Τζένη Καζάκου: «Ποτέ δε με επηρέαζε η γνώμη των άλλων, τώρα πια απλά, είμαι η Τζένη»

Η περίπτωση της Τζένης Καζάκου, αποτελεί ενδεχομένως και μία παγκόσμια πρωτοτυπία, την οποία αντιμετωπίζει πια, με ευκολία και χιούμορ. Όχι απλά γιατί οι γονείς της, Τάνια Τρύπη και Κωνσταντίνος Καζάκος είναι ηθοποιοί, αλλά γιατί φέρει και μία «βαριά» κληρονομιά με τη γιαγιά της Τζένη Καρέζη και τον παππού Κώστα Καζάκο.

Τώρα πια είναι απλά, η Τζένη. Εκείνη που κατάφερε ήδη να έχει προσωπικές επιτυχίες στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο, που έχει κοινωνικές ανησυχίες όπως οι περισσότεροι νέοι της γενιάς της, που παίρνει θέση όταν χρειάζεται και είναι πια, πιο άνετη και πιο συνεδητοποιημένη με τη δημόσια εικόνα της. Το κορίτσι που ήδη στα 24 του χρόνια έχει τη γνώση, την ωριμότητα και τη δύναμη να λέει πως δεν κρατά κακία σε εκείνον που την αδίκησε ή άσκησε βία εναντίον της, επειδή ήταν δυσλεκτική.

Δεν ξέρουμε ωστόσο ακόμη αν θα καταφέρει να ξεφύγει από την τηλεοπτική σκληρή ζωή της και τη βία που της ασκεί η τηλεοπτική της μητέρα Χριστίνα Μαξούρη στον Άγιο Έρωτα. Η τηλεοπτική Δώρα της σειράς θα προσπαθήσει ωστόσο να «σπάσει» τα δεσμά της και να ζήσει τον έρωτά της, όπως εκείνη επιθυμεί.

«Οι άνθρωποι που προβαίνουν σε πράξεις βίας, είναι συναισθηματικά, μη ανεπτυγμένοι»

Η βία είναι ένα διαχρονικό θέμα και δεν αφορά μόνο στη μυθοπλασία. Θέλω να μου πεις τη δική σου άποψη. Πώς η δική σου γενιά αντιλαμβάνεται τη σημερινή εποχή που οι ειδήσεις για όλες τις μορφές βίας, είναι καθημερινές και δεν μας προβληματίζουν απλά, αλλά μας θυμώνουν.

Και εμένα με έχει προβληματίσει, πώς είναι δυνατόν να είμαστε τόσοι πολλοί ενάντια στην κάθε μορφής κακοποίηση και τελικά αντί να μειώνονται τα φαινόμενα αυτά, να αυξάνονται. Πιστεύω πως χρειάζεται πια, ατομική δουλειά, ο καθένας να «δουλέψει» με τον εαυτό του, να μη μένουμε μόνο στα λόγια, αλλά να περάσουμε στις πράξεις.

Έχεις μιλήσει ανοιχτά για την κακοποίηση που είχες δεχθεί από καθηγητή σου στο σχολείο, ο οποίος δεν αντιλαμβανόταν πως είσαι δυσλεκτική. Πώς είναι δυνατόν ένας εκπαιδευτικός που διαμορφώνει τις συνειδήσεις των παιδιών να προβαίνει ακόμη και σε χειροδικία;

Οι άνθρωποι που προβαίνουν σε πράξεις βίας είναι συναισθηματικά μη ανεπτυγμένοι. Όταν έχεις ενσυναίσθηση, δεν κάνεις κακό στους άλλους γύρω σου, δε σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Είναι φαινόμενο των καιρών, να ζούμε μέσα στη δική μας ατομική «φούσκα». Δεν πρέπει όμως, να σκέφτεσαι μόνο για το πώς θα ξεπεράσεις μόνο τα δικά σου προβλήματα χωρίς να σε νοιάζουν τα προβλήματα των άλλων. Δεν κρατάω κακία στον καθηγητή μου για αυτό που έζησα εξαιτίας του, στο σχολείο. Απλά λυπάμαι για τη συμπεριφορά του.

Σου ζήτησε συγγνώμη;

Όχι, ποτέ.

Η δυσλεξία συνεχίζει να σε δυσκολεύει, ειδικά όταν προετοιμάζεσαι με μεγάλα κείμενα για τους ρόλους σου;

Έχω βρει τον τρόπο, ώστε να μη δυσκολεύει. Μου αρέσει πολλές φορές να διαβάζω ακούγοντας παράλληλα μουσική. Όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο, η μουσική με βοηθά καλύτερα στη συγκέντρωσή μου. Μπορείς να βρεις διάφορα μικρά τέτοια «κόλπα» για να αντιμετωπίσεις τη δυσλεξία και να μη σε επιβαρύνει στην καθημερινότητά σου.

Έχεις κάνει ήδη αρκετές τηλεοπτικές συνεργασίες, αλλά πάντα ένας ηθοποιός είναι ολοκληρωμένος όταν παίζει στο θέατρο. Πώς ένιωσες όταν «πάτησες» για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή στην παράσταση «Άμλετ» με τον Αναστάση Ροϊλό;

Ήταν μία μαγική στιγμή. Κάθε παράσταση που έκανα ήταν σα να «έβγαινα» από το σώμα μου. Δεν μπορώ να το περιγράψω με άλλον τρόπο. Ήταν το όνειρό μου να παίξω στο θέατρο και κάθε φορά που ήμουν στη σκηνή, ένιωθα πως αυτό το όνειρο και πρακτικά πια, έγινε πραγματικότητα, δεν ήταν μόνο στη φαντασία μου, ή δεν ήταν μόνο μία μεγάλη μου επιθυμία.

Ο παππούς σου Κώστας Καζάκος, ο οποίος υπήρξε ένας σπουδαίος θεατράνθρωπος, δημιούργησε στοχευμένα με τις καλλιτεχνικές επιλογές του, ένα κοινωνικό και με πολιτικές προεκτάσεις, αποτύπωμα στην τέχνη, σε μία άλλη εποχή. Η σημερινή γενιά στο θέατρο πορεύεται με αυτόν τον στόχο;

Επειδή όλη μου η οικογένεια ασχολείται με το θέατρο, μου δημιουργήθηκε από την αρχή η αίσθηση, πως η δουλειά του ηθοποιού είναι μία τέχνη που επηρεάζει τον κόσμο, πως έχει κοινωνικό αντίκτυπο. Ο στόχος του ηθοποιού είναι να μυήσει το κοινό του, έχει μία ευθύνη.

Πόσο πολιτικοποιημένη είσαι, πόσο θέλεις να «ακούγεται» η φωνή σου σε ότι συμβαίνει κοινωνικά και πολιτικά;

Είμαι ενημερωμένη και παρακολουθώ τα πάντα, απλά αποφεύγω τη δημόσια τοποθέτηση. Θα το κάνω μόνο αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Αν δω μία αδικία, είτε σε εμένα, εκτός ή εκτός δουλειάς σε κάποιον άλλον, θα πάρω θέση.

Ήταν αυτονόητο πως θα γινόσουν ηθοποιός επειδή όλη σου η οικογένεια ασχολείται με την υποκριτική; Υπήρχε κάποια δεύτερη σκέψη;

Δεν είχα αποφασίσει εξαρχής να ασχοληθώ με την υποκριτική. Αρχικά ήθελα να γίνω φωτογράφος, είχα κάνει κάποια σεμινάρια, αλλά πάντα υπήρχε στην άκρη του μυαλού μου και η ενασχόληση με το θέατρο. Το αποφάσισα συνειδητά πλέον, όταν ήμουν στη Δευτέρα Λυκείου.

Πώς κάποιος ηθοποιός που ασχολείται με την τηλεόραση μπορεί να αποφύγει την τυποποίηση και πόσο η τηλεοπτική του διαδρομή μπορεί να τον βοηθήσει και στο θέατρο;

Η τηλεόραση σίγουρα βοηθά στο να γίνει πιο σύντομα και πιο εύκολα γνωστός στο ευρύ κοινό. Αν τους αρέσεις, θα έρθουν να σε δουν και στο θέατρο. Πιο παλιά, υπήρχε βέβαια και ο διαχωρισμός μεταξύ του τηλεοπτικού και του θεατρικού ηθοποιού, που σήμερα δεν υπάρχει. Είναι δύο εντελώς διαφορετικές μορφές τέχνης. Διαφορετική είναι η τεχνική έκφρασης στην τηλεόραση, διαφορετική είναι στο θέατρο.

Υπάρχει ισοτιμία και ισότητα μεταξύ γυναικών και αντρών στο θέατρο;

Έχουν βελτιωθεί οι συνθήκες. Δεν έχω βιώσει λόγω του φύλου μου και της ηλικίας μου, ούτε κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση, αλλά ούτε και κατώτερη.

Έχεις δηλώσει πως είσαι ρομαντική. Ο ρομαντισμός στην εποχή μας μπορεί να είναι προτέρημα ως χαρακτηριστικό;

Πιστεύω πως όταν επιλέγεις να αισθάνεσαι ή να λειτουργείς με μία συγκεκριμένη διάθεση ή χαρακτηριστικό, δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Εγώ έτσι λειτουργώ. Ναι, είμαι ρομαντική. Έχω αποφασίσει να εστιάζω στην ομορφιά των πραγμάτων δίπλα μου, ακόμη και αν δεν είναι τόσο όμορφα. Και θέλω να έχω κοντά μου ανθρώπους που αντιλαμβάνονται και αποδέχονται τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.

Νομίζω ότι η απόφαση να μη σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, σε βαθμό τουλάχιστον που να σε επηρεάζει στις πράξεις σου, σε βοήθησε στο να είσαι πια, μία αυτόνομη προσωπικότητα.

Από τότε που ήμουν σε πιο μικρή ηλικία, δεν επηρεαζόμουν τόσο πολύ η γνώμη των άλλων. Από μικρή το «είχα» αυτό γιατί πάντα υπήρχε το θέμα και σε εμένα αλλά και στους άλλους, για το αν μοιάζω με τη γιαγιά μου ή με τη μαμά μου.

Αυτό όμως πια, ξεπεράστηκε. Αν και είναι κατανοητό γιατί έχεις μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Παππούς, γιαγιά, μητέρα και πατέρας, γνωστοί, αγαπημένοι και πετυχημένοι στη δουλειά τους, ηθοποιοί.

Νομίζω πως όλοι μας το ξεπεράσαμε πια. Και εγώ και όλοι οι άλλοι στον τρόπο που με αντιμετωπίζουν. Η δουλειά μου είναι πια στο «χέρι» μου. Χαίρομαι πολύ που έχω «φύγει» από όλο αυτό που αφορά στην οικογένειά μου και είμαι πια απλά, η Τζένη (γελάει).

Υπάρχει πια από την πλευρά σου και μία μεγαλύτερη εξωστρέφεια. Για να το πω με συγκεκριμένο παράδειγμα, δεν περίμενα ότι θα δημοσίευες φωτογραφία στο Instagram με τον σύντροφό σου Ανδριανό Τριανταφύλλου.

Είναι αλήθεια πως δεν μου είναι πολύ εύκολο το να δίνω συνεντεύξεις, ούτε να μοιράζομαι δημόσια πράγματα για τον εαυτό μου.

Η τοξικότητα, τα άκυρα σχόλια που κάνουν αρκετοί στα social media, σε ενοχλεί;

Απορώ με όσους σπαταλούν ενέργεια και διάθεση για να κάνουν αυτά τα σχόλια. Στο να γράψουν κάτι κακό, για κάποιον που δεν γνωρίζουν. Δεν είναι άποψη ή τοποθέτηση. Είναι σχόλια. Επεξεργάζομαι όμως τα αρνητικά που είναι πιο στοχευμένα στη δουλειά μου. Αν έχουν και επιχειρήματα, με βοηθούν στο να γίνω καλύτερη.

Βάζεις ένα χρονικό όριο στόχων και ονείρων;

Θέλω πολύ, να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με το θέατρο, να εξελιχθώ σε αυτό.

Όταν περνάς καμία φορά έξω από το θέατρο «Τζένη Καρέζη» ονειρεύεσαι κάποια στιγμή να βρεθείς και εσύ ως ηθοποιός πάνω σε αυτή τη σκηνή;

Είναι πολύ συγκινητικό όταν βρίσκομαι σε αυτό το θέατρο, εξωτερικά και εσωτερικά. Ναι, θα ήθελα κάποια στιγμή να παίξω εκεί σε κάποια παράσταση.

«Και η Δώρα και ο Γεράσιμος θέλουν να φύγουν μακριά για να ζήσουν τον έρωτά τους»

Ήδη έχεις παίξει σε δύο σειρές εποχής. Στον «Παράδεισο των Κυριών» και τώρα στον «Άγιο Έρωτα». Είναι μεγαλύτερη πρόκληση για έναν ηθοποιό, ένας ρόλος σε μία άλλη και πιο άγνωστη προς εκείνον εποχή;

Είναι ενδιαφέρον να ασχολούμαι με τέτοιες σειρές, γιατί αρχικά μαθαίνω και μέσω της έρευνας, τις κοινωνικές συνθήκες, την καθημερινότητα και την αισθητική μίας άλλης εποχής. Μου είναι τελείως «ξένη» η συνθήκη και η ζωή της Δώρας. Αλλά με πολύ σεβασμό και ταπεινότητα προσπαθώ κάθε φορά να την αντιπροσωπεύσω και να βγάλω την αλήθεια της. Κάθε φορά που φορά που καταπιάνομαι με έναν ρόλο, νιώθω πως έχω μία υποχρέωση προς αυτόν και του «χαρίζω» τη φωνή μου, το σώμα μου, την έκφρασή μου, την ψυχή μου, του δίνω ζωή.

Είναι αυτές οι σειρές και ο «καθρέπτης» μίας κοινωνίας και η αναφορά σε μία καταπιεσμένη γενιά της επαρχίας. Κάποιοι έγιναν στη συνέχεια και οι ίδιοι γονείς και επηρέασαν με όσα είχαν ζήσει τα παιδιά τους, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά.

Το σπίτι μας εξάλλου, η οικογένειά μας είναι εκείνη που μας διαμορφώνει, μας δίνει τα πρώτα ερεθίσματα. Είναι δύσκολο όταν ζεις σε ένα τόσο κακό περιβάλλον όπως ζει η Δώρα να βρεις τη δύναμη να αντισταθείς και να ξεφύγεις. Κάποιες φορές υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις και εσύ ίδια με αυτό το περιβάλλον, έστω υποσυνείδητα.

Η ερωτική σχέση της Δώρας με τον πατριό της Γεράσιμο, προέκυψε και ως μία μορφή αντίδρασης προς τη σκληρή μητέρα της ή είναι ένα αγνό αίσθημα;

Το 24ωρο της αγωνίας στον Άγιο Έρωτα με τη βίαιη επίθεση στη Δανάη Παππά

Είναι άπιαστο όνειρο, το να καταφέρουν οι δύο τους να φύγουν από το σπίτι; Υπάρχει ελπίδα;

Και οι δύο θέλουν να φύγουν μακριά. Η Δώρα πολύ περισσότερο, για να ζήσει ελεύθερα τη σχέση μαζί με τον άντρα που αγαπά και για να ξεφύγει από την καταπιεστική μητέρα της. Προσπαθεί να διατηρήσει την τρυφερότητα και την αγάπη προς τους άλλους γύρω της, ακόμη και αν δεν την έχει δεχθεί η ίδια. Αγάπη και τρυφερότητα έχει γνωρίσει μέχρι στιγμής, μόνο από τον Γεράσιμο.

Έχει κάποια ψήγματα καλοσύνης η μητέρα της; Υπάρχει πάντα το θεώρημα πως όλοι οι άνθρωποι κρύβουμε μία καλή και μία καλή πλευρά. Η δική μας θέληση αλλά και οι συνθήκες μας οδηγούν, είτε στη μία, είτε στην άλλη.

Αυτό ακριβώς, πιστεύω και εγώ. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε πως έχει φτάσει η μητέρα της Καλλιόπη, στη σημείο να είναι τόσο σκληρή. Σε καμία περίπτωση δε δικαιολογούμε βέβαια τις πράξεις της. Αλλά θα δούμε αν και τι θα καταφέρει η Δώρα.