυπνίζουν και μας δίνουν τροφή να επικοινωνήσουμε με το μέσα μας, να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, να αξιολογήσουμε το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε και να βρούμε τη θέση μας ως προς αυτό. Να παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε με θάρρος και φως τη ζωή μας.

Αν ρωτούσα την/τον καλύτερη φίλη σας/φίλο σας, να μου πει ποια είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την προσωπικότητά σας, ποια θα μου έλεγε;

Η κολλητή μου λέει ότι παλεύω ανάμεσα σε δύο όψεις. Τη δυναμική, χαμογελαστή και αισιόδοξη πλευρά μου και τη βαθιά μελαγχολική, ενδοσκοπική, την ανασφαλή. Και λέει αλήθεια. Είμαι ένας άνθρωπος που βουτάω πολύ βαθιά σε ό, τι κάνω. Εξερευνώ τα αισθήματά μου, από τη χαρά και την ανυπομονησία, μέχρι τη λύπη, τον πόνο, κοκ. Ίσως για αυτό να είχα τόση ανάγκη την καλλιτεχνική έκφραση, επειδή μου επιτρέπει να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία και να λυτρώνομαι.

Όχι μόνο οι καλλιτέχνες, αλλά οι ταλαντούχοι άνθρωποι γενικότερα, είναι ανασφαλείς στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Ποια είναι η δική σας μεγαλύτερη ανασφάλεια;

Έχω ανασφάλεια για το αν είμαι «αρκετή». Προσπαθώ να το κρατώ αυτό σε μια ισορροπία και να το μετατρέπω σε ένα δημιουργικό ερώτημα για μένα. Να δουλεύω περισσότερο, να ψάχνω νέα πράγματα. Πολλές φορές μου γίνεται εξαιρετικά ψυχοφθόρο. Πιστεύω όμως πως όσο κανείς αναγνωρίζει το ταλέντο γύρω του και πόσοι άνθρωποι σπουδαίοι υπάρχουν σε κάθε τομέα, πρέπει να «χαλαρώνει» και να ρίχνει τους τόνους. Να κάνει τη δουλειά του με ευχαρίστηση, να εξερευνά τον εαυτό του μέσα από αυτήν και να προοδεύει. Πάντα όμως με ταλανίζουν ερωτήματα για το αν τοποθετούμαι σωστά μέσα στην Τέχνη μου, τι θέλω να πω; Πώς θα το κάνω πιο σαφές. Χαίρομαι όμως που νιώθω έτσι γιατί αυτό με κάνει να δουλεύω περισσότερο και ελπίζω να μην σταματήσω!

Ποιες είναι οι αξίες στις οποίες δεν κάνατε -και ούτε πρόκειται- καμία έκπτωση;

Η ειλικρίνεια. Από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, ήξερα ότι θέλω να το κάνω με τον τρόπο που μου ταιριάζει, ότι θέλω να πω αυτά που σκέφτομαι, τη χαρά μου, τον πόνο μου, τις ανησυχίες μου… Θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Αυτόν έψαχνα άλλωστε να βρω και μέσα από τη μουσική, αλλιώς δεν θα το έκανα καθόλου. Δεν θέλω να κοροϊδέψω κανέναν. Ξέρω ποια είμαι, το ανακαλύπτω ακόμα περισσότερο μέσα από την μουσική και έτσι θέλω να πορευτώ. Θέλω αυτό που θα κάνω να είναι πάντα αυθεντικό, να με εκφράζει και να εξελίσσομαι.

01

05

Μπορεί ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης να ξεχωρίσει στην εποχή της ταχύτητας και της ΑΙ; Τι εργαλεία χρειάζεται;

Πιστεύω πως το ΑΙ δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή και ενέργεια. Μπορεί να βοηθήσει να δημιουργηθούν εντυπωσιακά αποτελέσματα, αλλά η ανθρώπινη παρουσία με τα «τσαλακώματά» της, το αίσθημα του ανθρώπου που δημιουργεί και το φέρει στο έργο του, δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Επομένως θεωρώ ότι μπορούν οι καλλιτέχνες να ξεχωρίσουν. Σαφώς όμως, σε μια εποχή που τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και όλοι προσπαθούν για τη γρήγορη επιτυχία των απανωτών hit, πρέπει κι εμείς ως κοινό να αναζητούμε τους καλλιτέχνες, να τους στηρίζουμε και να τους δίνουμε χώρο. Πιστεύω πως υπάρχουν πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι σήμερα σε όλους τους τομείς.

Ποιον ρόλο παίζει η τύχη στη ζωή σας; Υπάρχουν άνθρωποι που, γνωρίζοντας τους, αισθανθήκατε απίστευτα τυχερή;

Στην τύχη πιστεύω μέχρι έναν βαθμό. Παραδείγματος χάριν, ναι, είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα τον Γιώργο Καψάσκη, έναν άνθρωπο που εκτιμώ και θαυμάζω τόσο πολύ και ξεκίνησα τα μουσικά μου βήματα με δικά του υπέροχα τραγούδια. Πιστεύω όμως επίσης πως η προσωπική δουλειά που κάνει ο καθένας μέσα του δεν είναι προϊόν τύχης. Ευκαιρίες εμφανίζονται νομίζω κάποια στιγμή στη ζωή όλων των ανθρώπων. Όμως όταν κανείς δουλεύει με τον εαυτό του, είναι και διαθέσιμος να τις δει, να τις αξιοποιήσει και να δουλέψει ακόμα περισσότερο πάνω σε αυτές.

Η κοινωνία, συχνά, ενθαρρύνει την κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε «παραδοσιακά» επαγγελματικά πλαίσια. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να αμφισβητείτε αυτές τις κατηγορίες, επιλέγοντας να ακολουθήσετε τον δικό σας μοναδικό δρόμο;

Δυστυχώς συμβαίνει αυτό και το έχω βιώσει και εγώ. Και ακόμα περισσότερο ως κορίτσι, αφού για μας το «πρέπει» πέφτει βαρύ πάνω μας από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας και ως προς το επαγγελματικό πλαίσιο. Για μένα όμως ήταν ζήτημα «επιβίωσης». Όφειλα σε μένα να είμαι ο εαυτός μου. Και δεν ήταν εύκολη απόφαση. Έχω μεγαλώσει με ένα μεγάλο «πρέπει» για το πώς πρέπει να κινηθώ και τι να ακολουθήσω στη ζωή μου, επομένως το να βαδίζω τώρα στον δρόμο που ονειρευόμουν είναι για μένα η προσωπική μου επανάσταση. Δεν αναιρώ ούτε μειώνω τις σπουδές μου, θα τις ξαναέκανα γιατί μου έδωσαν πολλά και με βοήθησαν να έχω την άνεση να κινηθώ στη μουσική όπως ήθελα και να διαμορφώσω μια σκέψη ανοιχτή και καθαρή στα πράγματα. Όμως κανείς πρέπει να έχει ελεύθερους ορίζοντες, να έχει την επιλογή να κάνει αυτό που τον εκφράζει και αγαπά.

Από τη δικογραφία στη δισκογραφία, ένα σίγμα διαφορά, αλλά μια μεγάλη απόσταση, την οποία θα θέλαμε να μάθουμε πώς καταφέρατε να μηδενίσετε και ποια στοιχεία από τους δύο αυτούς διαφορετικούς κλάδους σας κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Ήταν μια δύσκολη διαδικασία. Τόσο γιατί από το μεγάλωμά μου ήταν βαθιά χαραγμένο μέσα μου ότι δεν γίνεται με τίποτα να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά και γατί πραγματικά τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα έχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Γι’ αυτό και δούλευα παράλληλα ενεργά τόσα χρόνια στη δικηγορία. Έφτασα όμως σε ένα σημείο που πραγματικά η ανάγκη μου να ασχοληθώ μόνο με τη μουσική με κατέκλυζε και ταυτόχρονα συνέβη η συγκυρία που η δουλειά ετών στη μουσική, τα live, τα τραγούδια με τον Γιώργο (Καψάσκη) μου επέτρεπαν να προσπαθήσω. Ένιωθα πως δεν θα άντεχα να μείνω με αυτό το «αν» σε όλη μου τη ζωή. Στη νομική οφείλω πάντως την καθαρότητα της σκέψης, την αντίληψη της πραγματικότητας που σου διδάσκει και στη μουσική την ένωση αυτών των γήινων στοιχείων με το αίσθημα, την ευαισθησία, που όλα μαζί συνθέτουν την προσωπικότητα.

Ποιες δεξιότητες ή μαθήματα από τη νομική επιστήμη πιστεύετε ότι σας βοήθησαν να επιβιώσετε και να αναπτυχθείτε στον μουσικό κόσμο;

Η νομική, αλλά και η δικηγορία στη συνέχεια, μου χάρισε τη δυνατότητα να ανοίγω πολύ το μυαλό μου, να ψάχνω επιλογές, να γυρνάω τα πάντα ανάποδα μέχρι να βρω την αλήθεια, γιατί να κάνω έτσι και όχι αλλιώς; Τον ίδιο μηχανισμό εφαρμόζω και στη μουσική και την καλλιτεχνική μου προσωπικότητα. Ψάχνω να βρω τα νοήματα, τι θέλω να πω και με ποιον τρόπο. Γιατί αυτή την επιλογή και όχι την άλλη; Μπορώ επίσης να αντιλαμβάνομαι την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα σε βάθος και αυτό με βοηθά να εκφράσω πιο ουσιαστικά τις ανησυχίες μου μέσα από τη μουσική. Και τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το ακραίο multi tasking που πρέπει να έχεις ως δικηγόρος, αλλά και ως νέος καλλιτέχνης που επιμελείσαι, από τα τραγούδια και το live σου, μέχρι τα μαλλιά σου, την οικονομική συμφωνία σε ένα μαγαζί, τις κρατήσεις και δεν συμμαζεύεται!

Ποιο είναι το άρθρο από τη νομική αρθρογραφία που θεωρείτε πως συνοψίζει τη φιλοσοφία σας, ως Βασιλική, για το επαγγελματικό κομμάτι;

Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο άρθρο, αλλά η γενικότερη αρχή του φυσικού δικαίου που πρέπει να διαπνέει κάθε Σύνταγμα, νόμο και διάταξη. Είναι αυτή η πρωταρχική, η βαθύτερη αίσθηση περί δικαίου και αδίκου που γεννά την ανάγκη ύπαρξης συντεταγμένων νόμων και κανόνων που θα προστατεύσουν το Δίκαιο, αυτό που δυστυχώς σήμερα βλέπουμε να ματώνει. Είναι έννοια που δεν αφορά μόνο τον επαγγελματικό τομέα, αλλά όλη τη ζωή μας.

Ποιο είναι το επαγγελματικό κλισέ που απεχθάνεστε να ακούτε και τι δεν αντέχετε στην εποχή μας;

Το «έλα μωρέ τώρα, κάνε τη δουλίτσα σου εκεί πέρα να τελειώνεις και μη μιλάς». Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Η δουλειά μας -όποια είναι αυτή- είναι ευθύνη, είναι η θέση μας στον κόσμο. Πώς φερόμαστε στους άλλους, πώς σχετιζόμαστε μαζί τους. Μέσα από τη δουλειά μας προκύπτει η άποψη και η στάση ζωής μας. Οπότε πρέπει να στεκόμαστε σοβαροί -όχι σοβαροφανείς, αλλά σοβαροί- απέναντι σε αυτήν.

Από την πρώτη σας δισκογραφική εμφάνιση με το τραγούδι «Απ΄το λίγο που σε ξέρω» μέχρι το τραγούδι «Είναι Κρίμα» και τις επιτυχημένες εμφανίσεις σας στον πρώτο προσωπικό δίσκο «Ενδεχόμενα», με στίχους και μουσική του Γιώργου Καψάσκη, ποιο είναι το κεντρικό «μήνυμα» που θέλετε να περάσετε μέσα από τη μουσική σας και ποιες κοινωνικές ή προσωπικές αξίες σφυρηλατούνται μέσα από τις μελωδίες και τους στίχους σας;

Το βαθύτερο ζητούμενο σε αυτό που κάνω είναι η αλήθεια, η ειλικρινής επαφή με τον εαυτό μου και στη συνέχεια με τους ανθρώπους που με παρακολουθούν. Γι’ αυτό και από τα πιο χαρούμενα, αλέγκρα τραγούδια μας, όπως το «Απ’ το λίγο που σε ξέρω» και τα «Ενδεχόμενα», μέχρι τα πιο ενδοσκοπικά, όπως το «Μόνο εσένα έχω» ή το «Διαβατήριο», αυτό που κάνουμε σκόπιμα με τον Γιώργο (Καψάσκη) που γράφει τα τραγούδια είναι να χρησιμοποιούμε λόγια απλά και «σταράτα». Θέλω να μιλήσω για το αίσθημα, την ανθρωπιά, τα στοιχεία που έχουμε όλοι οι άνθρωποι μέσα μας. Οι αξίες μου, οι οποίες θέλω να περάσουν μέσα από τη δουλειά μου, είναι η ισότητα, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η ειλικρίνεια. Παραμένω πιστή σε αυτές, παρόλο που η εποχή δεν τις ευνοεί και θέλω μέσα από την τέχνη μου να μιλήσω για αυτές και για κάθε μορφή τους στη ζωή μας, από τον έρωτα μέχρι την κοινωνία. Και κάτι ακόμα. Η χαρά, το φως και η δύναμη, η λαμπρότητα που έχουν πολλά τραγούδια μου είναι επιλογή για μένα. Δεν σημαίνουν ότι απέχω από τη ζοφερή πολλές φορές πραγματικότητα, αλλά ότι, αντιθέτως, για να την αντιληφθώ και να παλέψω για κάτι καλύτερο, πρέπει να βρίσκω δύναμη. Με αυτό το αίσθημα θέλω να φεύγουν και οι ακροατές από τις συναυλίες μου.

Τι ρόλο παίζουν οι συνεργάτες στη ζωή σας και ποιες συνεργασίες σας έπαιξαν κομβικό ρόλο αφού αποτέλεσαν ισχυρή βάση στο πολλά υποσχόμενο μέλλον σας;

Πιστεύω πως «οι παρέες γράφουν ιστορία», επομένως αναζητώ τους συνεργάτες μου με προσοχή και επιλέγουμε ο ένας τον άλλο με κριτήρια ουσίας! Ξεχωρίζω σαφώς τον Γιώργο (Καψάσκη), είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος και τον εκτιμώ βαθιά, τον Δημήτρη Σιάμπο που ενορχήστρωσε τον δίσκο μου και έβαλε το λιθαράκι του να δημιουργήσουμε μια δουλειά με αρμονία και συνοχή, τα μέλη της μπάντας μου, παλιά και καινούρια, που δουλεύουμε μαζί με κοινό όραμα και στόχο και φυσικά τους συνεργάτες μου που φροντίζουν το κομμάτι της επικοινωνίας καθώς και την Minos – Emi, την δισκογραφική μου εταιρία!

Το μουσικό σας ύφος είναι ένα κράμα αντιφατικών στοιχείων που συνδέονται αρμονικά μεταξύ τους, και θα θέλαμε να μάθουμε ποια είναι τα στοιχεία της δικής σας προσωπικότητας που, αν και διαφορετικά, «συνυπάρχουν» εξίσου αρμονικά. Για παράδειγμα, κάποιοι είναι πολύ οργανωτικοί επαγγελματικά, ενώ στο σπίτι τους επικρατεί το χάος.

Είμαι ένας άνθρωπος που θέλω μόνιμα και διαρκώς να καταπιάνομαι με κάτι καινούριο και να το ανακαλύπτω. Στην προσωπική μου ζωή θέλω πια την ηρεμία και τη γαλήνη. Μέσα μου όμως βράζω. Αυτή η αντίθεση υπάρχει και στη δουλειά μου και έτσι συντίθεται ο χαρακτήρας της. Χαίρομαι αν το αποτέλεσμα έχει αρμονία, αυτό είναι το ζητούμενο και για μένα και έτσι το αισθάνομαι. Θέλω να είμαι ελεύθερη να ανακαλύπτω, να δοκιμάζω, να εκφράζω τα βιώματά μου, τα οποία είναι πολλά και διαφορετικά, όπως και σε κάθε άνθρωπο. Οποιασδήποτε φύσης περιορισμός μόνο να κρύψει μπορεί κάτι από τις πλευρές μου και όχι να τις φωτίσει. Και έτσι αυτομάτως χάνεται η ειλικρίνεια, κάτι που δεν επιθυμώ. Πάντα παρακολουθούσα και μου άρεσαν άνθρωποι με πολύπλευρη προσωπικότητα, πολυσχιδείς, είναι για μένα σύμβολα ελευθερίας τέτοιοι άνθρωποι, που σπάνε τις ταμπέλες και τα κουτάκια.

Φέτος σάς βρίσκουμε στη σκηνή του Σταυρού του Νότου, όπου μαζί με την πενταμελή μπάντα σας παρουσιάζετε ζωντανά τη δισκογραφία σας, αλλά και δυναμικές διασκευές. Πείτε αυθόρμητα ένα τραγούδι που ταυτίζεστε απόλυτα σε αυτή τη φάση της ζωής σας και το οποίο έχει πάντα θέση στα live σας;

Πράγματι είναι μια υπέροχη συνθήκη αυτή που ζούμε στο Σταυρό, παρουσιάζοντας τη δουλειά μου, αλλά και τις διασκευές μας. Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει πολύ τη δουλειά μας και είναι για μένα πραγματική ευτυχία αυτό. To τραγούδι που αγαπώ πολύ, είναι το αγαπημένο μου του δίσκου και δεν νομίζω να βγει ποτέ από πρόγραμμά μου είναι το «Μόνο εσένα έχω». Είναι ένα τραγούδι ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής, για τις αλήθειες που κάποιοι άνθρωποι ίσως να μην παραδεχτούν και ποτέ στον εαυτό τους. Νιώθω ευγνώμων που έχω αυτό το τραγούδι στις αποσκευές μου.

Ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί στόχοι που θέτετε για το μέλλον και πώς προετοιμάζετε τον εαυτό σας ώστε να παραμείνετε πιστή σε αυτά τα όνειρα, ακόμη και σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον;

Ο πιο σημαντικός μου στόχος είναι να είμαι ειλικρινής και συνεπής σε αυτό που κάνω, να δοκιμάσω διαφορετικά πράγματα στα οποία θα βάλω μέσα τον εαυτό μου και να παραμείνω σε διάρκεια σε αυτή τη δουλειά. Θέλω να την κάνω με αλήθεια, με διαρκή αναζήτηση για νέα πράγματα, με ουσιαστική επικοινωνία με τον κόσμο που τον αφορά. Ο τρόπος μου για να το κάνω αυτό είναι η συνεχής και επίμονη δουλειά με τον εαυτό μου, να τον φροντίζω, αλλά και να τον δοκιμάζω, να του δίνω χρόνο, αλλά και να του ασκώ γόνιμη κριτική. Ελπίζω να τα καταφέρω.

Ποιο τραγούδι άλλου καλλιτέχνη θα θέλατε να έχετε πει εσείς;

Θεωρώ ένα από τα καλύτερα σύγχρονα τραγούδια το «Εν λευκώ», των Ευαγγελάτου/Καραμουρατίδη/Μποφίλιου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας quote από ανθρώπους με εντυπωσιακά success stories;

Όταν σου λένε δεν γίνεται, εσύ θα τους λες «κοίτα με». Έλλη Λαμπέτη | Την είχαν απορρίψει δύο φορές παμψηφεί από τις εξετάσεις στη δραματική σχολή… Χωρίς σχόλιο.

Δεσποινίς Μιχαλοπούλου, αν έπρεπε να ανεβάσετε μόνο ένα story για να πείτε την ιστορία σας πώς θα ήταν αυτό;

Θα ήταν μια παιδική μου φωτογραφία με τη φράση, «μη φοβάσαι, προχώρα».

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου στο Σταυρό του Νότου (+plus)

Παρασκευή 14 Μαρτίου

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου μας προσκαλεί στη σκηνή του Σταυρού του Νότου (+plus), την Παρασκευή 14 Μαρτίου, για να μας ξεσηκώσει και πάλι με το live και τη ζωντάνια της!

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου, σε σύντομα χρονικό διάστημα, έχει ξεχωρίσει και έχοντας κερδίσει τις εντυπώσεις με το πρώτο της προσωπικό album με τίτλο «Ενδεχόμενα» (στίχοι – μουσική: Γιώργος Καψάσκης, Minos – Emi) είναι σίγουρο πως ήρθε για να μείνει!

Με την ακουστική μπαλάντα «Είναι Κρίμα» και το up tempo «Ενδεχόμενα» που κέρδισαν τη θέση τους στα ελληνικά ραδιόφωνα, το δυναμικό «Περιμένω» που σηκώνει απ’ τη θέση τους μικρούς και μεγάλους στις ζωντανές εμφανίσεις της, το ήδη αγαπημένο «Απ’ το λίγο που σε ξέρω» με το οποίο μας συστήθηκε για πρώτη φορά, αλλά και με πρωτότυπες διασκευές παλιών και καινούργιων αγαπημένων τραγουδιών του ελληνικού ρεπερτορίου, η Βασιλική μας συστήνει τον δικό της μουσικό κόσμο.

Με επιρροές από τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Γιάννη Αγγελάκα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, έως τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Goran Bregovic, η Βασιλική μέσα από τη χαρακτηριστική της ερμηνεία και τον ξεχωριστό ήχο της μπάντας της, ακροβατεί από το ρυθμικό στο εσωστρεφές, παρασύροντάς μας στο πολύπλευρο μουσικό της σύμπαν.

Παίζουν οι μουσικοί: Αλέξης Στενάκης (πλήκτρα), Τάσος Γιαννούτσος (κιθάρα), Γιώργος Κάστανος (πνευστά), Χρήστος Χλιούρας (τύμπανα) και Αλέξης Νασσάτι (μπάσο).

Η φωτογραφία της αφίσας είναι της Μαρίζας Καψαμπέλη και το artwork της του Δημήτρη Παναγιωτακόπουλου.

Παρασκευή 14 Μαρτίου
Ώρα έναρξης | 22:00
Ώρα προσέλευσης | 21:30
Σταυρός του Νότου (+plus)
Φραντζή 14, Νέος Κόσμος
Τηλ. Kρατήσεων| 210 9226975
Είσοδος: 12 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
https://www.more.com/gr-el/tickets/music/basiliki-mixalopoulou-stauros-tou-notou-plus-1/