Μου αρέσει αλλά ντρέπομαι πολύ να του μιλήσω και ο πατέρας μου είναι αυστηρός. Τι να κάνω;

Γεια σας,

Είμαι πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και είμαι 20 χρονών. Αντιμετωπίζω μια δυσκολία... Έχω γνωρίσει τους συμφοιτητές μου και έχουμε πολύ καλές επαφές και κάνουμε πολύ καλή παρέα εκτός από έναν συμφοιτητή. Είναι πολύ κοινωνικός και αστείος κάνει πολύ παρέα με τους άλλους αλλά ποτέ μας δεν μιλήσαμε, ποτέ μας δεν γνωριστήκαμε πολύ καλύτερα όσο οι άλλοι συμφοιτητές μας. Επίσης να αναφέρω πως μου άρεσε πολύ αυτός από τη πρώτη στιγμή που τον είδα και έχω συναισθήματα γι αυτόν.
Δεν μπορώ να του μιλήσω δεν έχω το θάρρος να του μιλήσω ντρέπομαι πολύ. Φυσικά προσπαθώ να τον ξεπεράσω αλλά μου είναι πολύ δύσκολο επειδή βρίσκεται στο ίδιο τμήμα και στα ίδια μαθήματα με μένα. Δεν ξέρω τι να κάνω θα πρέπει να προσπαθήσω να του μιλήσω όπως μιλάω με τους άλλους συμφοιτητές μου;
Α, και να αναφέρω έχω και έναν πατέρα αυστηρό που ο οποίος δεν με αφήνει να έχω σχέση και αναγκάζομαι να μην κάνω σχέση και να μην προσπαθήσω καν να εντυπωσιάσω κάποιον!

Αγαπητή φίλη,

Καταρχήν να σου πω συγχαρητήρια που πέρασες στο πανεπιστήμιο, ελπίζω να πάνε όλα καλά στη ζωή σου.
Κατά δεύτερον να σου πω ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει και μεγάλη σημασία το τι σε αφήνει και τι όχι να κάνεις ο πατέρας σου. Βλέπεις μπορεί να μην θέλει να κάνεις σχέση, αλλά μέχρι να φτάσεις σε αυτό εσύ, πρέπει να περάσεις από πολλά άλλα πρώτα. Όπως να τον γνωρίσεις!!!

Kάνεις το όλο θέμα να μοιάζει πολύ πιο δύσκολο από ότι είναι. Αυτό έχω να σου πω μόνο. Να πω ότι τον έβλεπες κάθε πρωί στο λεωφορείο, εκεί μαζί σου. Πώς να τον γνωρίσεις. Αλλά τώρα, είναι το πιο εύκολο πράγμα.
Ίδια σχολή είστε, ίδιο τμήμα, ίδια μαθήματα παρακολουθείτε, δηλαδή θέλεις να μου πεις ότι δεν έχετε ένα κοινό θέμα για να αρχίσει μια συζήτηση; Πώς γίνεται αυτό;

Και σε περίπτωση που δεν κατάλαβες, δεν σου λέω να πας να του την πέσεις, αλλά να του μιλήσεις. "Γεια, τι κάνεις, είμαι η τάδε. Να σε ρωτήσω κάτι για το μάθημα που έχασα;". Κάτι τέτοιο βρε αδερφέ. Εύκολα πράγματα.

Κι αν με το καλό η συζήτηση εξελιχθεί και υπάρξει συμπάθεια στην πορεία και η συμπάθεια φέρει τη σχέση, τότε βλέπεις και τι κάνεις με τον πατέρα σου. Αλλά μέχρι τότε, κάνε το πρώτο βήμα.

ΥΓ.: Τι να κάνεις και με αυτούς τους πατέρες; Έτσι είναι. Αρνούνται να δεχθούν ότι μεγαλώνει η κόρη τους. Και ότι θα κάνει σχέση με κάποιον μαντραχαλά!
ΥΓ.1: Btw επειδή ντρέπεσαι, όταν πας να του μιλήσεις μην κοκκινίσεις και χάσεις τα λόγια σου. Γιατί μετά σε βλέπω να ξαναδίνεις εξετάσεις για να πας σε άλλη σχολή!

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ