Αλεξάνδρα Σδούκου: «Θέλω τις αναποδιές να τις αντιμετωπίζω πρώτα εγώ & ο νους μου, σιωπηρά»

Αλεξάνδρα Σδούκου: «Θέλω τις αναποδιές να τις αντιμετωπίζω πρώτα εγώ & ο νους μου, σιωπηρά»

H Γενική Γραμματέας Ενέργειας & Ορυκτών Πρώτων Υλών υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας, απαντά στο «ερωτηματολόγιο του Queen.gr».

«Εμείς οι γυναίκες είμαστε από τη φύση μας το “δυνατό” φύλο», ανέφερε η Αλεξάνδρα Σδούκου, Γενική Γραμματέας Ενέργειας & Ορυκτών Πρώτων Υλών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τονίζοντας τη σημασία των feminine role models, σε μία καθημερινότητα με συνεχιζόμενες εναλλαγές, όπως αυτή που βιώνουμε όλες μας. Η ίδια, δίνοντας τις δικές της απαντήσεις, «αποκωδικοποίησε» τα «μυστικά της επιτυχίας της», σχετικά με τη γυναίκα που «κρύβεται» πίσω από τον ρόλο της μητέρας, της συζύγου αλλά και εκείνης που καλείται να ανταποκριθεί στον κρίσιμο τομέα της ενέργειας εκ μέρους της κυβέρνησης. «Θα ήταν ασφαλώς ψέμα να πω πως όλα συνδυάζονται με ένα μαγικό τρόπο, χωρίς να χρειάζεται να κοπιάσω. Θα έλεγα πως είναι, κατ΄ αρχάς, θέμα χαρακτήρα και κατά δεύτερον, θέμα αφιέρωσης σε αυτό που επιλέγεις να κάνεις. Νομίζω, πως –και κρίνω από τα δικά μου βιώματα- τίποτε δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο όταν θέλεις να προχωρήσεις και να αφιερωθείς σε περισσότερους του ενός ρόλους. Και τούτο επειδή, ας μην ξεχνάμε πως είμαι γυναίκα, μητέρα και εργαζόμενη και μάλιστα σε μια πολύ απαιτητική δουλειά.», ανέφερε χαρακτηριστικά η Αλεξάνδρα Σδούκου.

Ποια καθημερινή σου συνήθεια σε «αποφορτίζει» από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας;

Μου είναι πολύ εύκολο να απαντήσω: Όταν επιστρέφω στο σπίτι, αργά το βράδυ και τρυπώνω κάτω από τα σκεπάσματα των 3 μικρών παιδιών μου. Κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού τους, τα παρατηρώ πώς κοιμούνται, πώς ανασαίνουν ήρεμα και «κλέβω» λίγο από τη μυρωδιά τους. Είναι μια συνήθεια που δεν μου παίρνει παραπάνω από δέκα λεπτά, αλλά δεν την αποχωρίζομαι ποτέ, επειδή μου γλυκαίνει την ψυχή ύστερα από τη σχεδόν πάντα απαιτητική ημέρα στο Υπουργείο.

Ποια είναι η πρώτη σου κίνηση όταν ξυπνάς το πρωί;

Κάθε πρωί τηρώ ευλαβικά μια είδους… ιεροτελεστία! Όταν ακόμη όλοι κοιμούνται, ακόμη και η γειτονιά, φοράω τα αθλητικά μου και εξαφανίζομαι –κυριολεκτικά- για 45 λεπτά για να γυμναστώ. Είναι η ένεση που μου τονώνει το σώμα και το μυαλό και μου δίνει απίστευτη ενέργεια να αντέξω την πίεση της ημέρας. Ακόμη, εκμεταλλεύομαι αυτή την λίγη ώρα που τρέχω ολομόναχη, για να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου, ώστε να μπορέσω να οργανώσω τις προτεραιότητές μου στο γραφείο.

Εάν σου συμβεί κάτι απρόοπτο, ποιον αισθάνεστε την ανάγκη να πάρεις αμέσως τηλέφωνο;

Έχω ένα μοναδικό καταφύγιο, την κατά 3 χρόνια μικρότερη αδερφή μου, Χριστίνα, η οποία σαν καλλιτεχνική ψυχή που είναι, θα με ηρεμήσει και θα γίνει ο σύμμαχός μου, που θα με βοηθήσει να διαχειριστώ το πρόβλημα. Αφήστε που έχει την τάση να χρησιμοποιεί το αστείρευτο χιούμορ της για να δίνει μια διάσταση ελαφρότητας στο κάθε τι που με βασανίζει και έτσι με βοηθά να εκτονώνω την πίεση που αισθάνομαι και να βρίσκω πιο εύκολα λύσεις. Φυσικά, στην ομάδα των δικών μου ανθρώπων που θα κάνουν τα πάντα για να με βοηθήσουν ανήκει και ο σύζυγος μου, ο οποίος παρουσιάζεται, συνήθως ως η φωνή της λογικής που θα με… προσγειώσει με ασφάλεια στην πραγματικότητα!

Πώς συνδυάζεται η καριέρα σου με την προσωπική σου ζωή;

Θα ήταν ασφαλώς ψέμα να πω πως όλα συνδυάζονται με ένα μαγικό τρόπο, χωρίς να χρειάζεται να κοπιάσω. Θα έλεγα πως είναι, κατ΄ αρχάς, θέμα χαρακτήρα και κατά δεύτερον, θέμα αφιέρωσης σε αυτό που επιλέγεις να κάνεις. Νομίζω, πως –και κρίνω από τα δικά μου βιώματα- τίποτε δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο όταν θέλεις να προχωρήσεις και να αφιερωθείς σε περισσότερους του ενός ρόλους. Και τούτο επειδή, ας μην ξεχνάμε πως είμαι γυναίκα, μητέρα και εργαζόμενη και μάλιστα σε μια πολύ απαιτητική δουλειά. Στην τελική, καταφέρνω να τα συνδυάσω όλα, κατ΄ οικονομία και κυρίως με πολύ οργάνωση και βάζοντας προτεραιότητες. Με λίγα λόγια, ζω το κάθε 24ωρο σαν να είναι… δύο μαζί! Αυτό τα λέει όλα…

Αισθάνθηκες ποτέ την ανάγκη να τα «παρατήσεις» όλα και να κάνεις μία νέα αρχή;

Όχι και είμαι απολύτως ειλικρινής σε αυτό. Ουδέποτε πέρασε από το νου μου η ιδέα να τα παρατήσω! Είμαι ευλογημένη να εργάζομαι σε ένα χώρο που πέραν από τις απαιτήσεις, τις δυσκολίες και το χρόνο που μου απορροφά, μου χαρίζει τη βαθιά ικανοποίηση ότι συμβάλω στο δημόσιο καλό. Και δεν το εννοώ υπό την πολιτική έννοια του όρου. Άλλωστε, δεν είμαι πολιτικός. Είναι τιμή μου, και συνάμα μεγάλη ευθύνη, να υπηρετώ τα τελευταία δυόμιση χρόνια τη θέση της Γενικής Γραμματέως Ενέργειας & Ορυκτών Πρώτων Υλών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, θέση την οποία μου εμπιστεύθηκε ο Πρωθυπουργός της χώρας. Ξέρετε, είναι σπουδαίο προνόμιο να μπορείς να βρίσκεσαι στο χώρο που χαράσσεται και ασκείται η πολιτική, η οποία, με τη σειρά της μπορεί να επηρεάσει τη ζωή των πολιτών. Όταν βάζω κι εγώ το… χεράκι μου, για παράδειγμα, ώστε μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές, να μειωθεί η ρύπανση της ατμόσφαιρας ή η ενέργεια που παράγεται στη χώρα μας να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, όταν οραματίζεσαι να αλλάξεις στον τομέα σου την Ελλάδα προς το καλύτερο και είναι και στο χέρι σου να το προσπαθήσεις και πετύχεις, αυτό είναι για μένα εύσημο ζωής που, όχι, δεν το αλλάζω με τίποτε.

Θα έλεγες πως είσαι παρορμητική ή χρειάζεται χρόνος για να πάρεις αποφάσεις;

Είμαι σίγουρα συναισθηματική που σημαίνει πως μπορεί, ενίοτε, να φαίνομαι παρορμητική. Όμως εκείνη την ώρα που δίνω αυτή την εντύπωση, είμαι ικανή να κάνω, παράλληλα, μια εντυπωσιακή επιστροφή στον λογικό και… τετράγωνο εαυτό μου! Απλώς χρειάζομαι, ενδεχομένως, λίγο περισσότερο χρόνο προκειμένου να αφήσω μια ιδέα ή μια απόφαση που καλούμαι να πάρω, να ωριμάσει στο νου μου, χωρίς αυτό να ανατρέπει το συναίσθημα που με κυριαρχεί.

Ταξίδια, Nights out, Ταινία στο σπίτι: Ποιο έχεις μεγαλύτερη ανάγκη αυτή την περίοδο;

Αν εννοείτε ταξίδι ένα 24ωρο ή 48 ώρες που μπορεί να βρεθώ κλεισμένη σε μια αίθουσα όπου πραγματοποιείται ένα συνέδριο ή μια σύνοδος, στην οποία ομιλώ ή παρεμβαίνω, όπως πρόσφατα που βρέθηκα στην Ουάσιγκτον και στο Παρίσι, και από το Παρίσι… στα Γρεβενά, τότε, ναι, «ταξιδεύω»! Είναι αλήθεια ότι ταξιδεύω συχνά στο πλαίσιο της δουλειάς μου. Είναι βέβαια, μια άλλη έκφανση ταξιδιού, το να εκπροσωπείς τη χώρα σου στο εξωτερικό και να υπερασπίζεσαι τις θέσεις της. Και εάν πολλές φορές παίρνω την αύρα της πόλης που επισκέπτομαι μόνο μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου, δεν με ενοχλεί γιατί με γεμίζει ικανοποίηση το «αποστολή εξετελέσθη!» Όσον αφορά στα… nights out, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί αυτή η εποχή. Όλα έχουν το χρόνο τους και σήμερα δεν έχω ανάγκη αυτού του είδους τις εξόδους. Αλλά για ταινίες ή σειρές στο Netflix, πετάω τη σκούφια μου!

Δυσκολεύτηκες να φτάσεις ως εδώ στην καριέρα σου;

Θα ήταν παράταιρο, για μια γυναίκα στη θέση μου, να ισχυριστεί ότι όλα ήταν εύκολα σε αυτή την πορεία. Μπορώ να σας εκμυστηρευτώ πως δεν μου χαρίστηκε απολύτως τίποτε και ό,τι έχω καταφέρει, αυτό το λίγο, όπως θέλετε πείτε το, το έχω καταφέρει με πολύ κόπο και ακόμη περισσότερη δουλειά. Βρίσκομαι σχεδόν 15 χρόνια στο χώρο της Ενέργειας. Ξεκίνησα με τη δικηγορία, αργότερα ως νομική σύμβουλος υπουργών και αργότερα ως σύμβουλος στα ενεργειακά του σημερινού Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη. Μια διαδρομή μέσα στο χρόνο που τα είχε όλα και μου πρόσφερε αλλά και μου πήρε πολλά. Η Ενέργεια δεν είναι παίξε-γέλασε. Το βλέπουν όλοι πλέον. Παλιότερα ίσως στην Ελλάδα να μη δίναμε πολλή σημασία, αλλά τώρα, και στο πιο απομακρυσμένο χωριό όλοι θα σου μιλήσουν για τις τιμές στο ρεύμα και τα πλαφόν στο φυσικό αέριο… επομένως, για ένα νεαρό κορίτσι απόφοιτη της Νομικής που αποφάσισε να κάνει μια «βουτιά» στα νερά της Ενέργειας, ναι, ήταν δύσκολα. Τουλάχιστον σήμερα, έχω την πολυτέλεια να κοιτάζω πίσω και να μπορώ να το πω αυτό, χωρίς να με βαραίνει σαν σκέψη. Αφήστε που έπρεπε να αντιπαλέψω με τα γνωστά στερεότυπα, από αυτά με τα οποία βρίθει ο κλάδος που υπηρετώ. Στην πραγματικότητα, όπως σας είπα προηγουμένως ότι ζω δύο 24ωρα σε ένα, εδώ έπρεπε να δουλεύω δύο φορές πιο πολύ, για να μπορέσω να πείσω και να καταξιωθώ. Φυσικά, συν Αθηνά και χείρα κίνει, έτσι; Πάντα ήμουν πρόθυμη να καταπιαστώ με το οτιδήποτε, τουλάχιστον από εκείνα που θα περίμενε κάποιος ότι θα με έκαναν να δειλιάσω. Έχω βρεθεί από πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου μέχρι χωματερές και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε για μια Γενική Γραμματέα Ενέργειας, για να κατανοήσω στην πράξη ένα αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι.

Αισθάνθηκες ποτέ ότι υστερείς μπροστά σε έναν άνδρα επαγγελματικά;

Ασφαλώς και όχι και νομίζω πως σας έχω δώσει ήδη το μέτρο της απάντησης που μου ζητάτε, στην προηγούμενη ερώτησή σας. Να σας το πω όμως κάπως διαφορετικά. Πηγαίνεις, σαν γυναίκα στέλεχος του κλάδου της Ενέργειας σε ένα συνέδριο ή μια διυπουργική σύνοδο. Η εικόνα που αντικρύζεις δεν είναι και η πιο… ενθαρρυντική. Βλέπεις, 200 άνδρες, υπουργούς, στελέχη επιχειρήσεων, μηχανικούς, εμπειρογνώμονες, αναλυτές και ελάχιστες γυναίκες. Σε κάνει να νιώθεις κάπως, για να είμαι ειλικρινής. Από την άλλη όμως, έχοντας τόσα χρόνια εμπειρίας και τριβής με το αντικείμενο στην πλάτη, με βασικό εφόδιο τις γνώσεις στο θέμα, έχω αποκτήσει το θάρρος που απαιτεί η θέση, σε σημείο ώστε να νιώθω πως όχι μόνο δεν υστερώ, αλλά «προηγούμαι», ενίοτε, των ανδρών συναδέλφων μου! Άλλωστε, μην ξεχνάτε πως εμείς οι γυναίκες είμαστε από τη φύση μας το «δυνατό» φύλο. Είμαστε προσηλωμένες, εργατικές και με το παραπάνω και έχουμε, πάνω από όλα συναισθηματική νοημοσύνη, ένα πολύ ισχυρό όπλο για τη ζωή και τις προκλήσεις της. Απλώς μας έλειπε λίγη αυτοπεποίθηση παραπάνω. Άλλοτε την βρίσκουμε και άλλοτε την χάνουμε. Δείτε γύρω σας το πόσες γυναίκες εργάζονται πλέον σε πολύ υψηλά πόστα και θέσεις ευθύνης και διακρίνονται και θα έχετε πάρει την απάντησή σας!

Ποιες σκέψεις σε αγχώνουν μέσα στην καθημερινότητα;

Κοιτάξτε, από τη στιγμή που κλείνω πίσω μου την πόρτα του σπιτιού μου και πηγαίνω για το Υπουργείο, ξεκινά ένας ορυμαγδός σκέψεων που έχουν να κάνουν με την οργάνωση και την εξέλιξη των θεμάτων που έχω να διαχειριστώ την κάθε ημέρα, ξεχωριστά. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτά δεν είναι πράγματα που κάνει κανείς σε μια τυπική εργασία. Από το αν η χώρα σου θα έχει το επόμενο διάστημα τροφοδοσία σε φυσικό αέριο που έρχεται από τη Ρωσία, λόγω της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, τη σύσκεψη με τον Υπουργό και τους υπηρεσιακούς παράγοντες για το πώς θα ισχύσει τον άλλο μήνα η επιδότηση στους λογαριασμούς του ρεύματος, μέχρι ένα ταξίδι-αστραπή μες στην ημέρα στην Κοζάνη για την απολιγνιτοποίηση, μια ομιλία σε ένα συνέδριο.

Σε απασχολούν τα κοινωνικά στερεότυπα;

Στην πατριαρχική κοινωνία που ζούμε, θα ήταν αφέλεια να μην με απασχολούν τα κοινωνικά στερεότυπα. Το καλό είναι ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει αρχίσει ήδη και βρίσκει πειστικές λύσεις σε αυτά τα προβλήματα που μας έρχονται από το απώτατο παρελθόν. Στον δικό μου χώρο, για παράδειγμα, η Δημόσια Διοίκηση υπήρξε ανέκαθεν ένας «πίνακας», πάνω στο οποίο αποτυπώθηκε όλη αυτή η παλιά νοοτροπία που εμπόδιζε την ανέλιξη των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, αλλά κυρίως των γυναικών. Από εκεί και έπειτα χρειάζεται πείσμα και θέληση για να μπορέσεις να ξεπερνάς αυτά τα εμπόδια. Σε ό,τι με αφορά, παθιάζομαι και επιμένω σε ό,τι κι αν κάνω και αυτό θεωρώ πως με έχει βοηθήσει σημαντικά στο να μην υπολογίζω τις δυσκολίες που συναντώ στο δρόμο μου.

Τι σε κάνει να χαμογελάς μέσα στην ημέρα;

Τώρα με επαναφέρετε πίσω στο «φρούριό» μου. Πρόσφατα τα δύο μεγαλύτερα από τα παιδιά μου, που είναι 5,5 και 4,5 χρόνων, μου ζήτησαν να τους γράψω σε ένα χαρτάκι τον «κωδικό» μου. Εννοούσαν τον αριθμό του κινητού μου τηλεφώνου! Όσο κι αν ακούγεται «χαζό» με κάνει να χαμογελώ που νιώθω πως είναι ήδη αρκετά ανεξάρτητα ώστε να θέλουν να τηλεφωνούν στη μαμά τους! Για να σας ζωντανέψω μια τέτοια στιγμή της ημέρας, το μεσημέρι που επιστρέφουν από το σχολείο, ξεδιπλώνουν το χαρτάκι και πληκτρολογούν τον κωδικό για να μου πουν κάποιο νέο, κάποια ατάκα και πολύ λυπάμαι που αναγκάζομαι να μην το σηκώσω, όταν συνήθως βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή σε κάποια συνάντηση! Θα ήταν όμως παράλειψη να μην πω ότι επιτρέπω στον εαυτό μου να χαμογελά και όταν αντιλαμβάνομαι πως κάποια απόφαση στην οποία συμμετείχα έχει θετικό αντίκτυπο σε κάποιον πολίτη ή ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο ή όταν λαμβάνω ένα email πολίτη που με ευχαριστεί επειδή λύσαμε κάποιο πρόβλημά του, όσο και αν ακούγεται κάπως «εγωιστικό» να το λέω.

Όταν έχεις ανάγκη να αναπολήσεις μια ευτυχισμένη στιγμή, σε ποια περίοδο της ζωής σου ανατρέχεις;

Νομίζω πως -σαν όλους τους ανθρώπους- αναπολώ κι εγώ στιγμές ευτυχίας που με σημάδεψαν από πολύ μικρή έως και τώρα. Από το να ακούσω ένα καλό λόγο από τον δάσκαλό μου στη τάξη, μέχρι τη γέννηση των παιδιών μου ή την ημέρα που ανέλαβα τα καθήκοντά μου στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχω μια συγκεκριμένη περίοδο που ξεχωρίζω. Σε κάθε φάση της ζωής συμβαίνουν πάντα πράγματα που μας χαράσσουν, μας σημαδεύουν και τα έχουμε σαν ύστατο καταφύγιο στις δύσκολες μέρες, να μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε.

Ποιος είναι ο πιο «δικός» σου άνθρωπος;

Όταν ενηλικιώνεται ο άνθρωπος αναδιατάσσει, πιστεύω, τις προτεραιότητές του. Στην αρχή είναι οι γονείς και τα αδέλφια, οι συγγενείς, μετά είναι ο σύζυγος και τα παιδιά σου. Πάνω απ’ όλα και όλους είναι πάντα, όμως, η μάνα, η μητέρα μου. Δεν νομίζω ότι πρωτοτυπώ όταν λέω κάτι τέτοιο, αλλά και από την άλλη, δεν θέλω να πρωτοτυπήσω! Η μανάδες μας είναι η αρχή μας και ο πρωταρχικός διασυνδετήριος λώρος με την αγάπη, τη φροντίδα και την ασφάλεια που θέλουμε να αισθανόμαστε.

Πώς στέκεσαι και πάλι στα πόδια σου μετά από μία δύσκολη στιγμή;

Κοιτάξτε, συνήθως, μπαίνω σε φάση περισυλλογής. Τι ακριβώς έφταιξε; Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί και ως εσωστρέφεια. Αυτή η συνειδητή εσωστρέφεια πρώτα στην ανόρθωση του ηθικού μου και μετά στη λύση, υπό την έννοια πως αποφεύγω τους περισπασμούς και έτσι μπορώ να εστιάσω καλύτερα στο ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδράσω και να αντιμετωπίσω το πρόβλημα, τη δυσκολία. Το σίγουρο είναι ότι θέλω τις αναποδιές να τις αντιμετωπίζω πρώτα εγώ και ο νους μου, σιωπηρά.

Θα έλεγες πως είσαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος;

Θα σας απαντήσω κάπως σιβυλλικά: Η απαισιοδοξία είναι ο κινητήριος μοχλός της αισιοδοξίας μου για τη ζωή! Εννοώ, πως ενώ, αρκετές στιγμές με κατακλύζουν απαισιόδοξες σκέψεις για διάφορα ζητήματα, προσωπικά ή μη, εν τούτοις, εκείνη ακριβώς την ίδια στιγμή ή έστω λίγο αργότερα, μετατρέπω εκείνη την παροδική σκοτεινή κουκίδα σε μια φωτεινή αχτίδα. Αν μου επιτρέπετε, είναι νομίζω, θέμα Πίστης να αισιοδοξώ!

Βρίσκεις χρόνο μέσα στην ημέρα σου για τον εαυτό σου, για «me time»;

Νομίζω πως έχετε αντιληφθεί από τα συμφραζόμενα πως δεν τίθεται θέμα «Me» και «Me Time»! Η ζωή μου έχει δομηθεί πλέον ολοκληρωτικά και εξ ημισείας, πάνω στις ανάγκες των δικών μου ανθρώπων και του δημοσίου συμφέροντος. Για μένα έχει απομείνει, όπως έλεγα, η πρωινή γυμναστική και το Netflix που λέγαμε τα σαββατοκύριακα! Όλος ο υπόλοιπος χρόνος μου είναι «αφιερωματικός», για να επινοήσω μια έννοια. Το «ξεζούμισμα» είναι ο βασικός παρονομαστής στην εξίσωση της καθημερινότητάς μου. Αλλά μην νομίζετε πως «κλαίγομαι» γι’ αυτό. Ειλικρινά δεν με ενοχλεί καθόλου. Το αντίθετο! Εξάλλου, δεν ξεμένω ποτέ από ενέργεια στο… Υπουργείο Ενέργειας.

Ποια συνήθεια της καθημερινότητάς σου δεν θα ήθελες να αλλάξεις ποτέ;

Εννοείται, να επισκέπτομαι το βράδυ τα κρεβατάκια των παιδιών μου, δηλαδή να μη μεγαλώσουν ποτέ!

Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι η ευαισθησία για μία γυναίκα είναι ελάττωμα και ο δυναμισμός προσόν;

Θεωρούσα ανέκαθεν πως δεν είναι απαγορευτικό να είσαι και ευαίσθητος και δυναμικός. Το συνταίριασμα αυτών των δύο γνωρισμάτων του χαρακτήρα δημιουργεί τον επιτυχημένο άνθρωπο. Ισορροπία σημαίνει πως έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου και δίνεις συνειδητά το καλύτερο που μπορείς. Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα. Και τα δύο είναι προτερήματα. Τώρα, αν ορισμένοι θεωρούν ότι η ευαισθησία αποτελεί ελάττωμα και την εξοβελίζουν προς χάρη του δυναμισμού, αυτοί χάνουν!

Τι διαβάζεις σε ένα γυναικείο, lifestyle site;

Εκείνες τις σπάνιες στιγμές που μπορώ να ξεφυλλίσω ένα περιοδικό, το μάτι μου μπορεί να πέσει πάνω σε ένα θέμα που να αφορά στη μόδα ή ακόμη σε μια νόστιμη συνταγή που θα με κάνει να «πεινάσω». Ασφαλώς όμως με ενδιαφέρουν πολύ οι συνεντεύξεις προσωπικοτήτων απ’ όλους τους χώρους. Με ξεκουράζει αφάνταστα να μαθαίνω πώς σκέφτονται ή πώς προχωρούν στη ζωή όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατάφεραν να διακριθούν και να γίνουν παραδείγματα και πρότυπα για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Γενικά όμως, τα διαβάζω όλα.

Η ενασχόλησή σου με τον κλάδο της Ενέργειας προέκυψε τυχαία ή σε απασχολούσε από μικρή;

Από μικρή, σίγουρα είχα αρκετή ενέργεια πάνω μου να κάνω διάφορα πράγματα αλλά ο τομέας της ενέργειας, ε σίγουρα, δεν με απασχόλησε. Νομίζω πώς πριν από 15-20 χρόνια η Ενέργεια ήταν ένα εξωτικό θέμα που αφορούσε σε κάποιους «περίεργους» πεφωτισμένους, ειδικούς επιστήμονες και μηχανικούς. Επομένως, η γνωριμία μου με αυτόν τον υπέροχο και τόσο σημαντικό χώρο προέκυψε τυχαία, όπως συμβαίνει κατά κανόνα, με όλα τα πολύ ενδιαφέρονται πράγματα στη ζωή. Αποφάσισα να εξειδικευτώ στα ενεργειακά ζητήματα, επειδή αφενός το θεώρησα πρόκληση για το μέλλον μου και αφετέρου επειδή δεν ήταν κάτι το συνηθισμένο για νομικούς όπως εγώ. Αφήστε δε το πόση «γοητεία» ασκεί ο χώρος για όλους, όσοι εντρυφούμε σε αυτόν και το πόση ουσία κρύβει για την καθημερινότητα των ανθρώπων.

Αισθάνθηκες ποτέ φόβο λόγω της έκθεσης που έχει ο «κόσμος» της πολιτικής;

Περιέργως, αν και συνεισφέρω στη χάραξη και εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων στο χώρο που κινούμαι και εργάζομαι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι ανήκει στον κόσμο της πολιτικής, ακόμη και εάν. Συνεπώς, η όποια «έκθεσή» μου προκύπτει λόγω της ιδιότητάς μου στο Υπουργείο, δεν είναι κάτι που αποτελεί τροχοπέδη στην καθημερινότητά μου, ούτε και με φοβίζει. Άλλωστε είμαι αρκετά, για να μην πω πολύ, προσγειωμένη για να παρασύρομαι από τέτοιες ψυχολογικές παγίδες.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας σου έως σήμερα;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω ζήσει κάποια που μου άφησε ανεξίτηλα σημάδια. Ο κάθε άνθρωπος που ξεκινάει μετά τις σπουδές του την επαγγελματική του διαδρομή ως αυτοδημιούργητος έχει πολλές τέτοιες δύσκολες στιγμές να θυμάται. Έτσι και εγώ. Εννοείται πως και έχω κλάψει, και έχω κάνει πρόβα στον καθρέφτη μου να παραιτηθώ, και μου έχει ρίξει το ηθικό η αδικία ή η αναξιοκρατία. Και κάποιες πολιτικές αποφάσεις, στο βαθμό που μου αναλογούσαν, με έχουν ζορίσει αρκετά… Αλλά θα κλείσω, λέγοντας πως μάλλον στη δική μου ψυχοσύνθεση, για όλες εκείνες τις δύσκολες στιγμές, ταιριάζει απόλυτα ο στίχος του Νίκου Πορτοκάλογλου «γιατί ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο ζωντανό».

Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του Queen.gr με επιτυχημένες γυναίκες από όλους τους τομείς, τον καλλιτεχνικό, τον επιχειρηματικό και τον αθλητικό.