Η προληπτική πεθερά

Όταν πρωτογνώρισα την πεθερά μου και επέμενε να φοράει ο άντρας μου «ματάκι» και φυλαχτό για να μην τον ματιάζουν, το βρήκα τρυφερό.

Όταν αργότερα επέμενε να μπαίνω πάντα με το δεξί στο σπίτι, να κάθομαι σε μία συγκεκριμένη καρέκλα στο τραπέζι, να πηγαίνω ή να μην πηγαίνω στο γήπεδο με τον άντρα μου όταν έπαιζε η αγαπημένη της ομάδα, και άλλα τέτοια πολλά, τα έβρισκα κάπως παρατραβηγμένα και ενοχλητικά, αλλά δεν μίλησα.

Όταν βρήκαμε, έπειτα από πολύ ψάξιμο, το σπίτι που μας άρεσε, και προσπάθησε με όλους τους τρόπους να μας αποτρέψει γιατί η πολυκατοικία ήταν στο νούμερο 13 του δρόμου, κόντεψα να τη βρίσω αλλά συγκρατήθηκα γιατί και ο γιός της την αγνόησε.

Όταν μου είπε να βάψω και να κόψω τα φυσικά, μαύρα μαλλιά μου, γιατί ήμουνα «μαυρόγατα» και έφερνα γουρσουζιά, απλά της έδωσα το τηλέφωνο ενός καλού ψυχολόγου.