Όταν οι πρώην κάνουν invasion: Η Karolína Muchová στο US Open & το ExBlocker 2.0 που θα μας λύτρωνε

Η τενίστρια Karolína Muchová βρισκόταν στον δεύτερο γύρο, απέναντι στη Sorana Cîrstea, όταν ξαφνικά λύγισε: τα δάκρυα ήρθαν απρόσμενα, η κίνηση σταμάτησεμ το σώμα της πάγωσε και το βλέμμα της καρφώθηκε στην κερκίδα.

Εκεί, ακριβώς απέναντι από τον πάγκο της, καθόταν ένας πρώην σύντροφος.

Karolína Muchová vs πρώην: «Φύγε από την κερκίδα μου τώρα»

«Συχνά εμφανίζεται σε μέρη όπου δεν θα έπρεπε», είπε αργότερα για τον πρώην λαι μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, η ατσαλένια συγκέντρωση που χρειάζεται για να σερβίρεις με 180 χλμ την ώρα διαλύθηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Και κάπου εδώ, όλες νιώσαμε μια ταύτιση. Γιατί μπορεί να μην είμαστε στο γήπεδο έτοιμες για σερβίς με κάμερες στραμμένες πάνω μας, αλλά ποια δεν έχει βρεθεί ξαφνικά πρόσωπο με πρόσωπο με τον πρώην εκεί που δεν πρέπει;

Στο μπαρ που έγινε το νέο μας στέκι; Στο γυμναστήριο που επιτέλους βρίσκουμε κίνητρο να πάμε; Στο brunch με τις κολλητές, όπου εμφανίζεται δήθεν «τυχαία» αφότου έχει δει το στόρι μας;

Το τένις βέβαια, έχει μια δικλείδα ασφαλείας: οι παίκτριες (όλοι οι παίκτες για την ακρίβεια) μπορούν να ζητήσουν να αποκλειστεί κάποιος από το να αγοράζει εισιτήρια ή να μπαίνει στο γήπεδο. Η Muchová είχε την επιλογή αν ήθελε, να ζητήσει να αποκλειστεί ο πρώην από τα εισιτήρια της διοργάνωσης. Η Muchová δεν το έκανε και θέλησε να αφήσει το περιστατικό πίσω της. Όμως η δυνατότητα υπάρχει.

Και εδώ γεννιέται το ερώτημα: μήπως και στη ζωή θα έπρεπε να μπορούμε να «αποκλείουμε» πρώην από τα μέρη που δεν θέλουμε να εμφανίζονται; Από τα στέκια που νιώθουμε δικά μας, από τις παρέες που χτίσαμε μετά, από τις διακοπές στα Κουφονήσια ρε γαμώτο;

Σχέσεις που τελείωσαν δεν σημαίνει πως αφήνουν το δικαίωμα του ενός να παρεμβαίνει στο παρόν του άλλου. Όμως, όπως δείχνει το παράδειγμα της Muchová, η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη: ο σεβασμός δεν είναι δεδομένος και τα όρια δεν είναι πάντα ξεκάθαρα.

Σκέψου τι δώρο θα ήταν να το είχαμε κι εμείς αυτό στην καθημερινότητα:

Αποκλεισμός από το γυμναστήριο: η κάρτα μέλους του να μπλοκάρει αυτόματα αν σκανάρει την ίδια ώρα με τη δική σου.

Αποκλεισμός από καφέ: QR code στην είσοδο που γράφει «συγγνώμη, η πρώην σας ήδη απολαμβάνει Aperol Spritz εδώ».

Αποκλεισμός από social media: το Instagram να σε ρωτάει «είσαι σίγουρος ότι θέλεις να εμφανιστείς στο ίδιο party με την πρώην σου bro»;.

Αποκλεισμός από οικογενειακά τραπέζια: προαιρετικό «ban list» για συγγενείς και φίλους που έχουν την τάση να προσκαλούν τους πρώην μας σαν να είναι ακόμα μέλη της οικογένειας.

Βέβαια, πίσω από το γέλιο και το χιούμορ, υπάρχει και μια σοβαρή αλήθεια: οι πρώην που δεν σέβονται τα όρια μας, ειδικά όταν εμφανίζονται σε χώρους που είναι δικοί μας στο παρόν, μπορούν να γίνουν πηγή άγχους και ψυχολογικής πίεσης. Όπως είπε και η ίδια η Muchová, ήταν «δύσκολο να συγκεντρωθώ εκείνη τη στιγμή».

Κι όμως, με τεράστια δύναμη ψυχής, κατάφερε όχι μόνο να συνεχίσει τον αγώνα αλλά και να τον κερδίσει.

Κι αν στο τένις ο κανόνας είναι ξεκάθαρος μιας υπάρχει η δυνατότητα να μπλοκάρεις κάποιον από την κερκίδα σου, μήπως ήρθε η ώρα να φτιάξουμε και στη ζωή μας αντίστοιχα «γηπεδικά όρια»; Να λέμε χωρίς τύψεις «εδώ δεν έχεις θέση», είτε πρόκειται για τον χώρο μας, είτε για την παρέα μας, είτε για την ψυχική μας ηρεμία.

Ίσως λοιπόν το μάθημα από το γήπεδο να είναι διπλό. Οι αθλήτριες χρειάζονται προστασία από ανεπιθύμητες παρουσίες αλλά και όλοι μας, στην καθημερινότητα, χρειαζόμαστε το δικαίωμα να βάζουμε αυστηρά «όρια εισόδου». Γιατί αν το τένις μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε «αυτός δεν θα καθίσει στην κερκίδα μου», τότε και στη ζωή μπορούμε και πρέπει να πούμε «αυτός δεν έχει θέση στον κόσμο μου», ούτε καν στο feed μας

Γιατί όπως και στο US Open, το παιχνίδι της ζωής χρειάζεται καθαρό γήπεδο. Και οι πρώην; Ας μείνουν στην εξέδρα των αναμνήσεων.