Άννα είναι μόνο μία

Οι συστάσεις για την Βρετανίδα διευθύντρια της αμερικάνικης Vogue, Anna Wintour είναι περιττές. Μετά την ανατριχιαστική ομοιότητα του ντοκιμαντέρ από τον RJ Cutler με τίτλο «The September Issue» που γυρίστηκε τρία χρόνια μετά το πολύ ρεαλιστικό, αλλά θεωρητικά φανταστικό βιβλίο και μετέπειτα ταινία «Devil wears Prada», η Anna μας επέτρεψε να δούμε άπειρες πτυχές αλλά και κάτι παραπάνω σε σχέση με το χαρακτήρα ενός πραγματικά, ζωντανού μύθου, που καταφέρνει να κινεί τα νήματα της διεθνούς μόδας με χαρακτηριστική μαεστρία.

Με δική της παρέμβαση έγινε η ανάθεση στο Marc Jacobs για τον οίκο Louis Vuitton, στον John Galliano για τον Dior, στον Olivier Theyskens για το Rochas και μετέπειτα τη Nina Ricci, στον Patrick Robinson για την Gap, εκείνη πρώτη προέβλεψε την κινεζική ανάπτυξη και την πείνα για luxury fashion στις ανερχόμενες ασιατικές αγορές και επέβαλε μία νέα στρατιά ταλαντούχων Αμερικανο-ασιατών σχεδιαστών όπως Τhakoon, Doo Ri, Altuzzara, Prabal Gurung, Alexander Wang. Η Αμερικανική high society ακολουθεί κάθε της δραστηριότητα σε φιλανθρωπικό ή όχι επίπεδο καθώς δική της έμπνευση είναι το Fashion's Night Out, που δεν σκέφτηκε καν να αναβάλει την περίοδο της μεγάλης οικονομικής ύφεσης στην αμερικανική αγορά μερικά χρόνια πριν, καθώς κατάφερε τελικά να βρει τα χρήματα από δωρεές και sponsoring ξεκινώντας έτσι μία νέα παράδοση στο marketing μόδας που δίνει την δυνατότητα στις γυναίκες να ενημερώνονται και ταυτόχρονα να ψυχαγωγούνται από τους ίδιους τους δημιουργούς, που για εκείνη και μόνο την ημέρα είναι διαθέσιμοι και χαρούμενοι να συναντήσουν τετ-α-τετ κάθε τους θαυμαστή καθώς και να απαντήσουν σε όποια απορία. Δεν συζητώ για το εκπληκτικό Μet Costume Institute Gala που γίνεται κάθε χρόνο στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης πάντα με κεντρικό θέμα και μία έκθεση που κυριολεκτικά κόβει την ανάσα με την σημασία στη λεπτομέρεια, αλλά και το επίκαιρο του θέματος.

Δεν μιλάω μόνο για guest list, ζευγάρια που φωτογραφίζονται στο κόκκινο χαλί την συγκεκριμένη βραδιά που κάνουν τα Oscar να μοιάζουν με παράνομο αρραβώνα σε αποκλεισμένο χωριό κάπου στην Ουκρανία. Οι εμφανίσεις, το glamour και η εκνευριστική σημασία στη λεπτομέρεια σπάνε κόκαλα. Όταν η Vogue άρχισε να νιώθει έντονα την ανάγκη για κοινωνική και πολιτική αλλαγή, σχεδόν επέβαλε τον Barack Obama, με τον πιο έξυπνο τρόπο: ανάγοντας την μέλλουσα πρώτη κυρία στο απόλυτο style icon με φιλικές ενδυματολογικές συμβουλές, που διπλωματικά χτύπησαν τζακ ποτ στην παγκόσμια διπλωματία. Όλοι αγαπούν μία στυλάτη πρώτη κυρία και το πρώτο πράγμα που δείχνει την αλλαγή είναι πάντα το στυλ και στην περίπτωση Obama το επικοινωνιακό ρίσκο απέδωσε τα μέγιστα κάνοντας συμπαθή τον νέο Αμερικανό πρόεδρο σε χρόνο μηδέν σε σχέση με τις κατάρες που άκουγε παγκοσμίως ο προκάτοχός του. Δεν μπορώ να παραλείψω, πως όταν η Vogue αισθάνθηκε τον πανικό και την μείωση σε διαφημιστικές σελίδες μετά από δεκαετίες απόλυτης επιτυχίας και τευχών που σε διαφήμιση και μόνο θα μας γλύτωναν από το εθνικό μας χρέος το πολύ σε δύο χρόνια, η nuclear Anna δεν πανικοβλήθηκε, δεν αντέδρασε νευρικά και αδικαιολόγητα, όπως τόσοι άλλοι -συμπεριλαμβανομένου και της χώρας μας- παρά επιτέλους αποφάσισε να μας επιτρέψει να γνωρίσουμε ένα δικό της προφίλ -αυτό που εκείνη διάλεξε- ώστε η Vogue να γίνει προσωποκεντρική και να μπορεί με τις κινήσεις και τα ταμπλόιντ σχετικά με την γνωστή σε όλους κακή της ή απλά «καβαλημένη» της συμπεριφορά, να πουλήσει και μερικά, αν όχι πάρα πολύ περισσότερα, τεύχη παραπάνω.

Δεν είναι λίγες οι ιστορίες που περιλαμβάνουν περιπτώσεις, όπου δεν ήθελε να περπατήσει και την πήραν αγκαλιά για να την βάλουν στη λιμουζίνα της μετά το τέλος ενός σόου με την δικαιολογία ότι «η Άννα δεν κατεβαίνει σκάλες». Επίσης σε μία πρόσφατη επίδειξη το ένα από τα δύο ασανσέρ κρατήθηκε για την Anna, ενώ οι υπόλοιποι από του τετρακόσιους καλεσμένους ανέβηκαν με το ένα και μοναδικό που τους επιτράπηκε. Έχω βρεθεί σε γεγονός που για μία φωτογράφιση που αλλάχθηκε το σκουλαρίκι για ένα πορτραίτο της Kate Moss, έπρεπε να περιμένουμε στο Λονδίνο με την αλλαγή της ώρας το «ok» από το γραφείο της Wintour στη Νέα Υόρκη για περισσότερο από τρεις ώρες. Μετά από αλλεπάλληλες κρούσεις και θεωρίες συνομωσίας περί απομάκρυνσης ή αντικατάστασης της Anna από το ιερό αυτό τιμόνι της πιο πετυχημένης έκδοσης Vogue στον κόσμο, ο ιδιοκτήτης και γενικός σύμβουλος της Conde Nast, S.I. Newhouse Jr, δήλωσε με σιγουριά ότι τουλάχιστον για τα επόμενα είκοσι χρόνια, αν όχι και παραπάνω, η θέση της δεν πρόκειται να αλλάξει για κανένα λόγο. Ηγείται πολλών φιλανθρωπικών γκαλά και καταφέρνει κάθε φορά να μαζέψει εκατομμύρια δολάρια, αλλά και τρομερή guest list που ενδείκνυται για εξαιρετικά business deals. Με λίγα λόγια, η μόδα έχει ξεφύγει πολλά χρόνια τώρα από τα μήκη και τα πλάτη των trends και όποιος θέλει να επιβιώσει πρέπει να γνωρίζει καλά και αυτή την τόσο σημαντική πλευρά της οικονομίας της μόδας, αλλά και το πως να γίνεται απαραίτητος στον επαγγελματικό και όχι μόνο κύκλο.

Μπορεί να άργησε η Anna να διακρίνει την δύναμη του διαδικτύου στη μόδα, η ίδια όμως δήλωσε ότι λατρεύει το χαρτί και το ξεφύλλισμα εικόνων, ανά πάσα ώρα και στιγμή, χωρίς φυσικά να σνομπάρει την τεχνολογία.

Παρατηρώντας την ευκολία που ο καθένας νομίζει ότι ξέρει από μόδα, όταν την «σχεδιάζει», «στυλιζάρει» ή «πουλάει», καλό θα ήταν τουλάχιστον στο δικό μας μικρό χωριό που λέγεται Ελλάδα να πάρουμε καμιά καλή ιδέα. Κοπιάραμε αρκετά εδώ και χρόνια όπως το μαϊμουδάκι τη μαμά μαϊμού. Το θέμα είναι αν μάθαμε και τίποτα τελικά, μήπως και επιβιώσουμε στα νέα δεδομένα που θα αλλάξουν για πάντα τον χάρτη της όποιας ελληνικής μόδας είχαμε και προσπαθούμε τώρα να κρατήσουμε. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και αυτή τη στιγμή διανύουμε τσουνάμι με ντόμινο νέων και όχι ιδιαίτερα ενθαρρυντικών εξελίξεων. Τώρα θα φανεί ο leader αλλά και ο looser. Μην το κάνετε πιο εύκολο από όσο πια φαίνεται να είναι. Η Anna Wintour είναι και θα παραμείνει για τη βιομηχανία της μόδας ένα παράδειγμα μίμησης και έξυπνου χειρισμού κρίσης. Ξυπνήστε νωρίς για να γλυτώσετε την πρωινή ψυχρολουσία.