Οι παπαγάλοι του βυθού και το Rush σε μια βραδιά.

Σάββατο βράδυ και ο κόσμος έχει ήδη μαζευτεί στο κτίριο Ε αναμένοντας να δει το χορευτικό σόλο της Ελπίδας Ορφανίδου. Υπάρχει μια καθυστέρηση λόγω τεχνικών προβλημάτων και συνέχεια επαναλαμβάνονται τα δέκα λεπτά αναμονής. Η Ελπίδα Ορφανίδου είναι Αθηναία αλλά πλέον την έχει κερδίσει το Βερολίνο αφοί εκεί νιώθεί ότι τις δίνονται οι κατάλληλες ευκαιρίες και η υποστήριξη για τη χορογραφική έρευνα και την επιβίωση της ως χορεύτρια.

Η ψηλή και δυνατή της φιγούρα, τα καθαρά χαρακτηριστικά της, τα κόκκινα μαλλιά και η λευκή επιδερμίδα θυμίζουν περισσότερο Γερμανίδα σε κάθε περίπτωση. Το σόλο της «οι παπαγάλοι στο βυθό» δεν με ενθουσίασε τόσο χορευτικά αλλά το βρήκα καλαίσθητο και με μια λεπτή αίσθηση χιούμορ. Αντίθετα βρήκα μαγική τη στιγμή που τραγούδησε Elvis και υπέροχο το βλέμμα της.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς είδαμε το τρίο των 7d9 με τίτλο Rush μια δουλειά που ολοκλήρωσαν στο Εθνικό Κέντρο Χορού του Παρισιού. Η έναρξη της παράστασης ήταν πολύ εφευρετική αφού στα μεγάφωνα ακουγόταν η φωνή ενός broadcaster o οποίος σε ύφος μετάδοσης ποδοσφαιρικού αγώνα περιέγραφε ταχύτατα τις κινήσεις ενός χορευτή με λεπτομέρεια. Η έξυπνη χορευτική αφήγηση της παράστασης ολοκληρώθηκε εντυπωσιακά με τη μεταμόρφωση μιας χορεύτριας σε ελάφι θήραμα. Η μουσική ευφάνταστη και επιβλητική με electro τόνους.