Το καλοκαίρι γνώρισα έναν Ιταλό, ξαναήρθε στην Ελλάδα για μένα και περάσαμε τέλεια, με προσκάλεσε και στην Ιταλία, αλλά όταν γύρισε στη χώρα του εξαφανίστηκε εντελώς. Γιατί τόση υποκρισία;

Dear Mr. Love

Ας ξεκινήσουμε και με τη δική μου ιστορία!! Όλα ξεκινησαν το καλοκαίρι στο γάμο της καλύτερης μου φίλης όπου ήταν καλεσμένοι μια παρέα Ιταλών (ωραία και άτιμη ράτσα), εκεί και ενώ φλέρταρα με έναν από αυτούς ο οποίος λόγω σχέσης δε προχώρησε σε κάτι παραπάνω γνώρισα και τους υπόλοιπους φίλους του και τους συμπάθησα πολύ. Με τον έναν από αυτούς έγινα φίλη στο facebook μετά από δικό του αίτημα σε σύντομο χρονικό διάστημα αφότου επέστρεψαν. Έτσι ξεκίνησε ένα "φιλικό" παιχνίδι τουλάχιστον από μεριάς μου μιας και αγαπώ το συγκεκριμένο λαό και μιλάω αρκετά καλά και τη γλώσσα. Το παιχνίδι αυτό εξελίχθηκε σε φλερτ από μεριάς του και ασταμάτητη πολιορκία με πολλά κοπλιμέντα και υποσχέσεις πράγματα που έγω δε πολυπίστευα αλλά μου άρεσαν. Μετά από σύντομο χρονικο διάστημα (2 μηνών ) και καθημερινή επικοινωνία ήρθε ξανα στην Ελλάδα-αποκλειστικά για εμένα όπως μου τόνιζε συνέχεια- όπου περάσαμε ένα πολύ ωραίο Σαββατοκύριακο.

Η ελληνική φιλοξενία στο έπακρον ξεναγήσεις, δεν τον άφηνα να πληρώνει τις περισσότερες φορές, αρκετά συγκρατημένη στα συναισθήματα πολύ ευγενική και χαμογελαστή, μαζί με φίλες μου τον δεχτήκαμε δεν αισθάνθηκε στιγμή άβολα ( ταυτόχρονα διερμηνέας σε 3 γλώσσες τρομερα εξαντλητικό). Οι προσωπικές μας στιγμές ήταν ιδιαίτερα ωραίες και αυτός πάρα πολύ εκδηλωτικός και εκφραστικος και στο δρόμο στον κόσμο αλλά και στις προσωπικές μας στιγμές. Και τώρα ξεκινάει το περίεργο: χαιρετιόμαστε με προσκαλεί και με περιμένει σύντομα, μιλάμε στο τηλέφωνο όσο βρισκόταν επί ελληνικού εδάφους και με το που προσγειώνεται στα πάτριά του εδάφη εξαφανίζεται.

Η επικοινωνία χάθηκε, η ομιλία μας σταμάτησε και αυτός άλλαξε 100% και στην ερώτηση μου γιατί και πως είναι λίγο άσχημο μετά τη συναντησή μας να γίνουν έτσι τα πράγματα μου λέει πως δε μπορεί να ναι το αγόρι μου λόγω απόστασης (δεν ήμουν διατεθημένη ούτε και εγώ να μπω σ αυτήν τη διαδικασία). Δε μιλάμε σχεδόν καθόλου πια. Σιγά σιγά δε με απασχολεί αλλά τόση υποκρισία; Τέτοια αλλαγή σε όλα; Ο λόγος? Δε μπορούσε να παίξει με κάποια στη χώρα του; Σημαντικό να συμπληρώσω και να ολοκληρώσω πως ο συγκεκριμένος 35χρονος είχε πολλές ανασφάλειες του τύπού: κάνω φαλάκρα; σ αρέσει το σώμα μου; είμαι αρκετά γυμνασμένος; Τελικά και στη γείτονα χώρα υπάρχουν περιπτωσάρες; Πως διαχειρίζεσαι μια τέτοια κατάσταση και ποια συμπεριφορά του αξίζει;

Ευχαριστώ για το χρόνο και την απάντηση

Ιφιγένεια

Το καλοκαίρι γνώρισα έναν Ιταλό, ξαναήρθε στην Ελλάδα για μένα και περάσαμε τέλεια, με προσκάλεσε και στην Ιταλία, αλλά ότα γύρισε στη χώρα του εξαφανίστηκε εντελώς. Γιατί τόση υποκρισία;

Αγαπητή Ιφιγένεια,

Λοιπόν να σου ξεκαθαρίσω κάτι. Ναι, η υποκρισία δεν είναι ένα καθαρόαιμο ελληνικό «προσόν». Ξέρω ότι εντυπωσιάζεσαι με αυτό, αλλά είναι αλήθεια! Υπάρχει σε όλο τον κόσμο –όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, σε όποια χώρα κι αν είσαι, θα βρεις μια ανάλογη ιστορία.
Και ιδιαίτερα όταν αφορά ερωτικά θέματα, είναι ώρες που πιστεύω ότι γίνεται διαγωνισμός για το ποιος θα βγει «Υποκριτής της χρονιάς»!

Τώρα για τη συμπεριφορά που έδειξε, δύο λόγους μπορώ να σκεφτώ...
Όντως δεν μπορούσε να συνεχίσει μια σχέση (ή ένα παιχνίδι ή ένα φλερτ, πες το όπως θέλεις) εξαιτίας της απόστασης. Αν το δεις ρεαλιστικά, δεν είναι εύκολο πράγμα η απόσταση. Για την ακρίβεια είναι πολύ δύσκολη κατάσταση για να διαχειριστείς. Δεν σου λέω ότι δεν υπάρχουν και περιπτώσεις όπου κάποιοι μπορούν να την αντέξουν, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρχουν γερές βάσεις σε μια σχέση. Ή μεγάλο πάθος.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ο συγκεκριμένος μπορεί να έχει στην Ιταλία κοπέλα. Ήρθε για τον γάμο, γνώρισε την ελληνική «φιλοξενία», του άρεσε, πέρασε πολύ ωραία, είπε να το δοκιμάσει ακόμα μία φορά, αλλά αφού υπάρχει και η άλλη στα πάτριά του εδάφη, που να τρέχει τώρα κάθε τρεις και λίγο στην Ελλάδα. Οικονομική κρίση έχουμε άλλωστε, είναι καιρός να ξοδεύεις λεφτά στα πήγαινε-έλα;

Ειλικρινά στο λέω, καλά κάνεις και δεν σε απασχολεί το όλο θέμα όσο περνάει ο καιρός και σύντομα δεν θα πρέπει να σε ενοχλεί καθόλου. Να το σκέφτεσαι απλώς σαν μια εμπειρία που είχες και όποτε τη θυμάσαι, να την αντιμετωπίζεις σαν μια όμορφη περιπέτεια. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Έτσι πιστεύω ότι πρέπει να το διαχειριστείς.
Και μην αρχίζεις να του στέλνεις μηνύματα, ούτε καν φιλικά, για να δεις τι κάνει. Το να τον αγνοείς είναι η μοναδική συμπεριφορά που του αξίζει.

Αλλά σε μια άλλη ερώτησή σου («δεν μπορούσε να παίξει με κάποια στη χώρα του;») θέλω πολύ να σου απαντήσω. Σίγουρα υπάρχουν πολλές Ιταλίδες με τις οποίες μπορούσε να παίξει. Αλλά συμφέρει; Όταν μπορείς να παίξεις με κάποια που δεν θα την πετυχαίνεις τυχαία στο δρόμο ή στο αγαπημένο σου στέκι, γιατί να μπλέξεις με κάποια που θα έχει τη δυνατότητα να σου ψήσει το ψάρι στα χείλη και να βάλεις τα χεράκια σου και να βγάλεις τα ματάκια σου; Σκέψου το καλά και η απάντηση θα εμφανιστεί μπροστά σου από μόνη της...

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ